Sandemo Margit - Opowieści 34 - W śnieżnej pułapce.pdf - Margit Sandemo - Opowieści - Magick14

MARGIT SANDEMO

W ĺ NIE ņ NEJ PUŁAPCE

ROZDZIAŁ I

Stoj Ģ cy z dala od wszelkich innych zabudowa ı dom sprawiał wra Ň enie samotnego i

porzuconego.

Wi ħ kszo Ļę domów Ň yje własnym Ň yciem, ma co Ļ do opowiedzenia, mo Ň e w nich

panowa ę jaki Ļ nastrój. Ale nie w tym. To był martwy dom, bez atmosfery, bez uczu ę , bez

potrzeby ludzkiej obecno Ļ ci. Nie wiedział nawet, Ň e jest pogr ĢŇ ony w oczekiwaniu. Nie

przypuszczał, Ň e wła Ļ nie w jego Ļ cianach dokonaj Ģ si ħ wielkie przemiany w Ň yciu o Ļ miorga

ludzi. Drogi Ň yciowe cz ħĻ ci z nich miały tutaj ulec zmianie - na lepsze lub na gorsze. Dla

kilkorga oznaczał nieszcz ħĻ cie.

To go jednak absolutnie nie martwiło. Nic a nic.

Wła Ļ nie ta całkowita oboj ħ tno Ļę , ten brak jakiegokolwiek nastroju do Ļę paradoksalnie

przydawał domowi atmosfery zła.

Oczy doradcy wyra Ň ały niezachwian Ģ wol ħ . Ton głosu nie dopuszczał sprzeciwu.

- Dzwonił do mnie brat. Jak wiesz, mój nieuleczalnie chory ojciec mieszka od kilku

miesi ħ cy w Vindeid. Kochany braciszek grozi, Ň e wy Ļ le do niego list z opisem transakcji,

któr Ģ przeprowadzili Ļ my ty i ja. Znaczy to, Ň e ojciec mnie wydziedziczy, bo czego Ļ takiego

nigdy mi nie wybaczy. Musisz tam natychmiast pojecha ę i dopilnowa ę , Ň eby list nie dotarł do

adresata.

- Ja? A jak to zrobi ę ?

- Je Ļ li sprawa wyjdzie na jaw, znajdziesz si ħ w takich samych tarapatach jak ja. Mój

brat chce przekaza ę ten list przez przyjaciela, aby mie ę pewno Ļę , Ň e nie zginie gdzie Ļ w

drodze. Jak wiesz, on mnie nienawidzi. Nie mog ħ tego załatwi ę osobi Ļ cie, bo jego przyjaciel

mo Ň e wiedzie ę , jak wygl Ģ dam. Dlatego to ty musisz pojecha ę i nie pozwoli ę , Ň eby list dotarł

do r Ģ k mojego ojca. Za nic w Ļ wiecie!

- Nawet gdybym musiał si ħ uciec do drastycznych Ļ rodków?

- To ju Ň twoja sprawa, ja umywam r ħ ce.

- Nie b ħ dzie łatwo przechwyci ę ten list!

- Łatwiej ni Ň my Ļ lisz. Jest kilka punktów zaczepienia. Znam, na przykład, nazwisko

tego przyjaciela. Wiem te Ň , kiedy i czym zamierza podró Ň owa ę .

Rikard Mohr z komendy miejskiej policji w Oslo postawił kołnierz swojej skórzanej

kurtki zaraz po wyj Ļ ciu z kawiarni w nie znanym mu miasteczku o nazwie Boren. Z bezsiln Ģ

zło Ļ ci Ģ popatrzył na lodowaty deszcz si Ģ pi Ģ cy na domy i ulice.

Deszcz ze Ļ niegiem nie był jednak w stanie go powstrzyma ę . Cały dzie ı sp ħ dził w

samochodzie, Ň eby tutaj dotrze ę . Musiał jeszcze tylko przejecha ę przez pasmo górskie, a

potem ju Ň b ħ dzie na miejscu.

Kto si ħ mógł spodziewa ę takiego zimna w pa Ņ dzierniku? W ka Ň dym razie nie taki

mieszczuch jak on. Wyruszył na północ, nie zastanawiaj Ģ c si ħ nad pogod Ģ . Oprócz skórzanej

kurtki nie miał na sobie nic ciepłego. Nie zmienił te Ň opon na zimowe. Kiedy tylko zobaczył

w gazecie ogłoszenie, wsiadł do samochodu i ruszył w drog ħ . Taka haniebna zdrada...

Jego zwi Ģ zek z Marit trwał od roku. S Ģ dził, Ň e był to niezobowi Ģ zuj Ģ cy romans. Ona,

młoda i atrakcyjna nauczycielka, pracowała niedaleko st Ģ d, w Vindeid. Kiedy przyje Ň d Ň ała do

stolicy, zatrzymywała si ħ u niego, i odwrotnie. Zawsze podkre Ļ lał, Ň e nie wierzy w

mał Ň e ı stwo, nigdy jej niczego nie obiecywał. Wydawało si ħ , Ň e si ħ z nim zgadza.

A teraz si ħ dowiaduje, Ň e wychodzi za m ĢŇ . I to za innego. Tak nagle i bez

jakichkolwiek skrupułów. Po prostu zamieszcza ogłoszenie w gazecie. Gdyby jeszcze

chodziło o kogo Ļ z miejscowo Ļ ci, w której mieszka, byłoby mo Ň e Rikardowi łatwiej

zrozumie ę , Ň e doskwierała jej samotno Ļę i dlatego post Ģ piła tak pochopnie. Ale nic

podobnego, chłopak był z Oslo, tak jak on.

Natychmiast musi z ni Ģ porozmawia ę ! Je Ļ li zale Ň y jej na mał Ň e ı stwie, mog Ģ si ħ

pobra ę , chocia Ň sama my Ļ l o tym budziła w nim sprzeciw. Dziwił si ħ przemianie, jaka si ħ w

nim dokonała - zainteresowanie osob Ģ Marit zmieniło si ħ teraz w naprawd ħ silne uczucie.

Rikardowi przemkn ħ ło co prawda przez głow ħ , Ň e nie powinien pod wpływem

impulsu podejmowa ę tak wa Ň nej decyzji, ale zaraz odp ħ dził t ħ my Ļ l. Bzdury! Marit to

wspaniała dziewczyna, zasługuj Ģ ca na miło Ļę . Oczywi Ļ cie poczuł zazdro Ļę , cierpiała te Ň jego

ambicja. Nie mo Ň na si ħ chyba było spodziewa ę niczego innego?

Wiatr targał jego czarne włosy, a stalowoszare oczy zw ħ ziły si ħ w padaj Ģ cym deszczu.

Dzi ħ ki ciemnym rz ħ som oczy sprawiały wra Ň enie błyszcz Ģ cych.

Poboczem drogi, ku zaparkowanemu samochodowi Rikarda, pod ĢŇ ał m ħŇ czyzna

ubrany w jaskrawopomara ı czow Ģ kamizelk ħ . Spostrzegłszy kierunek jazdy samochodu,

przystan Ģ ł z pewnym wahaniem.

- Zamierza pan przejecha ę na drug Ģ stron ħ góry?

- Owszem - potwierdził krótko Rikard.

- Ma pan zimowe opony? Nie? Nie radziłbym wi ħ c tej trasy. Cały dzie ı pada, a to

mo Ň e oznacza ę Ļ nieg w górach. Nie jestem tego pewien, ale z Kvitefjell nigdy nic nie

wiadomo. O tej porze roku panuje na tej drodze spory ruch. Przy letnich oponach jazda

samochodem jest absolutnie wykluczona!

Rikard zakl Ģ ł pod nosem, nie zamierzał jednak rezygnowa ę !

- Ale ja musz ħ si ħ dosta ę na drug Ģ stron ħ .

- Niech pan pogada z Ivarem, widz ħ jego autobus po drugiej stronie rynku. Na pewno

ma zamiar wróci ę do domu, do Vindeid, przed nadej Ļ ciem zimy.

Rikard natychmiast przeszedł przez rynek. Stał tam niewielki, najwyra Ņ niej prywatny,

miejscowy autobus, mniej wi ħ cej w połowie wypełniony pasa Ň erami. A wi ħ c nie tylko ja

odczuwam l ħ k przed dług Ģ podró ŇĢ do Vindeid okr ħŇ n Ģ drog Ģ , promami i innymi Ļ rodkami

lokomocji, pomy Ļ lał.

Wła Ļ ciciel pojazdu, krzepki, zwalisty m ħŇ czyzna około pi ħę dziesi Ģ tki, z jasnym

zarostem i posiwiałymi brwiami, zapewnił Rikarda, Ň e naturalnie uda mu si ħ przejecha ę na

drug Ģ stron ħ . ĺ nieg? Nie nale Ň y si ħ go obawia ę tak wcze Ļ nie. Je Ļ li nawet si ħ pojawi, to

najwy Ň ej kilka płatków!

Po staranniejszym zaparkowaniu samochodu Rikard wsiadł do wysłu Ň onego pojazdu i

zaj Ģ ł miejsce prawie na samym ko ı cu.

Musi si ħ przedosta ę przez góry! Chciał przemówi ę Marit do rozs Ģ dku. Jad Ģ c

samochodem na północ, rozmy Ļ lał nad tym, jak sobie uło ŇĢ przyszło Ļę . Na pewno jako Ļ im

si ħ to uda, nawet je Ļ li Marit nie zechce zrezygnowa ę ze swojego obecnego miejsca pracy, a

on ze swojego w Oslo. Marit to pierwsza dziewczyna, z któr Ģ chodził dłu Ň ej ni Ň miesi Ģ c.

(Mo Ň e dlatego, Ň e tak rzadko si ħ spotykali? Nie, nie powinien my Ļ le ę w ten sposób!) Przecie Ň

nie mogła zakocha ę si ħ w tym facecie! Min ħ ło dopiero pi ħę , no, mo Ň e sze Ļę tygodni od jej

ostatniej wizyty u Rikarda w Oslo.

Te odwiedziny utkwiły mu w pami ħ ci. Nie bardzo si ħ udały. Prawie cały czas miał

słu Ň b ħ i chwilami atmosfera stawała si ħ do Ļę napi ħ ta. Zabrakło im tematów do rozmowy. Ale

to wszystko jego wina. Biedna Marit, czuła si ħ taka osamotniona, Ň e musiała si ħ rzuci ę w

ramiona innego! A mo Ň e to z jej strony tylko dziecinna zagrywka? Po prostu chciała zem Ļ ci ę

si ħ za jego chłód, zamieszczaj Ģ c w gazecie takie ogłoszenie!

Znowu zawrzała w nim w Ļ ciekło Ļę .

Kiedy w ko ı cu rusz Ģ ?

Ivar ładował jakie Ļ baga Ň e, towarzyszył mu pewny siebie i nieprzyzwoicie wprost

przystojny młodzieniec.

Deszcz za oknem był jak gruba kurtyna, całkiem przesłaniał widok. Rikard postanowił

si ħ przyjrze ę pozostałym pasa Ň erom.

Z przodu siedziało par ħ starszych kobiet i kilku rolników. Najwyra Ņ niej mieszkali

gdzie Ļ na wzgórzach otaczaj Ģ cych gór ħ Kvitefjell i zamiast czeka ę na regularne poł Ģ czenie,

skorzystali z okazji, aby wcze Ļ niej dotrze ę do domu. Jedna z kobiet powiedziała: „Ivar chce

dzi Ļ wróci ę do matki, do Vindeid. Wygl Ģ da na to, Ň e czeka go trudna droga!” Inna odrzekła:

„Nie ma obawy, on da sobie rad ħ w ka Ň d Ģ pogod ħ !”.

Dobrze, Ň e jej słowa dodawały otuchy, bo autobus nie imponował wygl Ģ dem!

Obok Rikarda, po drugiej stronie przej Ļ cia, siedziała niezwykle elegancka dama.

Wygl Ģ dała na bogat Ģ turystk ħ , która przyjechała tu poza sezonem. Trudno było okre Ļ li ę jej

wiek. Raczej po czterdziestce ni Ň przed, uznał. Nerwowo paliła papierosa, miała niespokojne

ruchy i nieustannie wygl Ģ dała przez okno w oczekiwaniu na odjazd autobusu.

Przed nim siedziała niedobrana para. M ħŇ czyzna był ciemnowłosy i nalany, troch ħ

otyły, na byczym karku zaczynały mu si ħ tworzy ę fałdy. Nazbyt wystrojona kobieta

zachowywała si ħ w sposób zdradzaj Ģ cy ci Ģ głe napi ħ cie, jak gdyby w ka Ň dej chwili

spodziewała si ħ reprymendy. Teraz Rikard widział ich przewa Ň nie z tyłu, ale przypatrzył im

si ħ wchodz Ģ c. Ona miała pełne kształty, w nim, pomimo zewn ħ trznej ogłady, dało si ħ

dostrzec co Ļ grubia ı skiego i odpychaj Ģ cego. Miejsce na ukos przed Rikardem zajmowała

dziewczyna, ubrana w biał Ģ futrzan Ģ , czapk ħ i biał Ģ pikowan Ģ kurtk ħ . Za nim te Ň kto Ļ

siedział, ale nie był na tyle zainteresowany, Ň eby si ħ obejrze ę .

Kiedy dziewczyna nieznacznie odwróciła głow ħ , Rikard wzdrygn Ģ ł si ħ gwałtownie.

Przez głow ħ przemkn ħ ły mu wspomnienia.

Jennifer?

Nie! Ze wszystkich ludzi na całym Ļ wiecie... Nie, tylko nie ona. Jennifer to ostatnia

osoba, któr Ģ chciał spotka ę teraz, kiedy jego umysł m Ģ ciły smutek i zazdro Ļę , a on starał si ħ

zachowa ę trze Ņ wo Ļę my Ļ lenia. Ta dziewczyna oznaczała kłopoty, Ň eby nie powiedzie ę

nieszcz ħĻ cie!

Przekr ħ ciła głow ħ jeszcze bardziej, tak Ň e widział j Ģ z profilu. Nie ulegało

w Ģ tpliwo Ļ ci, to ona! Nikt inny nie mógł mie ę równie anielskiego wygl Ģ du. Półdługie jasne

kr ħ cone włosy wystawały spod czapki. Du Ň e, patrz Ģ ce z dzieci ħ c Ģ ciekawo Ļ ci Ģ niebieskie

oczy...

Jak to si ħ stało, Ň e go nie zauwa Ň yła? Przypomniał sobie, Ň e kiedy wsiadał, siedziała

pochylona nad ksi ĢŇ k Ģ .

Nic si ħ nie zmieniła. Mo Ň e tylko w oczach pojawił si ħ cie ı smutku. Nie zaskoczyło go

to. Jennifer wprost została stworzona do samotno Ļ ci, do tego, Ň eby dostawa ę ci ħ gi od Ň ycia.

Musi by ę ju Ň dorosła, ale nie było po niej tego wida ę .

Sandemo Margit - Opowieści 34 - W śnieżnej pułapce.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: