ROZWÓJ STOSUNKÓW SPOŁECZNYCH

RELACJE Z RÓWIEŚNIKAMI A PŁEĆ

0 – 3 R. Ż. OKRES NIEMOWLĘCY I PONIEMOWLĘCY  - DZIECKO ZAINTERESOWANE SOBĄ

3 – 7/8 R.Ż. WCZESNE DZIECIŃSTWO – CHŁOPCY I DZIEWCZYNKI POSZUKUJĄ TOWARZYSTWA INNYCH DZIECI NIEZALEŻNIE OD PŁCI

8 – 10 R.Ż. – CHŁOPCY WOLĄ  BAWIĆ SIĘ Z CHŁOPCAMI, DZIEWCZYNKI Z DZIEWCZYNKAMI

10 – 12 R.Ż. – OSTRY ANTAGONIZM POMIĘDZY PŁCIAMI. CHŁOPCY I DZIEWCZĘTA UNIKAJĄ SIĘ WZAJEMNIE

12 – 14 R.Ż. – DZIEWCZĘTA ZACZYNAJĄ INTERESOWAĆ SIĘ CHŁOPCAMI, STARAJĄ SIĘ ZWRÓCIĆ NA SIEBIE UWAGĘ. CHŁOPCY WOLĄ TOWARZYSTWO CHŁOPCÓW

14 – 16 R.Ż. – CHŁOPCY ZACZYNAJĄ INTERESOWAĆ SIĘ DZIEWCZĘTAMI. TWORZĄ SIĘ PARY

16 – 17 R.Ż. – WZAJEMNE, ŻYWE ZAINTERESOWANIE. POWSZECHNE CHODZENIE PARAMI.

STADIALNY MODEL ROZUMIENIA PRZYJAŹNI WILIAMA DAMONA

5 – 7 R.Ż. -  PRZYJACIEL TO OSOBA, KTÓRA JEST DLA MNIE MIŁA I Z KTÓRĄ DOBRZE JEST SIĘ BAWIĆ. (PRZYJAŹŃ JEST NIETRWAŁĄ

8 – 10 R.Ż. – PRZYJACIELE TO OSOBY, KTÓRE POMAGAJĄ SOBIE NAWZAJEM I MAJĄ DO SIEBIE ZAUFANIE. (PRZYJACIEL JEST LUBIANY CECHY

OK. 13 R.Ż. - PRZYJACIELE TO OSOBY, KTÓRE ROZUMIEJĄ SIEBIE NAWZAJEM I DZIELĄ SIĘ SWOIMI NAJINTYMNIEJSZYMI MYŚLAMI ORAZ ODCZUCIAMI. (PRZYJAŹŃ JEST TRWAŁĄ

REAKTYWNOŚĆ A STYL PRACY UCZNIA

STOSUNEK CZYNNOŚCI ZASADNICZYCH (prowadzących do realizacji celu) DO POMOCNICZYCH (ułatwiających):

SILNIE REAKTYWNI  - CZ.Z.<CZ.P.

SŁABO REAKTYWNI -  CZ.Z.³CZ.P.

STRUKTURA CZASOWA CZYNNOŚCI (czynności ciągłe a przerywane):

SILNIE REAKTYWNI – CZ.C.<CZ.PR.

SŁABO REAKTYWNI – CZ.C.³CZ.PR.

JAKOŚCIOWE ZRÓŻNICOWANIE CZYNNOŚCI (czynności jednorodne a różnorodne)

SILNIE REAKTYWNI – CZ.J.              <CZ.R.

SŁABO REAKTYWNI – CZ.J.              ³CZ.R.

WYBÓR WARUNKÓW, W KTÓRYCH PRZEBIEGA CZYNNOŚĆ (sytuacje ubogie w bodźce a sytuacje bogate w bodźce)

SILNIE REAKTYWNI – S.u.B.>S.b.B.

SŁABO REAKTYWNI – S.u.B.£S.b.B.

ROZWÓJ SAMOWIEDZY (OBRAZU JA)

STADIUM SAMOWIEDZY ELEMENTARNEJ (OD 0 D0 3 R.Ż.)

TWORZY SIĘ POCZUCIE ODRĘBNOŚCI

ELEMENTRANE SĄDY OSOBISTE DOTYCZĄCE WYGLĄDU ZEWNĘTRZNEGO, KONKRETNYCH ŻYCZEŃ I ZACHOWAŃ

STADIUM SAMOWIEDZY ZRÓŻNICOWANEJ (OD 4 DO 11-12 R.Ż.)

ZRÓŻNICOWANIE WIEDZY O SOBIE, WIEDZA JEST ZRÓŻNICOWANA I NIE TWORZY ZWARTEJ CAŁOŚCI

POCZĄTEK KSZTAŁTOWANIA PIERWSZYCH SAMOOCEN I STANDARDÓW OSOBISTYCH DZIECKO WARTOŚCIUJE SIEBIE I WYRAŻA SWOJE PRAGNIENIA. SĄDY OSOBISTE SĄ ROZPROSZONE.

STADIUM SAMOWIEDZY DOJRZAŁEJ (12 – 24 R.Ż.)

OBRAZ WŁASNEJ OSOBY O STRUKTURZE HIERARCHICZNEJ

W OBRAZIE JA ZAWIERAJĄ SIĘ SĄDY OPISOWE SAMOOCENY STANDARDY OSOBISTE SĄDY O REGUŁACH GENEROWANIA WIEDZY O SĄDY DOTYCZĄCE REGUŁ KOMUNIKOWANIA WIEDZY O SOBIE

STREFA NAJBLIŻSZEGO ROZWOJU - TEORIA LWA WYGOTSKIEGO

STREFA NAJBLIZSZEGO ROZWOJU – TO ODLEGŁOŚĆ POMIĘDZY AKTUALNYM POZIOMEM ROZWOJU, OKREŚLONYM PRZEZ INDYWIDUALNE ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW, A POZIOMEM ROZWOJU POTENCJALNEGO, OKREŚLONYM PRZEZ ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW PRZY POMOCY DOROSŁYCH LUB BARDZIEJ DOŚWIADCZONYCH RÓWIEŚNIKÓW.

WIELKOŚĆ POMOCY WYMAGANEJ PRZEZ DZIECKO PRZED ROZWIĄZANIEM ZADANIA TO ODWROTNOŚĆ WSKAŹNIKA JEGO STREFY NAJBLIŻSZEGO ROZWOJU.

WIELE WSKAZÓWEK – WĘŻSZA STREFA NAJBLIŻSZEGO ROZWOJU

MNIEJ WSKAZÓWEK – SZERSZA STREFA NAJBLIŻSZEGO ROZWOJU

ROZWÓJ MOWY I KOMUNIKACJI

PRZEDWERBALNE FORMY KOMUNIKACJI

ROZWÓJ WOKALIZACJI WEDŁUG STARKA:

STADIUM ODRUCHOWEGO KRZYKU I ŻYCIOWYCH ODGŁOSÓW (0 – 2 MIESIĄC)

STADIUM GRUCHANIA I ŚMIECHU (2 – 5 MIESIĄC)

STADIUM ZABAW WOKALNYCH (4 – 7, 8 MIESIĄC) – DZIECKO ZACZYNA WYPOWIADAĆ PROSTE SYLABY Z PRZEDŁUŻANIEM DŹWIĘKÓW PODOBNYCH DO SAMOGŁOSEK LUB SPÓŁGŁOSEK

STADIUM SAMONAŚLADUJĄCEGO GAWORZENIA(6 M. – 12 M.) – POWTARZANIE KOMBINACJI SAMOGŁOSEK I SPÓŁGŁOSEK

STADIUM GAWORZENIA I EKSPRESYWNEJ MOWY NIEZROZUMIAŁEJ (9 – 18 M.) – ZWIĘKSZA SIĘ REPERTUAR SPÓŁGŁOSEK, WYPOWIEDZI MOGĄ BYĆ NIEZROZUMIAŁE, ALE ODDAJĄ INTONACJĘ CHARAKTERYSTYCZNĄ DLA RÓŻNYCH WYPOWIEDZI SPEŁNIAJĄCYCH ROZMAITE FUNKCJE.

ROZWÓJ WERBALNY

POD KONIEC 1 R.Ż. DZIECKO OPERUJE 4 – 5 SŁOWAMI. W NASTĘPNYCH LATACH AŻ DO 6 R.Ż. OPANOWUJE DZIENNIE SREDNIO PO 9-10 SŁÓW.

W 2 R.Ż. ZNA WIELE NAZW DŹWIĘKONAŚLADOWCZYCH. POCZĄTKOWO WYPOWIEDZI MAJĄ FORMĘ HOLOFRAZ (WYPOWIEDZI JEDNOWYRAZOWYCH). POTEM ZACZYNAJĄ SIĘ TWORZYĆ ZLEPKI WYRAZOWE (NP. MAMA LALA – MAMO, JA CHCĘ LALĘ). PRZEWAGA FUNKCJI EKSPRESYWNEJ (WYRAŻANIE PRZEŻYĆ) I IMPRESYWNEJ (WYWIERANIE WPŁYWU) NAD SYMBOLICZNĄ.

W 3 R.Ż. SŁOWNIK DZIECKA LICZY 1000 - 1500 SŁÓW. ZDANIA SĄ BUDOWANE ZGODNIE Z REGUŁAMI GRAMATYCZNYMI. SKŁADAJĄ SIĘ ŚREDNIO Z 3 – 4 SŁÓW.

3 – 5 R.Ż – TENDENCJA DO TWORZENIA NEOLOGIZMÓW, WYKORZYSTYWANE SĄ ZASADY GRAMATYKI. OPANOWYWANA JEST UMIEJĘTNOŚĆ OPOWIADANIA (KOMPETENCJE NARRACYJNE), DOSKONALĄ SIĘ UMIEJĘTNOŚCI KONWERSACYJNE. 4 – 5 R.Ż. – WIEK PYTAŃ.

ROZWÓJ RYSUNKU (KONCEPCJA S.SZUMANA)

3 R.Ż. – BAZGROTY

3 – 5 R.Ż. – SCHEMAT UPROSZCZONY

5 – 7 R.Ż. – PRZEKSZTAŁCENIA AFEKTYWNE, SYMBOLICZNE UJMOWANIE FORMY

7 – 12 R.Ż. – SCHEMAT WZBOGACONY

12 – 13 R.Ż. – FAZA REALIZMU WRAŻENIOWEGO, NAŚLADOWANIE NATURY

13 – 15 R.Ż. – UJMOWANIE TRÓJWYMIAROWOŚCI, STOPNIOWE ZATRACANIE  INDYWIDUALNEJ ŚWIEŻOŚCI RYSUNKU.

ROZWÓJ RYSUNKU    (WEDŁUG  G.KERSCHENSTEINERA)

3 – 6 R.Ż. – RYSUNEK SCHEMATYCZNY

6 – 11 R.Ż. – RYSUNEK ODPOWIADA W PRZYBLIŻENIU RZECZYWISTEMU WYGLĄDOWI PRZEDMIOTÓW

11- 16 R.Ż. – OKRES WIERNEGO ODTWARZANIA POSTACI

OKRES DORASTANIA

MOŻLIWOŚCI POZNAWCZE:

WZROST REFLEKSYJNOŚCI I KRYTYCYZMU

METAFORYCZNE UJMOWANIE ZDARZEŃ

UNIEZALEŻNIENIE SIĘ OD SĄDÓW INNYCH LUDZI

FORMUŁOWANIE WŁASNYCH OCEN LUDZI I ZDARZEŃ

EGOCENTRYZM MŁODZIEŃCZY

EMOCJONALNOŚĆ:

NASILONE POBUDZENIE EMOCJONALNE

LABILNOŚĆ (CHWIEJNOŚĆ) EMOCJI

AMBIWALENCJA UCZUĆ

ROZWÓJ MORALNY:

POZIOM KONWENCJONALNY (13 – 16 R.Ż.)

POZIOM POSTKONWENCJONALNY (16 – 20 R.Ż.)

KONFORMIZM

RYGORYZM MORALNY

ŚWIATOPOGLĄD:

IDEALIZM MŁODZIEŃCZY

NIHILIZM

CYNIZM

TOŻSAMOŚĆ:

PIĄTE STADIUM ROZWOJU PSYCHOSPOŁECZNEGO WG

E.ERIKSONA

SPOSOBY POSZUKIWANIA TOŻSAMOŚCI

SFERA MOTYWACYJNA I DZIAŁANIOWA:

ROMANTYZM MŁODZIEŃCZY

PODEJMOWANIE ZACHOWAŃ RYZYKOWNYCH

FASCYNACJA TAJEMNICZOŚCIĄ

NEGATYWIZM

POTRZEBA CZYNU

ZADANIA ROZWOJOWE WG HAVIGHURSTA

EGOCENTRYZM MŁODZIEŃCZY – NIEZDOLNOŚĆ DO RÓŻNICOWANIA MIĘDZY WŁASNYM A CUDZYM PUNKTEM WIDZENIA:

ZŁUDZENIE WIDOWNI – PRZEŚWIADCZENIE JEDNOSTKI, ŻE INNI LUDZIE SĄ ZAABSORBOWANI JEJ WYGLĄDEM I ZACHOWANIEM.

MIT O WŁASNEJ OSOBIE – WIARA W TO, ŻE NORMALNE PRAWA NATURY, KTÓRE ODNOSZĄ SIĘ DO INNYCH, NIE MAJĄ ZASTOSOWANIA DO SIEBIE. (WYNIKA TO Z PRZEŚWIADCZENIA O WŁASNEJ NIEŚMIERTELNOŚCI I NIEZWYKŁOŚCI).

KONFROMIZM – PODPORZĄDKOWANIE SIĘ GOTOWYM WZOROM I SCHEMATOM POSTĘPOWANIA, DOPASOWYWANIE SIĘ DO GRUPY I OPINII WIĘKSZOŚCI.

RYGORYZM MORALNY MŁODZIEŻY- UJMOWANIE OKREŚLONYCH POWINNOŚCI JAKO BEZWYJĄTKOWYCH, OD KTÓRYCH NIGDY NIE NALEŻY ODSTĘPOWAĆ. (Najwyższy poziom rygoryzmu moralnego – 7 – 11 r.ż., potem stopniowo maleje i osiąga najniższy poziom ok. 20 r.ż., następnie wzrasta u dorosłych).

TEORIA ROZWOJU MORALNEGO KOHLBERGA

POZIOM PRZEDKONWENCJONALNY (DO 12 R.Ż.)

ROZUMOWANIE MORALNE OPIERA SIĘ NA ZAŁOŻENIU, ŻE JEDNOSTKI MUSZĄ ZASPOKAJAĆ SWOJE POTRZEBY.

STADIUM I.  UNIKANIE KARY

w teorii Piageta – realizm moralny).

MORALNOŚĆ WYWODZI SIĘ Z WŁADZY I AUTORYTETU

STADIUM II. WŁASNY INTERES (INDYWIDUALIZM I RELATYWIZM INDYWIDUALNY).

MORALNOŚĆ TO TROSZCZENIE SIĘ O SIEBIE.

II. POZIOM KONWENCJONALNY (13 –16 R.Ż.)

ROZUMOWANIE MORALNE ZAKŁADA, ŻE SYSTEM SPOŁECZNY MUSI OPIERAĆ SIĘ NA ZASADACH I PRZEPISACH.

STADIUM III. KONFORMIZM INTERPERSONALNY (HARMONIA INTERPERSONALNA. STADIUM DOBREGO CHŁOPCA I DOBREJ DZIEWCZYNY).

MORALNOŚĆ OZNACZA ROBIENIE TEGO, ZA CO JEST SIĘ LUBIANYM.

STADIUM IV. PRAWA I PORZĄDKU SPOŁECZNEGO

Moralność rozpatrywana jest z perspektywy systemu społecznego,

Zasady obowiązują  wszystkich.

DOZWOLONE JEST TO, CO JEST ZGODNE Z PRAWEM.

III. POZIOM POSTKONWENCJONALNY (16 – 20 R.Ż.)

ROZUMOWANIE MORALNE OPIERA SIĘ NA ZAŁOŻENIU, ŻE WARTOŚCI, STATUS I PRAWA KAŻDEJ JEDNOSTKI MUSZĄ BYĆ CHRONIONE.

STADIUM V. SPOŁECZNY KONTRAKT (UMOWA SPOŁECZNA)

PRAWA CZŁOWIEKA SĄ WAŻNIEJSZE OD INNYCH PRAW

STADIUM VI. UNIWERSALNYCH ZASAD ETYCZNYCH

istnieją uniwersalne zasady moralne: sprawiedliwość i godność człowieka, które są poza prawem.Życie ludzkie jest wartością najwyższą.

MORALNOŚĆ JEST SPRAWĄ WŁASNEGO SUMIENIA.

ŚWIATOPOGLĄD

IDEALIZM MŁODZIEŃCZY FAZY ROZ IDE

POSZUKIWANIE IDEALNEGO WZORCA wśród konkretnych  obiektów. (Chłopcy – kult bohatera, dziewczęta – adoracja).

KONCEPCJA DOSKONAŁEJ RZECZYWISTOŚCI – twórcza wizja świata i swojej w nim roli. - NIHILIZM – ZAPRZECZENIE SENSOWI ŻYCIA LUDZKIEGO, W TYM WŁASNEGO.

CYNIZM – ROZBIEŻNOŚĆ MIĘDZY GŁOSZONYMI PRZEKONANIAMI A ICH REALIZACJĄ.

TOŻSAMOŚĆ

SPOSOBY POSZUKIWANIA WŁASNEJ TOŻSAMOŚCI

CIĄGŁOŚĆ ISTNIENIA (np. sprawdzanie niezawodności uczuć rodziców)

PRÓBY ZMIENIANIA SIEBIE (np. poprzez przejmowanie cudzego zach

PRÓBY SPRAWDZANIA SIEBIE (np. podejmowanie postanowień).

TEORIA ERIKSONA

V STADIUM. TOŻSAMOŚĆ/ ROZPROSZONA TOŻSAMOŚĆ (POMIESZANIE RÓL) – OKRES DORASTANIA.

STABILNE I SATYSFAKCJONUJĄCE POCZUCIE TOŻSAMOŚCI

POCZUCIE ODRĘBNOŚCI LUB ZAGUBIENIE SIEBIE

WPŁYWY ZEWNĘTRZNE

DOŚWIADCZENIE SUKCESU OSOBISTEGO I SATYSFAKCJI ZWIĄZANYCH ZE SPOŁECZNĄ AKCEPTACJĄ I UZNANIEM:

POCZUCIE WEWNĘTRZNEJ IDENTYCZNOŚCI I CIĄGŁOŚCI

DOSTRZEGANIE TEJ IDENTYCZNOŚCI I CIĄGŁOŚCI PRZEZ OSOBY Z OTOCZENIA

POTWIERDZENIE AUTOPERCEPCJI WŁASNEJ OSOBY W KONTAKTACH INTERPERSONALNYCH.

ROMANTYZM MŁODZIEŃCZY – PRAGNIENIE DOZNAWANIA PIĘKNA I WZRUSZEŃ.

NEGATYWIZM MŁODZIEŃCZY – PRZEJAWIA SIĘ W UPORZE, ZAPRZECZANIU, AROGANCJI.

POTRZEBA CZYNU – PRAGNIENIE NADZWYCZAJNYCH CZYNÓW.

ZADANIA ROZWOJOWE W CIĄGU ŻYCIA (TEORIA HAVIGHURSTA)

NIEMOWLĘCTWO I WCZESNE DZIECIŃSTWO

UCZENIE SIĘ CHODZENIA

UCZENIE SIĘ PRZYJMOWANIA STAŁECO POKARMU

UCZENIE SIĘ MÓWIENIA

UCZENIE SIĘ KONTROLI NAD WYDALANIEM

UCZENIE SIĘ RÓŻNIC PŁCI I SKROMNOŚCI SEKSUALNEJ

TWORZENIE POJĘĆ I UCZENIE SIĘ MOWY DO OPISU RZECZYWISTOŚCI SPOŁECZNEJ I FIZYCZNEJ

NABYWANIE GOTOWOŚCI DO CZYTANIA

ŚREDNIE DZIECIŃSTWO

UCZENIE SIĘ SPRAWNOŚCI FIZYCZNYCH POTRZEBNYCH W CODZIENNYCH ZABAWACH

WYTWARZANIE ZDROWYCH POSTAW WOBEC SAMEGO SIEBIE  I WZRASTAJĄCEGO ORGANIZMU

UCZENIE SIĘ PRZEBYWANIA Z RÓWIEŚNIKAMI

UCZENIE SIĘ WŁAŚCIWYCH RÓL MĘSKICH LUB KOBIECYCH

ROZWIJANIE PODSTAWOWYCH UMIEJĘTNOŚCI CZYTANIA, PISANIA I LICZENIA

ROZWIJANIE POJĘĆ POTOCZNYCH PRZYDATNYCH W CODZIENNYM ŻYCIU

ROZWIJANIE ŚWIADOMOŚCI, MORALNOŚCI I SKALI WARTOŚCI

OSIĄGANIE NIEZALEŻNOŚCI OSOBISTEJ

ROZWIJANIE POSTAW WOBEC GRUP SPOŁECZNYCH ORAZ INSTYTUCJI

ADOLESCENCJA

OSIĄGNIĘCIE NOWYCH, BARDZIEJ DOJRZAŁYCH WIĘZI Z RÓWIEŚNIKAMI OBOJGA PŁCI

UKSZTAŁTOWANIE ROLI MĘSKIEJ LUB KOBIECEJ

AKCEPTACJA SWOJEGO WYGLĄDU I SKUTECZNE POSŁUGIWANIE SIĘ WŁASNYM CIAŁEM

OSIAGNIĘCIE NIEZALEŻNOSCI UCZUCIOWEJ OD RODZICÓW I INNYCH OSÓB DOROSŁYCH

PRZYGOTOWANIE DO MAŁŻEŃSTWA I ŻYCIA W RODZINIE

PRZYGOTOWANIE DO KARIERY ZAWODOWEJ (NIEZALEŻNOŚCI EKONOMICZNEJ)

ROZWIJANIE IDEOLOGII (SIECI WARTOŚCI) I SYSTEMU ETYCZNEGO KIERUJĄCEGO ZACHOWANIEM

DĄŻENIE I OSIĄGNIĘCIE POSTEPOWANIA ODPOWIEDZIALNEGO SPOŁECZNIE

WCZESNA DOROSŁOŚĆ (18 – 30 R.Ż.)

WYBÓR MAŁŻONKA

UCZENIE SIĘ WSPÓŁŻYCIA Z MAŁŻONKIEM

ZAŁOŻENIE RODZINY

WYCHOWANIE DZIECI

PROWADZENIE DOMU

ROZPOCZĘCIE PRACY ZAWODOWEJ

PRZYJMOWANIE ODPOWIEDZIALNOŚCI OBYWATELSKIEJ

ZNALEZIENIE POKREWNEJ GRUPY SPOŁECZNEJ

WIEK ŚREDNI

WSPOMAGANIE DORASTAJĄCYCH DZIECI TAK, ABY STAWAŁY SIĘ ODPOWIEDZIALNYMI I SZCZĘŚLIWYMI LUDŹMI

OSIĘGNIĘCIE DOJRZAŁEJ ODPOWIEDZIALNOSCI SPOŁECZNEJ I OBYWATELSKIEJ

UZYSKANIE I PODTRZYMYWANIE ZADOWALAJĄCEJ SPRAWNOŚCI W PRACY ZAWODOWEJ

WYPEŁNIENIE WOLNEGO CZASU ZAJĘCIAMI TYPOWYMI DLA OSÓB DOROSŁYCH

TRAKTOWANIE MAŁŻONKA JAKO OSOBY

AKCEPTOWANIE I DOSTOSOWANIE SIĘ DO FIZJOLOGICZNYCH ZMIAN WIEKU ŚREDNIEGO

PRZYSTOSOWANIE SIĘ DO STARZENIA SIĘ RODZICÓW

PÓŹNA DOJRZAŁOŚĆ

PRZYSTOSOWANIE SIĘ DO SPADKU SIŁ FIZYCZNYCH

PRZYSTOSOWANIE SIĘ DO EMERYTURY I ZMNIEJSZONYCH DOCHODÓW

POGODZENIE SIĘ ZE ŚMIERCIĄ WSPÓŁMAŁŻONKA

UTRZYMYWANIE STOSUNKÓW TOWARZYSKICH Z LUDŹMI W SWOIM WIEKU

PRZYJMOWANIE I DOSTOSOWANIE SIĘ DO ZMIENNYCH RÓL SPOŁECZNYCH

URZĄDZENIE W SPOSÓB DOGODNY FIZYCZNYCH WARUNKÓW BYTU

KRYTERIA DOJRZAŁOŚCI WEDŁUG GORDONA ALLPORTA

ZASIĘG JA: STOPNIOWY ROZWÓJ ROZUMIENIA OTACZAJĄCYCH ŚRODOWISK; ROZWÓJ WIĘZI Z PRZEDSTAWICIELAMI PŁCI PRZECIWNEJ; POSZERZANIE SIĘ ZAINTERESOWANIA DLA PROBLEMÓW MORALNYCH, OBYWATELSKICH.

CIEPŁE ODNOSZENIE SIĘ DO INNYCH: ZDOLNOŚĆ DO WCHODZENIA W BLISKIE RELACJE Z INNYMI (BLISKOŚĆ – ROZUMIENIE INNYCH OSÓB, AKCEPTACJA ICH, EMPATYCZNY STOSUNEK WOBEC NICH, TOLERANCJA WOBEC ICH SŁABOŚCI I BRAKÓW).

POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA EMOCJONALNEGO:

AKCEPTACJA SIEBIE – PEŁNE UZNAWANIE SIEBIE, ZWŁASZCZA W OKRESACH NIEDOSKONAŁOŚCI

AKCEPTACJA EMOCJI – UZNANIE SWYCH EMOCJI JAKO NATURALNEGO ELEMENTU SWEJ OSOBY

ODPORNOŚĆ NA FRUSTRACJĘ – ZDOLNOŚĆ DO KONTYNUOWANIA DZIAŁALNOŚCI W SYTUACJACH SILNEGO STRESU

SWOBODNE WYRAŻANIE EMOCJI – ŚWIADOMOŚĆ SWYCH EMOCJI I KONTROLOWANIE ICH BEZ UCZUCIA OBAWY.

REALISTYCZNA PERCEPCJA ŚWIATA: WIERNE SPOSTRZEGANIE ŚWIATA, BEZ ZNIEKSZTAŁCANIA W TRAKCIE REALIZACJI CELÓW I POTRZEB

.DYSPONOWANIE KWALIFIKACJAMI I KOMPETENCJAMI:

...