Palac pamieci - Krzysztof Galos.pdf

(566 KB) Pobierz
Pałac Pamięci
P AŁAC
P AMIĘCI
Krzysztof Galos
AŁAC
AMIĘCI
388167059.001.png
Treść udostępniona jest na warunkach Creative Commons License 3.0
Wolno kopiować i rozpowszechniać treść oraz tworzyć utwory zależne
na następujących warunkach:
1. Należy oznaczyć autora tekstu oraz link do jego strony
internetowej: Krzysztof Galos.
2. Jeśli zmienia się lub przekształca niniejszą treść lub tworzy
inną na jej podstawie, można rozpowszechniać powstały w ten
sposób nowy utwór tylko na podstawie takiej samej licencji.
Niektóre obrazy pochodzące z Wikimedia Commons, mogą być
dostępne na innych zasadach.
wydanie I
2010
388167059.002.png
Spis treści
Wprowadzenie. ......................................................................4
Proste mnemotechniki. ..........................................................7
Główny System Pamięciowy. .............................................21
Pałac Pamięci. .....................................................................39
Test. .....................................................................................40
Bibliografia. .........................................................................48
Wprowadzenie
Wprowadzenie
Umysł mieści w sobie pałac o tysiącu pokoi. Budowla jest bardzo
przestronna, przejrzysta i wbrew pozorom panuje w niej ład,
pomimo wielkiej liczby zdobiących ją przedmiotów i żyjących
obrazów, imponujących absurdalnością, szokujących, często
naznaczonych erotyzmem a przez to pięknych. Wysokie,
przewiewne pomieszczenia skupiają starannie rozmieszczone
i dobrze, niezbyt jaskrawo oświetlone eksponaty, niczym wielkie
muzeum i tylko pokryte barwnymi, zwykle żyjącymi freskami
ściany przypominają o prawdziwej naturze tej budowli.
Tysiąc wymyślonych komnat połączonych siecią kilometrów
korytarzy i wielkich klatek schodowych, setki informacji
asocjowanych starannie z każdym przedmiotem. Wielka budowla
wydaje się nie mieć granic...
Na przełomie XIX i XX wieku żył w Rosji przeciętnej inteligencji
dziennikarz, Salomon Szereszewski zwany po prostu „S”. Nieświadomie od
lat najmłodszych ćwiczył mnemonikę, tworząc w umyśle żywe i barwne
obrazy. Mówiło się o nim, że potrafi odtworzyć z pamięci sto tysięcy dat
i wydarzeń.
Aleksander Łuria, rosyjski naukowiec, przez trzydzieści lat prowadził
z S doświadczenia badając jego pamięć, co opisał w książce Umysł
4
Wprowadzenie
mnemonisty.
Szereszewski tak dalece rozwinął niektóre opisywane w niniejszej
książce metody, że był w stanie zapamiętać praktycznie wszystko,
począwszy od wytycznych przełożonych, wywiadów – nigdy nie robił
notatek – skończywszy na skomplikowanych ciągach słów, cyfr czy
wzorów, których nawet nie rozumiał. Po kilkunastu latach odtwarzał je
wciąż bezbłędnie, przypominając sobie dodatkowo ubiór i pozycje
naukowców, którzy prowadzili z nim doświadczenia.
Plastyczne, pełne życia obrazy, przepełnione mieszanymi odczuciami
zmysłowymi, które S używał, w niektórych momentach sprawiały mu nie
lada problem. Drobne bodźce wywoływały u niego barwne wspomnienia
a intensywność wyobrażonych odczuć nie pozwalała mu np. jednocześnie
jeść i czytać. W efekcie koniec życia spędził w szpitalu psychiatrycznym.
Największy problem stanowiło dla S zapominanie, wykorzystywał
nawet specjalne techniki, aby sobie to ułatwić, próbując w wyobraźni
wymazywać zbędne doświadczenia z wyimaginowanej tablicy, co nie
zawsze skutkowało. Próbował też spalać zapisywane na wymyślonych
kartkach informacje – niestety często był w stanie odczytać je nawet ze
„spopielonych” fragmentów.
Pojemność pamięci
Przypadki takie jak wspomniany Szereszewski pozwalają wyciągnąć
wniosek, że pamięć nie ma ograniczonej pojemności, jak pamięć
komputera. W każdym razie człowiek w ciągu życia nie jest w stanie
wypełnić jej całkowicie. Potwierdzają to także pewne doświadczenia
z hipnozą, podczas której osoba jej poddana przypomina sobie szczegółowo
fakty z przeszłości a także w bardzo szczególnym przypadku doświadczenia
ludzi z pogranicza śmierci, którym ukazało się szczegółowo całe ich życie
i wszystkie wspomnienia.
Obecna wiedza o pracy mózgu nie pozwala jednoznacznie stwierdzić,
jak wiele informacji potrafi on zmagazynować. Biorąc pod uwagę ilość
połączeń pomiędzy neuronami i możliwe kombinacje, dochodzimy do
astronomicznych wartości. Niektóre założenia mówiły o bilionie
mnemonów (jednostek informacji), co jest liczbą bardzo dużą.
Wystarczyłoby to na opanowanie sześciu języków obcych, programów
trzech wyższych uczelni i stu tysięcy haseł encyklopedii.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin