Lee_Miranda_-_Nieprzypadkowa_dziewczyna.pdf

Miranda Lee

Nieprzypadkowa dziewczyna

PROLOG

Winda sunęła cicho w górę. Stanęła na ostatnim

piętrze, w holu penthouse'u. Drzwi kabiny roz

sunęły się, ukazując malowniczą panoramę portu

w Sydney: bezchmurne niebo i błękitna woda

skrząca się refleksami słońca stanowiły zapierają

cy dech w piersiach, jedyny w swoim rodzaju

widok.

Richard pokręcił głową, podszedł do okna, po

czym spojrzał na Reece'a, który szedł krok za nim.

- Nie dziwię się, że nie miałeś żadnych kłopo

tów ze sprzedażą tego apartamentu - powiedział.

- Wspaniały widok.

Reece stanął obok niego.

- Zawsze powtarzam, w handlu nieruchomoś

ciami najważniejsza jest lokalizacja. Rzeczywiście

wspaniały widok, poza tym blisko do centrum

biznesowego, jeszcze bliżej do Darling Harbour.

- Tak, położenie doskonałe. Blisko do Central

Business District. To dobrze. W zeszłym roku

w banku szeptano, że za bardzo wspieram cię

finansowo. Moja pozycja byłaby zagrożona, gdyby

twój ostatni projekt nie wypalił. Rada nadzorcza

166

MIRANDA LEE

była mocno zaniepokojona, kiedy nie dopuściłeś

innych inwestorów do przedsięwzięcia.

Reece uśmiechnął się.

- Wiedziałem, co robię. Wiedziałem, że lu

dzie zachwycą się tymi apartamentami. Będą

mieli tu własną siłownię, basen, saunę, korty do

squasha. Poza tym każdy apartament jest inaczej

zaprojektowany i urządzony. Pościel, sprzęty ku

chenne, nawet sztućce, wszystko jest zindywidu

alizowane. Cena wzrosła przez to od stu do dwu

stu tysięcy dolarów, w zależności od metrażu, ale

opłacało się.

Richard zamrugał. Dwieście tysięcy na urzą

dzenie apartamentu. Wielkie nieba.

- Dobrze, że nie przyznałeś się wcześniej. Ura

towałeś kilku ramoli z rady od nagłego zejścia

z tęgo świata. Nie wiem, czy i mnie nie trafiłaby

apopleksja. - Richard zaśmiał się sucho.

W banku nie wszyscy ucieszyli się, kiedy Ri

chard został prezesem. Starsi panowie z zarządu

uważali, że jest za młody. Miał trzydzieści osiem

lat i powierzono mu prowadzenie potężnej instytu

cji finansowej operującej miliardami dolarów.

- Właśnie dlatego wolałem milczeć. Wiem, co

trzymać w tajemnicy -przytaknął Reece z chytrym

uśmieszkiem. - Ale to ty będziesz śmiał się ostatni.

- Poklepał przyjaciela po ramieniu. - Sprzedaliś

my już prawie wszystkie mieszkania. W ciągu

zaledwie trzech miesięcy. Został tylko ten pent

house i kilka mieszkań piętro niżej.

NIEPRZYPADKOWA DZIEWCZYNA

167

- Dlaczego nikt jeszcze nie kupił penthouse'u?

- zaciekawił się Richard. - Za drogi? Nie taki

wystrój?

- Nie. W ogóle nie wystawiałem go na sprze

daż.

- Aha. Deweloper chciał go zatrzymać dla

siebie.

W oczach Reece'a zabłysły wesołe iskierki.

- Chodź, pokażę ci wnętrza.

- Teraz rozumiem, dlaczego nie wystawiłeś go

na sprzedaż - stwierdził Richard dziesięć minut

później.

Penthouse nie przypominał tych, jakie Richard

widział wcześniej, a widział ich sporo. Był jak dom

zawieszony pod niebem: z basenem, ogrodem i ta

rasami. Skąpany w słońcu, obiecujący spokój, wy

poczynek, utrzymany w jasnych beżach, z ratano-

wymi meblami, akcentami błękitu i posadzkami

wyłożonymi kremowymi kaflami.

Nie było zasłon ani rolet, które przysłaniałyby

widok. Lekko przydymione szyby w oknach

i drzwiach stanowiły wystarczającą ochronę przed

zbyt intensywnym słońcem. Była oczywiści kli

matyzacja, a ogrzewanie podpodłogowe, duma

Richarda, miało dawać ciepło w zimie. Z każdego

pokoju można było wyjść na otaczający apar

tament taras. Wysoki mur oddzielał penthouse

od sąsiedniego, dając całkowite poczucie prywa

tności.

Kiedy Richard wszedł do głównej sypialni

168

MIRANDA LEE

z ogromnym łożem i wbudowanym w ścianę potęż

nym telewizorem, poczuł ukłucie zazdrości.

Zawsze podziwiał upór i wytrwałość Reece'a;

kilka lat wcześniej stal na skraju bankructwa, a te

raz był jednym z najbardziej liczących się ludzi

w handlu nieruchomościami w Sydney.

Ale Richard nigdy mu nie zazdrościł. Aż do tej

chwili.

Zamarzyło mu się zamieszkać w tym penthou

sie. Chronić się tu wieczorem po pracy, zamiast

wracać do pustego, znienawidzonego apartamen

tu, w którym mieszkał teraz. Był nawet gotów

dzielić z kimś nowe lokum, co go zaskoczyło: od

śmierci żony, a umarła przed półtora rokiem, nie

brał pod uwagę możliwości, że w jego życiu mog

łaby się pojawić jakaś kobieta. Od pogrzebu Joan

ny był zupełnie odrętwiały emocjonalnie. Nawet

nie sypiał z nikim, nie mówiąc o bliższej więzi.

Jego jedyną ucieczką i ratunkiem była praca, ale

po okresie hibernacji hormony zaczynały dawać

znać o sobie i teraz, kiedy patrzył na ogromne łoże,

nie wyobrażał sobie, żeby miał w nim spać sam.

Widział już, jak kocha się na błękitnej narzucie

z jakąś kobietą. Nie zna jej. Dziewczyna ma ciem

ne włosy, ciemne oczy... Jest bardzo ładna. I tak jak

on ma ogromną ochotę na seks.

Poczuł mrowienie w całym ciele.

- Podoba ci się to mieszkanie, co? - zagadnął

Reece.

Richard zaśmiał się.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: