Boswell Barbara - Genialne rozwiazanie.pdf - Boswell Barbara - glinka7-1987

Barbara Boswell

Genialne rozwiązanie

Rozdział 1

- Ona wciąż na mnie patrzy! - powiedział Ned Bolger do

swego adwokata, Kristy Conway, kierując spojrzenie na żonę,

z którą za chwilę nic go miało nie łączyć a która uporczywie

spoglądała na niego z drugiego końca sali sądowej.

- Chce mnie zastraszyć! Myśli, że może wyprowadzić

mnie z równowagi. Spójrz tylko na nią! - chwycił rękaw

nienagannie skrojonej, wrzosowej marynarki swojego adwo-

kata. - Zrób coś, żeby tak na mnie nie patrzyła! Krista

delikatnie zdjęła jego dłoń z rękawa.

- Nie zwracaj na nią uwagi, Ned. Nawet nie patrz w jej

stronę, jeżeli cię to drażni. Spróbuj się uspokoić!

Łatwiej powiedzieć niż wykonać - pomyślała Krista. W

ostrej walce rozwodowej emocje narastały czasem tak, jakby

to była sprawa o morderstwo. Przypadek Bolgerów należał do

najtrudniejszych, jakie dotąd prowadziła. Sądząc po ostrych

spojrzeniach, przesyłanych sobie przez Neda i Elaine Bolger,

rozprawą ta łatwo mogła zamienić się w proces o morderstwo.

Ross Perry, adwokat Elaine Bolger, wstał od stołu i

podszedł do Kristy.

- Czy masz na sobie kuloodporną kamizelkę? - szepnął,

pochylając się nad nią. Uśmiechnęła się, rozbawiona tym, że

oboje myśleli podobnie. Jednocześnie Ned i Elaine

Bolger groźnie spojrzeli na swoich adwokatów.

Oczywiście - myślała - Krista - Bolgerowie nie mogli

znieść nawet tego, aby ich adwokaci wymieniali pojedyncze

słowa, a co dopiero uśmiechy.

- Śliczna Elaine gotowa jest pozbyć się ciebie wraz z

Nedem i mną - szepnęła Krista do Rossa. Ross i ona byli na

codzień przyjaciółmi, jednak w sądzie odnosili się do siebie z

rezerwą, a to ze względu na klientów. Powód, który skłonił

Rossa do rozmowy z nią w tych warunkach, musiał być

bardzo ważny, bo ryzykowali gniew obojga klientów. I

rzeczywiście był!

- Miałem właśnie wiadomość, że sędzia Benton dziś rano

znalazł się w szpitalu - powiedział Ross. - Wrzód znowu dał o

sobie znać. Przysyłają nam nowego sędziego.

Ciemne oczy Kristy rozszerzyły się z przerażenia.

- Liczyłam na to, że Benton będzie przewodniczył -

powiedziała bardziej do siebie niż do Rossa. Doskonale znała

sędziego Bentona, jego preferencje i uprzedzenia, więc pod

ich kątem przygotowała rozprawę.

- Ja też na niego liczyłem! - skrzywił się Ross. - Przygotuj

się na jeszcze gorszą wiadomość! - dodał.

Specjalnie zrobił dramatyczną przerwę, zanim przekazał

druzgocącą nowinę.

- Sprawę poprowadzi gościnnie sędzia z hrabstwa Garret!

- Z hrabstwa Garret?! - z pogardą powtórzyła Krista.

Hrabstwo to położone było w górach zachodniego

Marylandu i tę zapadłą prowincję od doskonale rozwiniętego i

dobrze prosperującego Montgomery dzieliła nie tylko

odległość na mapie.

- Hrabstwo Garret - powtórzył jeszcze raz Ross. - Jeżdżą

tam ciężarówkami, noszą baseballowe czapki i mówią z

małomiasteczkowym akcentem. I nieczęsto zdarzają się tam

rozwody - dodał, zmieniając ton. - Cholera, jak myślisz, jak

taki prowincjonalny sędzia może potraktować mieszczuchów

takich jak my i Bolgerowie? Kiedy tylko usłyszy twój okropny

akcent, może posądzić cię o brak szacunku dla instancji.

Krista starała się zachować powagę, ale usta zadrżały jej w

uśmiechu. Znowu pochwyciła piorunujące spojrzenie Elaine.

- Twoja klientka gotowa jest wybuchnąć, Ross. Jeśli nie

masz kuloodpornej kamizelki, idź lepiej i spróbuj ją uspokoić.

Ross lekko skinął głową i powrócił do rozeźlonej już na

dobre Elaine. Pochylił się nad nią, coś jej tłumaczył, z

wystudiowanym uśmiechem. Krista podziwiała go, widząc,

jak gniew pani Bolger znikał powoli.

Ross Perry był prawnikiem zdolnym i popularnym w

kręgach miejscowej elity. Krista uwielbiała rozprawy, w

których był jej przeciwnikiem. Był jednym z niewielu, którzy

mogli jej dorównać, a nawet raz czy dwa udało mu się z nią

wygrać. Musiała więc go podziwiać, bo w swej

dziesięcioletniej już praktyce sądowej, którą rozpoczęła w

chwili zakończenia studiów, bardzo rzadko przegrywała i nie

znajdowała w okolicy nikogo sobie równego w sprawach

rozwodowych. Te niezwykłe umiejętności zyskały jej sławę

osoby niepokonanej i bardziej poważnej niż była w

rzeczywistości. Doskonale o tym wiedziała. Czasami bawiło ją

to, czasem denerwowało. Zdawała sobie sprawę, że jej natura

pełna była sprzeczności - wzięta specjalistka od spraw

rozwodowych, która głęboko wierzy w małżeństwo; mistrzyni

taktyki prawniczej skrycie pragnąca pewnego dnia odnaleźć

prawdziwą miłość.

Na szczęście jej klient, Ned Bolger znał tylko opinię o niej

jako o doskonałej i majętnej prawniczce, jednej z najlepszych

w Montgomery. Uznał, że rozsądniej jest zainwestować w

wygórowane honorarium adwokata niż ryzykować przegraną

w walce o podział majątku. Nigdy więc nie przypuszczałby, że

dla Kristy każdy rozwód oznaczał bolesne rozczarowanie. W

tym momencie Ned znów spoglądał w stronę Rossa i Elaine.

- Co powiedział Ross? Co ona teraz zamierza? - zapytał.

Krista pochyliła się nad nim z uspokajającym uśmiechem i

zapewniła, że z całą pewnością odniosą sukces.

Do sali wkroczył właśnie sędzia i jego pomocnik.

- Proszę wstać! Otwieram rozprawę. Poprowadzi ją sędzia

Logan Moore - usłyszano.

Krista od razu zwróciła uwagę na imponujący wzrost

sędziego. Przyjrzała mu się zaciekawiona. Musiał mieć co

najmniej metr dziewięćdziesiąt. Pod majestatyczną togą

rysowały się szerokie, muskularne ramiona. A jego dłonie...

Popatrzyła na długie, smukłe palce zaciśnięte na rękojeści

sędziowskiego młotka, kiedy prosił zebranych o zajęcie

miejsc. Miał największe dłonie, jakie kiedykolwiek widziała.

Przypomniała sobie starą anegdotkę, jeszcze z czasów

szkolnych, o związku wielkości ręki mężczyzny z...

Szybko odrzuciła to skojarzenie. Po raz pierwszy w życiu

pomyślała w taki sposób o sędzim, ale też sędziowie, których

dotychczas znała, byli o całe lata, może dziesiątki lat starsi od

Logana Moore'a z hrabstwa Garret. Sądząc po jego postawie i

przebłyskach siwizny w ciemnych, gęstych włosach musiał

mieć co najmniej czterdziestkę. Całe pokolenie dzieliło go

więc od siedemdziesięcioletniego sędziego Bentona.

Uważnie przyjrzała się jego twarzy. Rysy miał zbyt

surowe, aby powiedzieć, że był nienagannie przystojny, lecz

ostro zarysowany nos, mocna szczęka i ładnie wykrojone usta

były oszałamiająco męskie i musiały się podobać.

Kiedy rozglądał się po sali sądowej, spojrzenie czarnych

oczu było inteligentne i czujne. Nagle popatrzyli na siebie.

Wytrzymała jego wzrok, czekając, aż pierwszy odwróci oczy

speszony jej śmiałością, ale nie zrobił tego! Całkowicie

świadoma swojej urody zaczęła zastanawiać się nad

możliwością wykorzystania tego atutu na sali sądowej. Z

doświadczenia wiedziała, że kontakt wzrokowy, który trwał

dłużej niż dwie sekundy, nie był zwyczajną obserwacją, tylko

agresywnym wyzwaniem, bądź też dowodem szczególnej

fascynacji.

Obydwoje byli wystarczająco pewni siebie, aby bez

zażenowania patrzeć sobie prosto w oczy. Jednak Krista

okazała się w owym pojedynku słabsza. Było coś

urzekającego w tym mężczyźnie, a w dodatku jego spojrzenie

wywołało w niej dziwne uczucie.

Boswell Barbara - Genialne rozwiazanie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: