76. Hippomenos (prawnuk Posejdona, syn Megareusza z Beocji i Merope) i Atalanta (córka która Beocji, to nie ta sama co uczestniczka polowania na dzika kaledońskiego)
Atalanta bardzo szybko biegała. Wyrocznia powiedziała jej żeby strzegła się męża bo przy nim nie będzie już sobą. Ta więc wymyśliła, że poślubi tego, który wygra z nią w wyścigach a jeżeli przegra to zginie. Mimo to chętnych znalazło się wielu bo dziewczyna była bardzo piękna. Na widowni zasiadł też Hippomenos. Początkowo wyśmiewał ochotników ale gdy zobaczył Atalantę, natychmiast się zakochał i zmienił zdanie. Stanął więc do zawodów. Zanim wystartowali Hippomenos zaczął wzywać pomocy Wenus. Ona przyszła i podarowała mu 3 złote jabłka. Gdy biegł rzucał je pod nogi Atalanty, ona zatrzymywała się i podnosiła je . W ten sposób została pokonana, a Hippomenos został jej mężem. Niestety Hippomenos nie podziękował Wenus za pomoc a to ją bardzo rozdrażniło. Wyprowadziła ich w jakąś ciemną gęstwinę gdy w młodzieńcu rodziło się coraz większe pożądanie. Niedaleko była grota która tak naprawdę była świątynią, i niestety „grotę świętokradzką skazili rozkoszą”, a Cybela zamieniła ich w lwy.
77. Ikar i jego upadek
Po długim pobycie na Krecie, Dedal poczuł tęsknotę do swojej ojczyzny. Jednak na powrót nie pozwalało mu morze i rządy króla Minosa. Wtedy zrozumiał, że choć Minos włada morzami i lądem to nad powietrzem nie ma panowania. Zaczął więc wiązać pióra nićmi i zlepił je woskiem na wzór skrzydeł ptaka. Gdy były gotowe, Dedal zaczął udzielać wskazówek synowi aby latał nie za blisko wody, bo zmoczy skrzydła i nie za blisko słońca bo wosk się roztopi. Najlepiej więc by leciał środkiem i za nim. W końcu wzbili się w powietrze. Gdy lecieli zauważył ich rolnik i pasterz, pomyśleli sobie że to bogowie. Lecąc dalej minęli wyspy Delos, Patmos, Samos, Lebint i Kalymne ale nagle Ikar zapragnął lecieć wyżej. Niestety słońce roztopiło wosk, skrzydła się rozpadły i chłopiec zaczął spadać, wołał ojca ale było już za późno. Spadł do morza, które od jego imienia ma nazwę (Morze Ikaryjskie). Ojciec spostrzegł ciało syna w wodzie, przeniósł je na pobliską wyspę i pogrzebał. Wyspie nadał nazwę od jego imienia (Ikaria).78. Iksjon
Iksjon, król Tesalii zalecał się do Junony a ta poskarżyła się mężowi. Jowisz zaciekawił się jak daleko posunie się śmiertelnik. Stworzył więc obłok który przybrał wygląd Junony, a Iksjon połączył się z nią i w ten sposób powstała rasa centaurów. Wtedy Jowisz kazał go przykuć do płonącego kola w Hadesie, które wiecznie się obraca.
79. Kefalos i Prokris
Kefalos i Prokris byli małżeństwem i bardzo się kochali. Kefal posiadał włócznię która była darem żony, a ta dostała ją od Diany. Tak więc często chodził tylko z tą włócznia na polowania. Gdy czół zmęczenie, siadał w cieniu i leżąc wzdychał do Aury (bogini wiatru). Mówił bardzo słodkie słowa. Niestety ktoś usłyszał je i doniósł jego zonie. Ta załamała się, ale nieśmiała jeszcze potępiać męża. Pewnego razu, gdy znów udał się na polowanie i odpoczywał, usłyszał jakiś szelest. Myśląc, że to zwierzę, rzucił włócznią. Była to Prokris.
80. Klytia
Pewnego razu Apollo szaleńczo zakochał się w Leukotoe (córce Orchamusa, króla Babilonu i Eurynome). Zapomniał o wszystkich wcześniejszych kochankach a na Klytię nieszczęśliwie w nim zakochaną już całkiem nie zwracał uwagi. To wzbudziło w niej nienawiść do Leukotoe. Doniosła więc jej ojcu o romansie z Apollem(dostał się do niej pod postacią jej matki). Zdenerwowany ojciec postanowił zakopać córkę żywcem. Załamany Apollo zamienił ja w „wonne różdżki które zapach roznosiły”. Klytia natomiast pozostał w rozpaczy, Apollo dalej ją ignorował. Siedziała całymi dniami na dworze i wpatrywał się w słońce, aż wreszcie zamieniła się w słonecznik (heliotrop), który zawsze obraca się w stronę słońca.
a.bunia