Boswell Barbara - Za wszelką cenę.pdf - Boswell Barbara - glinka7-1987

BARBARA BOSWELL

ZA WSZELKĄ CENĘ

- Chyba nie mówisz poważnie! To niemożliwe! Jak możesz oczekiwać, że będę

pracowała nad scenariuszem z kimś - z kimś z „The National Cesspool”! - Kelly Malloy

chodziła nerwowo po wąskim biurze redaktora Arta Wittnera.

- Witt, wiesz, że od dawna staram się o tę adopcję! Wszystko sprawdziłam, zebrałam

materiały...

- Wiem, Kelly, wiem. - Witt przeciągnął ręką po swych rzadkich, siwych włosach i

poprawił się w fotelu. - Ale kiedy wydawca dzwoni i mówi, że jego zdaniem to bez sensu,

żeby i w magazynie, i w gazecie pokazały się artykuły na dokładnie ten sam temat i że

powinno się łączyć wysiłki... - Zmarszczył brwi. - Nikt nie odmówi Tuckerowi Norwalkowi.

Przynajmniej nikt, komu on płaci. Nie zapominaj, że oboje jesteśmy na jego liście płac.

- Pamiętam o tym doskonale. Ilekroć dostaję list z „Norwalk Publications” czuję się,

jakby mnie ktoś kneblował - westchnęła. - Po co Norwalk kupił „In the Know?” Zaczęło nam

się powodzić, nakład się zwiększył, dostaliśmy nagrody...

- Znalazłaś odpowiedź na własne pytanie, Kel. - Witt bawił się rozdartą kopertą. - „In

the Know” był jednym z niewielu magazynów, które w zeszłym roku przyniosły dochód. Od

początku byliśmy nastawieni na rynek Yuppie i udało nam się go zdobyć; z braku miejsca

musieliśmy odrzucać oferty reklamowe i - zdobywaliśmy uznanie za dziennikarstwo na

wysokim poziomie. A ponieważ Norwalk twierdzi, że chce podnieść poziom wydawnictwa,

to naturalne, że zainteresował się właśnie nami.

Kelly prychnęła pogardliwie:

- Nawet gdyby kupił „The New Yorkera”, „The Atlantic Monthly’’ i „Puncha” - i tak

mu to nie pomoże. Wszyscy w tym kraju wiedzą, że „Norwalk Publications” to najgorszy

cham!

- Ale pomimo szczytnych ideałów i przekonań nikt w redakcji nie złożył wymówienia,

gdy Norwalk wykupił magazyn - stwierdził z przekąsem Witt. - I wszyscy skrupulatnie

realizujemy wystawione przez niego czeki.

- To dlatego, że ten magazyn jest dla nas wszystkim! My go stworzyliśmy. Jest

naszym dzieckiem, nie możemy go porzucić tylko dlatego, że tak sobie życzy wydawca „The

National Cesspool”!

- Również dlatego, że w Chicago trudno o dobrą pracę w naszym zawodzie - dodał

oschle.

Kelly bawiła się kosmykiem włosów.

- To przestanie być dobra praca, jeżeli Norwalk będzie nalegał, żebyśmy

współpracowali z gryzipiórkami z Cesspoola!

- Facet, z którym masz robić ten materiał, nie jest gryzipiórkiem, Kelly. To Brandt

Madison. Musiałaś o nim słyszeć. Jest autorem czterech bestsellerów zainspirowanych przez

prawdziwe przestępstwa. Za jeden z nich, opowiadający o siedemdziesięcioośmioletniej

matronie, która sprowadziła trzy pokolenia swej rodziny na drogę rozboju i morderstwa,

dostał Pulitzera.

- Och, tak, ten niesławny klan Osgoodów. - Kelly skrzywiła się. - Makabryczna

rodzinka, jakby żywcem wyjęta ze szpalt Cesspoola. Ten Madison i Norwalk doskonale do

siebie pasują. Obydwaj mają taki sam zły gust.

- To jest cholernie interesująca książka, Kelly. Uwarunkowania psychologiczne i

motywacje, które przedstawił...

- Jestem pewna, że większość czytelników pana Brandta Madisona nie była

zainteresowana aspektem psychologicznym, Witt. Kupiła tę książkę, bo jest w niej krew i

przemoc...i, oczywiście, seks. - Domyślam się, że jest w niej tego pełno.

Gdy przytaknął nieśmiało, Kelly spojrzała na niego z niesmakiem.

- Ale dlaczego, na Boga, Madison interesuje się adopcją? Ten temat nie podpada

chyba pod jego działkę: „sensacja, seks i przemoc”. A w ogóle, co autor bestsellerów robi w

redakcji „The National Cesspool”?

- Madison nie jest w redakcji Cesspoola - Cholera, Kel, już go nazywam tak jak ty.

Tylko tego by brakowało, żeby mi się to wymknęło przy Norwalku! - Witt przerwał na

chwilę. - Madison nie jest w redakcji „The National Informant”. Książka, nad którą ostatnio

pracuje, traktuje o aferze adopcyjnej. W dodatku - jest zaprzyjaźniony z Norwalkiem.

Informant zamierza drukować tę książkę w odcinkach, zanim zostanie wydana. Norwalk

twierdzi, że Brandt prowadzi badania bez zarzutu - dodał zachęcająco.

- Badania - powtórzyła za nim pogardliwie. - Co Tucker Norwalk może o tym

wiedzieć? Jego ludzie w Informant nie przeprowadzają żadnych badań, oni wyśmiewają te

historie. Widziałeś ich nagłówki? BLIŹNIACZKA SYJAMSKA MA DZIECKO NIE Z TEJ

PLANETY. OFIARA MORDERSTWA WSTAJE Z GROBU I WYGRYWA NA LOTERII.

Sensacyjki. Bzdury.

Witt próbował się wykręcić.

- Mieli kilka niezłych kawałków, Kelly. Czasami też drukują w odcinkach dobre

książki. Wydaje mi się, że Brandt Madison mieści się w obu kategoriach.

- Książkę Madisona będzie można zaliczyć do kategorii dziennikarstwa brukowego,

jeżeli Informant będzie miał z nią cokolwiek wspólnego, Witt. Mam już pewne plany do-

tyczące mego artykułu. Tak zwany szary rynek adopcyjny...

- Kelly, naprawdę nie ma sensu dyskutować tego ze mną. Norwalk nie życzy sobie,

żeby „In The Know” przygotowywało jakikolwiek artykuł na ten temat, chyba, że we współ-

pracy z Madisonem. Nie chce, by pojawiła się podobna historia, zanim Informant nie zacznie

drukować Madisona.

Był już zmęczony tą rozmową. Wiedział, jak bardzo Kelly potrafi być nieustępliwa.

- Jeżeli nie chcesz pracować z Brandtem Madisonem, nie musisz. Zawsze możesz

znaleźć inny temat. Ale jak chcesz pisać o adopcji... - przerwał.

- Muszę współpracować z Madisonem - dokończyła za niego.

Rozmowa była skończona. Powstrzymywała się od westchnięcia. Nic by go to nie

obchodziło, gdyby odmówiła współpracy z Madisonem i tym obrzydliwym Informantem. Ale

jeżeli odmówi, straci szansę napisania o sprawie, która była jej obsesją przez lata. Nikt nie

wiedział o tej obsesji i jej powodach. Kelly chciała zachować swój sekret tylko dla siebie.

Bardzo chciała też napisać ten artykuł.

- W porządku - powiedziała - spotkam się z nim. Może uda mi się go przekonać, by

porzucił temat adopcji i skupił się na ciekawszych tematach: walczących szczepach kanibali,

łowcach głów, wielokrotnych mordercach zabijających siekierą, czy też czymś w tym

rodzaju.

Wittner roześmiał się.

- Spróbuj.

Kelly przeprasowała czarną wełnianą spódnicę, potem dobrała do niej żakiet. Był to

najbardziej sztywny, pruderyjny i brzydki strój, jaki posiadała. ‘Ta garsonka z pewnością

mogłaby być wymyślona przez projektanta nazistowskich mundurów” - pomyślała i

uśmiechnęła się zadowolona. Kupiła ją na wyprzedaży parę lat temu, gdyż sądziła, że tak

odpychający ubiór może się przydać. Teraz właśnie nadarzyła się okazja.

Zapięta wysoko pod szyją biała bluzka była następnym akcentem podkreślającym jej

nieprzystępność. Z premedytacją włożyła pantofle na szerokich obcasach. Bardzo żałowała,

że nie ma włosów na tyle długich, by można je upiąć w surowy kok. Zamiast tego podpięła je

po obu stronach metalowymi spinkami.

Okulary w czarnych oprawkach ze świecidełkami udającymi diamenty miały zwykle

szkła. Mimo że obdarzona doskonałym wzrokiem, nie miała zamiaru pozbawić się przy-

jemności zobaczenia efektu, jaki wywołają te koszmarne oprawki. Oczywiście, na twarzy nie

było śladu makijażu, nawet szminki. Przyjaciółka, z którą mieszkała, Susan Lippert,

skrzywiła się na jej widok.

- Kelly, coś ty z sobą zrobiła. Naprawdę, wyglądasz... - Susan przerwała, szukając

odpowiedniego słowa.

- Milutko? - Kelly spytała z nadzieją w glosie.

Susan przygryzła wargi.

- Hm, w zasadzie zupełnie przeciwnie.

- Chodziło o to, żebym wyglądała jak najbrzydziej. - Kelly przejrzała się w lustrze.

- Nie mogłabyś wyglądać brzydko, nawet gdybyś bardzo się starała, Kel - odezwała

się Susan. - Teraz też ci nie wyszło.

- Chcę przytrzeć nosa próżnemu, płytkiemu idiocie, udającemu prawdziwego

mężczyznę, na którego lecą wszystkie panienki. Gotowa jestem zrobić to za wszelką cenę.

- Mnie się zdaje, że w wywiadzie dla „Tribune” był całkiem w porządku. - Susan

podniosła wycinek z gazety i wpatrywała się w niego bezmyślnie. - Zwłaszcza w części, gdzie

mówi, że gdy „Cosmopolitan” wybrał go Kawalerem Miesiąca w ubiegłym roku, dostał listy

od dwóch tysięcy kobiet, a połowa z nich zawierała takie rzeczy, jak zdjęcia nago i czarne,

koronkowe majtki z wyhaftowanym na nich numerem telefonu.

- W porządku?! - Kelly spojrzała gniewnie na Susan. - Miałam mu za złe, że lubuje się

w przemocy i seksie. Ale fakt, że najbardziej upodobał sobie to, w co natura wyposaża

kobiety, przyćmiewa wszystko.

Susan uśmiechnęła się.

- Nalegałaś, byście spotkali się w bibliotece, a to z pewnością zaważy na jego

zachowaniu. Biblioteki nie są dobra areną dla podrywaczy.

Kelly wróciła myślą do krótkiej rozmowy telefonicznej z Brandtem Madisonem, którą

odbyła nieco wcześniej. Jego głos był niski i męski. Mogłaby nawet pokusić się o milą

odpowiedź, gdyby nie kawałek gazety z wywiadem, który Susan wygrzebała ze sterty

egzemplarzy „Chicago Tribune.”

Artykuł rozwiał jej wątpliwości. Kawaler Miesiąca wybrany przez „Cosmopolitan”!

Listy od dwu tysięcy wielbicielek. Czarne majtki przysłane pocztą! Szukający sensacji, żądny

krwi i gwałtu pisarz, współpracujący z odrażającym „The National Cesspool”! Ten człowiek

był obrazą dla każdego poważnego dziennikarza.

Nalegała, by ich pierwsze spotkanie odbyło się w Bibliotece Głównej. Zamierzała mu

się przedstawić jako beznadziejny mól książkowy. Brandt Madison nie będzie się wysilał, by

wywrzeć na takiej kobiecie wrażenie. I, jeśli będzie miała szczęście, może zdoła go

Boswell Barbara - Za wszelką cenę.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: