pocałunek archanioła_7.pdf

Raphaelrazjeszczeprzesunąłdłońmiprzezjejwłosy

- NaszezdolnościsąpowiązaneztymkimjesteśmyMiejmynadzieję, żenigdynie

będęzdolnydostworzenia Odrodzonych.

Drżąc, objęłasięramionami– Zyskałeśjakieśnoweumiejętnościwostatnich

latach? – spytała, boznałago,wiedziałanajakcienkiejliniibalansowałNietakdawno

temu,złamałkażdąkośćwcielewampira niepozbawiającgoprzytomnościByłatokara,

której Manhattan nigdy nie zapomni. – Raphael?

- Chodź– uniósłsięwpowietrze.

Krzyknęłakrótko i zaplotła mocniej ręcewokółjegoszyi– Mogłeśmnieostrzec

- Wierzęwtwójszybkirefleks, Eleno. – Jakbyniepatrzeć,totyzastrzeliłaśUrama

Gdyby nie twojaszybkość, NowyJorkdotejporymógłspływaćkrwią

Prychnęła – NiebyłatotylkomojazasługaWydajemisię, żetotyrzucałeśw

niego kulami ognia.

- Anielskiogień– wymamrotał– Jedenjegodotykibyłabyśmartwa

Pocierająctwarzojegopierś, gdyprzenosiłichnadśmiercionośnypięknem

olbrzymiego pasma górskiego, otaczającego Azyl. – Nie tak łatwo mnie zabić. -

powiedziała

- Uważajłowczyni– nurkując,przeleciałobokgranicyhuczącegowodospadu–

Wciążjednak łatwocięzranić

Byli tak blisko, żemogłaprzesunąć palcamipobłyszczącympięknie wody, krople

brylantówzatrzymanewświetleksiężycaZachwytzapłonąwjejwnętrzu– Raphael!

Uniósłsięzpowrotemnalodowato czyste, nocneniebo,naktórymkażdaz

gwiazdbyłajakwyrzeźbionawkrysztale

- Powiedziałeś, żesilnywampirmógłbymniezabić– powiedziała,czującjak

zimnozaróżowia jej policzki, podczasgdywiatrtargałjejwłosy– Anielskiogieńjest

oczywisty. Co jeszcze?

- Anielski ogień jest najłatwiejszą metodą, ale ci archaniołowie, którzy nie

potrafiągostworzyć, mająinnemetody

- Dobrze więc, żenieplanujęprzebywaćwtowarzystwieKadry

Jegoustaprzyjejuchu,dotykktóryprzeszyłjąażdostóp,jednakjegosłowa-

Chorobaniejestjużtwoimwrogiem,jednakzwyklianiołowierównieżmogącięzabić.

Jesteśtakmłoda, żegdybyodciętocikończyny to byś umarła

Przełknęłamdłości, wyobrażającsobietenobraz– Częstosiętozdarza?

- NieZazwyczajgłowazostajeodciętaispalonaNiewielujestwstanietoprzeżyć

- Jak ktokolwiek możetoprzeżyć?

- Aniołowiesądośćodporni– wymruczał,obracającichby mogli sfrunąćwdół

- To miejsce jest ogromne. – powiedziała,dostrzegającświatłodalekoprzednimi

– Jakim cudem nikt o nim nie wie?

Raphael odpowiedział dopiero, gdy wylądowali na balkonie ich sypialni –

Nieśmiertelnimogąnie zgadzaćsięzesobąwwielukwestiach,alew tej wszyscy

jesteśmyzgodni― Azylnigdyniemożezostać ujawnionyśmiertelnikom

- A Sara? – zacisnęłapalcenajegoramionach– Zrobiłeścośzjejumysłem?

- Nie. – oczy pełne nieskończonego, bezlitosnego błękitu patrzyły na nią,

przyćmiewającwszystko inne. – Jednak, jeżelipodzielisięzkimśtąinformacją,będę

musiałuciszyć ją, jak i wszystkich tych, którympowie.

Lodowatywęzeługrzązłjejwbrzuchu– Nawet, jeżelizłamałobymitoserce?

- Upewnijsięwięc, by nicnieujawniła– ująłjejtwarzwdłonie,jegopalce

chłodne od nocnego powietrza. – Isiętakniestanie

OdsunęłasięodniegoTymrazemjejnatopozwolił,skorzystaławięc z tej chwili

i podeszłanakoniec balkonuwpatrywaćsięwotwartą ranę wcieleziemiTerazbyło

mniejświateł,jakgdybyaniołowieprzygotowywalisiędosnu– Niejestemczęścią

twojegoświata, RaphaeluWśrodkuwciążjestemczłowiekiem– niebędęsiedzieć

bezczynnie podczas, gdymoiprzyjacielesązarzynani

- Nic innego odciebienieoczekiwałem– otworzyłdrzwi– ChodźPołóżsię

- Jakmożesztegoodemnieoczekiwaćpotymcopowiedziałeś?– obróciłasięna

pietachispojrzałananiego

Odwzajemniłspojrzenie,istotatakiejpotęgi, żewciążniemogłauwierzyćw jego

miłośćdoniejLeczczymiłośćarchanioła, byłatakasamajakczłowieka?Czyteż sięgała

głębiej?Cięładokrwi,prostowserce?

- Zapominam – powiedział– żejesteśtakamłoda– zbliżyłsiędoniej, jego palce

gładziłyjejskronie,jepoliczek– Śmiertelnicygasną,ElenoTakajestprawda

- Więc, powinnamzapomniećomoichprzyjaciołach,omojejrodzinie?

- Pamiętajonich– powiedziałRaphael– Ale pamiętajrównież, żepewnegodnia

ich stracisz.

W jejwnętrzużalbyłjakrozszalałabestiaNiemogłasobiewyobrazićświatabez

Sary,bezBethWięzyjakiemiałazeswojąmłodsząsiostrą mogłyniebyćmocne,przez

decyzjejakieobydwiepodejmowały,nie oznaczałotojednak, żeElenamniejjąkochała

– Niewiemczymamwystarczającodużoodwagi by przetrwaćtegotypustratę

- Znajdzieszją, gdy nadejdzie czas.

Bólwjegogłosiejak sztylet wbiłsięwjejserce, ażporękojeść– Kto?

TaknaprawdęnieoczekiwałaodpowiedziRaphaelmożebyćjejkochankiem,ale

byłtakżearchaniołemIarchaniołowieuczynilisztukęzukrywaniasekretówWięc,

kiedy przesunąłwierzchemdłoniwdółjejtwarzyipowiedział,- Dmitri. – odpowiedź

zajęłajejkilkasekund.

- Zostałstworzonywbrewswojejwoli– zgadła,przypominającsobierozmowęz

DmitrimodzieciachCzytenwampirpatrzyłjakjegowłasne sięstarzeją?Czystracił

żonę, którąkochał?

Raphaelnieodpowiedziałtymrazem,popychającjądelikatniewprowadziłdo

sypialni. – Musisz odpocząć, albo do balu nie nabierzesz dostatecznie dużo sił

Podążyłazanim,roztrzęsionaprawdązktórąkazałjejsięzmierzyć.

Raphael położył dłonienajejramionach– Rozwiąż ubranie. – ciepłojegociała

byłojakmiękki dotyk,niewidoczny,przedktórymniemożnauciec.

Wtejkrótkiejchwili,jejskrzydła zapłonęły oddoznań,odpotrzeby, która

zacierała wszystkie inne Oddychanie wymagało wysiłku, mowa była praktycznie

niemożliwa– Raphael,wciążjesteś wmoimumyśle?– nawetzadając to pytanie,

ciągnęła i rozwiązywała pasma, które utrzymywały materiał skrzyżowany ma jej

piersiach.

- Nie. – długie,silnepalcebawiłysięjejskórąnaobojczyku,w zagłębieniujej

mostka. – Takadelikatnaskóra,ŁowczyniGildii

Każdycentymetrjejciaławydawałsiępłonąćzpragnienia, któregoniemogła

pohamować– Więccosięzemnądzieje?

- Wciążsięzmieniasz

Zsunąłjejtop, aonaczułakażdąnierównośćmateriału,zadrżałaczującdelikatny

dotykopuszkówjegopalców.

- Czy wiesz jak smakujesz, tu, na karku? – przycisnąłwargi do tego miejsca. –

Ogieńiziemia,wiosenneburze zeszczyptą niezniszczalnego metalu.

Zadrżała,sięgającdotyłubywplątaćrękęwciężkijedwabjegowłosów. – Czy to

tak mnie widzisz?

- Tymwłaśniejesteś– przesunąłrękę wgórę dopochyłościjejbiodra,powolna

pokusa, którasprawiła, żew oczekiwaniu wciągnęłapowietrze

Nicjednakniemogłojejprzygotowaćnaszokującywstrząs, gdyjegoręka

dotknęłajejpiersi,jegozamiaryoczywisteNiemogłazsobąwalczyć, więcpatrzyła,jej

całeciałonastrojonena jego najmniejszy ruch.

Potemponowniepocałowałjejszyje, azmysły kobiety rozbłysłyZaciskającdłoń,

którąwsunęławjegowłosy,odwróciłasię,obejmującrękomajegotwarz,całującte

piękne,bezlitosneustawłasnymiPocałunekbyłdziki,pełenszaleńczego pragnienia i

jego gwałtownej zaborczościJednazjegomęskichdłoniznalazłasięnajejbiodrze,

podczas gdy druga, chwyciłajejszyję,nie zezwalając naodmowę

Jej piersi były przyciśnięte do materiału jego koszuli, której struktura

przepysznie – niemalżeboleśnie– pocierałajejwrażliwesutkiUgryzłajegowargęw

zemściezatococzyniłjejciałuOnzrobiłtosamo,pozatym, żewypuszczałjej wargę z

powolnąkoncentracją, którasprawiałażejejudazaciskałysięwprzypływiewilgotnego

ciepła

Miałazamiarwsunąćdłońpodjegokoszulkę,gdyzłapałjejnadgarstek– Nie,

Eleno.

- Nie jestem, ażTAKdelikatna– powiedziała sfrustrowana. – Niemartwsię

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: