Miss Arizona 24.pdf

A UTOR : D OMIOLE ã HTTP :// CHOMIKUJ . PL / DOMIOLE

Rozdział 24

Przeszłaś! – Jake wykrzyknął, zaciskając wokoło mnie swoje ramiona.

Oczywiście! Miałeś jakieś wątpliwości? – Odsunęłam się lekko, rzucając mu

sceptyczne spojrzenie. Jacob tylko uśmiechnął się, patrząc na mnie dziwnie i

pokręcił głową.

Odwróciłam się, spoglądając na osobę, którą najbardziej chciałabym w tej

chwili przytulić. Edward siedział w pierwszym rzędzie, wpatrując się w jakieś

papiery przed nim. Wyglądał na smutnego.

MoŜe jest po prostu znudzony.

Wywoływał we mnie jakiś dziwny instynkt opiekuńczy. Chciałam go pocieszyć.

Mimo Ŝe kochałam Jacoba, to on był tym, z którym chciałam cieszyć się moim

pierwszym sukcesem w konkursie.

Hę?!

Potrząsnęłam głową z niedowierzaniem na własne myśli. Odwróciłam się z

powrotem do Jake’a i skrzywiłam się, widząc jego przeszywające spojrzenie.

Nienawidziłam, gdy to robił. Czułam się, jakby wiedział juŜ wszystko, co

chciałam przed nim ukryć.

Ale co chciałam przed nim ukryć tym razem?

Co? – zapytałam po chwili, znudzona niezręczną ciszą, która między nami

zapanowała.

Jacob potrząsnął głową i otworzył usta, ale nie wydobył się z niego Ŝaden

dźwięk.

Bella!

Nagle przede mną pojawiła się kula energii w postaci drobnej kobietki, która

zaczęła podskakiwać i złapała mnie za dłonie, śmiejąc się głośno.

Przeszłyśmy! Wszystkie!

~ 2 ~

Alice rzuciła się na mnie i zamknęła mnie w ciasnym uścisku. Trochę zajęło mi

uzmysłowienie sobie, co się dzieje, ale po chwili śmiałam się razem z nią.

Musimy to uczcić – wykrzyknęła. – Sukces!

Co chcesz znowu zrobić, Alice? – zapytałam z nutką niepewności w głosie.

Alice przybrała niewinną minę i spoglądała na mnie swoimi wielkimi oczami.

Roześmiałam się, patrząc na jej wysiłki i potrząsnęłam głową.

Tylko małe wyjście ze znajomymi i rodziną – powiedziała obojętnym tonem. –

Ja, Rose i ty. No i nasze rodziny.

Alice uśmiechnęła się, rzucając spojrzenie w stronę Jacoba, a ja roześmiałam

się. Znowu mnie testuje.

To jest Jacob – powiedziałam. – I jasne, to świetny pomysł.

Super. – Jej usta momentalnie rozciągnęły się w szerokim uśmiechu. –

Spotkamy się za dwie godziny w tej restauracji dwie ulice dalej, ok? Jazz cię

zawiezie!

Ledwo zdąŜyła to powiedzieć, a juŜ zniknęła w tłumie, krzycząc czyjeś imię.

Trochę… wybuchowa? – skomentował Jake, patrząc niepewnie w stronę, gdzie

przed chwilą zniknęła Alice.

Tak – roześmiałam się. – Pokochasz ją.

Jeszcze raz odwróciłam się, by spojrzeć na Edwarda. Stał na uboczu, opierając

się nonszalancko o ścianę. Uśmiechnął się, gdy zauwaŜył, Ŝe mu się przypatruję,

ale widziałam jakiś smutek w jego oczach. Przypatrywałam mu się dokładniej,

starając się znaleźć źródło tego smutku, ale spuścił wzrok, chowając się przed

moim spojrzeniem.

Przede mną?

Spotkamy się za dwie godziny w garaŜu, dobrze? – zapytałam, odwracając się

do Jacoba.

Bella, nie rób tego – odparł.

Czego? – Uniosłam brwi, nie wiedząc, o co mu chodzi.

~ 3 ~

Nie zakochuj się.

Wyszedłem z sali, kierując się do swojego pokoju. Nie musiałem patrzeć na

Bellę w jego ramionach.

Nie chciałem.

Cieszyłem się jej radością, a patrzenie na nią w takim stanie było czystą

przyjemnością. Byłoby jeszcze większą, gdyby to do mnie się uśmiechała i w

moich ramionach była.

Edward?

Cichy, kobiecy głos wyrwał mnie z zamyślenia. Uniosłem głowę i zauwaŜyłem

niepewny uśmiech Gianny. Rzuciłem jej pytające spojrzenie, nie

odwzajemniając uśmiechu.

Czy coś się stało?

I tak cię to nie obchodzi, więc po co pytasz? – zapytałem, moŜe trochę za

ostro.

Nie powinno, ale … zaczęła, spuszczając głowę. – obchodzi.

Spojrzałem na nią pytająco. Delikatnie uniosła głowę, zerkając na mnie

niepewnie, a ja tylko uniosłem brwi.

Hmm?

Która to? – zapytała cicho.

Jej pytanie tylko pogłębiło moje zdezorientowanie. Patrzyłem na nią oniemiały,

nie wiedząc o co mnie pyta, ani co za chwilę powie.

O co ci chodzi? – zapytałem, juŜ lekko podenerwowany.

O kim ciągle myślisz, Edward? – zapytała.

~ 4 ~

Uniosła głowę, patrząc mi prosto w oczy. Przez chwilę zastygliśmy w bezruchu,

gdy zastanawiałem się, czy ona coś wie. Starałem się zajrzeć w głąb niej. W jej

oczach nie dostrzegłem ani krzty gniewu czy irytacji. Ujrzałem tam nadzieję,

którą widziałem juŜ wiele razy.

Nienawidzę tego.

Odpuść sobie – powiedziałem szybko i potrząsnąłem głową, odchodząc.

Skierowałem się do wind i nacisnąłem przycisk przywołania. Oparłem się

plecami o zimny marmur ściany i spojrzałem przed siebie. Gianna siedziała

zgarbiona za ladą i uderzała swoją głową o blat biurka.

Trochę Ŝałosne …

Po chwili spostrzegłem Bellę, wychodzącą z sali. Mimowolnie uśmiechnąłem

się na jej widok. Szła pewnie i szybko w moim kierunku, gdy nagle zatrzymała

się przy biurku Gianny i spojrzała na nią. Rzuciła mi pytające spojrzenie, ale

tylko wzruszyłem ramionami. Wszedłem do windy i jeszcze przez chwilę

patrzyłem, jak Bella mówi coś do Gianny, zanim drzwi się nie zamknęły.

Gdy znalazłem się juŜ w swoim pokoju, głośno opadłem na łóŜko.

Przechodziłem przez jeden z męczących dni. Odrzuciliśmy połowę kandydatek,

przejrzeliśmy mnóstwo kart, napisaliśmy dziesiątki rekomendacji. W dodatku

przeŜyłem coś, czego nie do końca rozumiałem i nie byłem pewien, czy

chciałem zrozumieć.

Usłyszałem pukanie, ale nie ruszyłem się z łóŜka. Drzwi były otwarte i Bella o

tym wiedziała. Tylko ona mogła do mnie dzisiaj przyjść.

Oczywiście nie pomyliłem się. Usłyszałem dźwięk otwieranych drzwi i po

chwili w progu mojej sypialni zauwaŜyłem sylwetkę wysokiej, pięknej kobiety o

brązowych włosach.

Edward …

Podeszła do mojego łóŜka i wspięła się na nie, po czym usiadła okrakiem na

moim brzuchu.

Zmęczony? – zapytała z troską.

Trochę – odparłem, wyciągając rękę i gładząc ją po policzku.

~ 5 ~

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: