KONSPEKT Z KOREKTYWY gry i zabawy(1).doc

Tok lekcyjny

( rodzaj ćwiczeń )

Nazwa i opis ćwiczenia

Czas, dozowanie

Uwagi organizacyjno- metodyczne

Część wstępna

Ćwiczenia organizacyjne

Zbiórka, przywitanie dzieci, podanie zadań lekcji, zachęcenie do aktywnego i poprawnego wykonywania ćwiczeń. Nauczyciel krótko wprowadza dzieci w tok opowieści. Wyobraźcie sobie, że dziś pójdziemy do lasu.

   1 min.

Dzieci stają w szeregu z rękami w „skrzydełka”.

Część główna

Zabawa ożywiająca

Ćwiczenie oddechowe

Ćwiczenia wyprostne

Ćwiczenie oddechowe. Ćwiczenie rozciągające mięśnie piersiowe.

Ćwiczenie wzmacniające mięśnie grzbietu.

Ćwiczenia rozciągające mięśnie piersiowe

Ćwiczenia oddechowe

Zwiększenie ruchomości obręczy barkowej

Ćwiczenia na mięśnie rąk i obręczy barkowej

Ćwiczenie równoważne

Ćwiczenie rozciągające mięśnie piersiowe

Ćwiczenia na ławeczkach gimnastycznych

Zabawa skoczna

Ćwiczenia oddechowe

Utrzymanie prawidłowej postawy

„Ścigać się ze strumykiem” – wchodząc do lasu dzieci zauważyły mały, bystry, leśny strumyk i postanawiają go dogonić. Strumykiem jest piłka, którą prowadzący toczy po ziemi. Zadaniem dzieci jest dogonienie piłki.

„Lecące bociany” – dzieci zmęczone biegiem za strumykiem zauważają startującego z łąki bociana i postanawiają go naśladować. Przy ruchu w górę skrzydłami – dzieci wykonują wdech nosem, przy ruchu w dół wydech ustami. Ćwiczenie jest wykonywane w siadzie skrzyżnym lub pozycji stojącej.

„Stać prosto jak drzewa w lesie” – dzieci doszły do lasu, w którym rosną drzewa o krzywych, pokręconych i wysokich pniach. Dzieci stają najpierw jak krzywe drzewa, a potem robią się wysokimi, prostymi drzewami.

„Chwiać się jak drzewa na wietrze” – zaczyna dąć wiatr, drzewa wolno się poruszają. Wiatr wzmaga się coraz bardziej, tak, że cały pień gnie się z jednej strony na drugą. Wiatr powoli cichnie, drzewa coraz słabiej się poruszają, aż w końcu znów stoją spokojnie.

Dwaj ćwiczący w siadzie, plecami do siebie, RR wyprostowane podane na dole partnerowi. Podnoszenie wyprostowanych RR w górę – wdech, opust RR bokiem w dół wydech.

„Oglądanie się za wiewiórką, która skacze z drzewa na drzewo” – Nauczyciel pyta: „czy widzicie tam na drzewie wiewiórkę?” Dzieci kładą się, w leżeniu przodem i oglądają wiewiórkę przez lornetkę. Na hasło: „O, teraz tu skoczyła, patrzcie!” – dzieci szybko przemieszczają się tam, gdzie wskazuje nauczyciel i dalej oglądają wiewiórkę.

„Przedzieranie się przez las” – las jest coraz bardziej gęsty. Dzieci przedzierają się przez przez las na kuckach, ręce w skrzydełka. Niektóre drzewa mają tak grube pnie, że trzeba by kilku ludzi, aby je objąć dookoła. Teraz dzieci muszą przejść podporem tyłem (jak raki) pod połamanym drzewem. Ostrożnie, żeby go nie poruszyć. Paprocie są tak duże, że sięgają nam do ramion. Dalej ścieżka wije się łagodnym łukiem a w oddali widać maleńkie drzwiczki.

„Przejdź przez drzwi” – drzwi same otwierają się przed nami. Aby się przez nie przedostać, trzeba poruszać się leżąc na brzuchu. Ćwiczący ustawieni naprzeciw drabinek, w klęku przodem do drabinek wykonują opad T w przód, RR wyprostowane trzymają szczebel drabinki na wysokości bioder. Ostatnia osoba z szeregu ma za zadanie przejść ślizgiem na kocyku pod ćwiczącymi i zająć miejsce na końcu grupy, w takiej samej pozycji jak pozostałe osoby. Za drzwiami znajduje się kraina karsnoludków, maleńkich ludzików z długimi srebrnymi brodami i czerwonymi czapeczkami na głowach.

„Przywitanie się z krasnoludkami” – aby przywitać się z krasnoludkami, dzieci wykonują ukłon japoński. Wdech z jednoczesnym wznosem RR w górę, wydech – powrót do ukłonu. Zawsze krasnoludki nam pomagają, lecz tym razem one proszą o pomoc.

„Rąbanie drzewa” – teraz rąbiemy drzewo na kawałki. Siad skrzyżny na kocykach w pozycji skorygowanej. Krążenie wyprostowanych RR w tył – małe koła.

„Toczenie kłód drzewa” – nauczyciel dzieli dzieci i ustawia je parami. Jedno z dzieci kładzie się na grzbiecie- staje się kłodą. „Teraz wszystkie kłody są proste i ciężkie. Każdy toczy swoją kłodę przez całą salę”. Po czym następuje zmiana „kłody”. Krasnoludki w podziękowaniu za pomoc pozwoliły nam narwać jabłek. Sad znajduje się po drugiej stronie potoku. Można się do niego dostać przez dwie kładki.

„Przejście przez kładkę nad potokiem” – każde dziecko dostaje woreczek i przechodzi po ławeczce trzymając ręce w bok. Głowa wyprostowana, na głowie woreczek.

„Wspinać się na drzewo i zrywać jabłka” – „Widzicie te piękne, czerwone jabłka na drzewie? Spieszcie się i narwijcie ich sobie”. Dzieci wchodzą na drabinki i zrywają jabłka. „Zejdźcie na dół i pokażcie mi, kto ma najładniejsze jabłka”. Wszystkie dzieci schodzą w dół.

„Przejście przez kładkę nad potokiem” – dzieci wracają przez potok z jabłkami. Leżenie tyłem na dwóch ławeczkach, nogi ugięte, ręce chwytają dwie ławeczki. Ślizgi na kocykach.

„Skoki zajęcze” – przez wioskę krasnoludków przebiega stado zajączków. Dzieci chętnie naśladują skoki zajęcze. Zapadł zmrok, trzeba rozbić namioty, ale w ciemności nic nie widać. Najpierw rozpalimy ognisko.

...