Rozdział 2.pdf

To szaleństwo , powiedziałam sobie w duchu, stojąc przed błyszczącymi, czarnymi

drzwiami z polerowaną, mosiężną kołatką w kształcie nietoperza. Przynajmniej ktoś tu miał

poczucie humoru. Jude mieszkał w ogromnym, eleganckim domu w stylu Tudorów, któremu

brakło zaledwie kilku stóp kwadratowych by przypominać rezydencję. Dom stał pośrodku

starannie przystrzyżonego trawnika i otaczały go wysokie żywopłoty, prawdopodobnie po to,

żeby zablokować dopływ światła słonecznego w ciągu dnia. Jeśli nie, to jego ogrodnik musiał

mieć nadmiernie rozwiniętą potrzebę prywatności.

Bogata dzielnica West Chase, w której mieszkał Jude, była oddalona od mojego

zapuszczonego mieszkania tak bardzo, jak tylko się dało, i ładną chwilę zajęło mi żeby ją

odnaleźć. Właściwie to miałam już trzydziestominutowe spóźnienie. Zastanawiałam się, czy

Jude odpuścił sobie czekanie na mnie. Może to ja powinnam sobie odpuścić... Co ja tu w

ogóle robiłam?

Miałam cały tydzień, żeby to sobie wyperswadować, ale jakimś cudem nie zrobiłam

tego. Nie mogłam przestać myśleć o tym, co powiedział – o tym, że jego krew mogła mi

pomóc. Miałam nadzieję, że nie będę musiała wypić całego galonu, żeby poczuć jakiś efekt.

Będąc Niezmiennym nigdy nie nabyłam upodobania do smaku krwi i surowego mięsa, tak jak

większość wilkołaków. Mówiąc o innych wilkołakach, ciekawe co pomyśli sobie o mnie moja

rodzina. W końcu bratałam się z wrogiem.

Jakby ich to obchodziło , zakpiłam. To nie było tak, że moja matka i ojciec wyrzekli się

mnie, ale odsunęliśmy się od siebie po tamtym okropnym wieczorze gdy stało się jasne, że

nigdy nie przemienię się w wilkołaka. Do tego doszło też kilka innych rzeczy, które sprawiły

że zachowywaliśmy w stosunku do siebie dystans. Rzeczy, o których wolałam nie myśleć i

które puszczałam w niepamięć, gdy nie byłam w kontakcie z rodzicami.

Jedynym członkiem rozdziny z którym go utrzymywałam, był mój młodszy brat

Diego. Byliśmy sobie naprawdę bliscy i dużo rozmawialiśmy. Tak ja jak, Diego wyrwał się ze

schematu i opuścił naszą rozdzinę. Teraz prowadzał się ze sforą latynoskich wilkołaczych

twardzieli z całkiem adekwatną nazwą Los Lobos , czyli Wilki. Mało pomysłowe, ale

wilkołaki były bardziej praktyczne niż twórcze.

Uniosłam dłoń, żeby zapukać już chyba po raz piąty i znów ją opuściłam. Czy dobrze

robiłam? Czy będę żałować swojej decyzji kiedy już znajdę się po drugiej stronie tych

błyszczących, czarnych drzwi?

Zanim zdążyłam zmienić zdanie, drzwi otwarły się na ościerz i stanął w nich Jude,

patrząc na mnie.

Luz, cieszę się że cię widzę. Bałem się, że nie przyjdziesz na spotkanie.

Zabrzmiało to tak, jakbyśmy odbywali towarzyską wizytę – tak jakbym wpadła do

niego na drinka. No cóż, w sumie to nie odbiegało wcale od prawdy. W końcu przyszłam tu

po to, żeby pozwolić mu napić się swojej krwi. Poczułam, jak po mojej skórze przebiegają

dreszcze i odepchnęłam od siebie tą myśl. Łatwiej było udawać, że przyszłam tu tylko w

interesach i wyrzucić z umysłu obraz białych, ostrych kłów, które wystawały odrobinę spod

jego zmysłowej górnej wargi.

Pogubiłam się trochę po drodze – powiedziałam sztywno. – Przepraszam za spóźnienie.

Ale jesteś tu teraz... I tylko to się liczy. – Jude odsunął się na bok i wykonał zapraszający

gest w stronę drzwi. – Wejdź, proszę.

Minęłam go i weszłam do mrocznego wnętrza domu. Serce waliło mi chyba ze sto

razy na minutę. Teraz wiedziałam, jak czuły się ludzkie kobiety gdy szły na randkę w ciemno.

Bezbronnie.

Rozgość się – wymruczał Jude.

Miał na sobie cienką, czarną, wyciętą pod szyją koszulkę, która opinała jego

muskularną pierś, i sprane dżinsy. Spodobał mi się jego luźny ubiór i miałam nadzieję, że nie

przesadziłam ze swoim własnym. Miałam na sobie krótką, zalotną, czarną spódnicę w

czerwone kwiaty i pasującą do niej jasnoczerwoną, jedwabną bluzkę.

Nie istniała żadna wiarygodna wymówka, dla której miałabym się stroić dla wampira,

ale kupiłam ten strój całe wieki temu w czasach gdy chodziłam na randki, a teraz po prostu

leżał bezużyteczne w mojej szafie. Mimo tego, że wiedziałam że dzisiejszy wieczór był

spotkaniem wyłącznie biznesowym, nie mogłam się powstrzymać żeby go nie założyć.

Poczucie, że jestem ładna przydało mi pewności siebie, a w tej właśnie chwili potrzebowałam

całej pewności siebie jaką tylko mogłam z siebie wykrzesać tylko po to, żeby wejść do domu

Jude’a.

Zamknął drzwi tak delikatnie, że nawet tego nie usłyszałam. I tak byłam zbyt zajęta

rozglądaniem się dookoła. Ogromny dom został udekorowany antykami, przynajmniej te jego

części, które mogłam dostrzec. Wypolerowane parkiety lśniły w przytłumionym świetle

miniaturowego żyrandola wiszącego nad moją głową.

Masz piękny dom – powiedziałam, czując się niezręcznie.

Dzisiejszego wieczora nic nie jest piękniejsze od ciebie. Cieszę się, że rozpuściłaś włosy...

miałem nadzieję, że to zrobisz.

Jude odsunął kilka zabłąkanych kędziorów z mojej szyi, a ja zadrżałam, czując dotyk

jego wielkiej dłoni na swojej wrażliwej skórze.

Dziękuję – nagle poczułam falę nieśmiałości, która sprawiła że poczułam się na tyle

nieswojo, żeby się zirytować. – Więc gdzie to zrobimy? – spytałam, unosząc podbródek.

Jude uniósł brew.

To dla ciebie tylko interes, zgadza się?

A czemu nie miałoby tak być? – rzuciłam mu wyzywające spojrzenie. – W końcu to jest

tylko interes, prawda?

Jego spojrzenie stwardniało.

W rzeczy samej. W takim razie chodź za mną. Pokażę ci, gdzie zaplanowałem nasze

spotkanie – odwrócił się i ruszył przed siebie bezgłośnie. Nie miałam innego wyboru, jak

tylko pójść za nim w głąb jego wielkiego domu.

Minęliśmy po drodze mnóstwo pokoi, zanim gestem zaprosił mnie do jednego z nich

na końcu długiego korytarza. Przeszłam raczej niechętnie przez próg i znalazłam się w czymś,

co wyglądało na gabinet. Pod ścianami ustawiono regały z książkami, a na biurku w końcu

pokoju stał zamknięty laptop. Hmm, wampir który jest na bierząco z nowoczesną

technologią... interesujące. Wielu z nich tego nie robiło, preferując życie, jakie wiedli w

przeszłości. Wyglądało na to, że Jude lubił patrzeć w przyszłość. Mogłam mu to policzyć za

plus. Nie żebym kiedykolwiek była zainteresowana spotykaniem się z wampirem, ale jednak.

W drugim końcu mrocznego pokoju, przed kominkiem, stała długa, niska kanapa obita

brązową skóry. Ku mojemu zaskoczeniu, dostrzegłam w palenisku małe, strzelającego w górę

języki ognia. To było źródło całego światła w pomieszczeniu. Moją pierwszą myślą było to,

że na zewnątrz było jeszcze za gorąco, żeby palić w kominku. Ale potem zdałam sobie

sprawę, że nie. Jude musiał przykręcić znacznie centralne ogrzewanie, bo w pokoju panowała

przyjemna temperatura.

Zapraszam – wskazał ręką kanapę i zaczekał aż usiądę, i dopiero potem zajął miejsce obok

mnie.

Na kolanach i łydkach czułam żar bijący od ognia i przez moment żałowałam, że

zamiast spodni założyłam spódnicę. Tyle że wtedy musiałabym je z siebie zdjąć, kiedy będzie

mnie gryzł, a spódnicę mogłam po prostu podciągnąć do góry.

Samo myślenie o tym, że nurkuje między moje uda i podciąga spódnicę na wysokość

talii sprawiło, że zrobiłam się nerwowa. Zrobiłam kilka głębokich wdechów, żeby się

uspokoić. To biznes. To tylko biznes , powtarzałam sobie surowo w myślach. On chce tylko

spróbować twojej krwi. Nie ma w tym absolutnie nic erotycznego .

Taa, jasne. Ta myśl natychmiast wyparowała z mojej głowy, gdy spojrzałam w górę i

napotkałam oczy Jude’a w blasku ognia. Były na wpół przymknięte z pożądania. Patrzył na

mnie z taką intensywnością, że spłonęłam rumieńcem i odwróciłam wzrok.

Odchrząknęłam nerwowo.

Uhm... więc co teraz? – spytałam, starając się nie brzmieć na tak poddenerwowaną, na jaką

się czułam.

Jestem niezłą twardzielką, ale nie mam zbyt wielkiego doświadczenia jeśli chodzi o

tego typu sprawy. I żadne z tych doświadczeń nie było miłe.

Teraz to – wymruczał Jude.

Pochylił się, ujął w dłonie moją twarz i wycisnął na moich ustach tak delikatny

pocałunek, że ledwie go poczułam. To było tak wspaniałe, a ja byłam tak spragniona kontaktu

fizycznego, że niemal mogłam mu pozwolić na więcej. Tyle że to miała być umowa

biznesowa... a nie schadzka, co próbowałam sobie wmówić.

Chwileczkę – odsunęłam się od niego, zanim zdążył pocałować mnie ponownie. – Co...

dlaczego mnie całujesz?

Spojrzał mi w oczy.

Po pierwsze dlatego, bo tego chcę. A po drugie, bo próbuję cię, że tak powiem, rozgrzać.

Picie czyjejś krwi jest tak równie ważną sprawą co seks. Chyba nie chciałabyś kochać się z

kimś bez małej gry wstępnej, prawda?

Skąd mam to wiedzieć? – skrzyżowałam ramiona na piersiach w obronnym geście. –

Słuchaj, wydawało mi się, że mówiłeś że to nie będzie miało żadnego seksualnego podtekstu.

Oczy Jude’a rozbłysły.

Jeśli chcesz to możemy to zrobić metodycznie i na zimno, ale obawiam się, że mimo

wszystko to ciągle może zawierać pewne elementy, które będą ci przypominać o seksie.

Jakie elementy? Po prostu mnie ugryziesz, to wszystko – uniosłam brodę i zmarszczyłam

brwi.

To nie jest wszystko. Pomyśl o tym, Luz. – Jego głos był głęboki i miękki. – Rozłożysz dla

mnie swoje nogi... otworzysz się dla mnie. A ja... ja będę cię penetrował – jego oczy

prześlizgnęły się do miejsca, w którym zaciskałam dłonie na podołku, i wiedziałam że myśli o

moich udach. O ich wewnętrznej stronie. W mojej głowie pojawił się kolejny obraz jego ust

między moimi nogami, liżących, ssących... gryzących.

Dobry Boże, znów robiłam się cała mokra i gorąca, myśląc o tych zakazanych

rzeczach i słuchając tego głębokiego, miękkiego głosu opisującego co będziemy robić. Co się

ze mną dzieje? Nie mogę się poddać temu uczuciu , nakazałam sobie stanowczo. Nie mogę .

Wzięłam głęboki wdech.

Słuchaj, przystąpmy do tego w końcu, dobrze? – powiedziałam tak szybko, jak tylko

mogłam. – Chciałeś napić się mojej krwi... w porządku, więc napij się jej. Nie będę czekać

cały wieczór.

Jude potrząsnął głową.

Szkoda. Ja mógłbym spędzić całą noc, każdą noc na podziwianiu i odkrywaniu tajemnic

twojego pięknego ciała. W porządku – ześlizgnął się z kanapy i nagle znalazł się przede mną

na kolanach. – Rozłóż dla mnie swoje nogi, Luz.

Te słowa wypowiedziane głębokim, zmysłowym głosem sprawiły, że zadrżałam,

robiąc to o co mnie poprosił. Pomimo gorąca bijącego od ognia, moje ciało pokryła gęsia

skórka. Ale to właśnie po to tu przyszłam i byłam zdeterminowana doprowadzić to do końca.

Tak było do momentu, w którym Jude podciągnął w górę moją spódnicę i poprosił

mnie o zdjęcie bielizny.

Miałam na sobie czarne, koronkowe bokserki, które zakrywały mnie kompletnie, więc

pomyślałam że założenie ich było z mojej strony mądrym posunięciem. Nie było mowy o

tym, żeby zobaczył przez nie chociaż skrawek mojej szparki. To się dobrze składało, skoro

nie chciałam żeby wiedział jak bardzo mnie podniecał. Byłam teraz tak gorąca, wilgotna i

zdenerwowana, że ledwo mogłam skupić się na tym co do mnie mówił. Musiałam go poprosić

dwa razy żeby powtórzył, zanim dotarł do mnie sens jego słów.

Słucham? – spytałam, wpatrując się w niego tępo.

Powiedziałem, że musisz je zdjąć – pociągnął za elastyczny, koronkowy materiał bokserek.

– Przeszkadzają.

W czym? – zapytałam z naciskiem, spoglądając na swoje nogi widoczne w blasku ognia. To

znaczy... masz tu spory kawałek uda, w który możesz mnie ugryźć. W jaki sposób... moja

bielizna ci przeszkadza?

Wolę gryzienie w pachwinę... tam, gdzie udo łączy się twoim ciałem. Łatwiej wtedy

znaleźć naczynie krwionośne.

Spojrzałam na niego podejrzliwie.

Nie zmyślasz tego tylko po to, żeby zdjąć ze mnie majtki?

Przysięgam, Luz, że potraktuję to jako umowę i nie będę próbował cię wykorzystać –

powiedział sucho. – Chyba że chcesz, żebym zrobił coś więcej niż tylko gryzienie – uniósł

pytająco brew.

Nie – rzuciłam pośpiesznie, czując jak płoną mi policzki. – Ja po prostu... to krępujące, to

wszystko. Ja nigdy nie... nie jestem przyzwyczajona do tego, żeby mieć tam mężczyznę.

Oczywiście, że nie. – Przesunął powoli jedną ręką po moim udzie. – Ale obiecałem ci, że

nie wezmę niczego, czego sama mi nie dasz, pamiętasz?

Jak mam ci zaufać?

Wzruszył ramionami.

Jak na razie się na mnie nie zawiodłaś, prawda? Nie uważasz, że mogłem po prostu wziąć

to czego chciałem, zamiast z tobą porozmawiać?

Lodowaty dreszcz strachu przebiegł po moim kręgosłupie.

Chyba mogłeś.

Ale nie zrobię tego – jego głos nagle złagodniał. – Mogę być wieloma rzeczami, Luz, ale z

pewnością nie jestem gwałcicielem.

W porządku. – Nie wiedziałam dlaczego, ale mu uwierzyłam. Mógł sobie być wampirem,

ale jak na razie zachowywał się jak dżentelmen.

Po prostu powtarzaj sobie, że to tylko umowa biznesowa. Im szybciej wymienimy krew,

tym prędzej będziesz mogła stąd wyjść. – Głos Jude’a był niemal znudzony, ale jego oczy

były dziwnie skupione.

Wybierając między zaufaniem, a utratą szansy na kontrolowanie swojej paniki przez

jego krew zdecydowałam, że zrobię to, o co mnie poprosił. Skinęłam głową, pomimo dziko

walącego serca.

W porządku, zdejmę je.

Wstałam z pozycji półleżącej i sięgnęłam pod spódnicę. Zaczepiłam kciukami o brzeg

elastycznej, czarnej koronki i zsunęłam bokserki do samych kostek. Miałam trochę kłopotów

z przeciągnięciem ich przez czarne sandałki z paseczków, które miałam na stopach, ale Jude

pomógł mi bez słowa i wkrótce byłam już kompletnie naga pod swoją krótką spódnicą.

Świetnie – spojrzał na mnie w skupieniu. – Teraz mogę sięgnąć.

Taa, po prostu wspaniale – wymamrotałam. Czując się potwornie niepewnie, usiadłam na

kanapie i wróciłam do swojej półleżącej pozycji. Nie mogłam uwierzyć, że naprawdę to

robiłam, nie mogłam uwierzyć, że zaraz rozłożę nogi i pozwolę mu... Nie mogłam dłużej o

tym myśleć. Zamknęłam szczelnie oczy.

W porządku, jestem gotowa.

Odpręż się.

Uniósł moją spódnicę, a potem jego duże, ciepłe dłonie pogładziły moje kolana,

rozdzielając je delikatnie. Zacisnęłam dłonie w pięści, czując jak porusza się między moimi

nogami, a jego szerokie ramiona rozsunęły moje uda o wiele bardziej, niż mogłoby mi się to

podobać. Zastanawiałam się, czy widział jak bardzo byłam teraz podniecona, jak wilgotna się

stałam, i skrzywiłam się w duchu ze wstydu. Był wampirem – jako szanujący się wilk nie

mogłam sobie pozwolić na to, by mnie podniecał. A jednak dotyk jego dłoni na moim ciele,

jego miękki, głęboki głos mruczący żebym się odprężyła i otworzyła przed nim, ciepły,

pikantny zapach jego skóry z nikłym śladem drogiej wody kolońskiej – to wszystko składało

się na zapowiedź najbardziej zmysłowego doświadczenia w moim życiu.

Jakie to żałosne. Pozwalanie na to by ugryzł mnie wampir, to najlepszy seks jaki mogę

mieć , zganiłam się w myślach. Czułam, jak moja szparka otwiera się w miarę, jak na nią

naciskał, próbując dotrzeć do wewnętrznej strony mojego uda. Czy w tym przytłumionym

świetle mógł zobaczyć jak bardzo byłam wilgotna i śliska? Czy mógł wyczuć zapach mojego

podniecenia? Dla wilkołaków zapach miał kolosalne znaczenie. Nie sposób było tego udawać,

więc jeśli twój partner był wilkołakiem, to wiedział że masz ochotę na seks albo nie. Nie

byłam pewna czy z wampirami sprawy miały się tak samo. Jeśli tak było, to przynajmniej

Jude był na tyle dobrze wychowany, żeby o tym nie wspominać. Cieszyła mnie jego

staromodna dworskość. I bez mówienia o tym czułam się wystarczająco skrępowana, że tak

mnie podniecał.

Nie myśl o tym , nakazałam sobie. Nic ci nie będzie. Wszystko w porządku. Szybkie

ukłucie w udo i po krzyku . Chyba powinnam się martwić, czy te ostre jak brzytwa kły, które

widziałam w jego ustach, bardzo mnie zranią przebijając moją skórę. Mimo wszystko nie

dbałam o to. Jedyne o czym byłam w stanie myśleć, to jak bardzo byłam zdenerwowana,

zgrzana i zawstydzona.

A potem poczułam jego oddech na wewnętrznej stronie uda.

Zamarłam. Aż do tego momentu wierzyłam, że mogę przez to przejść. Że mogę bez

problemu pozwolić mu na to, by mnie dotykał i napił się mojej krwi, nawet z tak intymnego

miejsca. Ale teraz kiedy to się miało stać, poczułam jak ogarnia mnie ślepa panika.

Moje podniecenie szlag trafił. Wszystko przez strach. Moje gardło zdawało się

zaciskać i nie mogłam już oddychać – nie mogłam nabrać wystarczająco dużo powietrza,

nawet mimo tego, że moje płuca pracowały jak miechy. Na czoło wystąpił mi zimny pot, a

serce zaczęło walić jak młot, próbując wyskoczyć z mojej piersi.

O Boże, nie mogę. Nie mogę !, pomyślałam całkiem niespójnie. Powróciłam myślą do

tamtej nocy – do pijanego człowieka leżącego na mnie całym ciężarem swojego ciała, do

obrzydliwego smrodu jego potu i oddechu zalatującego whisky na moim policzku, gdy

próbował we mnie wejść. A potem wróciłam wspomnieniami do jeszcze innej nocy. Do

czasu, gdy byłam zbyt młoda i zbyt słaba żeby się bronić... Nie! Nie mogę o tym myśleć! Nie

mogę. Nie mogę!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: