Jordan Penny - Cienie przeszłości.pdf - jordan penny - karolaie

- Proszę, proszę! Mój sprytny braciszek

dokonał czegoś, co się nie udało naszemu świętej

pamięci ojcu, i przekonał Amerykanów, Ŝeby oddali

nam nadzór nad produkcją naszych farmaceutyków. A

jak to załatwiłeś? Czy tak samo, jak wytłumaczyłeś ojcu,

Ŝe powinien zmienić testament na twoją korzyść?

W sarkastycznych, pełnych pogardy słowach

starszego brata, Wilhelma, Leo wyczuł gorycz.

Nie było sensu przypominać Wilhelmowi, Ŝe

on sam, Leo. wyraził zdumienie na wiadomość, Ŝe to

jemu ojciec przekazał kierownictwo firmy, a nie, jak

wszyscy przypuszczali, Wilhelmowi.

Leo westchnął ze zniecierpliwieniem.

Przyjechał dziś rano do Hamburga z Nowego Jorku i

prosto z lotniska udał się do biur firmy farmaceutycznej

Hessler Chemie, by wystąpić krótko na zebraniu

zarządu, które zlecił zwołać asystentowi.

Wilhelm nie przyszedł na to zebranie, ale

musiał słyszeć, co się stało.

Leo uwaŜał, Ŝe ma prawo cieszyć się z tego, co

załatwił w Nowym Jorku, i Ŝe ma prawo być zły na

Wilhelma. Zanim wyszedł z biura do domu, dał znać

asystentowi, Ŝe nie chce, by mu przeszkadzano,

telefonu Wilhelma nie przyjął więc z radością.

- Ojciec musiał chyba stracić zmysły, gdy pisał

ten testament - usłyszał naładowane wściekłością słowa

brata. - PrzecieŜ to mnie chciał przekazać firmę.

Zawsze tak mówił... Zawsze mnie wyróŜniał.

Leo zacisnął zęby. Z ust brata sączył się jad.

WyróŜniał go! Ile razy słyszał te słowa od

niego, kiedy dorastali? Leo zastanawiał się nad tym,

gdy Wilhelm wreszcie odłoŜył słuchawkę. IleŜ razy

musiał znosić wymówki ojca, ileŜ to razy był odtrącany,

aŜ wreszcie pojął, Ŝe ma prawo sam wyrobić sobie

pogląd na Ŝycie; Ŝe istnieją inne światy i wartości niŜ te,

które wyznawał ojciec.

Zmęczonym wzrokiem spojrzał na telefon.

Nigdy nie umieli się z Wilhelmem dogadać. Ich

stosunki zawsze cechowała rywalizacja i niechęć. Leo

odnosił wraŜenie, Ŝe tę antypatię między nimi ojciec

świadomie podsycał. Wilhelm zawsze przejawiał

obsesyjny instynkt posiadacza. MoŜe wynikało to stąd,

Ŝe jako pierwsze dziecko w rodzinie długo wierzył, Ŝe

zawsze będzie jedynakiem. Ostatecznie był nim przez

pierwsze czternaście lat, kiedy kształtuje się charakter

człowieka. Dorastający Leo nigdy nie miał wąt-

pliwości, kto jest ulubieńcem ojca.

Słabeusz. Tak go nazwał kiedyś ojciec, gdy był

jeszcze dzieckiem. Dziś miał metr osiemdziesiąt

wzrostu i trudno go było uwaŜać za wątłego. Z powodu

bursztynowozłotych oczu i gęstych, złocistych włosów

któraś z kochanek porównała go kiedyś do lwa. Miał w

sobie taką samą płynność ruchów i taką samą lśniącą

złocistość jak ów drapieŜnik, ale, dodała ze śmiechem,

brakowało mu lwiego instynktu polowania i

uśmiercania.

Fizycznie był podobny do rodziny matki, to

przyznawał, ale zarazem głęboko wierzył, Ŝe przejął

równieŜ jej umysłowość i uczuciowość. Po ojcu nie

chciałby odziedziczyć Ŝadnych cech genetycznych. Ale

czy i majątku teŜ nie?

Podszedł do okna i spojrzał na rzekę.

Znajdował się w spokojnej, zamoŜnej dzielnicy

Hamburga. Dom Lea, wysoki, wąski i stosunkowo

niewielki, wciśnięty między znacznie większe budynki,

był stary, trzeszczały w nim belki, a pokoje miały

przedziwne kształty.

Wilhelm próbował obalić testament ojca

argumentując, Ŝe mógł go sporządzić tylko szaleniec,

chyba Ŝe Leo zmusił go do tego szantaŜem. Prawnicy

firmy ostrzegli Wilhelma, Ŝe taki proces z pewnością

przegra, i przypomnieli mu, Ŝe do chwili zawału ojciec

wszechwładnie kierował firmą i całkowicie

odpowiadał za swoje czyny.

Oczywiście sprawy nie ułatwiał fakt, Ŝe to

właśnie Leo znalazł ojca na podłodze w gabinecie,

jeszcze Ŝywego... Nikt nie wiedział, Ŝe ojciec był chory

na serce; starszy pan utrzymywał to w tajemnicy. Leo

natychmiast wezwał pogotowie, ale w chwilę po

telefonie przyszedł drugi, tym razem śmiertelny,

zawał.

W ciągu tych paru sekund Ŝycia, jakie mu

jeszcze zostały, ojciec zwrócił się do niego:

- Syn... - powiedział przytłumionym głosem.

- Mój syn.

Ale w tych słowach nie było miłości. Nawet

odrobiny. Tylko to samo pełne złości i goryczy

odtrącenie, tak dobrze znane mu z dzieciństwa.

Na podłodze obok ojca leŜała mała,

zniszczona, zamknięta szkatułka. Sejf w ścianie był

otwarty i lekarz wyraził przypuszczenie, Ŝe moŜe to

wysiłek związany z wyjmowaniem szkatułki z sejfu

wywołał pierwszy atak.

Leo w to wątpił. Szkatułka nie była cięŜka.

Teraz odwrócił się szybko. Szkatułka nadal

leŜała na jego biurku, gdzie ją połoŜył sześć tygodni

temu. Miał zamiar ją otworzyć, ale jakoś nie znalazł

czasu.

Akurat teraz mam czas, uświadomił sobie.

Spojrzał na szkatułkę. Powinien to zrobić

Wilhelm, nie on.

Firma Hessler równieŜ powinna przejść na

Wilhelma... Bo to on cieszył się miłością ojca. Czy

moŜe raczej jego akceptacją. Leo wątpił, czy ojciec w

ogóle kogokolwiek kochał. Po prostu takim juŜ był

człowiekiem. Dlaczego przekazał jemu kierownictwo

Hessler Chemie, skoro przez całe lata szykował na to

miejsce Wilhelma? Nowy testament został

sporządzony wkrótce po śmierci matki.

Leo ze znuŜeniem pomyślał, Ŝe nieustanne

zadawanie sobie pytań, na które nie ma odpowiedzi,

mija się z celem.

Spojrzał na szkatułkę i zmarszczył czoło. Na

chwilę opuściło go zrozumiałe napięcie, związane z

przejęciem odpowiedzialności za firmę, i nagle

uświadomił sobie, Ŝe tandetny wygląd szkatułki oraz

fakt, Ŝe leŜała koło ojca w chwili jego śmierci, jest co

najmniej dziwny.

Owładnęła nim ciekawość. Ciekawość, ale nie

tylko.

Podszedł do biurka i z wahaniem dotknął

szkatułki.

Miał do niej klucze. Ojciec trzymał je w ręku w

chwili śmierci. Leo otworzył szufladę biurka i wyjął

kluczyki, przyglądając się im niechętnie. Były mocno

zaśniedziałe i kiepskiej jakości. Trudno było sobie

wyobrazić, by naleŜały do człowieka pokroju ojca.

Leo zmarszczył czoło i niechętnie sięgnął po

szkatułkę, a potem zawahał się, czy ją otworzyć.

Ponuro uświadomił sobie, Ŝe wychodzi z niego

to, co ojciec potępiał: uczuciowość, nadmiar

wyobraźni, lękliwość. Ale czego miałby się lękać?

PrzecieŜ nie ojca. Przestał się bać, gdy zrozumiał, Ŝe

Jordan Penny - Cienie przeszłości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: