DAL MA TYŃ CZYK.pdf

Wzorzec FCI nr 153 /14.04.1999/GB

DALMATYŃCZYK

(Dalmatinac)

Pochodzenie: Dalmacja, Chorwacja.

Data publikacji oryginalnego wzorca: 14.04.1999

Użytkowość: Pies do towarzystwa, rodzinny, odpowiedni do różnorod-

nych rodzajów treningu.

Klasyfikacja FCI: grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.

sekcja 3. Rasy pokrewne.

Nie podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Pochodzenie dalmatyńczyka jest wciąż mało znane i opiera się wyłącz-

nie na przypuszczeniach. Z rysunków odkrytych w grobowcach farao-

nów, podobnych do obrazów datowanych na okres od XVI - XVIII wie-

ku można przypuszczać, że rasa ta istnieje od tysięcy lat. Kroniki ko-

ścielne z XIV w. i z roku 1719 zdecydowanie sugerują pochodzenie rasy

z regionu śródziemnomorskiego, a szczególnie z okolic wybrzeża Dalma-

cji.

Najwcześniejsze ilustracje rasy można znaleźć na obrazach włoskich

malarzy XVI w. i na fresku w miejscowości Zaostrog (Dalmacja), który

może być datowany w przybliżeniu na rok 1710.

Praca Thomasa Bewicka opublikowana w 1792 r. zawiera opis i rysunki

dalmatyńczyka, które autor komentuje: „dalmatyńczyk lub pies powozo-

wy (coach dog)”.

Pierwszy wzorzec dalmatyńczyka został napisany przez Anglika Vero

Shaw’a w 1882 r.; w 1890 r. wzorzec ten został przekształcony w oficjal-

ny standard rasy.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Dobrze wyważony, wyraźnie cętkowany, mocny, umięśniony i aktywny.

Symetryczny w zarysie, bez kanciastości i zgrubień, jako dawny „pies

powozowy” zdolny do dużej wytrzymałości przy zmianie prędkości bie-

gu.

WAŻNE PROPORCJE:

- stosunek długość ciała do wysokości w kłębie = 10 : 9

- stosunek długość mózgoczaszki do długości kufy = 1 : 1

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Otwarty i przyjacielski, nie jest nieśmiały, ani niepewny, wolny od ner-

wowości i agresji.

GŁOWA:

Dość długa.

Mózgoczaszka: płaska, dosyć szeroka między uszami, z dobrze uwydat-

nionymi skroniami. Całkowicie bez zmarszczeń. Nieznaczna bruzda

czołowa.

Stop umiarkowanie zaznaczony.

Trzewioczaszka:

Nos u odmiany czarno-cętkowanej zawsze czarny, u wątrobiano-cętko-

wanej zawsze brązowy.

Kufa długa, mocna. Grzbiet nosa prosty i równoległy do górnej linii cza-

szki.

Wa r gi przylegające do szczęk, nie obwisłe. Pożądana całkowita pigmen-

tacja.

Szczęki/uzębienie: szczęki mocne, z doskonałym, regularnym zgryzem

nożycowym. Pożądane pełne uzębienie - 42 zęby (zgodnie ze wzo-

rem zębowym). Zęby równomiernie proporcjonalne i białe.

Oczy osadzone umiarkowanie szeroko, średniej wielkości, okrągłe, po-

godne i błyskotliwe, o inteligentnym i czujnym wyrazie. Koloru

ciemnobrązowego u odmiany z czarnymi cętkami, od jasnobrązo-

wych do bursztynowych u psów z wątrobianym cętkowaniem.

Obwódki oczu całkowicie czarne u psów czarno-cętkowanych

i całkowicie wątrobiano-brązowe u odmiany wątrobiano-cętkowa-

nej. Powieki przylegające do gałek ocznych.

Uszy osadzone raczej wysoko, umiarkowanej wielkości, raczej szerokie

u nasady. Noszone blisko głowy, stopniowo zwężające się do zao-

krąglonego końca. O cienkiej strukturze, znaczenia dobrze roz-

mieszczone, pożądane cętkowanie.

SZYJA:

Dosyć długa, ładnie wygięta, zwężająca się ku głowie, bez podgardla.

TUŁÓW:

Kłąb dobrze zaznaczony.

Grzbiet mocny, poziomy.

Lędźwie suche, umięśnione i lekko wysklepione.

Zad bardzo lekko opadający.

Klatka piersiowa nie za szeroka, ale głęboka, pojemna, przedpiersie do-

brze widoczne z profilu, żebra o dobrych proporcjach, długie, do-

brze wysklepione, nigdy płaskie ani beczkowate.

Boki wąskie.

Brzuch wyraźnie podkasany w kierunku lędźwi.

OGON:

Sięga mniej więcej do stawu skokowego, mocny u nasady, równomiernie

zwężający się ku końcowi; bez zgrubień. Osadzony ani zbyt nisko, ani

zbyt wysoko. W spoczynku trzymany wisząco, w jednej trzeciej wygięty

do góry. W ruchu trzymany nieco ponad linię grzbietu, lecz nigdy nie za-

kręcony lub pionowo do góry. Pożądany cętkowany.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie idealnie proste, o mocnym kośćcu, okrągłe w prze-

kroju, aż do łap.

Łopatki umiarkowanie skośne, suche i umięśnione.

Łokcie przylegające, nie zwrócone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.

Śródręcze mocne, z lekkim wygięciem.

Kończyny tylne zaokrąglone, umięśnione, suche, oglądane od tyłu pio-

nowe i równoległe.

Staw kolanowy dobrze wygięty.

Podudzie mocne.

Staw skokowy mocny, dobrze kątowany.

Łapy okrągłe, nieduże, z dobrze wysklepionymi palcami (łapa kocia).

Opuszki okrągłe, twarde i elastyczne. Pazury czarne lub białe

u odmiany z czarnymi cętkami; brązowe lub białe u odmiany

z wątrobianymi cętkami.

RUCH:

O wielkiej swobodzie. Płynna, silna, rytmiczna akcja z długim wykro-

kiem i dobrym posuwem; oglądane od tyłu kończyny poruszają się rów-

nolegle; tylne kończyny poruszają się śladem przednich. Krótki i koły-

szący się krok jest nieprawidłowy.

OKRYWA WŁOSOWA:

Włos krótki, twardy, gęsty i lśniący.

Umaszczenie: podstawowym kolorem jest czysto biały. Przy odmianie

czarno-cętkowanej cętki czarne, a u odmiany o wątrobianym cęt-

kowaniu cętki brązowe; cętki okrągłe, wyraźne, tak dobrze roz-

mieszczone jak to tylko możliwe. Średnica cętek od 2-3 cm. Cętki

na głowie, ogonie i kończynach mniejsze od tych na tułowiu.

WYMIARY:

Wysokość w kłębie : - psy 56 - 61 cm,

- suki 54 - 59 cm.

Wa ga : - psy ok. 27 - 32 kg,

- suki ok. 24 - 29 kg.

Pierwszorzędne znaczenie ma ogólna równowaga.

WADY:

Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca powinny być traktowane

jako wady obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia.

- brązowe odbarwienie czarnych cętek.

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

- zdecydowany przodo- lub tyłozgryz,

- ektropium, entropium; oczy dwukolorowe, każde oko w innym kolorze

(heterochromia),

- oczy niebieskie,

- głuchota,

- ograniczona łata (patch) wokół oczu (monokl), lub gdziekolwiek in-

dziej (jeszcze akceptowane do hodowli),

- tricolor (jednoczesne występowanie czarnych i brązowych cętek),

- cytrynowe lub pomarańczowe cętki,

- bardzo bojaźliwe lub agresywne zachowanie.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w worku mosznowym.

ZALECENIE:

Aby zredukować przypadki głuchoty u dalmatyńczyków (20-30%) nale-

ży:

- obustronnie głuche, niebieskookie, jak również jednostronnie głuche

egzemplarze powinny być wyeliminowane z hodowli,

- ograniczona łata (patch) wokół oczu (monokl), lub gdziekolwiek

indziej powinny być akceptowane w hodowli,

- powinny być preferowane psy z wypigmentowaną moszną.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: