Mistrzowie też się uczą cz. 1.pdf

KSI

Dzisiejsze posiedzenie nie by³o najlepsze, znowu. Przysz³a hm. X ze swoimi

instruktorami – ciekawe, czyj to by³ pomys³, ¿eby siê brali za próby podharcmi-

strzowskie. To, co przynieœli, to nawet nie by³y programy prób, tylko przypad-

kowe zestawy zadañ, które mo¿e mia³y zwi¹zek z potrzebami druhny X, ale na

pewno nie wynika³y z wymagañ na podharcmistrza. Na miejscu ¿mudnie for-

mu³owaliœmy programy prób, trwa³o to i trwa³o... Prawdê mówi¹c powinniœmy

ich zaprosiæ na nastêpne spotkanie, a druhnê X upomnieæ, ale nie chcieliœmy

ich zniechêcaæ.

Druh Y przyszed³ z kolejnym dru¿ynowym do otwarcia próby przewodnikow-

skiej. Próba niby poprawna, ale znowu wed³ug jednego szablonu – wzorca

druha Y, gdyby ktoœ mia³ zgadywaæ, co w niej bêdzie, to niewiele by siê pomyli³.

Czy wszyscy jego dru¿ynowi s¹ tacy jednakowi? Zero indywidualnoœci.

Ale i tak najgorsze by³o zamykanie próby na podharcmistrza podopiecznej druh-

ny Z. Przysz³y zupe³nie nieprzygotowane – sprawozdanie pisane na kolanie,

brak wielu potwierdzeñ, czêœæ zadañ bez podsumowania, wiêc wnioski na przy-

sz³oœæ obie improwizowa³y. Widaæ, ¿e dziewczyna siê napracowa³a, ale nie wi-

daæ, ¿eby siê nad t¹ swoj¹ prac¹ zastanowi³a. Jednak by³o to ostatnie posiedzenie

KSI przed wakacjami, a nikt inny nie poprowadzi lipcowego obozu, wiêc próba

zosta³a zamkniêta. Lepiej, ¿eby Z nie prowadzi³a wiêcej prób instruktorskich...

MISTRZOWIE

TE¯ SIÊ UCZ¥

Czyj to pamiêtnik?

Który to hufiec? Obawiam siê, ¿e wielu

cz³onków KSI na szczeblu hufca, ale te¿ i cho-

r¹gwi, mog³oby siê przyznaæ do takich prze-

myœleñ. Ilu z nas, wracaj¹c z posiedzenia,

odczuwa dyskomfort kolejnego „zgni³ego”

kompromisu? Kompromisu miêdzy w³asnymi

oczekiwaniami wobec prób na stopnie instruk-

torskie a szar¹ rzeczywistoœci¹, czyli kiepski-

mi próbami.

przyk³adów. S³usznie wiêc wpisano pracê

z opiekunami prób do zadañ KSI.

poddajemy w w¹tpliwoœæ jego kompetencje?

Czy nie oznacza, ¿e chcemy odebraæ mu

uprawnienia, które otrzyma³ wraz z zielon¹

lub czerwon¹ podk³adk¹? To zale¿y oczywi-

œcie od nastawienia instruktorów i od nasta-

wienia KSI.

Odpowiedzialny instruktor, który ma byæ

mistrzem dla swojego podopiecznego, widz¹c,

jak zmienia siê nasza organizacja, jak zmienia

siê otaczaj¹cy go œwiat, powinien odczuwaæ

potrzebê podnoszenia swoich kwalifikacji,

dzielenia siê z innymi swoimi w¹tpliwoœcia-

mi, spostrze¿eniami, doœwiadczeniami. Sko-

ro wymaga od swoich podopiecznych kszta³-

cenia siê, sam te¿ powinien pracowaæ nad sob¹.

Poza tym ka¿demu zdarzaj¹ siê trudne przy-

padki, trudny podopieczny, nieudana próba.

Warsztaty zorganizowane przez odpowied-

nio do tego przygotowan¹ KSI i kadrê kszta³-

c¹c¹ mog¹ stanowiæ doskona³¹ okazjê do

wymiany doœwiadczeñ. Czy opiekunowie

maj¹ jakieœ forum, ¿eby o tym spokojnie po-

rozmawiaæ? Czy maj¹ czas na odprawach, na

apelach, na imprezach hufcowych, ¿eby prze-

kazaæ innym dobre rady na udan¹ próbê?

W³aœnie – czas. Najczêœciej u¿ywany ar-

gument usprawiedliwiaj¹cy brak pracy z opie-

kunami, brak kszta³cenia kadry instruktorskiej

– brak czasu. Ale o braku czasu i o pustych

taczkach mo¿na poczytaæ w numerze 1/2004.

Czy komisje pracuj¹

z opiekunami w hufcach?

Niestety, nie jest z tym najlepiej, pomimo

tych wszystkich argumentów i pomimo zapi-

sów w „Systemie stopni instruktorskich”.

Przegl¹daj¹c sprawozdania z dzia³alnoœci huf-

cowych KSI Chor¹gwi Krakowskiej z ostat-

nich 2 lat, widzimy, ¿e na 17 hufców, które

sprawozdania nades³a³y, tylko 3 w ka¿dym

roku mog³y siê pochwaliæ warsztatami dla

opiekunów, reszta wpisa³a indywidualne kon-

sultacje w czasie posiedzenia. Nie pojawi³y

siê tam tak¿e ¿adne materia³y pomocnicze ani

publikacje.

Indywidualne rozmowy te¿ s¹ dobrym po-

mys³em na doskonalenie instruktorów, pod

warunkiem ¿e do nich rzeczywiœcie podczas

posiedzenia dochodzi, a nie jest to wpisywa-

nie na si³ê czegoœ, ¿eby sprawozdanie lepiej

wygl¹da³o. Jak to sprawdziæ? W przytoczonym

na pocz¹tku „pamiêtniczku” nie ma œladu pra-

cy z opiekunami, do których pojawi³y siê ró¿-

norodne zastrze¿enia. Nie ma tego celowo –

mia³ on oddawaæ codziennoœæ wielu KSI.

Co zrobiæ,

¿eby te próby by³y lepsze?

¯eby wynika³y z wymagañ na stopieñ, z po-

trzeb œrodowiska, ale te¿ z indywidualnych

potrzeb instruktorów zdobywaj¹cych stopnie?

Oczywiœcie nale¿y pracowaæ z kandydatami,

uczyæ ich, jak planowaæ w³asny rozwój z wy-

korzystaniem stopni instruktorskich na kursach

dru¿ynowych, podharcmistrzowskich, na kur-

sach przygotowuj¹cych do funkcji w hufcu.

Nale¿y wykorzystywaæ do tego tak¿e odpra-

wy, warsztaty, spisaæ dobre rady dla osób

otwieraj¹cych próby i upowszechniaæ je przez

biuletyny, witryny internetowe, gazetki. Ale czy

to gwarantuje sukces? Czy jesteœmy w stanie

dotrzeæ do wszystkich potencjalnych kandy-

datów na instruktorów, na podharcmistrzów,

na harcmistrzów? Ilu mo¿e ich byæ?

Dlaczego KSI nie pracuj¹ z opiekunami?

Czy opiekunowie chc¹ siê doskonaliæ?

Powodów mo¿e byæ wiele. Po pierwsze

KSI musz¹ byæ œwiadome tego zadania,

musz¹ najpierw same zauwa¿yæ, ¿e praca

komisji to nie tylko posiedzenie i czekanie

na instruktorów, ale te¿ w³asna inicjatywa.

Po drugie wi¹¿e siê to z prze³amaniem

pewnej bariery – uczymy pracy z instrukto-

rami kogoœ czasami od nas starszego, czasa-

mi o d³u¿szym sta¿u, pe³ni¹cego funkcje,

które wi¹¿¹ siê z kierowaniem instruktorami.

Czasami uczymy kogoœ, kto opiekowa³ siê ju¿

dziesi¹tkami prób! Czy nie oznacza to, ¿e

Dlaczego warto

wzi¹æ siê za opiekunów?

Podchodz¹c do sprawy pragmatycznie,

bardziej op³aca siê pracowaæ nad opiekuna-

mi. Jest ich mniej, spotykamy siê z nimi wie-

lokrotnie – doœwiadczony instruktor ma

zwykle wiele prób na swoim koncie. Znamy

ich coraz lepiej i wiemy, jakie maj¹ mocne

i s³abe strony. Dziêki temu ³atwiej jest roz-

mawiaæ o planowaniu, realizowaniu i podsu-

mowaniu prób, mo¿emy siê odwo³ywaæ do

ich w³asnych doœwiadczeñ, do znanych im

Jak to robiæ?

Jeœli przekonaliœmy was do zmierzenia siê

z tym nie³atwym tematem, to zapraszamy do

lektury nastêpnej czêœci. Wska¿emy w niej

kilka sposobów na pracê z opiekunami prób.

hm. Anita Regucka-Kwaœnik

jest przewodnicz¹c¹ KSI Chor¹gwi Krakowskiej

hm. Piotr ¯ywicki

jest cz³onkiem zespo³u wspierania KSI w CSI ZHP

C ZUWAJ | 01.2005

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: