Targowisko.pdf

Targowisko

Płacz, moja muzo piękna,

pocieszycielko strapionych!

Oto mi serce pęka

w dalekich i obcych stronach.

Mój pokój jak namiot się wzdyma

gniewnym oddechem, serca łoskotem,

a rozum każe: wytrzymać,

a serce pyta: co potem?

Ja niewolnica naga,

oto jesteśmy na targu,

bicz historii nas smaga,

słowo zamiera na wargach.

Możni pytają: "ile?",

stręczy historia - rajfurka,

a przecież my -Termopile,

huk dział i motorów furkot!

A przecież to myśmy pierwsi

Winkelriedy pośród narodów,

we własne zebrali piersi

ostrze wrażego pochodu.

Wyją wkoło nas hieny,

wzmaga się gwar targowiska,

ale nikt nie odgadnie ceny

naszej krwi i naszego nazwiska.

Runą jedne potęgi,

inne przytłoczą nam piersi,

a my sięgniemy po Księgi,

ktore uczą życia i śmierci,

i z Świtezi wyłonią się toni

zatopieni rycerze i grody,

i Dzwon zadzwoni,

aby słyszały narody,

i przyjdą, i ziemię odmierzą

zmartwychwstałe wojska...

Nie opuści cię, polski żołnierzu,

tylko poezja polska.