Jenot.
Ze względu na ekspansje tego gatunku, staje sie on coraz częściej spotykanym
zwierzęciem naszych łowisk.
Występowanie i siedlisko.
Jego rodzinnymi stronami są: wschodnia Syberia, Chiny Japonia oraz
północny Wietnam.
Spotkać go można zarówno na terenach leśnych, polnych, podmokłych, jak i suchych.
Występuje wszędzie, nawet wysokość 3000 metrów nie jest mu straszna.
Często gatunek ten zbliża sie do człowieka żerując na odpadach wysypiskowych oraz w przydomowych
śmietnikach.
Charakterystyka ogólna.
Jenot należy do rodziny psowatych.
Jego wygląd można przyrównać do krzyżówki lisa, borsuka oraz szopa.
Wielkością jest zbliżony do lisa ubarwieniem do szopa, z borsuka ma natomiast sposób stąpania oraz wygląd zimowej
sukni.
Głowę ma krótką , uszy odstają w charakterystyczny sposób - niczym u szopa -
są jednak mniejsze i bardziej zaokrąglone.
Jest nieco mniejszy od lisa.
Tułów ma barwę szarą z brązową stroną brzuszną.
Zimowa suknia jest długa i puchata.
Jenot zmienia suknie dwa razy do roku, pierwszy raz w okolicach maja, drugi zaś w
okolicach października.
Dorosły osobnik osiąga wagę 6 kilogramów a w okresie wczesnojesiennym potrafi nawet osiągać 13 kilogramów.
Odżywianie.
Jenot jest zwierzęciem odżywiającym sie niemal wszystkim.
W zależności od miejsca występowania żeruje na owadach, małych gryzoniach, płazach, ptasich jajach
oraz ptakach.
Potrafi łowić ryby nad strumieniami lub w okolicach jezior wyrzucając je z wody za pomocą łap.
Nie gardzi mięczakami, a czasem nawet nurkuje aby je zdobyć.
Zjada również padlinę.
Pokarm roślinny także nie jest mu obcy.
Chętnie pożywia sie: korzonkami, owocami, orzechami i nasionami.
W okresie zimowym, kiedy znacznie zmniejsza sie baza żerowa, często nawiedza ludzkie domostwa w poszukiwaniu
odpadków.
Rozmnażanie i rozwój.
Na podstawie obecnych badań zakłada sie iż jenoty są monogamistami
tworzącymi co roku pary.
Jednak odkryto wiele przypadków poligamii wśród jenotów, co może świadczyć o ich świetnym przystosowaniu do warunków na danym terenie.
W czasie rui samicy towarzyszy trzy lub cztery samce, które prowadzą miedzy sobą grę
polegającą na udowodnieniu rywalom, który z nich jest najbardziej godzien samicy.
Do walk miedzy nimi dochodzi sporadycznie.
Okres godowy przypada na miesiące zimowe, jak styczeń, luty.
Jenoty są dobrymi rodzicami, gdyż łączą sie w pary przed
kopulacją i pozostają w nich aż do czasu aż ich potomstwo sie usamodzielni.
Ciąża trwa około 60 dni i na świat przychodzi od 5 do 7 młodych.
Młode jenoty otwierają oczy dopiero po ośmiu do dziesięciu dniach.
Wygląd osobników dorosłych pojawia sie u nich około 80 dni życia.
Płciowo, dojrzewają w wieku około roku.
Zachowanie.
Aktywność jenotów zależy od pory roku oraz zasobności terenu w pokarm.
Żerują zazwyczaj wieczorem i w nocy.
W okresie letnim i wczesnojesiennym wykazują aktywność całodobową.
Jenoty żyją przeważnie w parach lub grupach rodzinnych.
Najlepszym zmysłem jenota jest jego węch, to za pomocą nosa poszukuje pokarmu oraz go identyfikuje.
Jak na psowate jego wzrok jest dość słaby, jednak bez większego problemu zobaczy z kilkuset metrów myśliwego wykonującego
dość gwałtowny ruch.
Generalnie sposób zdobywania pokarmu zalicza te zwierzęta do zbieraczy i konsumentów okazjonalnych.
Na zimę większość z jenotów zapada w sen zimowy , z którego budzi sie aby odbyć gody (przed zapadnięciem w sen osiąga też
największa masę.
Zdarzają sie dość często przypadki że jenot nie zgromadził wystarczającej masy aby przespać zimę i budzi sie w środku rozpoczynając żerowanie.
W niektórych miejscach występowania , jenoty nie zapadają w sen zimowy wcale.
W wielu regionach populacja jenota bardzo sie zagęszcza ponieważ na małym terenie
może zamieszkiwać dużo rodzin bez wzajemnych konfliktów - świadczy to, iż jenoty
nie są terytoria listami.
Ekologia gatunku.
Poza lisem oraz dużymi drapieżnikami skrzydlatymi jak bielik oraz puchacz,
jenoty nie posiadają zbyt dużej presji drapieżników.
Stanowią istotną role dla ekosystemu eliminując wiele gryzoni, szkodników oraz owadów.
Fakt, iż ich baza żerowa nie jest wybiórcza, powoduje, ...
hronosx