Rysunek techniczny (Egzamin).doc

1. Nazwy rysunków

a.       Rysunek wykonawczy- jest to rysunek na ogół opracowany na podstawie danych projektowych zawierających wszystkie informacje potrzebne do wykonania.

b.      Rysunek złożeniowy ogólny - jest to rysunek przedstawiający wzajemne usytuowanie i (lub) kształt zespołu na wyższym poziomie strukturalnym.

c.       Rysunek zestawieniowy- jest to rysunek przedstawiający wymiary sposób wyróżnienia (rodzaj elementu i numer identyfikacyjny) oraz zawierający dane dotyczące wykonania zestawu elementów danego rodzaju.

d.      Szkic- jest to rysunek wykonany na ogół odręcznie i niekoniecznie w podziałce.

e.       Rysunek- jest to informacja techniczna podana na nośniku informacji przedstawiona graficznie zgodnie z przyjętymi zasadami i zwykle w podziałce.

2.       Podziałki rysunkowe

a.       Rodzaj podziałek:

i.  Podziałka główna: na której została wykonana większość rzutów lub rysunków w arkuszu.

ii. Podziałka pomocnicza w której zostały wykonane pewne szczegóły rysunków- zwykle w powiększeniu.

iii.                  Podziałka rysunkowa: stosunek liczbowy wymiarów liniowych przedstawionych na rysunku do odpowiednich rzeczywistych wymiarów liniowych rysowanego przedmiotu

b.      Podziałkę główną wpisuje się w odpowiednie pole w tabliczce rysunkowej. Podziałkę pomocniczą umieszcza się nad odpowiednimi rzutami cząstkowymi szczegółów przedmiotu.

c.       Rodzaje podziałek:

1. 1. 1. Powiększające 100:1, 50:1, 20:1, 10:1, 5:1, 2:1) naturalna (1:1)
      2. Zmniejszające zmniejszająca (1:2, 1:5, 1:10, 1:20, 1:50, 1:100, 1:200, 1:500)
2. Format arkuszy

a.       Definicja formatu- Formatem arkusza jest format kopii (odbitki) rysunku po jej obcięciu. Oryginał rysunku ma po obcięciu wymiary większe od wymiarów kopii o 10mm w celu umożliwienia obklejenia go taśmą.

b.      Formaty zasadnicze: jest to format A4 o wymiarach 210x297 mm Formaty A3, A2 A1, A0 powstają przez zwielokrotnienie formatu A4 A3=2A4

c.       Formaty pochodne: Tworzeone przez zwielokrotnienie krótszych boków formatów podstawowych  oznacznie formatu pochodnego składa się z oznaczenia formatu podstawowego i jego wielokrotności w liczbach całkowitych A4x6.

4.       Linie Rysunkowe:

a.       Rodzaje i odmiany linii rysunkowych:

i.  Linia ciągła linia kreskowa linia punktowa linia dwupunktowa linia falista linia zygzakowa.

ii. Odmiany linii: bardzo grube(2a); linia gruba (a) linia cienka (a/3)

b.      Zastosowanie linii rysunkowych w budowie maszyn;

i.  Linia cienka

1. 1. 1. 1. Widoczne zarysy przedmiotu
         2. Linie pomocnicze
         3. Linie wymiarowe
         4. Pomocnicze linie wymiarowe
         5. Linii odniesienia
         6. Kreskowania przekrojów zarysów Kadów miejscowych
         7. Zarysów rdzeni gwintów
         8. Linii rowków w wałkach wielowypustowych
         9. Linii den wrębów kół zębatych ślimaków i innych przedmiotów mających szereg powtarzających się regularnie

ii. Linia gruba

1. 1. 1. 1. Widoczne zarysy przedmiotu
         2. Ślady płaszczyzn przekroju
         3. Zarysy kładów przesuniętych
         4. Krótkich kresek oznaczających śladów płaszczyzn przekrojów i miejsc załamania tych płaszczyzn
         5. Do zarysów powierzchni obrabianych na rysunkach operacyjnych i zabiegowych
         6.  

iii.                  Linia przerywana

1. 1. 1. 1. Niewidoczne zarysy przedmiotu

iv.                  Linia dwupunktowa

1. 1. 1. 1. Skrajnych położeń części ruchomych
         2. zarysów przedmiotów przyległych dla celów orientacyjnych
         3. pierwotnego kształtu przedmiotu
         4. ostatecznego kształtu przedmiotu
         5. Linii gięcia przedmiotów przedstawionych w rozwinięciu

v. Linia przerywana punktowa

1. 1. 1. 1. Osie i ślady płaszczyzn symetrii
         2. Linii podziałowych w kołach zębatych ślimakach gwintach

vi.                  Linia zygzakowata

1. 1. 1. 1. To samo co linia falista ale wtedy gdy są to linie rysowane maszynowo
         2. Przerwania przedmiotów i urwania

vii.                Linia Falista

1. 1. 1. 1. Linii urwania i przerwania przedmiotów gdy linie te rysuje się odręcznie
         2. linii ograniczających przekroje cząstkowe
2. Odwzorowanie przedmiotu na płaszczyźnie rysunku:

a.       Rysunek perspektywiczny – rzut środkowy – powstaje w podobny sposób jak obraz rejestrowany przez ludzkie oko, gdyż promienie odbite od punktów obserwowanego obiektu skupiają się w jednym punkcie (oku). Rysunek perspektywiczny otrzymuje się na płaszczyźnie (rzutni) ustawionej między obserwatorem a przedmiotem lub za przedmiotem, w miejscu przebicia rzutni przez poszczególne promienie biegnące od każdego punktu przedmiotu do oka obserwatora. Uzyskany obraz będzie perspektywą przedmiotu w takim położeniu, w jakim jest widoczny względem położenia obserwatora.

b.      Aksonometryczny: odwzorowanie przedmiotu metodą rzutu równoległego na jedną rzutnię. Pozwala stworzyć rysunek poglądowy, zrozumiały dla osób mniej doświadczonych. Obraz wywołuje wrażenie zbliżone do obserwowanego obiektu.

6. Rzutowanie prostokątne:

a.       Kryteria rzutowania: 1.Maksymalna liczba charakterystycznych elementów (krawędzie, płaszczyzny, osie) mają być prostopadłe lub równoległe rzutni 2.Z takiego kierunku aby ukazać najbardziej charakterystyczny kształt, linia obrysu by była najbardziej złożona 3.Przedmiot w takim położeniu, jakie zajmuje podczas rzeczywistej pracy 4. Rzuty tak, aby na kolejnych ukazać brakujące cechy 5.Taki układ aby wykorzystać optymalnie arkusz 6.Ustawnienie w rzucie głównym powinno ułatwiać wymiarowanie

b.     

c.       Nazwy i rozmieszczenie rzutów wg metody europejskiej: A-rzut z przodu (rzut główny), B – rzut z góry, C- rzut od lewej strony, D- od prawej, E – rzut z dołu, F- z tyłu

d.      Amerykańska metoda rzutowania B z E i C z D zamienione

7. Widoki:

a.       Widoki częściowe – urwane przewane

1. 1. 1. Przerwanie: przedmioty długie można na rysunku skracać, usuwając ich część środkową, jeśli nie wywoła to wątpliwości co do ich kształtu. Części te ograniczane są linią falistą lub zygzakową, chyba ze przerwanie dotyczy samego przekroju to linią przerywaną
      2. Urwanie: można też pominąć część końcową rysunku długiego, o niezmiennym zarysie w przekroju poprzecznym, ograniczamy linią falistą, chyba ze urwanie dotyczy samego przekroju to linią przerywaną

b.      Kryteria podziału widoków:

1. 1. 1. W zależności od sposobu ich rozmieszczenia na arkuszu rysunkowym (metoda europejska i amerykańska)
      2. W zależnościom obszaru przedmiotu, jaki przedstawiono w rzucie (widok kompletny, półwidok, ćwierćwidok)

c.       Widoki pomocnicze w celu zaoszczędzenia miejsca na arkuszu i czasu zamiast całych rzutów (widoków i przekrojów ) przedmiotów można rysować tylko istotne w konkretnych przypadkach

d.      Widoki cząstkowe (zasada ) wykonuje się w postaci odrębnych rzutów których nie ogranicza się żadną linią od strony nie narysowanych w części przedmiotu.

e.       Widoki ukośne: są to widoki, które zostały obrócone o pewien kąt, jest to oznaczane specjalnym symbolem

f.        Półwidok ćwierć widok: przedstawia jedną część widoku, przedmiotu symetrycznego względem jednej, dwóch lub wielu płaszczyzn symetrii. Uproszczony rzut takiego widoku jest ograniczany śladami płaszczyzn symetrii oznaczonymi dodatkowymi kreskami pomocniczymi.

8. Przekroje

a.       Kreskowanie (kierunek kąt nachylenia) (od czego zależy podziałka kreskowania): Powinny być nachylone pod kątem 45o do linii zarysu przekroju lub do jego osi  albo do poziomu. Przekroje zagięte można kreskować pod kątem 30o a gdy są długie lub wąskie ale co najmniej o szerokości 2mm można je kreskować tylko przy końcach i w pobliżu ewentualnych otworów oraz przekroje i kłady można zaczerniać gdy są węższe pozostawiając prześwit między zaczernionymi przekrojami.

b.      Podziałka kreskowania: zależy od wielkości kreskowanego pola może wynosić od 0,5 mm dla bardzo małych pól do 5 mm dla pól dużych

c.       Zaznaczenie śladów płaszczyzn przekroju (kiedy możemy zrezygnować z oznaczania śladów pł. Przekroju): oznaczamy to linią grubą, nie przecinającą zarysu przedmiotu (z 2 stron przedmiotu jest krótka kreska) oraz strzałkami wskazującymi kierunek rzutowania przekroju. Gdy przekrój znajduje się na tym samym arkuszu co rzut na którym zaznaczono położenie płaszczyzny i narysowane jest to metodą europejską to można a) pominąć oznaczenie literowe przekroju b)pominąć także strzałki, a gdy z rysunku widać wyraźnie gdzie znajduje się przekrój to można w ogóle nie zaznaczać płaszczyzny przekroju

9. Rodzaje przekrojów nazewnictwo

a.       Podział ze względu na położenie pół przekroju względem rzutni (przekrój pionowy poziomy ukośny)

1. 1. 1. Pionowy: prostopadły do płaszczyzn rzutów z góry
      2. Poziomy: równoległy do płaszczyzn rzutów z góry
      3. Ukośny: jest obrazem przedmiotu w płaszczyźnie przekroju, która nie jest równoległa do żadnej z rzutni układu podstawowego

b.      Podział ze względu na położenie pł. Przekroju względem przedmiotu (przekrój poprzeczny, przekrój podłużny)

1. 1. 1. Przekrój poprzeczny: przekrój przedmiotu płaszczyzną przekroju równoległą do geometrycznej osi wzdłużnej
      2. Przekrój podłużny: otrzymuje się gdy płaszczyzna przekroju jest prostopadła do osi wzdłużnej przedmiotu lub osi wzdłużnej elementu składowego przedmiotu

c.       Podział ze względu na liczbę płaszczyzn przekroju przekrój prosty przekrój złożony ( przekrój łamany stopniowy- schodkowy)

1. 1. 1. Przekrój prosty: przedstawia obraz z jednej płaszczyzny przekroju
      2. Przekrój złożony: – powstaje przez połączenie obrazów z dwóch lub więcej płaszczyzn prostych prostopadłych do tej samej rzutni i przecinających się z sobą. Na przekroju elementy znajdujące się w różnych płaszczyznach sprowadza się do płaszczyzny wspólnej, tak jak gdyby leżały w jednej płaszczyźnie równoległej do rzutu przekroju.
      3. Przekrój łamany: otrzymuje się gdy 2 lub więcej płaszczyzn przekrojów przecina się pod kątem rozwartym. Powstaje on w wyniku przecięcia przedmiotu płaszczyznami pionowymi lub poziomymi i odpowiednimi płaszczyznami ukośnymi
      4. Przekrój stopniowy: otrzymuje się podczas przecięcia przedmiotu dwoma lub więcej płaszczyznami równoległymi – pionowymi lub poziomymi – które można połączyć dodatkowymi płaszczyznami do nich prostopadłymi. Załamanie stopniowe płaszczyzny nie może pokrywać się z żadną krawędzią leżącą wewnątrz zarysu przedmiotu

d.      Podział w zależności od obszaru przedmiotu przedstawionego na przekroju

1. 1. 1. Przekrój kompletny: przedstawia cały zarys przedmiotu odsłonięty w wyniku przecięcia go płaszczyzną wyobrażalną
      2. Przekrój częściowy: tylko pewną część zarysu z możliwej płaszczyzny przekroju.
      3. 1. Przekrój połówkowy(półwidok półprzekrój): pozwala na jednoczesne narysowanie na tym samym rzucie półwidoku i półprzekroju z płaszczyzny prostopadłej do kierunku rzutowania widoku. Rozwiązanie to jest możliwe tylko wtedy gdy kierunek rzutowania jest równoległy do płaszczyzny symetrii przedmiotu. Aby można było zastosować tą metodę muszą być spełnione 2 warunki: P...