Sandemo Margit - Opowieści 20 - Przyjacielu, kim jesteś.pdf - Margit Sandemo - Opowieści - Magick14

MARGIT SANDEMO

PRZYJACIELU, KIM JESTE ĺ ?

Tytuł oryginału: „Elskede, hvem er du?”

ROZDZIAŁ I

Jeden ci ħ oszuka,

jeden zniszczy ę chce,

jeden jest uwodzicielem,

jeden jest twym przyjacielem.

Ju Ň drugi raz w tym tygodniu Camilla pomy Ļ lała o tym krótkim, zagadkowym i

niepokoj Ģ cym wierszyku.

Szła powoli w gór ħ ulicy zatopiona we własnych my Ļ lach. Zmierzała do szpitala, w

którym jej ojciec przebywał na obserwacji z powodu kłopotów z w Ģ trob Ģ . Nie czuła si ħ z nim

jako Ļ szczególnie zwi Ģ zana uczuciowo. Teraz jednak powa Ň nie zachorował i dostała

wezwanie od lekarza.

Naprzeciw niej szło dwóch m ħŇ czyzn. Camilla zatrzymała si ħ , udaj Ģ c, Ň e

zainteresowało j Ģ co Ļ w oknie wystawowym. Nie chciała napotka ę ich spojrze ı . Wiedziała, Ň e

prze Ļ lizn Ģ si ħ po niej puste i oboj ħ tne.

Zobaczyła własne odbicie w lustrze na wystawie.

Czy jestem wystarczaj Ģ co ładna, a Ň eby znale Ņę łask ħ w oczach Jego Wysoko Ļ ci?

Oczywi Ļ cie, pi ħ kna jak z bajki! Z bajki o brzydkim kacz Ģ tku, które wyrosło na du ŇĢ , brzydk Ģ

kaczk ħ .

Camilla potrz Ģ sn ħ ła głow Ģ , tak Ň eby włosy opadły jeszcze bardziej na czoło i zasłoniły

jak najwi ħ ksz Ģ cz ħĻę tego obrazu n ħ dzy i rozpaczy: pozbawione blasku oczy, zawsze

pochylon Ģ nisko głow ħ , smutn Ģ twarz wyra Ň aj Ģ c Ģ t ħ sknot ħ do Ň ycia w spokoju, w swoim

własnym Ļ wiecie, do którego inni nie mieliby wst ħ pu, usta, które nigdy nie miały odwagi si ħ

roze Ļ mia ę , gdy Ň wszystko, co Camilla mówiła lub co j Ģ bawiło, uznawano za dziecinne i

głupie.

„ ...jeden jest uwodzicielem...”

Usta Camilli wykrzywiły si ħ w gorzkim u Ļ miechu. Komu mógłby wpa Ļę do głowy

pomysł uwiedzenia jej? Chyba tylko uczestnikowi wyprawy polarnej, który sp ħ dził dziesi ħę

lat na krze lodowej. Nic innego nie wchodziło w gr ħ .

Ale dlaczego przyszedł jej na my Ļ l ten zagadkowy krótki wierszyk wła Ļ nie teraz, po

tylu latach? Dwa razy w ci Ģ gu jednego tygodnia...

Otrz Ģ sn ħ ła si ħ i ruszyła dalej.

Wierna swoim zwyczajom szła ze wzrokiem utkwionym w ziemi ħ i czubki butów.

Była tak bardzo pochłoni ħ ta my Ļ lami, Ň e nie zatrzymuj Ģ c si ħ weszła prosto na ulic ħ . Usłyszała

pisk opon, przestraszona podniosła wzrok i zobaczyła zderzak samochodu zaledwie

trzydzie Ļ ci centymetrów od swego biodra. Jaka Ļ kobieta zacz ħ ła wymy Ļ la ę i pomstowa ę , lecz

po chwili zamilkła i zawołała zaskoczona:

- Camilla? Camilla Berntsen?

Znajomy głos sprawił, Ň e cofn ħ ła si ħ my Ļ l Ģ o wiele lat. Z samochodu wysiadła

długonoga dziewczyna i podeszła w jej stron ħ .

- Helena! - zawołała Camilla.

Helena Franck była uderzaj Ģ co pi ħ kna; jej pewno Ļę siebie i własny styl sprawiały, Ň e

na ulicy ogl Ģ dali si ħ za ni Ģ zarówno m ħŇ czy Ņ ni, jak i kobiety. Miała długie, jasne włosy, które

okalały owaln Ģ , klasycznie pi ħ kn Ģ twarz. Czerwony kostium bardzo dobrze podkre Ļ lał jej

idealn Ģ figur ħ .

Camilla poczuła si ħ bardziej szara ni Ň kiedykolwiek. Ona nigdy nie mogłaby si ħ

pokaza ę w takich kolorach.

- Camilla, jak miło ci ħ znowu zobaczy ę ! Co tu robisz?

Samochody tr Ģ biły zawzi ħ cie. Helena zaparkowała dokładnie tam, gdzie si ħ

zatrzymała, na samym Ļ rodku ulicy.

Nie zwracaj Ģ c zupełnie uwagi na zirytowanych kierowców, u Ļ cisn ħ ła Camill ħ .

- Wskakuj do samochodu, znajdziemy jakie Ļ miejsce.

Nie czekaj Ģ c na odpowied Ņ , wróciła na przednie siedzenie, przekonana, Ň e Camilla i

tak usłucha.

Camilla istotnie usłuchała. Helena zawsze miała na ni Ģ silny wpływ.

Gardz Ģ c wszelkimi przepisami drogowymi Helena poprowadziła samochód na wolne

miejsce na prywatnym parkingu dla personelu szpitala.

- To dziwne - zastanowiła si ħ Camilla, kiedy wygodnie rozsiadły si ħ w wozie, Ň eby

porozmawia ę . - A Ň dwa razy w ci Ģ gu ostatnich dni my Ļ lałam o Liljegården i nagle ty si ħ

pojawiasz. To musi by ę jaki Ļ znak.

- Chyba tak. Dlaczego my Ļ lała Ļ o Liljegården?

Camilla milczała przez chwil ħ . Nie chciała mówi ę o tej krótkiej strofie. Znało j Ģ tylko

dwoje ludzi - ona i chłopak, od którego dostała ten zagadkowy tekst. Byłoby to dla niej zbyt

osobiste wyznanie.

- Nie wiem - odparła wymijaj Ģ co. - A co ty robisz w stolicy?

Helena wzruszyła ramionami.

- Zapisałam si ħ na o Ļ miotygodniowy kurs sekretarski. Szukam jakiego Ļ lokum i

kogo Ļ , kto mógłby mnie przez pewien czas zast Ģ pi ę w pracy.

- Jaka szkoda, Ň e mój pokój jest za mały na dwie osoby, mogłaby Ļ przecie Ň mieszka ę

u mnie - rzekła Camilla z zapałem. - Byłoby mi bardzo miło. Min ħ ło ju Ň chyba sze Ļę lat od

naszego ostatniego spotkania.

Na chwil ħ zapadła cisza, wróciły bolesne wspomnienia. Helena pocz ħ stowała Camill ħ

papierosem, ale ta podzi ħ kowała. Obserwowała pełne gracji ruchy Heleny i skierowała wzrok

na swoje du Ň e, niezgrabne r ħ ce, które tak niezr ħ cznie spoczywały na kolanach. Helena, cho ę

wy Ň sza od Camilli, pod ka Ň dym wzgl ħ dem sprawiała wra Ň enie zgrabniejszej i drobniejszej. I

niesko ı czenie bardziej eleganckiej.

Camilla zawstydziła si ħ . To przecie Ň niedorzeczne z jej strony oferowa ę Helenie swój

pokój! Przyjaciółki z dzieci ı stwa czy nie - Helena była dam Ģ , a ona zerem. Jak to zwykle

nazywał j Ģ Greger? Niezdar Ģ !

- A co ty ostatnio porabiasz? - spytała Helena.

- Wła Ļ nie zrezygnowałam z pewnej Ļ miertelnie nudnej pracy. Szukam czego Ļ bardziej

inspiruj Ģ cego - odpowiedziała Camilla, bawi Ģ c si ħ kosmykiem włosów. - A teraz id ħ do

szpitala odwiedzi ę ojca.

- Ach, ten twój czaruj Ģ cy ojciec! Jest chory? Chyba nic powa Ň nego?

Kiedy Camilla niepewnie i j Ģ kaj Ģ c si ħ opowiadała o chorobie, zastanawiała si ħ

jednocze Ļ nie, czy istnieje jakie Ļ prawo nakazuj Ģ ce miło Ļę wobec rodziców. Nie potrafiła

kocha ę swego ojca. Nie po tym wszystkim, co zrobił. Mogła mu współczu ę , ale to co Ļ

całkiem innego.

- Lekarze chc Ģ , a Ň ebym przeprowadziła si ħ z powrotem do domu i zaj ħ ła ojcem przez

te ostatnie pół roku Ň ycia, jakie mu pozostało. Ale ja nie mog ħ . Czuj ħ tylko strach i niech ħę na

sam Ģ my Ļ l. - Wzruszyła ramionami i jednocze Ļ nie wyrzuciła z siebie jednym tchem: -

Wiem Ň etobrzydkozmojejstronyaleniemog ħ ...

- Marsko Ļę - powiedziała Helena do siebie. - W Ģ troba... to akurat do niego pasuje. Ale

potrafi ħ go zrozumie ę . Jest m ħŇ czyzn Ģ w moim gu Ļ cie, Camillo. Umiał korzysta ę z Ň ycia.

Zawsze miałam do niego słabo Ļę .

- Deptał wszystko, co stan ħ ło mu na drodze - sykn ħ ła Camilla przez zaci Ļ ni ħ te z ħ by. -

Czy s Ģ dzisz, Ň e...

- Słuchaj! - wykrzykn ħ ła Helena tak niespodziewanie, Ň e Camilla a Ň si ħ przestraszyła.

- On ma przecie Ň du Ň y, pi ħ kny dom, prawda?

- Tak.

- Mogłabym tam zamieszka ę . Twój pokój nie jest wła Ļ ciwie w moim stylu. Wiem te Ň

co nieco o piel ħ gnowaniu chorych po kilku ambitnych próbach nauki w szkole

piel ħ gniarskiej. Były one zreszt Ģ z góry skazane na niepowodzenie, bo nie potrafiłam

pilnowa ę tych wszystkich idiotycznych terminów. Zawsze jednak odczuwałam swego rodzaju

potrzeb ħ zajmowania si ħ chorymi. Nie z pobudek altruistycznych, ale dlatego, Ň e człowiek

czuje si ħ wtedy taki wa Ň ny. Wyobra Ņ sobie, Ň e mo Ň esz rozkazywa ę dyrektorom, ordynatorom

i baronom, mierzy ę im temperatur ħ i podsuwa ę basen! My Ļ l ħ , Ň e jest we mnie co Ļ z

feministki, agresywnej feministki. Oczywi Ļ cie chciałabym, Ň eby moimi pacjentami byli sami

m ħŇ czy Ņ ni, kobiety mnie nie interesuj Ģ . Nic dziwnego, Ň e mnie wyrzucono! Ale twój ojciec

byłby idealny. Pami ħ tam, Ň e kiedy Ļ niewinnie flirtowali Ļ my ze sob Ģ . Wiesz, dwuznaczne

repliki i długie, t ħ skne spojrzenia. Camillo, co by Ļ powiedziała, gdybym ci ħ wyr ħ czyła przez

pierwsze osiem tygodni?

- Wydawało mi si ħ , Ň e mówiła Ļ co Ļ o jakim Ļ kursie...

- Zgadza si ħ , ale to tylko par ħ godzin dziennie. W zamian jednak musisz co Ļ dla mnie

zrobi ę .

- Co takiego?

- Zast Ģ p mnie. Jestem sekretark Ģ w biurze maklerskim Gregera. Mo Ň esz mieszka ę w

moim pokoju w Liljegården. Biuro tak Ň e znajduje si ħ w naszym domu.

Liljegården... Camill ħ przebiegł zimny dreszcz na samo wspomnienie.

- Czy nadal tam mieszkaj Ģ ?

- Tak, wszyscy czterej bracia. I mała kuzynka Helena, oczywi Ļ cie.

- Ale oni nigdy si ħ nie zgodz Ģ , Ň ebym si ħ tam przeprowadziła!

- Dlaczego nie mieliby si ħ zgodzi ę ?

- Na pewno mnie nienawidz Ģ .

- Za co...? Ach, nie masz chyba na my Ļ li tej starej sprawy? Nonsens, dawno wszyscy o

tym zapomnieli!

W samochodzie zapadła cisza, Helena czekała, a Ň Camilla si ħ zdecyduje.

Sze Ļę lat temu... Camilla miała wtedy szesna Ļ cie lat. Mieszkała w domu ojca w małej

nadmorskiej miejscowo Ļ ci. W arystokratycznej dzielnicy, gdzie stały stare domy znakomitych

rodów... mieszkały tam tylko najbardziej zamo Ň ne rodziny. Jej matka nie Ň yła. Nie mogła

znie Ļę trybu Ň ycia ojca, jego flirtów z coraz młodszymi dziewcz ħ tami i interesów

prowadzonych na pograniczu prawa. Kiedy nagle zachorowała, poddała si ħ bez walki. Ojciec

nie interesował si ħ zbytnio Camill Ģ . Opiek ħ nad ni Ģ pozostawił pomocy domowej, a jego

kontakty z córk Ģ ograniczały si ħ do tego, Ň e kiedy wracał do domu, klepał j Ģ po plecach,

Sandemo Margit - Opowieści 20 - Przyjacielu, kim jesteś.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: