GrabarzPolski020.pdf

# 20

PAUL NASCHY

VERSUS CZĘŚĆ 1

HORROR PUNK

KINO WŁOSKIE CZĘŚĆ 2

PODSUMOWANIE 2009

KSIĄŻKI Z WAMPIREM CZĘŚĆ 4

BLAIR WITCH POCZTAR CZĘŚĆ 8

WYWIADY: ULLI LOMMEL, RAFAŁ W. ORKAN

DYSTRYBUTOR Z LUDZKĄ TWARZĄ CZĘŚĆ 1

FILMY: Black Devil Doll. Countess Dracula’s Orgy of Blood, Die Zärtlichkeit der Wölfe, Egzocyzmy

Dorothy Mills, El carnaval de las bestias, El retorno de Walpurgis Rojo Sangre, Latidos de

pánico, Skrzydlate cienie, Sierota, Ultimo deseo

KSIĄŻKI: Bikini, City 1, Dziki Mesjasz, Głową w mur, Historia pana B, Interwencja, Sekret Genezis,

Śmiertelne sny, Tajemnica domu Arandów, Wielka Księga Horroru tom 1, Zaksięgowani

RAFAŁ KULETA „W PEŁNI”, SEBASTIAN DRABIK, MACIEJ WALCZAK „ZEW KRWI”

RAFAŁ KULETA „WILCZYMI OCZYMA” (SZORTY)

WIERSZE NIEPOKOJĄCE - ROBERT CICHOWLAS

Drodzy Czytelnicy,

Witamy w pierwszym numerze Grabarza Polskiego w 2010 roku. Zakończyliśmy ferie zimowe

i poważnie zabieramy się do pracy. Oto oddajemy w Wasze ręce grubiutki 20-ty numer naszego

pisma. Musieliście chwilę na niego poczekać, ale mamy nadzieję, że było warto.

Zdecydowaliśmy się go poświęcić oraz zadedykować zmarłemu pod koniec 2009 roku

hiszpańskiemu aktorowi, reżyserowi i scenarzyście – Jacinto Molinie, znanemu szerzej jako

Paul Naschy. Niewiele brakowało, a oprócz życiorysu i omówień niektórych dzieł Naschy’ego

zamieścilibyśmy również wywiad z tym niezwykłym twórcą – w momencie kiedy dowiedzieliśmy

się o jego śmierci uzyskaliśmy już zgodę na rozmowę z nim i byliśmy w trakcie opracowywania

pytań…

Oczywiście prezentujemy tu jedynie minimalny procent jego dorobku, kilka wybranych ilmów

z jego olbrzymiej ilmograii. Mamy jednak nadzieję, że 20-ty numer Grabarza choć po części

przybliży Wam twórczość Naschy’ego i zachęci do jej zgłębienia. Liczymy, że dołączycie do na-

szego apelu do dystrybutorów z prośbą o wydanie w Polsce najlepszych ilmów Naschy’ego.

Poza omówieniem dorobku ilmowego słynnego hiszpańskiego twórcy zamieszczamy też

zadedykowane mu krótkie formy literackie: opowiadanie „W pełni” i zbiór szortów “Wilczymi

oczyma” (oba autorstwa Rafała Kulety) oraz miniaturę „Zew krwi” (autorstwa Sebastiana Drabi-

ka i Macieja Walczaka). Mamy nadzieję, że przypadną Wam one do gustu, zwłaszcza jeśli już

zaliczacie się do wielbicieli dokonań Naschy’ego.

Co jeszcze? Porozmawialiśmy z Ullim Lommelem, reżyserem wydanego u nas niedawno na

płycie DVD „Boogeymana”, który był tak zadowolony z wywiadu, że wkrótce po jego udzieleniu

podjął decyzję o… nakręceniu ilmu w Polsce. Jesteśmy bardzo ciekawi co z tego wyniknie…

Kolejny wywiad numeru wiąże się z twórczością Rafała W. Orkana, autora „Głową w mur” oraz

„Dzikiego mesjasza”. To autor mlody stażem, ale już zdążył dorobić się grupy wiernych fanów.

Radzimy mieć na niego oko.

Do tego stałe pozycje: recenzje książek i ilmów, felietony, artykuły i konkursy. Podsumowuje-

my też zeszły rok wybierając największe przeboje m.in. w dziedzinie ilmu, literatury i gier grozy

według czytelników i redakcji Grabarza Polskiego. Mamy szczerą nadzieję, że przez najbliż-

szych parę dni nie będziecie się nudzić. A kolejny Grabarz już za miesiąc!

PS: Korzystając z okazji, że zostało nam jeszcze trochę miejsca na tej stronie, informujemy,

że od 27 lutego będzie można nabyć kolejny, drugi tom Antologii Grabarza. Antologia będzie

dostępna w tzw. przedsprzedaży (podobnie jak to miało miejsce z „Czarną Kokardą” i pierwszym

tomem Antologii) przez okres jednego miesiąca. Będzie też możliwość nabycia wspomnianych

wyżej „Czarnej Kokardy” oraz pierwszego tomu antologii. Szukajcie na Allegro pod hasłem „Gra-

barz Polski”. Więcej informacji można uzyskać pod adresem wydawnictwo@grabarz.net.

Zapraszamy do lekury.

GRABARZ POLSKI

r ed a k t o r z y

GRABARZ POLSKI #20

KOREKTA: WOJCIECH LULEK GRAFIKA, SKŁAD, ŁAMANIE: TIZZASTRE BIZZALINI

REKLAMA, PATRONATY I WSPÓŁPRACA: BARTEK@GRABARZ.NET | WOJTEK@GRABARZ.NET

CHCESZ WSPÓŁTWORZYĆ GRABARZA? NAPISZ DO NAS!

WWW.GRABARZ.NET | WWW.GRABARZ.NET/FORUM

rozgrywała się na Dzikim Zachodzie.

Pomimo tylu zajęć, Jacinto był w stanie

z powodzeniem uprawiać sport: piłkę

nożną, rzut oszczepem i podnoszenie

ciężarów. Uzyskał 3 miejsce w mistrzo-

stwach Hiszpanii w rzucie oszczepem

i pobił kilka rekordów w podnoszeniu

ciężarów.

zdrowia. „La marca del Hombre-lobo”

był pierwszym ilmem, w którym Naschy

wcielił się w rolę wilkołaka Waldemara

Daninskiego.

„Daninsky to polskie nazwisko. Na-

dałem je mojemu wilkołakowi z myślą

o uciskanych mieszkańcach Polski. Mój

główny bohater jest zgorzkniały i niezro-

zumiany, obciążony klątwą, której nie

może zrzucić, w rezultacie zmuszony do

zabijania wbrew swej woli. Miał na klat-

ce piersiowej pięciokątne znamię. Był to

mój pomysł, jak też sugestia, że można

go było pokonać srebrnym krzyżem, ale

tak naprawdę tylko prawdziwa miłość

eliminowała go całkowicie.”

Jacinto Molina Alvarez (znany później

jako Paul Naschy) urodził się 6 wrześ-

nia, 1934 r., w Madrycie, w Hiszpanii.

Był synem drobnego przedsiębiorcy

Enrique’a Moliny i Pilar Alvarez.

Z biegiem lat miłość chłopaka do kina

ciągle rosła. Jego ulubionymi gatunkami

były wówczas westerny i ilmy przygo-

dowe, a Jacinto, jak większość osób

w jego wieku, był zafascynowany Mar-

lonem Brando. Rodzina jednak wolała,

aby porzucił marzenia o kinie i zdobył

zawód odpowiedni dla jego pozycji spo-

łecznej.

Dzięki imponującej budowie izycznej,

wystąpił jako statysta w m.in. w histo-

rycznym „King Of The Vikings”(1960)

i biblijnej produkcji „King Of Kings”

(1961), które otworzyły mu drogę do ak-

torskiej kariery, choć do roku 1968 jego

role były tylko epizodyczne. W końcu

zdecydował się na pisanie scenariuszy

i zaczął współpracę ze swoim przyja-

cielem, reżyserem Enriquem Lopezem

Eguilizem. „Jedyny ilm, który mnie

wówczas zainspirował to „Franken-

stein Meets The Wolfman” – opowia-

dał – „Kiedy powiedziałem Eguilizowi

o moim zamiarze napisania scenariusza

na horror, od razu posądził mnie o nie-

poczytalność.” W hiszpańskiej kinema-

tograii gatunek ten nie miał do tej pory

chlubnej tradycji.

Jacinto dorastał w pierwszych latach po

wojnie domowej, kiedy władzę sprawo-

wał faszystowski reżim Franco. W mło-

dości matka zwykła zabierać go do kina,

gdzie zobaczył miedzy innymi „Doctor

Satan” i „Drums of Fu Manchu”, ilmy

które zapoczątkowały jego fascynację

kinem. W tamtych czasach pokazy hor-

rorów w Hiszpanii były bardzo rzadkie,

a kiedy można było się na taki załapać

były przeznaczone tylko dla dorosłych.

Jednak już w wieku 11 lat Jacinto zdo-

łał dostać się do kina i obejrzeć słynny

obraz z wytwórni Universala: „Franken-

stein Meets the Wolfman”. Film, wywarł

na nim ogromne wrażenie, a swoją nim

fascynację młody Jacinto przelewał na

papier, rysując występujące w nim po-

stacie.

Podobno pierwotna wersja ilmu trwała

133 minuty, niestety oryginał spłonął

w pożarze studia Maxper w 1970 roku

i obecnie dostępne są jedynie wersje

eksportowe – amerykańska i niemiecka,

do których dystrybutorzy dopasowali

kuriozalne tytuły. Film w końcu wyda-

no w USA mocno pocięty w 1971 jako

„Frankenstein’s Bloody Terror”. Naschy

kontynuował rolę wilkołaka Daninskiego

w dalszych ilmach, m.in. „Nights of the

Werewolf” (1968), który jednak nigdy

nie doczekał się żadnego wydania ze

względu na śmierć w wypadku reżysera

Rene Govara, a nawet kwestią spor-

ną jest czy został w ogóle nakręcony,

„Dracula vs. Frankenstein” (1970), „The

Fury of the Wolfman” (1972) i „The We-

rewolf vs. the Vampire Woman” (1971).

Jego studia początkowo skupiały się

na rolnictwie, ale szybko zmienił je na

architekturę. Udało mu się dostać do

prestiżowej szkoły w Barcelonie, gdzie

wysoko oceniano jego talent do rysun-

ku. Dzięki artystycznym zdolnościom

zdobył pracę w wytwórniach Columbia

oraz Decca, gdzie projektował okładki

do płyt, w tym hiszpańskich wydań płyt

Presleya. Rysował też komiksy, zain-

spirowany westernami stworzył postać

Snake-Blacka. Jego prace pojawiły się

w owym czasie na dwóch wystawach.

Pod pseudonimem Jack Mills napisał

szereg nowel, których akcja również

Kiedy scenariuszem zainteresowało się

niemieckie studio, aktor zmienił nazwi-

sko na Naschy, po słynnym węgierskim

ciężarowcu. Rola w końcu traiła do

Naschy’ego, mimo że wcześniej brano

pod uwagę innych aktorów hiszpań-

skich, a nawet Lona Channeya Jr., który

odrzucił propozycję ze względu na stan

Niedoszły reżyser tego ostatniego,

Alberto Platar, nie chciał go w ostat-

nio wymienionym ilmie, lecz niemiec-

cy producenci obronili swoją gwiazdę

i w rezultacie to Platar został odsunięty

od tego projektu.

i projekt nie doszedł do skutku z powodu

jego śmierci,” żałował Naschy.

W „Howl of the Devil” (1988) wcielił się

w kilka ról klasycznych potworów. „Ten

ilm jest bardzo osobisty. Był zrobiony

w hołdzie wszystkim ilmom z Univer-

sal Studios z lat 30., które stanowiły dla

mnie źródło inspiracji.”

Niekwestionowany król hiszpańskiego

horroru, Naschy wyznał, że bardzo się

identyikuje ze swoim przeklętym boha-

terem, Waldemarem Daninskym: „Szko-

da, że w prawdziwym życiu nie mogę

zmienić się w wilkołaka. Aż za często

bym tego chciał. Tak jak Waldemar, tak-

że byłem na uboczu i niezrozumiany.

Całe życie płynąłem pod prąd.”

Później aktor zagrał dwie role w il-

mie „The Mummy’s Revenge” (1973),

a następnie powrócił do odegrania ko-

lejnej roli Daninsky’ego w koprodukcji

hiszpańsko-meksykańskiej, „The Curse

of the Devil” (1973). Na planie został

ranny podczas wykonywania niebez-

piecznej sceny. „ W budżecie nie prze-

widziano kaskaderów więc wszystkie

niebezpieczne sceny wykonywałem

sam. Spadłem z konia i straciłem przy-

tomność” – opowiada o swoim wypad-

ku. Szybko doszedł do siebie, grając

ponownie Daninskiego w „Night of the

Howling Beast” (1975) znany też jako

„Abominable Snowman”. Naschy okre-

śla go jako „komiks przeniesiony żyw-

cem na ekran”. Natomiast „The Craving”

uważał za jeden z najlepszych ilmów

jakie wyprodukowało hiszpańskie kino

w tamtych latach.

„To ja zaproponowałem na reżysera Le-

ona Klimovskiego.” – wspomina Naschy

– „Ten pomysł zyskał uznanie. Od tego

czasu byliśmy dobrymi przyjaciółmi i do-

brze nam się współpracowało. Pozwoli-

ło nam to wyprodukować kolejne ilmy,

które odniosły sukces.”

Po nakręceniu ilmu, w którym bohater

przebiera się za wilkołaka, aktor prze-

szedł atak serca. Było to podczas krę-

cenia niskobudżetowego „La noche del

ejecutor” (1992). Doszedł do siebie po

operacji wszczepienia bajpasów i został

prezesem Związku Krytyków Hiszpań-

skich.

Z żalem dodaje: „Nikt wcześniej nie

chciał tego typu kina w Hiszpanii. Byłem

pionierem horroru w hiszpańskiej kine-

matograii i prawdopodobnie po mnie

ten trend się zakończy, bo nie widzę

prób jego rozwoju.”

„The Werewolf vs. Vampire Woman”

okazał się nieoczekiwanie sukcesem

i zapewnił Naschy’emu status gwiazdy.

„Byłem tym bardzo zaskoczony, a ludzie

zaczęli mnie rozpoznawać.”

W 1996 ponownie wcielił się w Danin-

skiego, tym razem odnoszącego sukce-

sy pisarza horrorów horrorów „Lycantro-

pus”. „Nie nakręciłem nic o Daninskim

od „La Bestia y la espada mágica”

(1983) dlatego zrobiłem ten ilm” – przy-

znał.

Niestety aktor nie doczekał premiery

najnowszego ilmu ze swoim udziałem.

„La herencia Valdemar” („Dziedzictwo

Waldemara”), opowieści skupiającej

się wokół pewnego starego domostwa,

które jest miejscem niezwykłych wy-

darzeń, zaczerpniętych wprost z prozy

Lovecrafta.

Seria z Daninskim jest kontynuowana

tytułem „Dr. Jekyll and the Werewolf”

(1972), Naschy w międzyczasie po-

jawia się w jako: Kuba Rozpruwacz

w „7 Murders for Scotland Yard (1971),

w roli tytułowej w „Count in Dracula’s

Great Love” (1972), grabarz nekroil

w „Hanging Woman” (1972), upiór ry-

cerza w „Horror Rises from the Tomb”

(1972) i opóźniony umysłowo pracownik

kostnicy w „Hunchback of the Morgue”

(1972). Po obejrzeniu jego ostatniej

kreacji Terence Fisher zaoferował ak-

torowi rolę w nowej wersji opowieści

o doktorze Jekyllu i panu Hyde. „Nie-

stety, Fisher był już wtedy dość leciwy

Rok 2004 przyniósł jeden z najlepszych

ilmów z udziałem aktora, który także za-

jął się reżyserią i scenariuszem. Mowa

o „Rojo Sangre”, ilmie który Naschy na-

kręcił niejako o sobie samym.

W „Buenas noches, señor monstruo”

(1982) ilmie dla dzieci, zagrał tyko dla

pieniędzy. W powstałym w koprodukcji

japońskiej „La Bestia y la espada má-

gica”(1983) znowu wcielił się w rolę

Daninskiego. „Musiałem dopasować

się do mentalności Japończyków, zmie-

niając rytm ilmu tak, by mogli go zro-

zumieć” – wspomina. – „ Jest to jeden

z najlepszych ilmów o wilkołaku jakie

zrobiłem”.

30 listopada, 2009 r., Paul Naschy od-

szedł. Wielki człowiek kina grozy prze-

grał długą walkę z nowotworem. Śmierć

zastała go pełnego entuzjazmu do pla-

nowanych projektów.

W 2005 wystąpił w „La duodécima hora”

reżyserowanym przez Rodrigo Plaza

i Juanma Ruiz. Był to ilm dokumental-

ny o tworzeniu ilmu „Nosferatu” (1922)

Fredricha Murnaua. Naschy mógł za-

prezentować w nim swoją ogromną wie-

dzę na temat ilmów grozy.

Źródła:

www.naschy.com;

www.experiencefestival.com;

www.imdb.com;

www.dimensionfantastica.blogspot.com;

www.en.wikipedia.org

1972. El gran amor del conde Drácula (Count Dracula’s Great

Love). Tym sposobem mamy chwilowy odpoczynek od wilkołaczych zapędów

Daninsky’ego, żeby podziwiać krwiożercze nawyki księcia Draculi.

1972. La furia del Hombre Lobo (The Fury of the Wolfman).

… ale jak widać nie na długo. Ba, tutaj będziemy mogli poznać także wilkoła-

czycę.

1972. Dr. Jekyll y el Hombre Lobo (Doctor Jekyll and the We-

rewolf). Naschy nie dość że zmienia się w wilkołaka, to jeszcze w odrażającego

pana Hyde’a. Próbuje mu pomóc niejaki doktor Jekyll, który dla odmiany w tej

wersji w nic się nie zmienia. Film częściowo kręcono w Londynie.

1968. Las noches del Hombre Lobo (Nights of the Werewolf, The Nights of the Wolf

Man) – Tak, tak to wtedy narodził się jeden z najsłynniejszych wilkołaków hiszpańskiego kina, postać

bezprecedensowa, jaka dotychczas nie występowała w tamtejszej kinematograii.

1973. Los ojos azules de la muñeca rota (Blue Eyes of the

Broken Doll). Kolejna wyprawa na tereny giallo. Były więzień (wiadomo kto go

gra) ma dziwne sny, w których dusi kobiety. Zgadnijcie kto jest podejrzanym,

kiedy w okolicy ktoś zaczyna mordować kobiety i wyłupywać im oczy?

1968. La marca del Hombre Lobo (The Mark of the Wolfman).

Z kontynuacji przygód Daninsky’ego, gdzie zostaje on zarażony lykantropią przez

niejakiego Imre Wolfsteina, którego budzi ze snu banda Cyganów. Pod postacią

wilkołaka, ma jednak większe szanse na zmierzenie się z wampirami.

1973. El retorno de Walpurgis (Curse of the Devil). Najlepsza

odsłona przygód Daninsky’ego.

1970. Los monstruos del terror (Assignment Terror, Man Who

Came from Ummo). W zasadzie tu też Naschy ponownie wciela się w postać wil-

kołaka Daninsky’ego, tyle że nie jest to rola pierwszoplanowa. Fabuła opowiada

o obcych, którzy w sobie znanych celach przywracają do życia Drakulę, Mumię

i potwora Frankensteina.

1973. La venganza de la momia (The Vengeance of the Mummy).

W ilmowym dorobku Naschy’ego nie zabrakło także opowieści o mumii. Amen-

hotep to kawał łobuza, który za swe niegodziwości zostaje przeklęty przez kapła-

na Am-Sha i skazany na spowicie w bandaże.

1971. Jack el destripador de Londres (7 Murders for Scotland

Yard). Hiszpańska odpowiedź na włoskie giallo. I to od razu nawiązująca do po-

staci Kuby Rozpruwacza.

1973. El espanto surge de la tumba (Horror Rises from the

Tomb). Tym razem zapoznamy się z nową postacią nekromanty i czarnoksiężnika

Hugo de Marnaca, który powraca zza grobu, by się zemścić na potomkach swoje-

go brata, który przyczynił się do jego zejścia z ziemskiego padołu.

1971. La noche de Walpurgis (Shadow of the Werewolf,

Walpurgis Night, Werewolf Shadow). Pierwszy owoc współpracy Naschy’ego

z Leonem Klimovskym, bardzo dobrze przyjęty podówczas w Hiszpanii.

Daninsky tym razem będzie musiał się zmierzyć z wampirzycą Księżną Wan-

dessą.

1973. La rebelión de las muertas (Vengeance of the Zombies).

Za pomocą sztuczek voodoo, wraz z niejakim Kantaką wskrzesimy nieco

umarlaków! Zombie grające w tym ilmie mają postać nieco wyblakłych dziewoj

w długich koszulach nocnych. Naschy (oprócz Kantaki) w roli indyjskiego Krishny,

a także rogatego diabła. Palce lizać.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: