Indywidualna Technika i Taktyka.pdf

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

Spis treści:

1.Wprowadzenie...............................................................

Poziomy zaawansowania..............................................

2.Trening..........................................................................

- Planowanie.................................................................

- Przebieg treningu.......................................................

- Informacja zwrotna dla zawodników.........................

- Motywowanie zawodników.......................................

- Sprzęt do gry..............................................................

Obuwie...................................................................

Kij...........................................................................

Ochrona oczu..........................................................

3. Terminologia używana na treningach.................

4. Pojęcia związane z taktyką gry.......................................

5. Trening techniki indywidualnej....................................

- Podanie i przyjęcie piłki..................................................

Poziom 1..................................................................

Poziom 2..................................................................

Poziom 3..................................................................

- Strzały.........................................................................

Poziom 1 .................................................................

Poziom 2..................................................................

Poziom 3..................................................................

- Drybling......................................................................

Poziom 1..................................................................

Poziom 2..................................................................

Poziom 3..................................................................

6. Elementy taktyki indywidualnej...................................

- Trening gry (podział ról w grze).................................

Poziom 1..................................................................

Poziom 2..................................................................

Poziom 3..................................................................

ISBN 978-83-926702-1-6

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

Wprowadzenie

Niniejszy podręcznik został przygotowany

dla trenerów na każdym poziomie zaawan-

sowania. Nie tylko do nauki gry w unihokeja,

ale również do tego, aby pomóc przekazać

zawodnikom istotę gry tej dyscypliny spor-

tu. Zawodnicy stają się świadomi swych ról

w grze podczas nauki techniki indywidual-

nej. Staje się to możliwe, gdy gra staje się

środowiskiem nauki i wsparcia dla zawod-

ników do korzystania ze swoich wrodzo-

nych możliwości.

Poziomy

Pierwsza część podręcznika zawiera materiał w zakresie tech-

niki indywidualnej i taktyki. Każdy temat podzielony jest na

trzy poziomy – 1, 2 i 3 według rozwoju umiejętności.

sezonu (w przypadku początkujących). Mając na uwadze po-

czątkujących należy podkreślić, że postępy każdego zawod-

nika są sprawą indywidualną, zależną od jego predyspozy-

cji, stąd zmiana poziomu powinna być uzależniona od tego,

czy wszyscy zawodnicy opanowali w stopniu dostatecznym

dotychczas ćwiczone umiejętności. Jednakże nawet, gdy za-

wodnik opanowuje umiejętności danego poziomu powinien

być poddany treningowi w dalszym ciągu, aby utrzymać i

wzmacniać uzyskane umiejętności. Tak więc zalecane jest

wracanie do poziomu pierwszego, nawet gdy zespół przeszedł

już do poziomu 2 lub 3. Ćwiczenia mogą być modyikowane

w zależności od poziomu umiejętności, liczby zawodników i

możliwości organizacyjnych. Kluczową kwestią dla trenera

jest – w takim przypadku – obserwacja i korekta ćwiczeń

podczas obserwacji.

Poziom pierwszy – to podstawowe informacje dotyczące

techniki indywidualnej, proste ćwiczenia, nacisk na właści-

wy i odpowiedni przekaz informacji.

Poziom drugi – to wykorzystanie techniki w symulowanych

sytuacjach gry, bardziej złożone ćwiczenia np. 1 na 1 lub 2

na 1, a także akcentowanie przekazu odpowiedniej techniki

podczas indywidualnych sytuacji w czasie gry.

Poziom trzeci – to przeniesienie techniki do gry, położenie

nacisku na przekaz właściwej taktyki indywidualnej wobec

innych zawodników. Technika indywidualna powinna mieć

charakter automatyczny, więc zawodnik nie może myśleć o

niej w trakcie gry.

Treść niniejszej książki jest oparta na materiałach edukacyj-

nych Międzynarodowej Federacji Unihokeja oraz jej człon-

ków. Bibliograia znajduje się w ostatniej części publikacji.

Chciałabym podziękować wszystkim osobom, które pomo-

gły mi przy powstaniu tej publikacji, w szczególności: Grant

Mead (Australia), Jurg Kihm (Szwajcaria), Jussi Jantti (Fin-

landia), Mika Ahonen (Finlandia), Kati Suomela (Finlan-

dia), Petri Kettunen (Finlandia), Jukka Tiikkaja (Finlandia) i

Petri Lindberg (Finlandia). Wszyscy oni chętnie dzielili się ze

mną swoją wiedzą oraz doświadczeniem z zakresu treningu

unihokeja. Bez ich udziału niniejsza publikacja nie byłaby

możliwa.

Poziomy wyodrębnione w niniejszej publikacji są jedynie

sztucznym podziałem umiejętności zawodników, wskaźni-

kiem systematyzującym możliwe poziomy. Decyzja co do

wyboru poziomu należy wyłącznie do trenera. On decyduje

o zmianie trybu szkolenia w odniesieniu do rozwoju umie-

jętności zawodników. Trener może także zdecydować czy

uważa za konieczne przejście każdego kolejnego poziomu w

trakcie jednego treningu (w przypadku bardziej zaawanso-

wanych zawodników) czy przejść przez nie w ciągu całego

Helsinki, 16 sierpnia 2007 roku

Autor: Anniina Paavilainen

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

Trening

jak i dynamicznych. Umiejętności taktyki indywidualnej

mogą być łączone z treningiem izycznym np. 2 x 2 korzysta-

jąc z całego pola gry. Przed rozpoczęciem treningu w części

dotyczącej gry elementy taktyki powinny być przedstawione

i przedyskutowane z zawodnikami. Podział czasowy trenin-

gu zależy w całości od trenera, jednakże poniższe wskazówki

stanowią pewien standard (przyjmując 2 godziny treningu,

w tym 30 minut rozgrzewki i 90 minut ćwiczeń).

Przekazywanie informacji zwrotnej

Podczas przekazywania zawodnikom informacji o realiza-

cji ćwiczeń przez cały zespół, ich wykonanie powinno być

wstrzymane, a przekaz powinien następować do wszystkich

zawodników jednocześnie. Przekaz kierowany do poszcze-

gólnych osób powinien być formułowany w sposób uwzględ-

niający pozytywne elementy wykonywane przez zawodnika

np. „Twoje podania są dobre, ale staraj się przyjmować piłkę

na mniej sztywnych rękach. Masz świetną precyzję poda-

nia!” Zawodnicy są zwykle zmotywowani przez pozytywną

informację zwrotną. Powinni być nagradzani za dobre wy-

konanie zadań. Jednakże jest też grupa zawodników, któ-

rzy są motywowani przez negatywną bądź też korygującą

informację zwrotną. Zawodnicy tej ostatniej grupy są to z

zasady osoby o wysokim poziomie zaawansowania, świado-

mi swych możliwości i umiejętności. Przez informację od

trenera oczekują możliwości skorygowania swych błędów,

których są świadomi.

Głównym celem treningu jest to, aby stał

się on zbliżony do warunków gry na bo-

isku, a nie był jedynie nauką poszcze-

gólnych typów zachowania na placu gry.

Innymi słowy polega on na przedstawia-

niu propozycji takiego zachowania oraz

przekazania wiedzy stosownie do sy-

tuacji. Ten sposób treningu wpłynie na

rozwinięcie u zawodników wrażliwości i

zdolności „odczytywania” gry na boisku,

a to stanowić będzie podstawę do wpro-

wadzenia w zespole systemu gry.

What

JAK?

How

GDZIE? CZAS?

Time

(min)

Rozgrzewka Bieg

Jogging

Poza polem gry 0-30

0-30

Technika

indywidualna

Coordination runs

Podania w parach Pole gry 31-40

Ind technique

Passing in pairs

Rink

31-40

Ind technique

Strzały

Shooting

Pole gry 41-55

41-55

Ind tactics

1 – 1, 2-2

1-1, 2-2

Pole gry 56-70

56-70

Team tactics

5 na 0

5 against 0

Pole gry 71-85

71-85

Game

5 against 5

Rink

86-110

Gra

5 na 5

Pole gry 86-100

Light jogging

Rink/

111-120

Cool down

Roztrenowanie Lekki bieg

Stretching

Pole gry 111-

Motywowanie zawodników

Im większa różnorodność ćwiczeń, tym bardziej zmoty-

wowani są zawodnicy. Zawodnicy chętniej przychodzą na

trening, nie wówczas, gdy trening jest dla nich tajemniczą

niespodzianką, lecz wówczas, gdy jest przemyślanym i ra-

cjonalnym planem stworzonym przez człowieka, któremu

można zaufać. Na początku treningu – w zespole rozpo-

czynającym grę w unihokeja – dobrze jest przeprowadzać

ćwiczenia zawierające element powtórzeń. Wszystko po to,

aby wprowadzić u zawodników nawyk systematyczności.

Ilość powtórzeń powinna być jak największa. Odgrywa to

wielką rolę w procesie nauki na wstępnym etapie szkole-

nia. Następnie powinny być wprowadzane inne różnorodne

ćwiczenia, które utrzymają zainteresowanie zawodnika tre-

ningiem. Trzeba pamiętać, iż nawet najbardziej nudne ćwi-

czenie może mieć motywujący charakter jeżeli zawodnicy

dobrze znają i rozumieją jego cel. Im bardziej zbliżone jest

ćwiczenie do gry, tym łatwiej jest zmotywować zawodników

do jego wykonania.

Tot. 120

Rozciąganie

Pole gry -120

Przebieg treningu

Planowanie

Te fazy mogą być podzielone nawet na krótsze okresy, np.

miesiące lub tygodnie. Czynnikiem warunkującym fazy tre-

ningu mogą być również zawody rozgrywane w czasie sezo-

nu. Planowanie treningu tygodniowego może następować

poprzez ustalenie poszczególnych elementów treningu go-

dzinowo. Ten sposób może być w okresie po sezonie w celu

przeprowadzenia oceny postępów treningowych oraz plano-

wania następnego sezonu.

Należy upewnić się, że zawodnicy przychodzą na trening o

czasie. Punktualność i organizacja przełożą się na sposób gry.

Rozgrzewka może być przeprowadzona poza obiektem (w

zależności od pogody i dostępność odpowiednich urządzeń

i sprzętu na zewnątrz). Zwróć uwagę, aby przed przekaza-

niem informacji podczas treningu wszyscy zawodnicy byli

gotowi na ich przyjęcie. Jeżeli przekazujesz dalsze instrukcje

za każdym razem zbieraj zawodników i czekaj, aż będą go-

towi wysłuchać tego co masz do powiedzenia. Najlepszym

sposobem wyjaśnienia ćwiczenia jest jego demonstracja.

Dobrze widziane jest jak trener jest w stanie wykonać ćwi-

czenie samodzielnie lub wspólnie z innym zawodnikiem.

Podczas ćwiczeń powinny następować przerwy na zaczerp-

nięcie oddechu i dotlenienie. Przerwy należy wykorzystywać

na ponowne wyjaśnienia dotyczące ćwiczenia i upewnienie

się, że wszyscy zawodnicy rozumieją jego sens.

Podczas planowania ćwiczeń zakładane cele powinny być

gruntownie rozważone. Fizyczne zdolności zawodnika, po-

dobnie jak taktyczne powinny być ćwiczone podczas jed-

nego treningu. Właściwym więc jest, aby plan treningu za-

wierał oba te aspekty. Oczywiście, w tym zakresie, w miarę

upływu sezonu powinny następować modyikacje w planie

treningów.

Zasadniczo sezon treningowy może być podzielony na

cztery części: okres przygotowawczy, okres startowy, okres

roztrenowania i okres przejściowy. Na przykład poza sezo-

nem, nacisk powinien być położony na trening izyczny, a

w mniejszym stopniu na umiejętności techniczne. Z kolei

na początku sezonu istotny staje się trening taktyczny, któ-

ry w przeciągu całego okresu treningowego do jego końca

powinien być wzmacniany. Taktyka indywidualna, stano-

wiąca element taktyki zespołu, powinna być włączona w

każdy trening podczas sezonu. Pod koniec rozgrywek prio-

rytet powinny stanowić elementy taktyki zespołowej, gdyż

współpraca zespołu powinna być nieprzerwana. Różne fazy

treningu mogą zawierać inne rozłożenie akcentów ćwiczeń.

Ten element powinien być analizowany i zmieniany przez

trenera w trakcie cyklu treningowego.

Emphasis

Pn Wt Śr Cz Pt Sob Nd Razem

Thu

Fri Sat Sun Total

min.

Rozgrzewka

Technika

Trening izyczny

Taktyka

indywidualna

Taktyka

zespołowa

Trening

sytuacyjny

Gra 5x5

Roztrenowanie

RAZEM

Technical

Physical

Ind Tactics

Sprzęt przydatny podczas prowadzenia zajęć:

słupki,

markery (narzutki na stroje),

piłki,

gwizdek,

tablica trenerska i pisak,

zegarek (stoper).

Team tactics 20

Spec. Sit.

5 vs 5

Cool-down

Total min.

120

395

Planowanie treningów powinno następować z wyprzedze-

niem. Dobrze zorganizowany trener to najbardziej efek-

tywny szkoleniowiec. Uprzednie planowanie treningów,

prowadzenie dokumentacji treningów zawierającej również

dokładny czas ćwiczeń, a także „przejście” przez ćwiczenie z

zespołem przed jego faktycznym wykonaniem przez druży-

nę, zaoszczędzi czas i powoduje, że ćwiczenie będzie wyko-

nywane efektywniej. Technika powinna być przedmiotem

ćwiczeń na początku treningu ze względu na małe zmęcze-

nie zawodników. Trening techniczny może być włączony do

rozgrzewki zawodników zarówno w jej elementach statycz-

nych

Emphasis Off-

season

Poza

sezonem

Pre-

season

Mid-

season 1

Środek

sezonu 2

Mid-

season 2

Post-

season

Trener powinien być również przygotowany na zmianę

planu stosownie do nieprzewidzianych okoliczności takich

jak:

Maj - Lipiec Sierpień

- Wrzesień

Aug-Sep Oct-Dec Jan-March April

Październik

- Grudzień

Styczeń

- Marzec

Kwiecień

mniejsza ilość zawodników,

nieczynne lub niedostępne urządzenia i sprzęt,

brak sprzętu (piłek, kijów).

Trening

izyczny

Trening

taktyczny

Indywidualna

taktyka

Taktyka zespo-

łowa

Technical 30

Ind Tactics 20

Team

Tactics

Im lepiej przygotowany jest trener, tym większy szacunek

zyskuje w oczach zawodników.

Total %

100

CO?

Where

Warm-up

Outside

Rink

Technika

zespołowa

Rink

outside

Mon Tue Wed

Warm-up

Początek

sezonu

Środek

sezonu 1

Koniec

sezonu

Nacisk

May-July

Physical

RAZEM

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

TECHNIKA INDYWIDUALNA I TAKTYKA

Międzynarodowa Federacja Unihokeja

Poniżej przedstawione zostało kilka narzędzi ułatwiających

motywowanie zawodników. Narzędzia te są częścią Trenin-

gu Podejmowania Decyzji, który został stworzony w celu

poprawy długofalowo rozumianej aktywności zawodnika

oraz poprawy ogólnego doświadczenia trenerskiego. W celu

osiągnięcia określonych umiejętności podejmowania decy-

zji, cała wiedza zawodnika podlega ciągłemu wzrostowi.

Sprzęt do gry

nie powinien przekraczać 3 cm. Większość kijów ma już

wygięcie fabryczne. Dodatkowe wygięcie może być łatwo

wykonane za pomocą suszarki do włosów, gorącej wody lub

piekarnika. Przy tego rodzaju pracach należy pamiętać o

zachowaniu ostrożności, a w przypadku wykonywania tych

czynności przez osoby małoletnie – pod nadzorem osób

dorosłych. Kąt wygięcia łopatki jest indywidualną sprawą

każdego zawodnika. Prosta łopatka jest wygodna przy od-

dawaniu strzałów, z kolei wygięta jest bardziej przydatna w

obronie piłki.

Trener powinien zawsze dbać o to, aby zawodnicy mieli od-

powiedni sprzęt. Bezpieczeństwo powinno być zawsze na

pierwszym miejscu, szczególnie jeżeli chodzi o dzieci. Zasa-

dy i właściwa postawa do dyscypliny sportu, a także życia,

powinny być wpajane zawodnikom od samego początku.

1.Trening różnorodny: zamiast ćwiczenia do per-

fekcji jednego rodzaju strzału, należy ćwiczyć

strzały różnego typu. Trening zróżnicowany

powinien mieć miejsce w środowisku rzeczy-

wistym, a więc powinien odbywać się w warun-

kach właściwych dla zawodnika - jego wieku,

umiejętności i okresu treningu w sezonie.

2.Trening losowy: łączenie różnych umiejętności

w ramach gry, które stymulują rywalizację.

3.Informacja zwrotna: informacja zwrotna jest

stopniowo zredukowana lub zanika, aby wzmoc-

nić niezależność zawodnika od zewnętrznych

wskazówek. Ten sposób postępowania wymaga

od graczy rozwiązywania problemów przez nich

samych.

4.Zadawanie pytań: zadawanie pytań zawodni-

kom w celu upewnienia się, że zrozumieli po-

stawione zadanie. Zadawanie pytań staje się

bardzo ważne w sytuacji ograniczenia informa-

cji zwrotnej. Wymaga to od trenera wysokiego

poziomu wiedzy. Zamiast wydawania poleceń,

trener zadaje pytania zmierzające do ustalenia

jak postąpiliby zawodnicy w danej sytuacji.

5.Przekaz zarejestrowanej gry: pokazywanie za-

wodnikom zarejestrowanych fragmentów gry

lub ćwiczeń w celu określenia jakie elementy są

wykonywanie poprawnie, a jakie wymagają ko-

rekty. Początkowo przekaz powinien być oma-

wiany przez trenera, który wskazuje istotne mo-

menty i przekazuje sugestie odnośnie poprawy

gry. Następnie rola prowadzących (omawiają-

cych) powinna być przekazywana zawodnikom

w celu pozwolenia im na swobodną analizę i

ocenę własnej gry.

6.Kompleksowe informacje techniczne i taktycz-

ne powinny być przedstawione na początku se-

zonu. Korzystanie ze wskazówek o charakterze

taktycznym różni się na poziomie początkują-

cych i bardziej zaawansowanych zawodników, a

to z powodu odmiennego poziomu umiejętno-

ści.

7.Modelowanie: w celu wskazania właściwego

(lepszego) zachowania na boisku należy poka-

zywać zawodnikom najlepszych graczy, bądź

inne osoby, które wykonują dobrze ćwiczenia.

Ochrona oczu

Obuwie

Obuwie powinno mieć wyłącznie zastosowanie do użyt-

ku wewnątrz pomieszczeń. Jeżeli jednak zawodnik nie ma

takiego obuwia, mimo wszystko powinien grać w obuwiu

takim jakie posiada. Bez obuwia, utrudnione, a nawet nie-

możliwe do wykonania są takie igury jak obroty czy nagłe

zatrzymania. Brak butów może też być przyczyną skaleczeń

lub kontuzji. W przypadku korzystania z obuwia do gier

poza salą sportową, należy zapewnić zawodnikom możli-

wość zwilżenia podeszwy butów przed wejściem zawodnika

na pole gry.

W dzisiejszych czasach, gdy poziom kontuzji twarzy jest wy-

soki, ochrona oczu staje się istotna, w szczególności jeżeli

chodzi o kategorie juniorskie. Okulary mogą być skuteczną

ochroną przed przypadkową grą wysokim kijem lub uderze-

niem piłką. Okulary ochronne nie są obowiązkowe, ale tre-

ner powinien zachęcać zawodników do korzystania z nich.

Kij

Długość kija jest sprawą istotną, powinien sięgać zawodni-

kowi do pępka. Odpowiednia długość kija jest pomocna w

takich fragmentach gry jak strzały czy obrona piłki przed

przeciwnikiem. Właściwa długość kija również wpływa na

postawę zawodnika podczas gry, a więc ugięte kolana w celu

obniżenia środka ciężkości ciała. Jedynie bardziej doświad-

czeni zawodnicy mogą pozwolić sobie na używanie dłuż-

szych kijów, co ma wpływ na zasięg gracza. Kształt łopatki

powinien odpowiadać przepisom gry. Najwyższy punkt ło-

patki - położonej płasko na nawierzchni

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: