Mikołaj z Kuzy
Urodzony w Kues nad Mozelą w roku 1401. zmarł w mieście Todi w Umbrii dnia 11 sierpnia roku 1464. Zwany był Kuzańczykiem. Był synem właściciela jednego statku nad Mozelą. W 1432 uczestniczył jako doradca w soborze w Bazylei. Został zauważony przez papieża, który wysłał go do Konstantynopola, gdzie miał towarzyszyć cesarzowi bizantyjskiemu do Ferrary. W roku 1448 Mikołajowi z Kuzy została nadana godność arcybiskupa. Dostał również diecezje w Brixen.
Do jego głównych dzieł zaliczamy: -?O uczonej niewiedzy? -?O wszechogarniającej zgodzie? -?O przypuszczeniach?
Kardynał Mikołaj z Kuzy to postać, która stoi na pograniczu dwóch epok w historii i filozofii: z jednej strony średniowiecza i scholastyki, z drugiej ? humanizmu i czasów nowożytnych. Nowego typu konstrukcję myślową wznosi Kuzańczyk na fundamencie antycznych wyobrażeń neoplatonizmu i spaja rozważaniami matematyczno-przyrodniczymi. Nie wystarcza mu, jak scholastykom, samo odwoływanie się do autorytetów. Bóg jest dla Mikołaja z Kuzy bytem nieskończonym. Człowiek, jego dusza, znajduje się w hierarchii bytów powyżej sfery ciał, lecz poniżej sfery czystych inteligencji, nad którą stoi Bóg. Stąd poznanie Boga jest dla skończonego człowieka w zasadzie niemożliwe, a jeśli ? to tylko dzięki oświeceniu intelektu przez wiarę. Jest to poznanie intuicyjne. Kuzańczyk jest wyznawcą zarówno antycznego ideału stań się, kim jesteś, jak i chrześcijańskiego ideału oddania Bogu ? człowiek powinien zabiegać o jedno i o drugie. Myśliciel dostrzega w człowieku Boga, uważa, że ludzkie możliwości są nieograniczone. Nieskończony świat jest dla niego wypływem, rozwinięciem Boga - explicatio Dei, i dlatego jest boski, doskonały. Podobnie człowiek, który przedstawia sobą cały świat ? mikrokosmos. Mikołaj z Kuzy wyznaje pogląd panteistyczny: Bóg jest obecny w całym stworzeniu.
(M.Vogt, Historia Filozofii dla każdego, Warszawa 2004, s.228-229)
MarekMaly