GrabarzPolski018.pdf

# 1 8

SERIA „PIŁA” FILMY, GRA

WYWIAD: PIOTR MAŃKOWSKI

HORROR FESTIWAL 2009

NECRO PARTY

BLAIR WITCH POCZTAR CZĘŚĆ 6

KSIĄŻKI Z WAMPIREM CZĘŚĆ 2

TV NA DVD CZĘŚĆ 2

WYPOŻYCZALNIA KASET VHS CZĘŚĆ 1

WOKÓŁ „GŁOWY DO KOCHANIA”

ALGERNON BLACKWOOD - SYLWETKA

FILMY: Awakening: Zombie Night 2, Ils, Magic Man, Nowe życie, Trumna

KSIĄŻKI: Błyskawica, Droga do szaleństwa, Duch zagłady, Godzina czarownic, Księga Ioda,

Nawiedziny, Odwet oceanu, Pęknięcie, Sieroty zła, Song umarłych, Upiór południa

KOMIKS: Pielgrzym

WIERSZE NIEPOKOJĄCE - DEADRAT

KRZYSZTOF T. DĄBROWSKI „GEORGIE” (OPOWIADANIE)

ERNEST KOT „ŚPIĄCA LALKA” (OPOWIADANIE)

„Mam dla ciebie pewną grę...”

Niektóre serie zaczynają się zupełnie

niepozornie, bez spektakularnych za-

powiedzi czy wstrząsającego światkiem

ataku marketingowego. Czasem wkra-

czają po prostu na ekrany kin i... magia

zaczyna działać. Tak było w przypadku

serii „Piła”, która po cichutku, niemal

niemrawo wyłoniła się z niebytu, by nie-

spodziewanie w ciągu kilku lat stać się

jedną z najważniejszych serii w świecie

horroru. Każdy szanujący się fan wie, co

leży u podstaw sukcesu kolejnych od-

słon. Niesamowita wprost kampania re-

klamowa towarzysząca każdej kolejnej

odsłonie oraz pytanie: czy da się zrobić

coś bardziej krwawego i obrzydliwego

niż poprzednio? A może przy okazji bę-

dzie to jeszcze głupsze?

Cóż, logika nigdy nie była mocną stro-

ną horrorowych serii, niemniej „Piła” nie

ma sobie równych pod tym względem.

Zasadniczo nie jest to jednak żadnym

problemem - obserwując niesłabnącą

popularność, nie sposób nie zauważyć,

że twórcy znaleźli znakomitą maszynkę

do robienia pieniędzy i dopóki będą one

zasilały ich konta, nieprzerwanie będzie

powracał Jigsaw, by tworzyć kolejne

makabryczne łamigłówki. Skoro Jason

czy Myers powracają, to dlaczego tu

miano by odstąpić od zasady tylko przez

wzgląd na nikomu niepotrzebną logikę?

Tym bardziej że przyroda nie lubi próżni,

a „Piła” traiła idealnie w lukę, jaką pozo-

stawiły zjadające własny ogon tasiemce

typu „Piątek trzynastego”, „Halloween”

czy „Koszmar z ulicy Wiązów”. I choć

sama wkrótce rozpoczęła radosną auto-

fagię, luki opuścić nie zamierza.

Pierwsza odsłona, jak już wspominałem,

pojawiła się nieśmiało w 2004 roku. Ta

australijsko-amerykańska koprodukcja

przyciągała przede wszystkim za spra-

wą Danny’ego Glovera umieszczonego

w obsadzie, bo poza tym o ilmie nie było

wiadomo nic. I ta niewiedza okazała się

strzałem w dziesiątkę. Już pierwsze mi-

nuty podkreślają niepokój i zagubienie,

gdy przykuty w ciemnym pomieszczeniu

Adam próbuje zrozumieć swoje niezwy-

kłe położenie. Wkrótce odkrywa, że znaj-

duje się w piwnicy wraz z uwięzionym po

drugiej stronie doktorem Lawrence’em

Gordonem. Oddzielają ich zwłoki sa-

mobójcy. Mężczyźni szybko odnajdują

kolejne wskazówki, które uświadamiają

im, że stali się oiarami Pana Układan-

ki (Jigsaw), psychopaty wciągającego

ludzi w śmiertelnie niebezpieczne gry.

Z pozoru obcy sobie mężczyźni muszą

rozegrać partię, w której stawką jest nie

tylko ich życie.

- jedną z głównych postaci zagrał sce-

narzysta Leigh Whanell. Poza tym sceny

nagrywano po kolei, bez żadnych prób

czy dubli i dokrętek. I choć widać to

czasem na ekranie, nie da się ukryć, że

„Piła” wciąga od samego początku nie-

samowitym klimatem. Jest tu mroczna

zagadka, a choć bohaterowie odkrywają

coraz więcej elementów układanki, od

której zależy ich życie, to zakończenie

potrai naprawdę zaskoczyć, a końcowy

zwrot fabularny wywraca wszystko do

góry nogami, jednocześnie pozostając

w zgodzie z logiką (pierwszy i ostatni

raz tak wyraźnie w tej serii). „Piła”, choć

jest uznawana za jeden z najlepszych,

a na pewno najpopularniejszych horro-

rów, gatunkowo jest bliższa rasowym

thrillerom, ze wskazaniem na „Siedem”.

Tu również morderca nie zabija tylko

dla chorej przyjemności, jego zbrodnie

są nauką i szansą, a gry, jakie prowa-

dzi z oiarami, można wygrać. To dość

nietypowy zabieg w tego typu kinie,

a dodajmy, że zachwiane zostały także

klasyczne zasady, według których to ko-

bieta jest słabą płcią. W „Pile” nie ginie

żadna przedstawicielka płci pięknej, to

mężczyźni są tymi, którzy nie potraią

wygrać walki z Jigsawem.

Suspens, napięcie, niezwykły zabój-

ca, ciekawy scenariusz, dramatyczna

i wstrząsająca końcówka - to wszystko

sprawiło, że „Piła” mimo kilku niedociąg-

nięć okazała się ilmem bardzo popular-

nym i zdobyła w pełni, moim zdaniem,

zasłużony rozgłos. Kwestią czasu było

więc, kiedy pojawi się sequel. Ten zaś

pojawił się już w październiku roku na-

stępnego, czyli 2005. Jeśli ktoś liczył na

wyjaśnienie, czy doktorowi Gordonowi

udała się ucieczka, mógł mógł zdać się

już tylko na swoją wyobraźnię. Scena-

rzyści po otrzymaniu znacznie większe-

go budżetu przerzucili ciężar gatunkowy

w stronę makro. Akcja rozpoczyna się,

gdy detektyw Eric Mathews wpada na

trop Jigsawa i dokonuje udanej obławy.

Umierający mężczyzna prezentuje mu

jednak pokój z monitorami, które przeka-

zują obraz z domu, gdzie dla grupki ludzi

toczy się śmiertelna gra. Wśród nich jest

syn Mathewsa, przez co detektyw daje

się wciągnąć w rozgrywkę. Część druga

podzieliła fanów serii. Tym razem stała

się bliższa ilmowi „Cube”, a co gorsza,

postaci umieszczone w domu gry okazu-

ją się być sztampowe do bólu i wykro-

Film został nakręcony niewielkim kosz-

tem, dość powiedzieć, że ilmowcy,

by zaoszczędzić na manekinach czy

kukłach, kazali „odgrywać” zwłoki akto-

rom. Na aktorach również oszczędzano

jone według dawno już wyświechtanych

schematów. Równie sztampowy okazuje

się być Jigsaw, który choć schorowany,

otoczony aparaturą podtrzymującą życie

i dzięki temu niezwykle ludzki i niemal

budzący współczucie, mądrzy się i ilo-

zofuje w sposób, który jasno mówi, że

scenarzyści naoglądali się nie tylko „Sie-

dem”, ale marzą też o własnym Hanni-

balu Lecterze. Większy budżet pozwolił

także przesunąć granice okrucieństwa

i obrzydliwości oraz stworzyć jeszcze

bardziej wymyślne pułapki. Do tego do-

szedł znów intrygujący inał, w którym

twórcy wytłumaczyli się ponownie z kilku

logicznych wpadek. Trzeba przyznać,

że sequel ma wszystko, co dobry horror

powinien posiadać, i choć nie ma już

tutaj magii pierwowzoru, a niektóre roz-

wiązania zdają się być wciśnięte na siłę,

to jednak aż do bieżącego roku miała to

być ostatnia odsłona „Piły”, którą da się

obejrzeć bez zgrzytania zębami.

„Piła 3” pojawiła się w 2006 roku. Jigsaw

za pomocą Amandy porywa młodą lekar-

kę, którą zmusza do utrzymania się przy

życiu, dopóki nie zobaczy wyniku gry, do

jakiej wciągnął mężczyznę w sąsiednim

pomieszczeniu. W tym samym czasie

policja prowadzi śledztwo, które wy-

raźnie wskazuje, że dotąd metodyczny

i konsekwentny Pan Układanka zabija

na oślep, nie dając szans swym oiarom.

Wkrótce wszystko się wyjaśnia... Twórcy

nie kombinowali za dużo. Sam pomysł

wyjściowy jest bardzo dobry, ciekawym

zabiegiem było także wymieszanie du-

cha dwóch poprzednich części. Cóż

z tego jednak, gdy na ekranie zaczynają

się dziać rzeczy tak kuriozalne jak ope-

racja bez znieczulenia na mózgu przy

pomocy piły? Szokują także pułapki,

przekraczające wszystkie granice (roz-

rywający wnętrzności straszliwy anioł

czy obrzydliwa kadź świń), ale jedno-

cześnie natężenie okrucieństwa i ohydy

sprawia, że widz w pewnym momencie

całkiem się na nie uodparnia, a całość

zaczyna nużyć. Niemniej po raz kolejny

cała intryga ratuje sytuację, a końcówka

klasycznie już tłumaczy większość lo-

gicznych błędów i sprawia, że do ilmu

chce się wrócić. Choćby po to, by prze-

konać się, czy nie zostaliśmy przez twór-

ców oszukani i naciągnięci. Zostaliśmy.

Ale przynajmniej z klasą.

żona Jigsawa. Temu, kim się stał, też.

A on sam zaplanował swoją grę na wie-

le lat po swojej śmierci, tak jak twórcy

wydatki w oparciu o powstające kolejno

odsłony serii. Nie powiem, pułapki robią

znów wielkie wrażenie (ich powiązanie

jest najciekawszym w całej serii), rów-

nież okrucieństwo i drastyczność speł-

niają swoje zadanie, niemniej słychać

chrupanie. Seria zjada własny ogon.

Ponieważ jednak nie lubię naciągania,

po trzeciej odsłonie pożegnałem się

z serią, wróciłem do niej tylko pod przy-

musem naczelnego. Tak też zapoznałem

się z zaprezentowaną światu w 2007

roku odsłoną czwartą. Co tu dużo mówić

o „Pile IV”... Skoro dwie odpowiedzialne

za nieszczęścia oiar postaci nie żyją,

to znaczy, że musi być ktoś jeszcze.

A wiadomo, że gdzie diabeł nie może,

tam babę pośle. No więc oczywiście

najpewniej wszystkiemu jest winna była

Ale ponieważ słychać także brzęk pie-

niążków, to nic dziwnego, że klasycznie,

cyklicznie w 2008 roku otrzymaliśmy

część piątą. Tym razem już nie ma żar-

tów. Naprawdę trudno znaleźć kolejnego

Jigsawa, najlepiej więc niech będzie nim

Mark Hoffman, jedyny, który przeżył grę

z szaleńcem. I tak oto „Piła V” pokazuje

nam powrót do korzeni, bo najbliżej jej

klimatem i akcją do części drugiej. Szko-

da tylko, że nie można odnaleźć tu nic

oryginalnego. Ja wiem, że najbardziej

SAW

SAW II

lubimy ilmy, które już znamy, jednak

może lepiej obejrzeć którąś z wcześniej-

szych odsłon? Chociaż nie - jak zwykle

pułapki spisują się znakomicie, a czy

fakt, że postawiono przy nich raczej na

emocjonalność niż efektowność jest do-

bry, to już niech ocenią fani serii. Mnie

osobiście przeszkadzała za duża liczba

retrospekcji i wspomnień, które znacznie

spowalniały tempo akcji.

PIŁA

USA, AUSTRALIA 2004

DYSTRYBUCJA:

MONOLITH

PIŁA II

USA, KANADA 2005

DYSTRYBUCJA:

KINO ŚWIAT

REŻYSERIA:

DARREN LYNN BOUSMAN

REŻYSERIA:

JAMES WAN

OBSADA:

CARY ELWES

KEN LEUNG

DANNY GLOVER

TOBIN BELL

OBSADA:

TOBIN BELL

SHAWNEE SMITH

DONNIE WAHLBERG

ERIK KNUDSEN

Nie można jednak narzekać na tempo

powstawania kolejnych sequeli. Rok

2009 przyniósł nam szóstą już z kolei

odsłonę, w której Hoffman po zwycię-

stwie w części piątej postanawia zająć

się kolejnym obiektem, Williamem. Tym

razem powracamy do klimatu części

pierwszej i po raz kolejny poznajemy

cały plan Jigsawa oraz jego zależności

ze wszystkimi przeszłymi i obecnymi

następcami. Dość jednak zgryźliwości.

Prawda jest taka, że chciałbym, by trosz-

kę czasu minęło przed premierą „Piły VI”

- by można ją było obejrzeć na spokoj-

nie, wyzbywając się swoich uprzedzeń

i niechęci do serii. Ostatnia odsłona

bowiem okazuje się jedną z najlepszych

w historii, ba, posunąłbym się nawet do

stwierdzenia, że jest to po prostu dobry

ilm, który swobodnie mógłby konkuro-

wać z oryginałem, szczególnie w kwestii

przewrotnego i szokującego zakończe-

nia. Oczywiście, część szósta porówna-

nie to przegrałaby, ale na pewno z ho-

norem. Naprawdę jestem pełen podziwu

dla twórców, którzy nie dość że po raz

kolejny potraili zaszokować sadystycz-

nymi i brutalnymi pułapkami, to jeszcze

zrobili, co mogli, by tchnąć świeżość do

serii, i to z całkiem niezłym skutkiem. Po-

zostaje poczekać, co przyniesie kolejna,

już zapowiedziana część.

Nie wiem tak naprawdę, gdzie szukać

fenomenu serii. Bo prawda jest okrutna

- przede wszystkim o fenomenie zade-

cydowali twórcy, uparcie produkując

kolejne części, zawzięcie je reklamując

i umiejętnie podsycając plotki wokół ich

powstawania. Ani sadystyczne pułapki,

ani pseudointeligentne zagadki nie ura-

towałyby połowy z tych ilmów, gdyby

nie perfekcyjnie opanowany marketing.

I choć moja zjadliwość wobec serii zo-

stała znacznie przytępiona przez szóstą

część, to obawiam się, że będę mógł

jeszcze z niej skorzystać przy częściach

7, 8, 12, 20. Czego sobie i Wam nie ży-

czę.

SAW III

SAW IV

PIŁA III

USA, KANADA 2006

DYSTRYBUCJA:

KINO ŚWIAT

PIŁA IV

USA, KANADA 2007

DYSTRYBUCJA:

KINO ŚWIAT

REŻYSERIA:

DARREN LYNN BOUSMAN

REŻYSERIA:

DARREN LYNN BOUSMAN

OBSADA:

TOBIN BELL

SHAWNEE SMITH

ANGUS MACFAYDEN

BAHAR SOOMEKH

OBSADA:

TOBIN BELL

SHAWNEE SMITH

DONNIE WAHLBERG

COSTAS MANDYLOR

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: