Miasta turystyczne Europy
Dr S. Sacha
Wykład I 6.03.10
Literatura:
- Baczwarow M.: Europejskie miasta kultury a turystyka, Turyzm, t.9, z.1, wyd. Uniwersytetu Łódzkiego 1999
- Beaujeu – Garnier J., Chabot J.: Zarys geografii miast, Warszawa 1971
- Bianchini F.: Dziedzictwo kulturowe a strategia planowania miejskiego, w: Dziedzictwo a turystyka, MCK, Kraków 1999
- Brabander G.: Rola turystyki i kultury w rozwoju miast flamandzkich, w: Dzedzictwo a turystyka, MCK, Kraków 1999
- Butowski L.: Funkcja turystyczna w dużych miastach europejskich. Stadium porównawcze Berlina, Buda-pesztu, Paryża, Pragi, Wiednia i Warszawy, praca doktorska, maszynopis, WGiSR UW 1994
- Butowski L.: Funkcja turystyczna w dużych miastach europejskich, w: Kongres turystyki polskiej pod patro-natem Prezesa Rady Ministrów: Turystyka szansą rozwoju kraju, materiały pokongresowe, Warszawa 1996
- Butowski L.: Turystyka na obszarach dużych miast europejskich jako czynnik integracji, w: Turystyka i rekreacja jako czynnik integracji europejskiej, wyd. Wydział Turystyki i Rekreacji AWF w Poznaniu, Poznań 1995
- Kowalczyk A.: Geografia turyzmu, PWN, Warszawa 2000
- Turystyka pod red. W. Kurek, PWN, Warszawa 2008
W znacznej części literatury przedmiotu turystyka miejska jest rozumiana jako „turystyka w mieście” i jest traktowana jako turystyczna funkcja miasta.
Zdaniem G. Ashwortha TURYSTYKĘ MIEJSKĄ powinno się rozpatrywać jako złożone zjawisko składające się z różnych przejawów aktywności turystycznej, jak również z punktu widzenia roli, jaką turystyka odgrywa lub może odgrywać w szeroko rozumianym funkcjonowaniu miasta.
Turystyka miejska to „zespół zasobów i działalności turystycznych zlokalizowanych w mieście w celu zaspokajania popytu osób odwiedzających to miasto, a nie mieszkających w nim na stałe”.
Biorąc pod uwagę opracowania dotyczące turystyki na obszarach miejskich można wyróżnić co najmniej trzy sposoby rozumienia tego określenia:
1) wszystkie formy turystyki uprawianej na terenach miejskich (np. wypoczynkowa, handlowa, kulturalno-rozrywkowa, religijna, kongresowa, sportowa itp.)
2) formy turystyki związane z walorami i zagospodarowaniem turystycznym występujące na obszarach miejskich
3) turystykę, której celem jest odwiedzanie i poznawanie miasta traktowanego jako dziedzictwo kulturowe i uznawanego za niepodzielny element przestrzeni turystycznej.
Obszary miejskie można również traktować jako specyficzne miejsca koncentracji zjawisk turystycznych i w tym sensie można wyróżnić dwie strefy koncentracji inwestycji turystycznych w dużych aglomeracjach:
Ø tereny śródmiejskie gdzie lokalizowane są przede wszystkim duże inwestycje zaspokajające
popyt turystów biznesowych (hotele wyższych kategorii, pałace kongresowe) połączone z infrastrukturą transportową na wysokim poziomie
Ø obszary peryferyjne, które są głównie miejscem mniejszych inwestycji zaspokajających potrzeby wypoczynkowe mieszkańców miast.
Analizując współczesne obszary recepcyjne turystyki, można także wydzielić np. grupę dużych i wielkich miast jako terenów o wielorakich walorach turystycznych.
Na obszarach dużych miast można wyróżnić:
- „tradycyjne dzielnice historyczne”
- „dzielnice kulturalne”
- „dzielnice biznesowe”
- „dzielnice rozrywkowe”
koncentrujące różnorodne grupy walorów i elementów zagospodarowania turystycznego.
FUNKCJA TURYSTYCZNA MIAST
Funkcja turystyczna jest rozumiana jako całokształt działalności społeczno-ekonomicznej miasta, skierowanej na obsługę turystów, którą miasto spełnia w systemie społeczno-ekonomicznym przestrzennych jednostek nadrzędnych – regionu, kraju lub na poziomie międzynarodowym.
Główne związki przyczynowo-skutkowe między podstawowymi funkcjami ogólnomiejskimi, a strukturą ruchu turystycznego w dużych miastach
FUNKCJE STRUKTURA RUCHU
OGÓLNOMIEJSKIE TURYSTYCZNEGO
Funkcja centrum Turystyka krajoznawcza,
historyczno – kulturalnego przyjazdy w celach
i centrum współczesnego poznawczych
Funkcja centrum Przyjazdy naukowe,
naukowego szkoleniowe itp.
Funkcja centrum Turystyka biznesowa,
gospodarczego i centrum przyjazdy w interesach,
współczesnego zakupy
Funkcja centrum Przyjazdy
administracyjno-politycznego służbowe
transportowego tranzytowe
Duża liczba ludności Przyjazdy
miasta w odwiedziny
Funkcja turystyczna w dużych miastach ma charakter powszechny. Dzięki rozwojowi turystyki, bowiem możliwe jest utrzymywanie przez organizm miejski ożywionych kontaktów ze światem zewnętrznym.
Funkcja ta występuje zatem w każdym dużym mieście. Różna natomiast może być jej skala, uzależniona od lokalnej specyfiki i charakteru danych miast.
Motywy leżące u podstaw osób odwiedzających miasta są różnorodne, ściśle jednak związane z funkcjami, jakie te miasta pełnią.
Główne związki pomiędzy podstawowymi funkcjami ogólnomiejskimi, a strukturą ruchu turystycznego rysują się następująco:
Funkcja centrum kulturalno – historycznego i naukowego
Na tę funkcję składa się:
· koncentracja na stosunkowo niewielkim obszarze cennych i dobrze utrzymywanych pamiątek historycznych oraz wielu obiektów kulturalnych (instytucji kultury). Dominująca część obiektów dziedzictwa historyczno-kulturowego skoncentrowana jest w miastach w sposób naturalny lub sztuczny.
· częsta organizacja imprez kulturalnych, w tym sportowych (dla masowego odbiorcy jak i elity): zawody sportowe, koncerty, spektakle teatralne, festiwale, itp. Wydarzenia historyczno-kulturowe stają się coraz ważniejszym elementem podaży turystycznej w skali świata.
· istnienie znaczących ośrodków naukowych.
WIEDEŃ
Powierzchnia: 415 km2
Ludność: 1 680 tys. mieszkańców
Gęstość zaludnienia: 4050 os/km2
Aglomeracja: 2 300 tys.
Wiedeń dzieli się na 23 dzielnice (Bezirke)
Obszar administracyjny Wiednia
Głównym dworcem jest Wien Sudbanhof. Ruch lokalny jest obsługiwany przez S-Bahn, metro ,linie autobusowe.
W południowo-wschodniej części Wiednia znajduje się Międzynarodowy Port Lotniczy – Schwechat.
Port rzeczny na Dunaju – połączenia z Bratysławą i Passawą.
Wiedeń należy do najbardziej popularnych wielkich miast europejskich – rocznie odwiedzany jest przez ok. 9mln turystów zagranicznych (7 miejsce w Europie). Recepcję turystów zapewnia m.in. liczba około 400 hoteli i pensjonatów skupiających blisko 43 tys. miejsc noclegowych. W strukturze hoteli dominują obiekty 4 i 5* (64% og.). Wiedeń należy do najważniejszych destynacji turystyki biznesowej (po Paryżu i Barcelonie). Przykładowo rocznie odbywa się w Wiedniu ponad 1600 kongresów, które gromadzą około 250 tys. uczestników. Turystyka przynosi miastu dochód w wysokości około 3,5mld euro, a w gospodarce turystycznej miasta pracuje ponad 53 tys. mieszkańców.
Turystyka biznesowa tworzy ok. 6800 miejsc pracy.
Cele przyjazdów do Wiednia:
37% - rozrywka, wydarzenia kulturalne
32% - zakupy w centrach handlowych
21% - wytworne życie, towarzystwo
10% - inne cele
PODSTAWOWE FUNKCJE METROPOLITARNE WIEDNIA
§ Funkcja stołeczna
§ Funkcja usługowa
§ Funkcja kulturalna (teatry, sale koncertowe, filharmonia, orkiestry symfoniczne, muzea i galerie, festiwale)
§ Funkcja przemysłowa
§ Funkcja komunikacyjna (europejski węzeł komunikacyjny)
§ Funkcja międzynarodowa (siedziba organizacji międzynarodowych: agendy ONZ - UNIDO, IAEO; OPEC)
§ Funkcja turystyczna
Wykład II 20.03.10
LONDYN
Londyn to region administracyjny zwany również Wielkim Londynem(ang. Greater London) zarządzany przez autonomiczne władze zwane Greater London Authority (GLA) i zamieszkany przez 7 556 900 osób.
Londyn leży nad Tamizą około 64 km od jej ujścia do M. Północnego.
Aglomeracja londyńska obejmuje obszar zbliżony do Wielkiego Londynu o wielkości 1 607 km2.
Ludność aglomeracji - 14 600 000 mieszkańców, co stanowi ok. 25% ogólnej liczby mieszkańców kraju.
Wielki Londyn podzielony jest na 32 dzielnice oraz autonomiczne City (City of London), które jest tzw. Hrabstwem ceremonialnym
12 dzielnic Wielkiego Londynu oraz City tworzą Londyn Inner London (centralny, wewnętrzny), pozostałe dzielnice – Outer London (Londyn zewnętrzny)
Obecny obszar Wielkiego Londynu obejmuje historyczne hrabstwa Middlesex, Kent, Surrey, Essex i Hertfordshire.
Najważniejsze (również ze względów historycznych) dzi...
shelby_lane