Władysław Broniewski_...__.pdf

Władysław Broniewski

***

Syn podbitego narodu, syn niepodległej pieśni,

o czym i jak mam śpiewać, gdy dom mój - ruiny i

zgliszcza ?

Jak czołg przetoczył się Wrzesień ziemi ojczystej

przez piersi,

a moja dłoń jest bezbronna i bezbronna jest ziemia

ojczysta.

Ja na tę ziemię powrócę, ja chcę ją zbawić, ocalić,

stamtąd chcę światu płonąć serca i pieśni pożarem,

chcę, żeby z gruzów Warszawy rósł żelbetonem

socjalizm,

chcę, żeby Hejnał Mariacki szumiał czerwonym

sztandarem.

Dumna i piękna Warszawo, chwała twoim ruinom,

chcę zliczyć i ucałować twoje męczeńskie cegły.

Podaj mi dłoń, Białorusi, podaj mi dłoń Ukraino,

wy mi dacie na drogę wasz sierp i młot niepodległy.

Łuno wolności ludów, moc w zaciśniętej pięści!

Przeminą dni niedalekie i będzie się świat rówieśnił.

Piszę dłonią bezbronną, groźną, chociaż się nie

mści,

syn podbitego narodu, syn niepodległej pieśni.