Łoś.pdf

(1038 KB) Pobierz
£oœ
ss
s
þoŰ jest najwiĶkszħ zwierzynħ pÿowħ wystĶpujħcħ w Polsce. Byk osiħga masĶ
300-500 kg. KlĶpa Ï 250-380 kg. Dÿugie, silne nogi, masywne barki, rozbudowana
klatka piersiowa i duƌa gÿowa osadzona na stosunkowo krtkiej szyi nadajħ ÿosiowi
charakterystycznħ postaĚ. Sylwetkħ przypomina konia, ale ÿoŰ jest od niego
zdecydowanie potĶƌniejszy. Najwyƌszy jest w kÿĶbie (ktry wraz z wystĶpujħcym na
nim owÿosieniem tworzy wyraƊny garb), po czym grzbiet opada ku tyÿowi. Nogi ÿosia
zakośczone sħ duƌymi, szeroko rozstawionymi racicami i silnie rozwiniĶtymi
raciczkami. Uÿatwiajħ one pÿywanie, poruszanie na podmokÿym terenie, jak i
chodzenie po Űniegu. Odciski racic ÿosia majħ podobny ksztaÿt do odciskw racic
sarny, jednak sħ oczywiŰcie od nich wielokrotnie wiĶksze (wielkoŰci odciskw racic
krowy, sħ jednak od nich wĶƌsze). Gÿowa jest duƌa, silnie wydÿuƌona, zakośczona
pyskiem "uzbrojonym" w bardzo rozbudowanħ wargĶ. Na podgardlu zwisa naroŰl
skrna, zwana brodħ, obroŰniĶta dÿugim wÿosiem. Ogon jest krtki, wrĶcz
niezauwaƌalny, od spodu nieowÿosiony. Suknia jest zmieniana raz w roku, na wiosnĶ.
Na zimĶ wÿosy rosnħ dÿuƌsze, a caÿa suknia jaŰnieje. SierŰĚ jest niemal jednolicie
ciemnoszarobrħzowa do czarnobrħzowej, tylko badyle sħ zdecydowanie jaŰniejsze. W
odrƌnieniu od innych jeleniowatych caÿa gĶba ÿosia jest owÿosiona. Poroƌe, w formie
ÿopat lub badyli, wystĶpuje tylko u samcw.
sss
þoŰ ƌywi siĶ ok. 250 gatunkami roŰlin. Latem zjada przede wszystkim liŰcie i
pĶdy, zimħ zaŰ wcina pħki i czubki mÿodych drzewek oraz korĶ drzew i krzeww,
lubuje siĶ rwnieƌ w miĶkkich gaÿħzkach brzozowych oraz wierzbowych. Nie
przepada za kÿujħcymi drzewami iglastymi (konsumuje je w ostatecznoŰci), jako ƌe ich
igÿy zawierajħ bardzo duƌo olejkw aromatycznych i ich nadmiar kosztowaÿby ÿosia
bl ƌoÿħdka. DietĶ uzupeÿnia roŰlinnoŰciħ wodnħ i bÿotnħ zawierajħcħ duƌo potasu i
innych biopierwiastkw i mikroelementw. Zdobywanie pokarmu uÿatwia ÿosiom ich
specyficzna budowa: rozmiary ciaÿa, Űmieszna warga i ruchliwy jĶzyk, jak i badyle
zakośczone specyficznymi racicami.
Areaÿ ÿosia ma ogromny zasiĶg, obejmujħcy EuropĶ od Pÿwyspu
Skandynawskiego i Polski na wschd, caÿħ AzjĶ i AmerykĶ Pÿnocnħ. Zgodnie z reguÿħ
Bergmanna- im bardziej na pÿnoc zasiedlane sħ tereny przez dany gatunek, tym jego
gabaryty sħ wiĶksze. I tak jest rwnieƌ z ÿosiami. Te ƌyjħce w Kanadzie i na Alasce sħ
zdecydowanie najwiĶkszymi przedstawicielami swojego gatunku na Ziemi. W Polsce
ÿosie najliczniej wystĶpujħ w pÿnocno-wschodniej czĶŰci kraju, a ich populacjĶ szacujĶ
siĶ na okoÿo 6 000 osobnikw. Biotopem ÿosia sħ zbliƌone do naturalnych bory
bagienne z duƌym udziaÿem drzew liŰciastych, lasy obfitujħce w torfowiska i wszelakie
podmokÿe ÿħki ŰrdleŰne, rwnieƌ doliny rzeczne. Lato spĶdza w ostojach zasobnych
w wodĶ, zimħ przenosi siĶ w suchsze obszary, obfitujħce w mÿodniki sosnowe i zaroŰla
lub gĶsto podszyte drzewostany. DoŰĚ czĶsto zdarza siĶ ÿosiom wĶdrowaĚ na wiĶksze
odlegÿoŰci, najczĶŰciej czyniħ to osobniki mÿode lub samce podczas bukowiska. Trasy
przez nie obierane ciħgnħ siĶ z reguÿy wzdÿuƌ ciekw wodnych, a nawet wiĶkszych
rzek. Podczas takich wĶdrwek potrafiħ dotrzeĚ na tereny, na ktrych dawno nie
wystĶpowaÿy.
zz
þoŰ jest zwierzĶciem poligamicznym. DojrzaÿoŰĚ pÿciowħ uzyskuje w 2-3
roku ƌycia, klĶpy dojrzewajħ wczeŰniej od bykw. Bukowisko odbywa siĶ od wrzeŰniu
do pierwszej poÿowy paƊdziernika, z nasileniem w drugiej poÿowie wrzeŰnia. Odgÿosy
godowe ÿosi nie sħ tak efektowne i przypominajħ bardziej pomrukiwanie czy stĶkanie
aniƌeli ryczenie. Nie gromadzħ haremu. Wykorzystujħc nozdrza wyszykujħ grzejħce siĶ
samice, jeŰli jest to konieczne walczħ o nie. Ruja samicy trwa 7 dni, i jeŰli nie zostanie
pokryta lub samiec siĶ nie sprawdzi, po 25 dniach wystĶpuje jeszcze raz. Ciħƌa trwa
226-244 dni. þoszaki, doŰĚ czĶsto sħ to bliƊniĶta, rodzħ siĶ w maju i na poczħtku
czerwca. Mÿode sħ niezgrabne i nieporadne, ale szybko siĶ rozwijajħ i rosnħ, a z mleka
matki korzystajħ do jesieni. Szczyt rozwoju fizycznego osiħgajħ ÿosie w wieku 6-10 lat.
85155891.001.png
þosie nie sħ pÿochliwe, chodzħ wolnym, spokojnym krokiem, majħ sÿabszy
wzrok i sÿuch, lecz dobry wĶch. W odrƌnieniu od innej zwierzyny pÿowej, a
identycznie jak wielbÿħdy, chodzi skroczem, tzn. rwnoczeŰnie prawymi lub lewymi
badylami do przodu. þosie sħ doskonaÿymi pÿywakami. Ƌerujħc na zanurzonej
roŰlinnoŰci wodnej nurkujħ do 5 m przez okoÿo 30-50 sekund. W wodzie wykorzystujħ
zmysÿ dotyku dziĶki, ktremu odnajdujħ wszelakħ roŰlinnoŰĚ w niej zanurzonħ. W
swoich ulubionych ostojach o obfitej bazie ƌerowej i przy dostatku wody ÿosie sħ na
ogÿ maÿo ruchliwe. Lubiħ wĶdrowaĚ, wiĶc doŰĚ czĶsto zmieniajħ miejsca zalegania.
Ich obecnoŰĚ w ÿowisku najczĶŰciej sygnalizujħ zgryzione czuby, jaki i poÿamane lub
poprzewracane drzewa, ktre nie wytrzymaÿy naporu tego wielkiego gÿodomora.
s Ï poroƌe ÿosia ÿopatacza.
miĶkka skrna naroŰl odƌywiajħca poroƌe podczas wzrostu
z Ï bieg ÿosia, charakteryzujħcy siĶ ruchami obu prawych i obu lewych kośczyn
naraz.
þoŰ, jako duƌy roŰlinoƌerca wywiera silny wpÿyw na Űrodowisko.
Preferowanie przez ÿosie terenw pÿotwartych lub maÿych luk skutecznie zapobiega
poroŰniĶciu ich przez roŰlinnoŰĚ drzewiastħ. Zmiany w roŰlinnoŰci powstaÿe pod
wpÿywem uporczywego zgryzania mogħ przyjħĚ formĶ sukcesyjnego zastħpienia
istniejħcego zespoÿu przez odporniejsze lub mniej smakowite roŰliny. Na terenach
leŰnych gdzie jego zagĶszczenie jest wiĶksze szkody przez niego wyrzħdzane sħ
znaczniejsze. Wrogami naturalnymi ÿosi sħ niedƊwiedƊ, wilk i ryŰ.
z
Ï nogi ÿosia jak rwnieƌ poroƌe w formie badylarzy
z Ï typ poroƌa, mniej poƌħdany niƌ ÿopatacz
Ï dÿuƌsza kĶpka wÿosw na podgardlu ÿosia, pomaga mu w zdobywaniu
pokarmu.
s Ï gody ÿosi
Ï samiec ÿosia.
Ï o nozdrzach ÿosia.
Ï mÿodziutki ÿoŰ.
Ï samica ÿosia.
Ï ogon.
z Ï forma poroƌa przypominajħca rozgaÿĶzione ÿopaty .
sz Ï inaczej klĶpa.
sz Ï mÿody ÿoŰ.
Ï uszy ÿosia.
s Ï odnoga na poroƌu ÿosia.
Ï wyrastajħcy corocznie kostny twr.
z Ï o nosie ÿosia.
s Ï bagniste i grzħskie miejsce, zwykle ostoja ÿosia.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin