2006_6.pdf

Droga Prawda ¯ycie

(dwumiesiêcznik chrzeœcijañski)

· Rada redakcyjna:

Zbigniew L. Gadkowski (zlg@ol.onet.pl),

Andrzej Porêba (pandre@poczta.onet.pl)

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl)

· Redaguje: Zbigniew L. Gadkowski

· Wydawca:

Chrzeœcijañska Wspólnota

Zielonoœwi¹tkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

· Adres redakcji:

ul. Czechowa 1, 41–807 Zabrze

· Redakcja techniczna: Joanna Kaniszczak

(asia_kaniszczak@Jezus.pl)

· Komputeropisanie: Miros³awa Porêba,

Aneta Zerbe, Nazariusz Zerbe, Daniel Flis

· Korekta: Maria Olech (maria-zo-

fia@wp.pl), Andrzej Porêba, Jeremiasz

Zerbe (nimrod@epf.pl)

· Ok³adka: Robert £opatka (rl22@op.pl),

Jan Stypu³a (redaktor@lupa.chwz.pl)

Materia³ów nie zamówionych redakcja nie

zwraca. Zastrzegamy sobie prawo do skra-

cania i adiustacji tekstów, oraz do zmiany

tytu³ów. Kopiowanie i powielanie dozwolo-

ne pod warunkiem druku tekstu w ca³oœci

z podaniem tytu³u oraz numeru pisma.

· Cena prenumeraty: roczna wynosi

30 z³, cena jednego egzemplarza 5,00 z³.

· Poczta e–mail: dpz@chwz.pl

· Internetowe archiwum: http://dpz.chwz.pl

W numerze

4 W Judzkiej krainie

5 Uwielbijmy Jezusa jak mêdrcy! – Richard Hostetter

6 Immanuel - Bóg z nami – Józef Mrózek

8 Wielka radoœæ – Charles R. Stanley

10 Czy ty jesteœ Mesjasz? - dr Alfred J. Palla

11 Niebywa³e wydarzenie - Halina Bugajska

12 S³owo cia³em siê sta³o - Warren Gage

13 Stajnia - dr Alfred J. Palla

14 Bóg go nad wszystko wywy¿szy³ - Andrzej Tyburczy

15 Jezus - wytrwa³y Syn - W³odek Tasak

17 Król królów - Mart de Haan

18 Niepojêtnoœæ i poznawalnoœæ - Zbigniew L. Gadkowski

19 Kult Marii – Miros³aw Jedynak

22 Maria - przyk³ad otwartoœci na moc Bo¿¹ - Luci Shaw

23 Mijaj¹ lata - Halina Bugajska

24 Nowy Rok

24 Czyœ gotów na spotkanie z Bogiem? - Pawe³ Bajko

25 Myœli o ¿yciu – Estelle D. Broadrick

26 Rozmyœlania noworoczne - Boles³aw Winnik

27 Modlitwa na Nowy Rok

27 Przysz³oœæ pewna jak Bo¿e obietnice – Daniel Krystoñ

28 Sukot - Œwiêto Namiotów - dr Victor Buksbazen

30 Jak zaczyna siê ¿ycie chrzeœcijañskie - prof. dr hab. Tadeusz J. Zieliñski

32 Z ¿ycia naszej Wspólnoty

35 Wiedzieæ warto – Zbigniew L. Gadkowski

36 Historia Zboru w Gliwicach

Nauka nasza oparta jest na wiernym

wyk³adzie Pisma Œwiêtego. Dla nas Pi-

smo Œwiête jest jedynym Ÿród³em i

norm¹ wiary chrzeœcijañskiej oraz

¿ycia chrzeœcijañskiego. Zgodnie z

nauk¹ Pisma Œwiêtego nie ma w nikim

innym zbawienia jak tylko w Jezusie

Chrystusie, jedynym Zbawicielu, Od-

kupicielu i Poœredniku, ukrzy¿owanym

i zmartwychwsta³ym Panu. Jego

œmieræ jest drog¹ do odkupienia i zba-

wienia. Wierz¹cy zostaje usprawiedli-

wiony jedynie z ³aski Bo¿ej. Zbawie-

nie nie mo¿na zyskaæ przez w³asne

zas³ugi, lecz jedynie przez zas³ugê Je-

zusa Chrystusa.

Wiara w Jezusa Chrystusa jest zu-

pe³nym zaufaniem Bogu, a dobre

uczynki wyp³ywaj¹ z tej ¿ywej wiary.

Cz³owiek czyni dobrze z wdziêczno-

œci za darowane mu zbawienie. Spo-

sób ¿ycia i uczynki nie s¹ wiêc czymœ

oderwanym od wiary, one nale¿¹ do

wiary i niej wyp³ywaj¹. Nie ma chrze-

œcijañskiej wiary bez chrzeœcijañskie-

go ¿ycia. Tam gdzie nie ma mi³oœci i

troski o drugiego cz³owieka, gdzie nie

s¹ przestrzegane przykazania Bo¿e,

tam nie ma wiary – prawdziwego

chrzeœcijañstwa.

Kochani Czytelnicy!

Ze Wschodu do Pana mêdrcy wêdrowali

Najcenniejsze dary Mu sk³adali

Ze S³owem dziœ do Was przybywamy

Serdeczne ¿yczenia Wam sk³adamy.

Niech pami¹tka narodzenia Pana

Bêdzie dla Was powodem radoœci,

Byœcie nie zaznali smutku

Têsknoty czy samotnoœci.

¯yczymy Wam tak¿e ³ask wiele,

Pe³ni ¿yciodajnych soków

W drodze na Pañskie wesele

B³ogos³awieñstwa Bo¿ego

w Nowym Roku.

Redakcja

Dzieciê narodzi³o siê nam,

syn jest nam dany

KONSTANTY WIAZOWSKI

jest czasem radosnym. Œwiat kie-

dyœ, teraz i w przysz³oœci, zawsze

jest taki sam: pe³en grzechu i niepra-

woœci. I w³aœnie na ten œwiat przy-

szed³ Pan Jezus jako œwiat³oœæ œwia-

ta, prawdziwe ¿ycie i nowa

rzeczywistoœæ. Starotestamentowy

prorok Izajasz tak zapowiada³ to

wielkie wydarzenie: Lud, który cho-

dzi w ciemnoœci, ujrzy œwiat³o wiel-

kie, nad mieszkañcami krainy mro-

ków zab³yœnie œwiat³oœæ (Iz 9,1).

Œwiat³oœæ przysz³a na œwiat, lecz lu-

dzie bardziej umi³owali ciemnoœæ, bo

Jezusa Chrystusa, na Jego narodze-

nie na tym œwiecie.

Jezus, choæ by³ w niezwyk³y spo-

sób poczêty, narodzi³ siê w ludzki

sposób. Urodzi³ siê w s³awnym mie-

œcie Dawidowym, ale w oborze,

wœród zwierz¹t. Wszed³ na ten œwiat

nie z góry, lecz z do³u, pojawi³ siê

wœród najubo¿szych i lekcewa¿o-

nych. Przyszed³ na ten œwiat w po-

staci bezradnego dziecka, co œwiad-

czy o Jego pe³nym cz³owieczeñ-

stwie. Ten, od którego wszystko by³o

zale¿ne, sam jako dziecko by³ uza-

le¿niony od innych. Ten, który

zwyk³ego cz³owieka. Odczuwa³ g³ód

i pragnienie, by³ zmêczony, kuszo-

ny, cieszy³ siê i smuci³, cierpia³ i

zakoñczy³ ¿ycie mêczeñsk¹ œmier-

ci¹. Wszystko to wskazuje, ¿e rozu-

mia³ ludzi i ich jêzykiem przekazy-

wa³ im Bo¿e poselstwo. Dlatego

musia³ we wszystkim upodobniæ siê

do braci, aby móg³ zostaæ mi³osier-

nym i wiernym arcykap³anem przed

Bogiem dla przeb³agania go za grze-

chy ludu (Hbr 2,17). Przez swoje cier-

pienie uczy³ siê te¿ pos³uszeñstwa

(por. Hbr 5,8). To Jego pe³ne cz³o-

wieczeñstwo.

ich uczynki by³y z³e (J

3,19) - pisze ewangelista

Jan. Sk¹d wiedzieliby-

œmy, co jest z³e, a co do-

bre, gdyby nie Ta œwia-

t³oœæ? Dziêki œwiat³oœci

mo¿emy oceniæ siebie.

Wszystko zawdziêczamy

Jezusowi Chrystusowi,

który przyszed³ na ten

ciemny œwiat i pokaza³

ludziom, co jest dobre, a

co z³e. W nim by³o ¿ycie,

a ¿ycie by³o œwiat³oœci¹

ludzi (J 1,4). ¯ycie, nie

s³owa czy gesty. ¯ycie

jest œwiat³oœci¹.

Jezus Chrystus jako dziecko

Prorok Izajasz pisze: Dzieciê naro-

dzi³o siê nam, syn jest nam dany (Iz

1,5). (Ten hebrajski paralelizm jest

bardzo wymowny i bogaty w swojej

treœci). Dalej czytamy, ¿e bêdzie Cu-

downym Doradc¹, Bogiem Mocnym,

Ojcem Odwiecznym i Ksiêciem Po-

koju. Mimo tych wyj¹tkowych cech

narodzi siê jako dziecko, stanie siê

cz³owiekiem, jak my wszyscy. S³o-

wa te bez w¹tpienia wskazuj¹ na

Jezus Chrystus jako

Syn

wszystko wiedzia³, by³ wszechwie-

dz¹cy, musia³ wzrastaæ w m¹droœci

i ³asce u Boga i ludzi (por. £k 2,52).

Ten, który by³ nieograniczony w swo-

im dzia³aniu, ograniczy³ siebie do

dziecka, którym trzeba by³o siê opie-

kowaæ. Ten, który by³ Panem wszel-

kiego stworzenia, uzale¿ni³ siê od

swego stworzenia. Chocia¿ by³ istot¹

wieczn¹, by³ pos³uszny ludziom star-

szym od siebie wiekiem.

Jego ¿ycie by³o podobne do ¿ycia

Syn jest nam dany (Iz 9,5a)

- to druga czêœæ wypowie-

dzi proroka Izajasza. Na-

rodzony w Betlejemie Je-

zus jest równie¿ Synem

Bo¿ym, pos³anym przez

Ojca na ziemiê. Bóg obie-

ca³ pos³aæ kiedyœ Króla,

który przyjdzie i ustanowi

na ziemi swoje Króle-

stwo. Bêdzie to potomek

Dawida. Kiedyœ Jezus

zapyta³ faryzeuszy: Co

s¹dzicie o Chrystusie?

Czyim jest synem? Mówi¹

Mu: Dawidowym. Rzecze im: Jak¿e

wiêc Dawid w natchnieniu Ducha na-

zywa Go Panem, gdy mówi: Rzek³

Pan Panu memu: Si¹dŸ po mojej pra-

wicy, a¿ po³o¿ê nieprzyjació³ twoich

pod nogi Twoje. Jeœli wiêc Dawid na-

zywa Go Panem, jak¿e mo¿e byæ sy-

nem jego? (Mt 22,42-45). Choæ w

rozmowie tej Jezus zacytowa³ s³o-

wa z Psalmu 110, zapytani nie potra-

fili odpowiedzieæ na zadane sobie

pytanie.

Dzieciê narodzi³o siê nam,

P ami¹tka Narodzenia Pañskiego

Syn zosta³ okreœlony jako Cudow-

ny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec

Odwieczny i Ksi¹¿ê Pokoju. Choæ

urodzi³ siê jak ma³e dziecko, by³ Sy-

nem Bo¿ym. Ten, który potrzebowa³

opieki ze strony ludzi, by³ wszech-

mocnym Panem ca³ego wszechœwia-

ta. Ten, który przyszed³ na œwiat jako

niemowlê, by³ wszechobecnym Bo-

giem. On, bêd¹c w postaci Bo¿ej, nie

wykorzysta³ swojej równoœci z Bo-

giem, lecz umniejszy³ samego siebie,

gdy¿ przyj¹³ postaæ s³ugi i sta³ siê

podobny do ludzi (Flp 2,6-7). Choæ

by³ w postaci Bo¿ej, przyj¹³ postaæ

s³ugi. By³ Bogiem, a sta³ siê cz³o-

wiekiem. Umniejszy³ samego siebie,

upokorzy³ siê, zostawi³ chwa³ê swe-

go bóstwa i zszed³ na dno ludzkiego

cz³owieczeñstwa. Nie zrezygnowa³

ani nie zawiesi³ swoich boskich

uprawnieñ, ale po prostu korzysta³ z

nich tylko w zgodzie z wol¹ swego

Ojca. „Umniejszenie” to polega³o na

„zamkniêciu” bóstwa w ramach

ludzkiego cia³a, ograniczonego do

ludzkich s³ów i zachowañ.

Nie mamy w¹tpliwoœci, ¿e Dzie-

ciê siê nam narodzi³o, ale powinni-

œmy te¿ z tak¹ sam¹ pewnoœci¹ wie-

dzieæ, ¿e Syn zosta³ nam dany. Je-

zus by³ zarówno w pe³ni ludzki, jak i

w pe³ni boski. Gdy by³ tu, w ciele na

ziemi, mieszka³a w Nim cieleœnie

ca³a pe³nia boskoœci (Kol 2,9). Cho-

cia¿ zosta³ ukrzy¿owany na skutek

s³aboœci (2Kor 13,4), to jednak nie

by³a to s³aboœæ podobna do naszej,

spowodowana niemo¿noœci¹, lecz

s³aboœæ przyjêta na siebie dobrowol-

nie, inaczej nasze zbawienie nie

mog³oby byæ dokonane. Cz³owie-

czeñstwo i bóstwo naszego Pana, jak

lewa i prawa rêka, nale¿¹ do jednej

osoby, jednego organizmu, wyra¿o-

nego w Jego z³o¿onym z dwóch cz³o-

nów imieniu: Jezus Chrystus.

Syn zosta³ nam dany. Warto w tym

miejscu zwróciæ uwagê na zaimek

nam. To ze wzglêdu na nas w Betle-

jem urodzi³o siê to niezwyk³e dziec-

ko. To nam zosta³ dany Syn. Bóg in-

teresowa³ siê tob¹ i mn¹ i dlatego

pos³a³ na œwiat Jezusa Chrystusa.

Bêd¹c jednoczeœnie Bogiem i cz³o-

wiekiem, Jezus Chrystus móg³ wzi¹æ

na krzy¿ nasze grzechy. Choæ umar³

w s³aboœci, to powsta³ do ¿ycia w

mocy, co by³o dowodem tego, ¿e

Ojciec przyj¹³ Jego zadoœæuczynie-

nie za nasze grzechy. Dlatego anio-

³owie zarówno w czasie Jego naro-

dzenia w Betlejemie, jak i w czasie

zmartwychwstania, mówili przestra-

szonym ludziom: Nie bójcie siê (£k

2,10 i Mt 28,5).

Dzieciê nam siê narodzi³o, Syn

zosta³ nam dany. Jezus Chrystus jest

nie tylko Synem Cz³owieczym, ale i

Synem Bo¿ym. Mówi¹c o narodze-

niu Jezusa, ewangelista Mateusz

stwierdza: To wszystko sta³o siê, aby

spe³ni³o siê, co Pan zapowiedzia³

przez proroka: Oto panna pocznie i

urodzi Syna, któremu nadadz¹ imiê

Emmanuel, co znaczy: Bóg z nami

(Mt 1,22-23). W Jezusie Chrystusie

Bóg przebywa wœród nas, aby nas

obdarzyæ swoim pokojem i radoœci¹.

Jezus jako Emmanuel

Emmanuel znaczy Bóg z nami. Czê-

sto te s³owa wypowiadamy, ale czy

siê nad nimi zastanawiamy? Co to

znaczy, ¿e Bóg jest z nami? Jezus

jest naszym Zbawicielem. Jak¿e do-

skonale pasuje On do swego zadania

- zbawienia grzeszników. Przecie¿ to

cz³owiek zgrzeszy³ przeciwko Bogu

i dlatego cz³owiek powinien byæ ka-

rany za grzech. Ale nikt z ludzi nie

by³ w stanie tego uczyniæ, poniewa¿

wszyscy s¹ grzeszni. Jezus jako

Emmanuel, który grzechu nie pope³-

ni³, zast¹pi³, swoj¹ œmierci¹ na krzy-

¿u Golgoty zap³aci³ za grzechy lu-

dzi. Jego ofiara - Boskiego Syna -

by³a w stanie zakryæ wszystkie ludz-

kie grzechy i ca³kowicie zadowoli³a

Ojca. Przemawiaj¹c do zboru efe-

skiego, Pawe³ mówi o Koœciele Bo-

¿ym, który On naby³ w³asn¹ krwi¹

(por. Dz 20,28). Wiara w Emmanu-

ela daje nam poczucie bezpieczeñ-

stwa i pociesza. On uratowa³ nas od

kary za grzech, od mocy grzechu i w

koñcu - w wiecznoœci -bêdziemy

uwolnieni od obecnoœci grzechu.

Jezus jest naszym

arcykap³anem

mówi: Nie mamy bowiem arcykap³a-

na, który nie móg³by wspó³czuæ w

naszych s³aboœciach, lecz podobnie

jak my doœwiadczonego we wszyst-

kim, oprócz grzechu. Œmia³o wiêc

zbli¿ajmy siê do tronu ³aski, abyœmy

we w³aœciwym czasie otrzymali mi-

³osierdzie i znaleŸli ³askê pomocy

(Hbr 4,15-16). Tam w górze jest

„nasz Cz³owiek”, przez którego mo-

¿emy przyjœæ do Ojca. Rozumie On

wszystkie nasze s³aboœci i wstawia

siê za nami. A poniewa¿ jest Bogiem,

dlatego udzielaj¹c swojej ³aski, w

ka¿dej sytuacji mo¿e nam pomóc.

Jezus zwyciê¿y³ œmieræ. Umiera-

j¹c za nas Emmanuel pokona³

œmieræ. Uczyni³ to po to, aby przez

œmieræ móg³ pokonaæ tego, który ma

w³adza nad œmierci¹, to jest diab³a, i

aby uwolniæ tych, którzy z lêku przed

œmierci¹ ca³e ¿ycie podlegali niewo-

li (Hbr 2,14-15). Œmieræ dla wierz¹-

cego straci³a swoje ¿¹d³o. Emmanu-

el je dla nas usun¹³. Dzieciê narodzi-

³o siê nam, Syn jest nam dany. Dziê-

ki Bogu za wyci¹gniêt¹ do nas rêkê,

któr¹ jest On sam. Zubo¿a³, aby nas

ubogaciæ. Bogu niech bêd¹ dziêki za

jego nieoceniony dar (2Kor 9,15).

W Judzkiej

W Judzkiej Krainie gwiazda zaœwieci³a,

Która mêdrcom drogê ukaza³a.

M¹droœæ przedwieczna, co ludzkoœæ stworzy³a,

Zbawienie œwiata na ziemiê zes³a³a.

Wœród nocnej ciszy, w stajence i w ¿³obie

Jezus Chrystus musia³ siê narodziæ,

By daæ zbawienie ludziom, mnie i tobie,

By nas na zawsze z grzechu wyswobodziæ.

Czy mo¿esz poj¹æ cud Bo¿ej mi³oœci,

By tak dla nas grzeszników siê uni¿yæ

Przyszed³ na œwiat w cz³owieczej istnoœci

By niebo z ziemi¹ do siebie przybli¿yæ?

Czy wdziêczny jesteœ swojemu Wybawcy,

Czy wielbisz sercem cud Jego mi³oœci?

Czyœ siê ju¿ odda³ ¿ycia twemu Dawcy

I czy Go chwaliæ chcesz z nami w wiecznoœci?

Mo¿emy przyjœæ do Jezusa z ka¿dym

swoim ciê¿arem i smutkiem, ponie-

wa¿ On by³ tu na ziemi i doœwiad-

czy³ wszystkiego. Pismo Œwiête

O, jeœli jeszcze nie wzi¹³eœ zbawienia

Z r¹k Zbawiciela i Pana naszego,

Uwierz dziœ jeszcze, w ten dzieñ Narodzenia

I bierz tê mi³oœæ i dar ³aski Jego.

W Judzkiej

Krainie

Uwielbijmy Jezusa jak mêdrcy!

RICHARD HOSTETTER

t³. ADELA BAJKO

nam, ¿e gdy Jezus jako ma³e

dziecko by³ z Mari¹ i Józefem jesz-

cze w Betlejem, mêdrcy ze

Wschodu przybyli do ¿ydowskiej

stolicy. Nie jest powiedziane, ilu

ich by³o. Mateusz nie wymienia

równie¿ ich imion. Nie wiemy tak-

¿e dok³adnie, sk¹d ze Wschodu

przybyli (por. Mt 2,1-12). Mo¿e z

Babilonii, mo¿e z Persji, a mo¿e z

Indii. Ale Mateusz dok³adnie wy-

jaœnia, po co przyszli oni do Izra-

ela: powiedzieli, …przyszliœmy

oddaæ Mu (Jezusowi) pok³on (Mt

2,2). Nie wiemy, jak¹ religiê wy-

znawali mêdrcy. W Babilonii

czczono ksiê¿yc. Jeœli mêdrcy

przybyli z Persji lub Indii, to tam

popularn¹ by³a nauka Zaratustry. A

mo¿e mêdrcy byli ¯ydami lub pro-

zelitami, pochodz¹cymi jeszcze z

czasów Nebukadnesara. Ale ich

pochodzenie nie jest wa¿ne. Ci lu-

dzie zrozumieli, ¿e w Izraelu na-

rodzi³ siê Ktoœ godny ich uwielbie-

nia. Nadzwyczajna gwiazda

prowadzi³a ich do Niego i mêdrcy

szli jej œladem bez wahania. Wie-

rz¹cy chrzeœcijanie s¹ jak ci mê-

drcy, poniewa¿ poznali i przekonali

siê, ¿e jedynie Jezus jest godny

uwielbienia.

Mo¿liwe, ¿e mêdrcom znane by³y

Pisma ¿ydowskie: Wzejdzie gwiaz-

da Jakuba, powstanie ber³o Izra-

ela… (Lb 24,17). Dlatego pojawie-

nie siê nadzwyczajnej gwiazdy na

Wschodzie, zelektryzowa³o ich. Ru-

szyli w d³ug¹ drogê do Jerozolimy.

Wymaga³o to niema³o wysi³ku. Po-

trzebny by³ prowiant. Trzeba by³o

równie¿ myœleæ o œrodkach ostro¿-

noœci na wypadek spotkania z ban-

dytami lub jakimiœ nieprzewidziany-

mi przygodami.

Wspó³czeœnie wielu wierz¹cych

chrzeœcijan musi

pokonaæ wiele

przeszkód, by

uwielbiæ Jezusa.

W wielu krajach,

by uczestniczyæ w

nabo¿eñstwie, lu-

dzie musz¹ prze-

byæ pieszo wielkie

odleg³oœci, przy

ró¿nej pogodzie,

czêsto nios¹c ma³e

dzieci na plecach.

Podczas nabo¿eñ-

stwa siedz¹ na

twardych ³awkach bez oparcia, czê-

sto w przepe³nionych, dusznych sa-

lach. A po nabo¿eñstwie czeka ich

znowu d³uga, uci¹¿liwa droga. Lecz

nie narzekaj¹, gdy¿ chc¹ uwielbiæ

Jezusa.

Zacheusz i Nikodem nie szczêdzi-

li trudów, by zobaczyæ Jezusa. Po-

dobnie i Saul z Tarsu. Zapytany: A

czemu teraz zwlekasz? Wstañ, daj siê

ochrzciæ i obmyj grzechy swoje, we-

zwawszy imienia Jego (Dz 22,16) -

nie waha³ siê. M¹drzy s¹ ci ludzie,

którzy podobnie jak mêdrcy ze

Wschodu gotowi s¹ na ka¿dy wysi-

³ek, byleby tylko uwielbiæ Jezusa.

Mateusz pisze, ¿e mêdrcy upad³szy,

oddali Mu pok³on (Mt 2,11).

Aposto³ Pawe³ wskazuje, ¿e nie-

wielu mo¿nych, niewielu wysokiego

rodu (1Kor 1,26-29) gotowych jest

upokorzyæ siê przed Jezusem. Mê-

drcy ze Wschodu byli wa¿nymi, wy-

kszta³conymi osobistoœciami, ale nie

zawahali siê oddaæ ho³du Jezusowi.

Jaka ró¿nica miêdzy nimi a Hero-

dem, który knu³ morderstwo!

Dzisiaj ludzie ró¿nie podchodz¹

do Jezusa. Wiêkszoœæ ignoruje Zba-

wiciela, inni chcieliby ca³kiem usu-

n¹æ Jego obecnoœæ i wp³yw, a jesz-

cze inni z radoœci¹ Go wielbi¹ (por.

Mt 2,10-11). Ludzie powinny byæ

m¹drzy jak mêdrcy ze Wschodu i

paœæ na kolana wielbi¹c Jezusa te-

raz, gdy jest na to okazja. Lepiej

uczyniæ to teraz ni¿ w dzieñ s¹du byæ

zmuszonym ukorzyæ siê przed Jego

autorytetem.

Uwielbienie Jezusa dla mê¿ów ze

Wschodu oznacza³o otworzenie ich

skarbów (por. Mt 2,11). Mo¿e w³a-

œnie dziêki ich darom Jezus mia³ san-

da³y na nogach i tunikê na plecach,

gdy by³ uciekinierem w Egipcie.

Mêdrcy dali najlepsze, co mieli: z³o-

to, kadzid³o i mirrê. Te dwa ostatnie

dary by³y niezbêdne przy balsamo-

waniu. Jak ci mêdrcy ofiarujmy Je-

zusowi to co najlepsze z naszego

maj¹tku, czasu i energii.

Specjalna gwiazda prowadzi³a

mêdrców do Jezusa. Aposto³ Pawe³

porównuje chrzeœcijan do œwiat³a

prowadz¹cego ludzi do Jezusa:

…œwiecicie jak œwiat³a na œwiecie,

zachowuj¹c s³owa ¿ywota (Flp 2,15-

16).

Aby prawdziwie uwielbiæ Jezusa,

musimy byæ jak owi mêdrcy, œwia-

domi Jego boskoœci. Musimy jak oni

byæ pokornymi, ofiarnymi, radowaæ

siê i zawsze kierowaæ siê Jego œwia-

t³em.

E wangelia wg Mateusza mówi

Immanuel – Bóg z nami

JÓZEF MRÓZEK

I. Najwiêksze wydarzenie

Pierwsze przyjœcie Pana Jezusa by³o

wielokroæ przepowiedziane w Sta-

rym Testamencie. Na kartach Nowe-

go Testamentu czytamy, ¿e przez

anio³a swego Bóg trzykrotnie zapo-

wiada³ bardzo bliskie narodzenie siê

Chrystusa.

Pierwsza zapowiedŸ mia³a miej-

sce w œwi¹tyni i by³a skierowana do

kap³ana Zachariasza (por. £k 1,8-17).

Anio³ oznajmi³, ¿e ¿ona Zachariasza,

El¿bieta, urodzi syna, który wielu te¿

spoœród synów izraelskich nawróci do

Pana, Boga ich (£k 1,16) i ¿e syn ten,

któremu Zachariasz nada imiê „Jan”,

pójdzie przed Nim w duchu i mocy

Eliaszowej (£k 1,17). Mamy tu za-

tem bezpoœrednie nawi¹zanie do

ostatnich dwóch wierszy Starego

Testamentu z Ksiêgi Malachiasza

(por. Ml 3,23-24 i 3,1). Anio³ zapo-

wiedzia³ Zachariaszowi nie tylko

narodzenie Jana Chrzciciela, lecz

tak¿e przyjœcie na ziemiê samego

Pana, Boga synów izraelskich.

Druga zapowiedŸ anio³a Gabriela

by³a skierowana do panny Marii (por.

£k 1,26-38). Anio³ powiedzia³ Ma-

rii, ¿e urodzi syna, ¿e nada Mu imiê

Jezus, i ¿e syn ten bêdzie wielki i

bêdzie nazwany Synem Najwy¿szego.

I da mu Pan Bóg tron jego ojca Da-

wida. I bêdzie królowa³ nad domem

Jakuba na wieki, a jego królestwu nie

bêdzie koñca (£k 1,32-33). O ile w

pierwszej zapowiedzi g³ówny nacisk

by³ po³o¿ony na boskoœæ Chrystusa,

to w drugiej - na Jego królowanie

jako syna Dawida.

O trzeciej zapowiedzi czytamy w

Ewangelii Mateusza (por. Mt 1,20-

23). Anio³ Pañski oœwiadczy³ Józe-

fowi, ¿e syn, którego urodzi Maria,

pocz¹³ siê z Ducha Œwiêtego i ¿e

imiê Jego bêdzie Jezus, albowiem On

zbawi lud swój od grzechów jego (Mt

1,21). Aczkolwiek i w tej trzeciej

zapowiedzi jest mowa o boskoœci

Chrystusa, zosta³ On nazwany Ema-

nuelem - to znaczy Bóg z nami (por.

Mt 1,23) - jednak najistotniejsz¹ wia-

domoœci¹ jest fakt, ¿e urodzi siê Zba-

wiciel.

Wszystkie trzy zapowiedzi sumuj¹

siê w wieœci og³oszonej pasterzom:

Dziœ narodzi³ siê wam Zbawiciel, któ-

rym jest Chrystus Pan, w mieœcie

Dawidowym (£k 2,11). O Zbawicie-

lu by³a mowa w zapowiedzi danej

Józefowi, o Chrystusie Panu w za-

powiedzi danej Zachariaszowi, o

Dawidzie w zapowiedzi danej Ma-

rii.

Zapowiedzi anielskie sk³aniaj¹

œmiertelników do wielbienia Boga:

Zachariasz wys³awia Boga (por. £k

1,64), uwielbia Go jego ¿ona, El¿-

bieta (por. £k 1,46-55), chwal¹ Boga

pasterze za wszystko, co s³yszeli i

widzieli, jak im powiedziano (por. £k

2,20).

Dzieciom Bo¿ym Nowego Przy-

mierza jest dane dziêkowaæ Bogu za

pierwsze przyjœcie Pana Jezusa Chry-

stusa na ziemiê, nas³uchuj¹c zarazem

st¹pania Jego kroków, gdy¿ nadcho-

dzi po raz drugi, by wzi¹æ swoich do

siebie. Takiego b¹dŸcie wzglêdem

siebie usposobienia, jakie by³o w

Chrystusie Jezusie, który chocia¿ by³

w postaci Bo¿ej, nie upiera³ siê za-

ch³annie przy tym, aby byæ równym

Bogu, lecz wypar³ siê samego siebie,

przyj¹³ postaæ s³ugi i sta³ siê podob-

ny ludziom; a okazawszy siê z posta-

wy cz³owiekiem, uni¿y³ samego sie-

bie i by³ pos³uszny a¿ do œmierci i to

do œmierci krzy¿owej. Dlatego te¿

Bóg wielce go wywy¿szy³ i obdarzy³

go imieniem, które jest ponad wszel-

kie imiê. Aby na imiê Jezusa zgina³o

siê wszelkie kolano na niebie i na zie-

mi, i pod ziemi¹ i aby wszelki jêzyk

wyznawa³, ¿e Jezus Chrystus jest

Panem, ku chwale Boga Ojca (Flp

2,5-11).

II. S³owo sta³o siê cia³em

Fakt i sposób narodzenia siê Pana

Jezusa jest wa¿nym elementem tzw.

wyznañ wiary: apostolskiego, nicej-

skiego i atanazjañskiego. Najkrótsze

i najbardziej znane jest Apostolskie

Wyznanie Wiary, inaczej „sk³ad wia-

ry” lub „symbol”. Czytamy; „Wie-

rzê… w Jezusa Chrystusa, Syna Jego

jedynego, Pana naszego, który siê

pocz¹³ z Ducha Œwiêtego, narodzi³

siê z Marii Panny” (por. np. Iz 7,14;

£k 1,26-38; Mt 1,16-25; £k 2,l-21;Ga

4,4).

Bóg mo¿e w ró¿ny sposób stwo-

rzyæ cz³owieka. Cia³o Adama uczy-

ni³ On „z prochu ziemi” (por. Rdz

2,7). Cia³o Ewy zosta³o utworzone

przez Boga z ¿ebra Adama, a wiêc

przy udziale mê¿czyzny, jednak¿e

bez udzia³u kobiety. Cia³a wszystkich

innych ludzi tworzy Bóg za poœred-

nictwem zarówno mê¿czyzny jak i

kobiety. Jedynie cia³o Pana Jezusa

powsta³o bez udzia³u mê¿czyzny za

poœrednictwem samej tylko kobiety,

któr¹ by³a Maria z Nazaretu.

III. Józef

Jaka jest wobec tego rola i zadanie

Józefa, mê¿a Marii, skoro nie jest on

ojcem Pana Jezusa? Dziêki Józefo-

wi Chrystus uzyska³ prawo do tronu,

jako syn Dawida. Z genealogii Marii

(por. £k 3,23-38) dowiadujemy siê

wprawdzie, ¿e Maria wywodzi³a siê

z domu Dawida przez jego syna Na-

tana, lecz nie by³a to linia królew-

ska. Nie potomkowie Natana królo-

wali nad Jud¹, lecz potomkowie

innego syna Dawida, a mianowicie

Salomona. Królestwo Izraela by³o

przyrzeczone potomkom Salomona,

a nie potomkom Natana, wiêc jako

syn Marii nie móg³by Chrystus byæ

królem ¯ydów.

Józef przyj¹³ Mariê i Jezusa (któ-

ry wtedy by³ jeszcze w jej ³onie) do

swego domu i sta³ siê prawnym oj-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: