Robotnik z Radomia.pdf

Robotnik z Radomia

Nie wiem, co to poezja,

nie wiem, po co i na co,

wiem, że czasami ludzie

czytają wiersze i płaczą.

a potem sami piszą,

mozolnie i nieudolnie,

by od dławiącej ciszy

łkające serce uwolnić.

A kiedy synka stracił

pewien robociarz z Radomia,

o wierszu pomyślał z płaczem

i list napisał do mnie:

"Chłopczyk był śliczny jak róża,

dobre, kochane dziecko...

Wierszyk niech będzie nieduży,

nie religijny-świecki..."

Nie wiem, co to poezja,

jest w niej coś z laski Mojżesza:

strumień dobędzie ze skały,

umie zabijać i wskrzeszać.<BR.< p>