forex w praktyce. vademecum inwestora walutowego. wydanie ii rozszerzone cała książka.pdf

FOREX W PRAKTYCE. VADEMECUM INWESTORA WALUTOWEGO

Rozdział 4. Analiza techniczna ................................163

4.1. Wprowadzenie ........................................................................ 163

4.2. Analiza wykresów .................................................................... 172

4.3. Trend ...................................................................................... 181

4.4. Oscylatory ............................................................................... 213

4.5. Silny czy słaby rynek ................................................................ 225

4.6. Człowiek i jego automat ......................................................... 230

Rozdział 5. Zarządzanie ryzykiem ............................245

5.1. Charakterystyka procesu inwestycyjnego ................................ 245

5.2. Dywersyfikacja, czyli gdzie inwestować .................................. 247

5.3. Ile zainwestować — zmienność rynków i ekspozycja ............. 249

5.4. Poziomy obrony i realizacji zysku ........................................... 254

5.5. Nauka i ocena inwestycji ......................................................... 260

Rozdział 6. Psychologia inwestora ............................263

6.1. Inwestor emocjonalny — skrajny przykład ku przestrodze ....... 263

6.2. Charakterystyka inwestora emocjonalnego ............................. 265

6.3. Wnioski racjonalizatorskie ...................................................... 267

Rozdział 7. Broker na rynku walutowym

— wróg czy przyjaciel ............................269

7.1. Broker i jego odmiany ............................................................. 269

7.2. Jak wybrać brokera? ................................................................ 276

7.3. Pierwsze kroki i codzienna współpraca z brokerem ............... 282

7.4. Warto wiedzieć — zarządzający, piramidy finansowe,

sygnały transakcyjne i roboty ................................................... 284

Zakończenie .......................................................289

Bibliografia .........................................................291

Rozdział 5.

Zarządzanie ryzykiem

Nawet biegła znajomość narzędzi analitycznych i mechanizmów

rządzących rynkami nie wystarcza do odniesienia trwałego sukcesu

inwestycyjnego. Każdemu inwestorowi na przeszkodzie stoją jeszcze

dwie istotne bariery — problem zarządzania ryzykiem i psychologia.

I nawet doświadczony, umiejący się posługiwać metodami analizy

technicznej uczestnik handlu może w krótkim czasie doprowadzić

swoimi decyzjami do poważnych strat kapitału, jeśli inwestując na

rynku, zlekceważy te czynniki. Każdą decyzję inwestycyjną traktować

należy z jednakową powagą i konsekwencją. O tym będzie jednak

więcej w części poświęconej psychologii. W tym rozdziale zajmiemy

się problematyką zarządzania ryzykiem. O ile wcześniejsze rozdziały

koncentrują się wokół kwestii „jak zarobić?”, w tej części postawione

zostanie o wiele bardziej istotne pytanie — „a ile można na tym stra-

cić?”. Przed rozpoczęciem każdej działalności rynkowej warto prze-

myśleć tę właśnie kwestię.

5.1. Charakterystyka procesu inwestycyjnego

Czym właściwie zajmują się inwestorzy? Z jakich elementów składa się

ich faktyczna działalność? Warto chwilę zatrzymać się nad tym zagad-

nieniem. Niezależne od specyfiki inwestora oraz charakteru jego dzia-

łalności każdy proces inwestycyjny można podzielić na cztery etapy:

246

FOREX W PRAKTYCE. VADEMECUM INWESTORA WALUTOWEGO

określenie celów inwestycyjnych;

ustalenie polityki inwestycyjnej;

wybór i zastosowanie metod inwestycyjnych;

pomiar i ocena wyników uzyskanych przez inwestora przy

zastosowaniu określonej strategii.

Pierwszą i zasadniczą decyzją, determinującą wszystkie późniejsze

kroki, jest precyzyjne określenie celów inwestowania. Wybór celów

inwestycyjnych pośrednio określa wymaganą stopę zwrotu, poziom

akceptowanego ryzyka, a także horyzont inwestycyjny. Cele inwesty-

cyjne określa się w zasadzie poprzez wyznaczenie docelowej stopy

zwrotu z inwestycji w danym horyzoncie czasowym. Stopa zwrotu

może być określona bezwzględnie (np. 30% w skali roku) lub

w odniesieniu do stóp zwrotu z aktywów o podobnej charakterystyce

inwestycyjnej (np. roczna stopa zwrotu indeksów giełdowych bądź

funduszy inwestycyjnych). W każdym momencie należy być świado-

mym wszechobecnego w gospodarce powiązania pomiędzy poten-

cjalnym zyskiem a podejmowanym ryzykiem.

Po ustaleniu celów inwestycyjnych kolejnym etapem jest okre-

ślenie założeń polityki inwestycyjnej, która dotyczy sposobu aloka-

cji aktywów i zarządzania ryzykiem. Należy przy tym pamiętać, aby

zasady polityki umożliwiały osiągnięcie założonego wcześniej celu

inwestycyjnego. Polityka inwestycyjna powinna ściśle regulować

następujące kwestie:

wybór rynków, na których dokonywane będą inwestycje;

limity ekspozycji zarówno globalnej, jak również w podziale

na poszczególne rynki (warunki dywersyfikacji portfela);

zasady zarządzania ryzykiem (określenie maksymalnego

poziomu straty globalnej lub dla poszczególnych pozycji).

Powyższe zagadnienia zostaną bliżej omówione w kolejnych czę-

ściach tego rozdziału. Wybór taktyki inwestycyjnej — metod, jakie

247

Zarządzanie ryzykiem

będą wykorzystywane do otwierania i zamykania poszczególnych

pozycji — powinien być oparty na indywidualnym doświadczeniu

inwestora, wprowadzeniem do tej tematyki są rozdziały poświęcone

analizie fundamentalnej i technicznej tej książki. Po zakończeniu

określonego okresu inwestycji (tydzień, miesiąc, rok) powinna nastę-

pować ocena osiągniętych rezultatów przy wybranym poziomie ryzyka.

Wnioski z doświadczeń inwestora z tego okresu stanowią cenną pod-

stawę dalszej ewolucji systemu.

5.2. Dywersyfikacja, czyli gdzie inwestować

Problem rozłożenia zaangażowania inwestora na finansowych rynkach

jest szeroko omawiany w literaturze przedmiotu. Znane w środowi-

skach inwestorów powiedzenie mówiące o niebezpieczeństwach zwią-

zanych z „wkładaniem wszystkich jajek do jednego koszyka” dosyć

dobrze obrazuje to zagadnienie. Szeroko rozumiany portfel inwesty-

cyjny powinien być podzielony przynajmniej na kilka segmentów,

jednym z nich może być rynek walutowy.

Decydując się na inwestowanie w waluty, warto być świadomym

wzajemnych powiązań, jakie występują pomiędzy poszczególnymi

rynkami. Nadmierne zaangażowanie w silnie powiązane ze sobą pary

walut prowadzi do nadmiernego ryzyka — rozumianego jako silne

wahania wartości portfela pod wpływem zmian cen. W tabeli 5.1

przedstawione zostały wartości korelacji w 2008 r. obliczone w opar-

ciu o dzienne stopy zwrotu dla rynków najbardziej popularnych wśród

inwestorów. Mianem „umiarkowanej” korelacji można określić zależ-

ność pomiędzy danymi parami o wartościach pomiędzy 30% a 60%,

powyżej 60% będzie to już silne wzajemne powiązanie. Rozsądnym

rozwiązaniem jest traktowanie rynków o wyraźnej lub silnej zależ-

ności łącznie jako jednej pozycji portfela inwestycyjnego. Tym samym

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: