Barlow Linda - Opętani miłością.pdf - Barlow Linda - glinka7-1987

Linda Barlow

Opętani miłością

PROLOG

Wtedy...

Ciężki harley - davidson zarzucił lekko i sypnął spod kół

strumieniami piasku, gdy Francis skręcił nim z jezdni na

podniszczoną drogę, prowadzącą bezpośrednio na plażę Cape

Cod. Zgodnie z ruchem ciała chłopaka Diana wychyliła się w

bok, dokładnie tyle, ile było trzeba. Tak ciasno opasywała go

w pasie, że na karku czuł przyjemne ciepło jej oddechu.

Chociaż zjazd na plażę był dość stromy, a on jechał szybciej,

niż powinien, to jednak serce dziewczyny biło tak samo równo

i spokojnie jak zawsze.

Bez względu na to, jak szaleńczo czasami prowadził,

Diana nigdy się nie bała. W przeciwieństwie do innych

dziewcząt ze szkół średnich, szybka jazda o wiele częściej

wywoływała u niej radosne okrzyki zachwytu niż piski

strachu. Była zresztą doskonałą pasażerką, instynktownie

przesuwającą ciężar swego ciała na każdym zakręcie,

doskonale dopasowującą się do przechyłów motocykla. On,

dziewczyna i motocykl - trzy elementy tworzące całość. On,

dziewczyna i motocykl. Stanowili tę całość przeszło rok.

Plaża była zimna, ciemna i całkowicie opuszczona.

Księżyc pozostawał niewidoczny; na niezmierzonej głębi

nieba błyszczały jedynie okruchy gwiazd.

- Chcesz porozmawiać? - zapytał, kiedy zsiedli już z

harleya.

- Usiądźmy. - Ujęła go za rękę i poprowadziła w stronę

suchego piasku tuż poza zasięgiem fal, a potem rozłożyła koc.

Zatrzepotał na wietrze, więc z chichotem rzucili się na niego,

by nie odleciał. Śmiech urwał się dopiero wtedy, gdy

przewrócił ją na plecy i wsunął nogę pomiędzy jej uda.

Uniosła dłoń i zaczęła pieścić jego czarne falujące włosy.

- Czarny Irlandczyk - wyszeptała to głosem, który

sprawił, iż przeszedł go dreszcz. Jej pałce przesunęły się z

włosów na wąsy. - Wyglądasz jak meksykański bandyta.

Seksowny, ale niebezpieczny. Podoba mi się to, amigo. -

Drażniąc się z nim, dmuchnęła mu lekko w usta. Lecz kiedy

jęknął i pocałował ją gwałtownie, napierając równocześnie

biodrami, oddawała pocałunek zaledwie przez kilka sekund,

po czym umknęła twarzą w bok.

- Nie, Francis, poczekaj. Musimy porozmawiać.

Pohamował się, jak zwykle, z najwyższym trudem. Czuł

wzrastające podniecenie i boleśnie tęsknił za słodkim

odprężeniem, które jedynie ona mogła mu ofiarować. Było tak

od chwili, w której ją poznał - dzikie, namiętne pragnienia,

które czasami go nawet przerażały. Obawiając się ją utracić,

miesiącami tłumił je głęboko w sobie, była bowiem zbyt

młoda i niedoświadczona, by zdawać sobie sprawę, iż

odczuwa dokładnie to samo. Kiedy wyznali już sobie

nawzajem uczucie, sami nie wiedzieli, czy śmiać się z tej

wzajemnej wstydliwości, czy płakać nad utraconym

bezpowrotnie czasem.

- Ale niech to nie będzie za długa rozmowa, dobrze? -

poprosił.

- Jesteś zwierzakiem - roześmiała się. Miała cudowny

śmiech - głośny i pełen radości, kiedy była szczęśliwa, a lekko

ochrypły, kiedy była podniecona. Teraz właśnie jej śmiech

brzmiał ochryple.

Ugryzł ją żartobliwie w szyję.

- Co mogę poradzić, że jestem akurat u szczytu moich

możliwości seksualnych? Lepiej wykorzystaj to, jak tylko

możesz. Nie zawsze będę miał dziewiętnaście lat.

- Czy ja także osiągnę taki szczyt, kiedy będę miała

dziewiętnaście lat?

- W żadnym razie. Kobiety nie osiągają go przed

ukończeniem trzydziestu pięciu lat.

- Och, daj spokój.

- Kiedy to szczera prawda.

- Czy będziesz mnie jeszcze kochał, kiedy będę miała

trzydzieści pięć lat?

- Będę kochał cię nawet wtedy, kiedy będziesz miała

osiemdziesiąt pięć lat - przyrzekł.

Pocałowali się długo i namiętnie.

- O czym chcesz porozmawiać? - zapytał Francis. Wsunął

dłoń pod bluzkę Diany, rozkoszując się dotykiem jedwabiu.

Jedwab. Żadna inna ze znanych mu dziewcząt nie posiadała

jedwabnych bluzek, a nawet gdyby, to z pewnością nie

włożyłaby jej na dwugodzinną przejażdżkę motocyklem do

Cape Cod. Diana miała jednak smykałkę do kupowania tego

typu rzeczy. Nawet on, pomimo całkowitej ignorancji w tych

sprawach, musiał to przyznać.

Jego palce zatrzymały się na jej piersi. Dotyk ten sprawił

mu tak wielką przyjemność, że niemal graniczącą z bólem.

Była tak cudownie miękka. I pachnąca. Jej włosy wydzielały

leciutką woń morza, niesioną od strony wody przez wieczorną

bryzę. Nikt, kogo do tej pory poznał, nie pachniał tak słodko

jak Diana. Zapragnął wdychać ten zapach, wypełniać się nią

teraz i na zawsze.

- Francis, nie teraz - upierała się, równocześnie

uwalniając od jego dłoni nieznacznym, ale stanowczym

skrętem całego ciała.

Zaskoczyło go to. Zazwyczaj była równie chętna, jak i on.

- Co się stało?

- Musimy porozmawiać o przyszłym tygodniu.

Odsunąwszy się od niej, Francis usiadł i zapatrzył w niebo.

W następnym tygodniu Diana wracała do college'u.

Pomiędzy majaczącymi na horyzoncie gwiazdami przesuwało

się światełko jakiejś płynącej powoli jednostki.

Niespodziewanie zakołysało się, szarpnięte silniejszym

porywem wiatru.

- Wiem, że nie chcesz nawet o tym myśleć, ale musimy

porozmawiać, Francis. Proszę - powiedziała miękko, niemal

błagalnie.

Czując się winny, odwrócił się ku niej i zakrył jej dłoń

swoją. Diana nigdy nie mówiła w ten sposób. Z pewnością nie

była osobą, która by o coś błagała.

Przez chwilę patrzyła mu prosto w oczy, po czym

odwróciła głowę i skoncentrowała uwagę na widmowym

kształcie statku, przesuwającego się po czarnych falach.

Ruchem głowy odrzuciła spadającą aż na oczy grzywę

puszystych włosów. Francis kochał te włosy. Rzecz dziwna,

ale ich kolor był identyczny z jego włosami. Spadały czarną

falą aż do połowy jej pleców, a czasami, kiedy była naga i

chciała go dodatkowo podniecić, zasłaniała sobie nimi piersi.

- Udawanie, że to się nie wydarzy, jest głupie - spojrzała

w jego stronę. - A ty nie jesteś głupcem, Francis.

- Kocham cię, Di. Nie chcę, żebyś wyjeżdżała.

- Muszę. Rezygnacja z college'u byłaby szaleństwem.

Powiedziała to bez namysłu, ale Francis wiedział, że w tej

chwili jest śmiertelnie poważna. W pewnych sprawach bywała

niefrasobliwa, lecz nie dotyczyło to jej edukacji. Pragnęła

zrobić karierę.

- Po prostu nie rozumiem, dlaczego nie chcesz pozostać

na miejscu, w Newton, i uczęszczać tam, gdzie ja - do Boston

College.

Ponownie spojrzała mu prosto w oczy.

- Wiesz przecież, że mój ojciec nigdy by się na to nie

zgodził. Zabiłby mnie, gdyby wiedział, że wciąż jeszcze z

tobą chodzę.

- Do diabła z twoim ojcem. - Sięgnął do kieszeni kurtki i

wyszarpnął z niej paczkę papierosów. Zapalił jednego i

zaciągnął się z wściekłością, obserwując, jak koniuszek żarzy

się krwistą czerwienią. - Nie jesteśmy od niego zależni. Jeżeli

Barlow Linda - Opętani miłością.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: