Kodeks karny wykonawczy..pdf

USTAWA

z dnia 6 czerwca 1997 r.

Kodeks karny wykonawczy.

(Dz. U. z dnia 5 sierpnia 1997 r.)

CZĘŚĆ OGÓLNA

Rozdział I

Zakres obowiązywania

Art. 1. § 1. (1) Wykonywanie orzeczeń w postępowaniu karnym, w postępowaniu w sprawach o

przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe i w postępowaniu w sprawach o wykroczenia oraz

kar porządkowych i środków przymusu skutkujących pozbawienie wolności odbywa się według

przepisów niniejszego kodeksu, chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 2. W postępowaniu wykonawczym w kwestiach nie uregulowanych w niniejszym kodeksie

stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

Rozdział II

Organy postępowania wykonawczego

Art. 2. (2) Organami postępowania wykonawczego są:

1) sąd pierwszej instancji,

2) sąd penitencjarny,

3) prezes sądu lub upoważniony sędzia,

4) sędzia penitencjarny,

5) dyrektor zakładu karnego, aresztu śledczego, a także dyrektor okręgowy i Dyrektor Generalny

Służby Więziennej albo osoba kierująca innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa

karnego wykonawczego oraz komisja penitencjarna,

6) sądowy kurator zawodowy,

7) sądowy lub administracyjny organ egzekucyjny,

8) urząd skarbowy,

9) odpowiedni terenowy organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego,

10) inny organ uprawniony przez ustawę do wykonywania orzeczeń.

Art. 3. § 1. Sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, jest właściwy również w

postępowaniu dotyczącym wykonania tego orzeczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 2. (3) W sprawach zastrzeżonych w niniejszym kodeksie dla sądu penitencjarnego właściwy jest

ten sąd penitencjarny, w którego okręgu przebywa skazany, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Sądem penitencjarnym jest sąd okręgowy.

§ 3. W stosunku do osób skazanych przez sąd wojskowy, w sprawach określonych w § 2, orzeka

wojskowy sąd garnizonowy.

§ 4. (4) (uchylony).

§ 5. (5) (uchylony).

Rozdział III

Skazany

Art. 4. § 1. Kary, środki karne, zabezpieczające i zapobiegawcze wykonuje się w sposób

humanitarny, z poszanowaniem godności ludzkiej skazanego. Zakazuje się stosowania tortur lub

nieludzkiego albo poniżającego traktowania i karania skazanego.

§ 2. (6) Skazany zachowuje prawa i wolności obywatelskie. Ich ograniczenie może wynikać jedynie

z ustawy oraz z wydanego na jej podstawie prawomocnego orzeczenia.

Art. 5. § 1. Skazany jest podmiotem określonych w niniejszym kodeksie praw i obowiązków.

§ 2. Skazany ma obowiązek stosować się do wydanych przez właściwe organy poleceń

zmierzających do wykonania orzeczenia.

Art. 6. § 1. (7) Skazany może składać wnioski o wszczęcie postępowania przed sądem i brać w nim

udział jako strona oraz wnosić zażalenia na postanowienia wydane w postępowaniu wykonawczym,

chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 2. Skazany może składać wnioski, skargi i prośby do organów wykonujących orzeczenie.

§ 3. (8) Jeżeli wnioski, o których mowa w § 1 i 2, oraz skargi i prośby, o których mowa w § 2,

oparte są na tych samych podstawach faktycznych, właściwy organ może wydać zarządzenie o

pozostawieniu ich bez rozpoznania.

Art. 7. § 1. Skazany może zaskarżyć do sądu decyzję organu wymienionego w art. 2 pkt 3-6 i 10 z

powodu jej niezgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

§ 2. (9) Skargi rozpoznaje sąd właściwy zgodnie z art. 3. W sprawach dotyczących odbywania kary

pozbawienia wolności, kary aresztu, kary porządkowej, środka przymusu skutkującego pozbawienie

wolności, wykonywania orzeczenia o warunkowym przedterminowym zwolnieniu oraz środka

zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu w zakładzie zamkniętym sądem właściwym jest

sąd penitencjarny.

§ 3. (10) Skarga na decyzję, o której mowa w § 1, przysługuje skazanemu w terminie 7 dni od dnia

ogłoszenia lub doręczenia decyzji; decyzję ogłasza się lub doręcza wraz z uzasadnieniem i

pouczeniem o przysługującym skazanemu prawie, terminie i sposobie wniesienia skargi. Skargę

wnosi się do organu, który wydał zaskarżoną decyzję. Jeżeli organ, który wydał zaskarżoną decyzję,

nie przychyli się do skargi, przekazuje ją wraz z aktami sprawy bezzwłocznie do właściwego sądu.

§ 4. Sąd powołany do rozpoznania skargi może wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.

§ 5. Po rozpoznaniu skargi sąd orzeka o utrzymaniu w mocy, uchyleniu albo zmianie zaskarżonej

decyzji; na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

Art. 8. § 1. (11) W postępowaniu wykonawczym skazany może korzystać z pomocy obrońcy

ustanowionego w tym postępowaniu.

§ 2. W postępowaniu przed sądem skazany musi mieć obrońcę, jeżeli:

1) jest głuchy, niemy lub niewidomy,

2) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności,

3) nie ukończył 18 lat,

4) nie włada językiem polskim.

§ 3. (12) Skazany pozbawiony wolności może porozumiewać się ze swoim obrońcą lub

pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym podczas nieobecności innych osób.

Korespondencja z tymi osobami nie podlega cenzurze i zatrzymaniu, a rozmowy w trakcie widzeń i

telefoniczne nie podlegają kontroli. Nadzór nad korespondencją z obrońcą może być wykonany

przez otwarcie listu wyłącznie wtedy, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że list zawiera

przedmioty, których dotyczy zakaz posiadania, przechowywania, przekazywania, przesyłania lub

obrotu. Czynności otwarcia dokonuje się w obecności skazanego i zawiadamia się o niej sędziego

penitencjarnego, podając jej powód i wynik. Przepis art. 225 § 3 Kodeksu postępowania karnego

stosuje się odpowiednio.

Rozdział IV

Postępowanie wykonawcze

Oddział 1

Wykonywanie orzeczeń

Art. 9. § 1. Postępowanie wykonawcze wszczyna się bezzwłocznie, gdy orzeczenie stało się

wykonalne.

§ 2. Orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Art. 10. § 1. Policja w zakresie postępowania wykonawczego wykonuje polecenia sądu.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio również do Żandarmerii Wojskowej oraz dowódcy

wojskowego, jeżeli skazany jest żołnierzem.

§ 3. (13) Przepis § 1 stosuje się odpowiednio również do Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej oraz innych organów, jeżeli postępowanie

wykonawcze dotyczy spraw, które zgodnie z przepisami prawa należą do ich właściwości.

§ 4. Organy i instytucje państwowe, organy samorządu terytorialnego oraz stowarzyszenia i

organizacje społeczne w zakresie swojego działania udzielają pomocy organom wykonującym

orzeczenia.

Art. 11. § 1. (14) Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze

wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego - z datą jego uprawomocnienia

się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywania orzeczenia. Sąd przesyła dyrektorowi

zakładu karnego lub aresztu śledczego orzeczenie wraz z uzasadnieniem, jeżeli zostało sporządzone

i nie zawiera informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, oraz dane zawierające

imię, nazwisko i adres pokrzywdzonego.

§ 2. (15) Sąd pierwszej instancji po wydaniu wyroku skazującego przesyła dyrektorowi zakładu

karnego lub aresztu śledczego posiadane w sprawie informacje dotyczące osoby skazanego, w tym

dane o uprzedniej karalności oraz zastosowanych wobec niego środkach wychowawczych lub

poprawczych, informacje pozwalające na identyfikację skazanego, a w szczególności numer

Automatycznego Systemu Identyfikacji Daktyloskopijnej (AFIS), numer ewidencyjny

Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), rysopis oraz opis znaków

szczególnych i tatuaży, a także zdjęcie skazanego, odpisy orzeczeń i opinii lekarskich oraz

psychologicznych, w tym stwierdzających u skazanego uzależnienia od alkoholu, środków

psychotropowych i odurzających, a także informacje dotyczące popełnienia przestępstwa

określonego w art. 197-203 Kodeksu karnego w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, a

po uprawomocnieniu się wyroku, na wniosek dyrektora zakładu lub aresztu - również akta sądowe.

§ 3. (16) Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, określa, w

drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji przesyłanych dyrektorowi zakładu karnego

lub aresztu śledczego, o których mowa w § 2, mając na uwadze konieczność zebrania danych

osobopoznawczych niezbędnych do dokonania prawidłowej klasyfikacji skazanego dla

indywidualnego z nim postępowania zmierzającego do realizacji celów, jakim ma służyć wykonanie

kary pozbawienia wolności.

§ 4. W razie skazania tymczasowo aresztowanego lub osoby odbywającej karę pozbawienia

wolności, sąd zawiadamia o tym odpowiednio dyrektora aresztu śledczego lub zakładu karnego.

§ 5. Organ, o którym mowa w § 1, zawiadamia sąd o przystąpieniu do wykonania orzeczenia oraz o

zakończeniu jego wykonywania.

Art. 12. O prawomocnych skazaniach osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej lub

służby w formacjach obrony cywilnej na karę pozbawienia wolności bez zawieszenia jej

wykonania, jak również o zmianach dotyczących wykonywania kary pozbawienia wolności, sąd

zawiadamia również organy właściwe w sprawach powszechnego obowiązku obrony, na zasadach i

w trybie określonych w odrębnych przepisach.

Art. 13. § 1. Organ wykonujący orzeczenie oraz każdy, kogo orzeczenie bezpośrednio dotyczy,

może zwrócić się do sądu, który je wydał, o rozstrzygnięcie wątpliwości co do wykonania

orzeczenia lub zarzutów co do obliczenia kary.

§ 2. (17) (uchylony).

§ 3. (18) Na postanowienie w przedmiocie określonym w § 1 zażalenie przysługuje również

organowi określonemu w art. 2 pkt 5-10 oraz każdemu, kogo orzeczenie bezpośrednio dotyczy.

Art. 14. (19) § 1. W postępowaniu wykonawczym organ wykonujący orzeczenie może zarządzić

zebranie informacji dotyczących skazanego, w szczególności w drodze wywiadu środowiskowego

przeprowadzonego przez kuratora sądowego. W razie uzasadnionych wątpliwości co do tożsamości

skazanego organ wykonujący orzeczenie może zażądać ustalenia jego tożsamości przez Policję.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw wewnętrznych i z Ministrem Obrony Narodowej, inne organy powołane do

przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, uwzględniając w szczególności jego zakres oraz tryb

przeprowadzania.

Art. 15. § 1. Sąd umarza postępowanie wykonawcze w razie przedawnienia wykonania kary,

śmierci skazanego lub innej przyczyny wyłączającej to postępowanie.

§ 2. Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca postępowanie wykonawcze, a w

szczególności jeżeli nie można ująć skazanego albo nie można wykonać wobec niego orzeczenia z

powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej, ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się w

całości lub w części na czas trwania przeszkody.

§ 3. Zawieszenie postępowania wykonawczego nie wstrzymuje biegu przedawnienia, chyba że

skazany uchyla się od wykonania kary. Okres wstrzymania biegu przedawnienia nie może

przekroczyć 10 lat.

§ 4. (20) Wykonywanie kary pozbawienia wolności, kary aresztu lub środka przymusu w tej samej

lub innej sprawie wstrzymuje bieg przedawnienia.

Art. 16. (21) (uchylony).

Art. 17. § 1. Sąd, kierując do wykonania orzeczenie o pozbawieniu wolności, zawiadamia:

1) sąd opiekuńczy, jeżeli zachodzi potrzeba opieki nad dziećmi skazanego,

2) właściwy organ, jeżeli zachodzi potrzeba opieki nad osobą niedołężną lub chorą, którą

opiekował się skazany, albo potrzeba przedsięwzięcia niezbędnych czynności do ochrony mienia

lub mieszkania skazanego.

§ 2. O poczynionych wystąpieniach i wydanych zarządzeniach zawiadamia się skazanego.

Oddział 2

Postępowanie przed sądem

Art. 18. § 1. W postępowaniu wykonawczym sąd orzeka postanowieniem.

§ 2. W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu lub upoważniony sędzia wydaje

zarządzenia.

§ 3. W kwestiach nie wymagających postanowienia sądu penitencjarnego zarządzenia wydaje

sędzia penitencjarny.

Art. 19. § 1. (22) Sąd orzeka na wniosek prokuratora, skazanego albo jego obrońcy oraz z urzędu, a

jeżeli ustawa tak stanowi - na wniosek innych osób.

§ 2. Wniosek lub skargę można zgłosić na piśmie lub ustnie. W wypadku ustnego zgłoszenia spisuje

się protokół.

Art. 20. § 1. W postępowaniu wykonawczym sąd orzeka jednoosobowo.

§ 2. (23) Zażalenie wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone postanowienie; zostaje ono

przekazane bezzwłocznie zarządzeniem wraz z aktami sprawy do sądu wyższej instancji, chyba że

sąd orzekający w tym samym składzie przychyli się do zażalenia.

§ 3. Sąd wyższej instancji rozpoznaje zażalenie jednoosobowo.

Art. 21. W postępowaniu przed sądem prokurator jest stroną; w szczególności może składać

wnioski i wnosić zażalenia na postanowienia wydane w postępowaniu wykonawczym.

Art. 22. § 1. (24) O terminie i celu posiedzenia sądu zawiadamia się prokuratora, skazanego i jego

obrońcę, a także sądowego kuratora zawodowego w zakresie jego działania, a w razie potrzeby inne

osoby, o których mowa w art. 19 § 1. Biorą oni udział w posiedzeniu, jednakże ich

niestawiennictwo nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, z wyjątkiem obrońcy w wypadkach

określonych w art. 8 § 2, chyba że sąd orzeka na korzyść lub zgodnie z wnioskiem skazanego.

§ 2. Sąd może dopuścić do udziału w posiedzeniu również inne osoby niż wymienione w § 1, jeżeli

ich udział może mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia.

§ 3. (25) Udział sądowego kuratora zawodowego w posiedzeniu jest obowiązkowy, jeżeli sąd uzna

to za konieczne.

Art. 23. § 1. Sąd może zarządzić sprowadzenie skazanego na posiedzenie sądu.

§ 2. Sąd może zlecić przesłuchanie skazanego sądowi wezwanemu, w którego okręgu skazany

przebywa.

§ 3. (26) Jeżeli postępowanie sądowe dotyczy skazanego pozbawionego wolności, posiedzenie może

odbyć się w zakładzie, w którym on przebywa.

Art. 24. § 1. Jeżeli ujawnią się nowe lub poprzednio nie znane okoliczności istotne dla

rozstrzygnięcia, sąd może w każdym czasie zmienić lub uchylić poprzednie postanowienie.

§ 2. Niedopuszczalna jest zmiana lub uchylenie postanowienia, przewidzianego w § 1, na

niekorzyść skazanego po upływie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia.

Oddział 3

Postępowanie egzekucyjne

Art. 25. (27) § 1. Egzekucję zasądzonych roszczeń cywilnych, orzeczonej grzywny, świadczenia

pieniężnego, należności sądowych oraz zobowiązania określonego w art. 52 Kodeksu karnego

prowadzi się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli niniejsza ustawa nie

stanowi inaczej.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się również do wykonania postanowień o zabezpieczeniu roszczeń

cywilnych będących przedmiotem postępowania karnego oraz grzywny.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: