Artaud - teatr okrucieństwa.pdf - teatr - Gorgona74

Antonin Artaud

TEATR OKRUCIEŃSTWA 1

Czy znacie coś bardziej wyjątkowo gównianego

niż historia Boga

i jego bytu: SZATANA,

membrany serca

haniebnej maciory

powszechnej ułudy,

która swymi zaślinionymi wymionami

skrywała przed nami zawsze

tylko Nicość?

W obliczu tej idei uprzednio ustanowionego wszechświata

człowiek nie zdołał dotąd ustanowić swego panowania nad imperiami możliwości.

Jeśli bowiem nic nie istnieje,

to nie istnieje nic,

prócz tej ekskrementalnej idei

bytu, który mógłby stworzyć na przykład zwierzęta.

A skąd w takim razie

pochodzą zwierzęta?

Stąd, że świat cielesnych postrzeżeń

nie jest planowy

ani też w dobrym stanie,

stąd, że istnieje życie psychiczne,

A. Artaud, Le théâtre de la cruauté ; pierwodruk w piśmie „84”, 1948, nr 5-6; przedruk w: idem, Œuvres

complètes , Gallimard, Paris 1974, t. XIII, s. 105-118 [przyp. tłum.].

a nie istnieje żadne prawdziwe życie organiczne,

stąd, że może powstać prosta idea

czystego życia organicznego,

stąd, że mógł się utrwalić

podział na

czyste embrionalne życie organiczne

i życie namiętne

oraz integralny konkret ludzkiego ciała.

Ciało ludzkie jest stosem elektrycznym,

którego wyładowania poddano kastracji i stłumieniu,

którego zdolności i tony skierowano

w stronę życia seksualnego,

podczas gdy stworzone jest

właśnie po to, by

poprzez swe woltaiczne przemieszczenia

wchłaniać wszelkie wędrowne zasoby

nieskończoności pustki,

wciąż bardziej bezmierne

dziury pustki

nigdy nie spełnionej możliwości organicznej.

Ciało ludzkie potrzebuje jedzenia

któż jednak bezmiernych zdolności apetytów próbował kiedykolwiek inaczej niż na

płaszczyźnie życia seksualnego?

Weźcie w końcu w obroty anatomię człowieka,

z góry w dół i z dołu do góry,

od tyłu ku przodowi i

od przodu w tył,

zresztą bardziej jeszcze z tyłu w tył

niż od tyłu do przodu,

a problem niedostatku

produktów żywnościowych

nie zostanie rozwiązany,

ponieważ nie znajdzie już nawet miejsca,

by się pojawić.

Zmuszano do zjadania ludzkiego ciała,

do wypijania go,

by uniknąć

wzięcia go w obroty.

Zmuszano do potajemnego popełniania cielesnego grzechu,

by udzielić sobie dyspensy

na ucisk

i wydanie na męki życia tajemnego.

Nie istnieje bowiem nic takiego

jak rzekome życie tajemne,

które potrzebowałoby udręki.

Tutaj właśnie bóg i jego byt

mieli okazję umknąć przed człowiekiem obłąkanym,

tutaj, na tej coraz bardziej nieobecnej płaszczyźnie życia tajemnego,

w którym bóg chciał przekonać człowieka,

że rzeczy można widzieć i ujmować duchem,

podczas gdy nie ma nic istniejącego i realnego,

prócz zewnętrznego życia fizycznego,

a wszystko to, co mu umyka i od niego się odwraca,

jest tylko otchłanią świata demonów.

A bóg chciał przekonać człowieka o realności świata demonów.

Świat demonów jest jednak nieobecny.

Nigdy nie stanie się oczywisty.

Najlepszym sposobem obrony przed nim

i zniszczenia go

jest zakończenie konstruowania rzeczywistości.

Rzeczywistość nie jest bowiem zakończona,

nie jest jeszcze skonstruowana.

Od jej zakończenia zależeć będzie

w świecie życia wiecznego

powrót wiecznego zdrowia.

Teatr okrucieństwa

nie jest symbolem nieobecnej pustki,

straszliwej niezdolności realizowania się człowieka w życiu.

Jest afirmacją

okrutnej

a przy tym nieuchronnej konieczności.

Na nigdy nie odwiedzanych stokach

Kaukazu,

Karpat,

Himalajów,

Apeninów

miały miejsce codziennie,

dzień i noc,

od lat i przez lata,

straszliwe rytuały cielesne,

w których czarne życie,

życie nigdy nie kontrolowane i czarne

wybiera sobie straszliwe i odrażające posiłki.

Tutaj członki i organy uważane za odrażające

ponieważ

bezustannie obrzydzane,

odrzucane

poza chciwość lirycznego życia zewnętrznego,

używane są w całym, pozbawionym hamulców szale erotyzmu,

wśród coraz bardziej fascynującego

i dziewiczego

spuszczania likieru,

którego natura nigdy nie mogła zostać zaklasyfikowana,

ponieważ jest on coraz bardziej przedwieczny i bezinteresowny.

(Nie chodzi specjalnie o płeć czy odbyt,

przeznaczone zresztą do ucięcia i likwidacji,

lecz o górną część ud,

biodra,

lędźwie,

totalny brzuch bez płci

i pępek.)

Wszystko to ma na razie charakter seksualny i wulgarny,

ponieważ nigdy nie mogło być wypracowywane i uprawiane

bez wulgarności

a ciała, które tutaj tańczą,

Artaud - teatr okrucieństwa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: