Ziemiański Andrzej - Wojny urojone.pdf - ZIEMIANSKI ANDRZEJ - ice2133

ANDRZEJ ZIEMIAŃSKI

WOJNY UROJONE

Na zastępującym iluminator monitorze obraz skakał tak bardzo, że nawet kiedy

Fletcher starł osiadającą na nim wilgoć, nie mógł odróżnić przesuwających się powoli

konstelacji. Zniechęcony opadł na fotel i zapalił kolejnego papierosa. Wolną rękę

odruchowo włożył za kołnierz, a tą z papierosem dotknął stojącej przed nim szklanki.

Herbata była zimna. Zamierzał ją podgrzać, gdy do kabiny wpadł zdyszany Tłuścioch z

teczką wypchaną dokumentami.

- Masz wolna chwilę?

- Właściwie... - Fletcher wskazał leżące w nieładzie papiery.

- Nie zajmę ci dużo czasu. Sam też się spieszę - Tłuścioch, nie bacząc na dezaprobatę

malującą się na twarzy Fletchera, usiadł naprzeciwko niego.

- Masz coś do picia? To bieganie w kółko wykańcza mnie.

Zanim zdążył zareagować, Tłuścioch sięgnął po stojącą na biurku herbatę.

- I jak ci się podoba nasza sytuacja? - spytał po krótkiej chwili.

- Mmm?

- Jak zareagowałeś na to wszystko?

Fletcher wzruszył ramionami.

- A mnie szlag trafia - Tłuścioch oparł drżące dłonie na wyświechtanych poręczach

fotela. - Chociaż myślę, że gdybym dawniej nie czytał o tym tak wiele, czułbym się jeszcze

gorzej.

- Co ma do tego czytanie?

- Impregnuje nerwy - Tłuścioch uśmiechnął się lekko. - Wydaje mi się teraz, że

wszystko już kiedyś przeżyłem.

Fletcher strzepnął popiół i zaciągnął się głęboko.

- Redfield zgodził się wreszcie wysłać ludzi na Ziemię - kontynuował Tłuścioch. -

Ciekawe, dlaczego dopiero teraz? Te rozgrywki w dowództwie paraliżują wszystkie

działania.

- Nie interesuje mnie to.

- Nie żartuj. Jak długo można tkwić na orbicie w tych rozlatujących się trumnach?

Ani Centaur, ani Vega nie były obliczone na tak długi okres użytkowania. Praktycznie

większość naszych urządzeń jest już nieczynna albo właśnie zbliża się do momentu

śmierci technicznej.

- Chcesz lecieć na Ziemię?

- Tak. Tam się dzieje coś dziwnego.

Fletcher podniósł oczy.

- Przejrzałem wyniki badań satelitarnych...

- To mamy jeszcze satelity?

- Graty - Tłuścioch machnął ręką. - Ale mniejsza z tym. Przyniosłem ci wyniki, żebyś

mógł się z nimi zapoznać - rzucił teczkę na biurko.

Z przepełnionej popielniczki wypadło kilka niedopałków.

- Wykryli coś?

- Niewiele. Warto to jednak przeczytać. - Tłuścioch spojrzał na zegarek. - Wpadniesz

do mnie jeszcze dzisiaj? Odniósłbyś teczkę, a ja nie musiałbym wracać tu na górę.

Fletcher skinął głową.

- Duszno tu u ciebie. Wentylator nie działa? - Tłuścioch wstając otarł pot z czoła. -

Zostawię otwarte drzwi na korytarz.

Fletcher mruknął coś niezrozumiale. Odczekał, aż ucichnie odgłos kroków, zamknął

na powrót drzwi i wyrzucił zawartość teczki na biurko. Przez chwilę bezmyślnie w niej

przewracał, potem wypił resztkę herbaty i rzucił się na koję. Opierając głowę o wysoką

poręcz, przyglądał się swoim pożółkłym od nikotyny palcom.

Tonąca w półmroku mesa była prawie pusta. Jedynie gdzieś z boku, pod jedną z

odrapanych ścian, siedział Snyder, drzemiąc skulony nad pustym talerzem. Na odgłos

kroków podniósł jednak głowę i zaczął przecierać podkrążone oczy.

- Można dostać coś ekstra? - spytał Fletcher.

- Kisiel.

- A oprócz niego?

- Tylko kisiel.

Fletcher machnął ręką. Podszedł do małego okienka w cienkim przepierzeniu

dzielącym salę i odsunął lepką od tłuszczu roletę.

- Jest coś do picia?

- Kisiel w płynie! - krzyknął z tyłu Snyder.

Kucharz wściekły wystawił głowę. Na widok Snydera cofnął ją jednak i odpowiedział

w miarę spokojnym głosem:

- Mogę zrobić herbatę.

- Tylko?

Kucharz otworzył usta, ale ostre trzaśniecie drzwiami sprawiło, że zamknął je z

powrotem i przezornie wycofał się w głąb zagraconego pomieszczenia za przepierzeniem.

- Anuluję wszystkie zamówienia tego człowieka! - krzyknął rozkraczony w wejściu

Greetz. Potem wycelował w Fletchera palcem: - Szef cię wzywa.

- Co się dzieje?

- Jeśli nie liczyć ciągłych kradzieży, kłótni i bójek w korytarzach, jest zupełnie

spokojnie. - Greetz skrzywił się boleśnie. - Kompletna demoralizacja.

- W takim razie może jednak... - Fletcher kiwnął głową w stronę kuchni. - Zaraz umrę

z głodu.

- Nie. Landau chce cię widzieć zaraz. Obojętnie, żywego czy martwego. -

Przynaglająco kiwnął ręką. - Chodź!

- Landau? - Fletcher powoli ruszył w jego kierunku. - Przecież mówiłeś, że szef.

- Twój szef. - Greetz zapalił latarkę, oświetlając nią wyłożony pokruszonymi,

plastykowymi płytami korytarz. - Oszczędzamy energię - wyjaśnił.

- Wyłączając światło?

- Możemy jeszcze odciąć ciepłą wodę.

Minęli rząd studzienek, które owionęły ich zapachem pleśni i fermentacji. Tuż za

zakrętem fetor zgnilizny wzmógł się. W wąskim strumieniu światła majaczyły teraz

zdeptane, zbite w jedną masę rośliny, z których większa część ledwie wystawała spod

powierzchni mętnej, zastałej wody.

- Teraz uważaj - Greetz podniósł głos, żeby przekrzyczeć jednostajny świst tłoczonego

powietrza. - W komorze hibernatorów jest zwarcie i...

- Chyba nie chcesz powiedzieć, że ta woda jest pod prądem?!

- Nie - krzyknął Greetz, ślizgając się pomiędzy stosami przegniłych kartonowych

pudeł. - Ale może być.

Pokonując obrzydzenie, Fletcher położył dłoń na pordzewiałej ścianie, czując

osypujące się płaty lakieru.

- Słuchaj - Greetz odwrócił się nagle. - Wiesz może, co jest grane?

- O co ci chodzi?

- Nie udawaj durnia. Chcę wiedzieć, dlaczego nie lądujemy?

- Ziemia milczy. Głucho na wszystkich kanałach.

- To wiem.

- Więc czego chcesz jeszcze?

Greetz osłonił twarz przed spadającymi z góry kroplami wody. Zrobił ruch, jakby

chciał usiąść w sparciałym fotelu wybebeszonego transportera, ale zaraz ruszył dalej.

- Widziałem plan ewakuacji - powiedział po chwili. - Zakłada wyekspediowanie na

Ziemię obu załóg we wszystkich naszych ładownikach...

- Zmieszczą się? - przerwał mu Fletcher.

- Tak. Po wymontowaniu całego zbędnego sprzętu i... i bez możliwości powrotu na

statki. Dlatego plan przewiduje pozostawienie tu na jakiś czas załóg szkieletowych.

- Tak cię to przeraża?

- Nie to. Ale zrozum. Żeby zmniejszyć masę, u celu wyprawy pozostawiliśmy cały

sprzęt eksploracyjny, dosłownie wszystko. Powiedzmy, że uda się, upychając ludzi jak

sardynki, przetransportować obie załogi w tym, co jeszcze mamy. Ale co dalej?

Fletcher ciągle sunąc ręką po ścianie poczuł nagle, jak dłoń zanurza się w czymś

zimnym. Cofnął ją i starając się omijać drobne strużki chłodzących płynów, oparł o

biegnący pod sufitem rurociąg.

- Jak, do cholery, zapewnić miejsce do spania i zaopatrzenie dla dwóch tysięcy osób?

- ciągnął Greetz. - Przecież w tej skali najmniejsze problemy nabierają ogromnej wagi.

Ręka Fletchera była już lepka od smaru, którym niedbale pociągnięto spoiny

rurociągu. Co chwilę przystawał, żeby zaczerpnąć tchu, ale parne powietrze nie

przynosiło żadnej ulgi.

- Przecież nie damy rady bez sprzętu. - Greetz zatrzymał się, sprawdzając jakieś znaki

na ścianach. - Trzeba będzie zbudować domy... Ale z czego? Z drewna? Skąd na przykład

wziąć dwa tysiące siekier?

- Mówisz poważnie?

O ile było to widoczne w mroku, Greetz wzruszył ramionami.

- Najgorsze jest to, że nikt z dowództwa nie powiedział ani słowa na temat tego

planu. Odbitki krążą wśród ludzi, a oni milczą...

- Myślisz, że chcą nas na coś przygotować?

- Nie wiem. Nie wiem nawet, co myślę.

Przestronna sala, do której weszli, była oświetlona dużo lepiej. Wszędzie walały się

pokiereszowane panele, z których wymontowano zespoły na części zamienne, puszki po

oleju, dziurawe kanistry i całe tony nierozpoznawalnego złomu.

Greetz oparł plecy o zaśniedziałą szybę.

- To tutaj Landau uwił sobie gniazdko - powiedział, wskazując obite skórą drzwi. -

Jeszcze chwilę - dodał, widząc, jak Fletcher kładzie rękę na klamce.

- Nie chciałbym, żebyś myślał, że się łamię - mruknął po chwili przerwy. - Wiem, że

wracamy na Ziemię, delikatnie mówiąc, trochę później, niż zakładano, i nie oczekuję

żadnych komitetów powitalnych. Ale sprzęt się sypie. Musimy zrobić coś konkretnego,

bo będzie za późno!

Fletcher, mrużąc oczy, obserwował drgające w rozgrzanym powietrzu sylwetki

Ziemiański Andrzej - Wojny urojone.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: