W śród kilku rzeczy, które naprawdę mają jakieś znaczenie, ludzkość szuka czegoś na wzór odosobnienia swojej racjonalności bądź odizolowania się od innych poprzez urozmaicenie poglądów na częste zadawane tematy, które nie raz stanowią górny punkt na całym horyzoncie zdarzeń, postrzegane różnorako w zależności od kulturystycznego Tabu. I tak jak tabu, rozumienie inne niż preferowane poprzez większość, może stanowić zagrożenie w dzisiejszej infrastrukturze tworzonej przez ludzi. Cały problem tkwi w osobowości a asertywność? Możemy doszukiwać prawd, nie raz bez względnie na konsekwencje, jednak moment zawachania może nas doprowadzić do początku. W czym więc tak naprawdę jest problem? Może rozwiązaniem wszelakich problemów, sporów, nieporozumień będzie moment, gdy zrozumiemy że pieniądze to nie wszystko? Materializacja radości ducha proporcjonalnie wraz z namacalnym bogactwem człowieczeństwa nie raz bywała zgubna w historii ludzkości a w oparciu o teorie czy wiadomości i w końcu o doświadczenia życiowe, będziemy mogli kierować ze zdumieniem argumenty jak i negatywy w kierunku pieniądza. Nie rozwiążemy tak obszernego zagadnienia nawet przy pomocy jakiejkolwiek analizy. Fora w którym zadać to pytanie, już na wstepie może doprowadzic do tworzenia grup "za" i "przeciw".Jest to normalne postępowanie w naturze ludzi, gdyż każdy z nas ma inny pogląd na świat. W dzisiejszym świecie mało czasu jest na decyzję. Wygrywa ten, który pierwszy rzuci się na głęboką wodę bądź kupi przysłowiowego kota w worku. Jak możemy ograniczyć rozpęd popytu pieniądza? Z różnorakich źródeł dochodzą nas informacje o korupcji, łapówkarstwie czy fałszowaniu wszelakich rzeczy. Masowe środki przekazu kumulują tylko złowieszcze informacje a nasze umysły niestety tak złożone iż traktują złą informację za bardziej ciekawą i stanowczo bardziej podzielną niż ta dobra, stąd właśnie dobiega alarm ku zdziwieniu rzeczywistości, wymiana informacji za gotówkę. '' I w końcu przyszła i ku mnie ta mądrość życiowa, która figle zaczęła zbierać, a ja nim odwrócił swą głowę by ją przywitać, zauważył że to już czas umierać...Choć żal było zostawić majątek, nic nie pozwoliła pozbierać,kieszenie oby dwie rozdarte... Bo tyle uczynki me warte'' (Fragment wiersza) - Palermo
Palermo14