Begonie to jedne z najpiękniejszych kwiatów uprawianych na balkonach i tarasach. Zachwycają nas różnorodnością kształtów, kolorów i form. Jedni kochają je za wspaniałe, ozdobne liście, inni uwielbiają kwiaty tych wspaniałych roślin. Warto poświecić chwilę i dokładniej przyjrzeć się „królowej” balonów i tarasów.
Kwiaty o pędach zwisających pięknie prezentują się na balkonach lub tarasach. Tworzą kaskady okrywające ściany lub kolorowe kule, gdy rosną w doniczkach podczepionych pod sufitem. Najciekawiej prezentują się w barwnych kompozycjach.
Śródziemnomorski styl wprowadza atmosferę południowych wakacji, do których dostęp mamy za każdym razem, gdy wyjdziemy na taras. Urządzając swój taras w tym stylu zadbajmy o kwiaty takie jak bugenwille, granaty, oleandry czy lantany. Koniecznie umieśćmy pomiędzy nimi cytrusy, drzewka oliwne i pachnące zioła w ceramicznych doniczkach, takie jak rozmaryn, bazylia, tymianek, oregano czy lawenda. Dobrze jest zawczasu zadbać o kolorystykę ścian i mebli - najlepiej w kolorach bieli i błękitu, co przywoła na myśl klimat greckich wysp lub w kolorze terakoty - włoskich miast.
Nordycki styl krajów Północy zdominowany jest przez słoneczniki. Latem na tarasie wprowadzają one słoneczną, ciepłą i sielską atmosferę. Tłem dla żółtych kwiatów mogą być kwiaty białe, astry lub rumianki, albo niebieskie, a już koniecznie szafirowe donice, meble i kurtyny. Ogromne hoje i pnącza wijące się po kratkach dodatkowo podkreślają urodę kwitnących kwiatów. Wiklinowe meble podkreślają naturalne piękno i pozwalają na swobodny, niczym nie skrępowany relaks wśród roślinności.
Romantyczny styl to taras oglądany przez różowe okulary. Sielski, arkadyjski klimat wprowadzą róże, rośliny najromantyczniejsze z romantycznych. Doskonale komponują się z pachnącą lawendą oraz kwiatami w kolorze bieli - zwisającymi lobeliami czy werbeną, różowymi pelargoniami, begoniami i urzekającą sundavillą. Jasne meble lub plecione z wikliny dodatkowo pogłębią nastrój romantycznych chwil.
Styl neutralny czyli kalejdoskop barw, kwiatów i ziół, które latem chcemy mieć wokół siebie na tarasie. W doniczkach możemy posadzić zwisające petunie, wielokolorowe koleusy, niebieski ołownik, różowe lub czerwone pelargonie, werbeny i fuksje. Meble wykonane z metalu i szkła dodadzą elegancji, na stole koniecznie postaw bukiet świeżych kwiatów lub, jeśli szkoda ci je ścinać - małą doniczkę z bujnie kwitnącym kwieciem.
Drzewa i krzewy liściaste, ich zastosowanie we florystyce: dają swoisty mikroklimat
Pochodzenie roślin doniczkowych:
*kaktusy, opuncje – Meksyk*Szeflera – Wietnam*tulipany – Turcja*juka – USA*hortensja – Japonia
Rośliny doniczkowe o ozdobnych liściach:
*begonia rex*kalatea*bluszcz*maranta*fitonia
Rośliny doniczkowe o ozdobnych kwiatach:
*anturium*kliwia*hiacynty*pierwiosnek(prymulka)*gerbera*słoneczniki*starzec purpurowy*skrzydłokwiat
Rośliny doniczkowe o ozdobnych owocach
*papryka*cytryna*mandarynka pokojowa
Łacińskie nazwy
*begonia królewska begonia rex*zielistka chlorophyttum*bluszcz hedera*pasiatka zwisła zebrina *papryka capsicum*cyklamen perski cyclamen persicum*kaladium dwubarwne caladium bicolor*fatsja japońska fatsia japonik*niedośpian hypoestes
Warunki jakie musza mieć rośliny rosnące w oknach
Światło, temp., wilgotność, sprzyjające warunki, długość dnia i nocy
Wymagania uprawowe roślin cytrusowych:
Wymagania yprawowe kaktusów:
*musi mieć okres spoczynku*podlewamy gdy ziemia zupełnie wyschnie
Cechy florystyczne sukulentów:
*egzotyczny wygląd*niezwykłe kształty*jaskrawo ubarwione kwiaty*potrafią przetrwać wysokie temp, duże nasłonecznienie*bardzo wytrzymałe*jako ozdoby ogrodów – agawa*rojnik – na skalniak lub jako wypełniacz
Rozmnażanie roślin doniczkowych:
*przez sadzonki*przez podział*przez liście*prze bulwki*przez odrosty
Storczyki pielęgnacja
Wzrost sympodialny:
*polega na przejmowaniu funkcji wierzchołka przez jeden z pąków bocznych po przekwitnięciu dotychczasowego pędu głównego *roślina ma więcej niż jeden pęd
*kiedy jeden pęd wyrośnie i przekwitnie u jego podstawy wyrasta nowy, który wytwarza swoje własne korzenie np. Cattleya *kwiaty mogą pojawić się na szczycie pędu, w kątach liści i u podstawy
*u wielu storczyków sympodialnych często występuje pewna szczególna cecha: rośliny rosnące epifitycznie nie mając kontaktu z glebą, muszą gromadzić wodę i składniki pokarmowe. Do tego celu służy im specjalna warstwa otaczająca korzenie zwane welamenem lub pseudobulwą *torebki etylowe wydzielają
Wzrost monopoidalny
*roślina ma jeden pęd o nieograniczonej możliwości wzrostu*rośliny te wytwarzają korzenie u podstawy pędu
*liście wyrastają naprzemianlegle lub naprzeciwlegle wzdłuż całej łodygi*pędy kwiatostanowe pojawiają się w kątach liści np. Phalaenopsis
Epifit – rośliny rosnące na innych roślinach, nie są pasożytami Lito fit – roślina żyjąca na skałachMieszaniec- roślina powstała ze skrzyżowania dwóch odmian. Wymagania uprawowe paproci:
Zalety hydroponiki:
Rośliny do dekoracji balkonu i tarasu:
Czym się różnią kaktusy od sukulentów:
Kaktusy do innych sukulentów najłatwiej odróżnić po tworach zwanych areolami. Są to punkty wegetacyjne, z których wyrastają kwiaty, odrosty
Różnice między agawą a aloesem:
Agawa: sztywne liście zakończone cierniem, niebieskie liście, kształt rozety, bardzo rzadko kwitnie
Aloes: miękkie liście, delikatnie zakończone
Kształty kaktusów:
*liściasty*segmentalny*zwieszający się*pnący*krzaczasty
Paprocie
*nie znoszą dymu, spalin i suchego powietrza w ogrzewanych kaloryferami domach
Oświetlenie: światło rozproszone Podlewanie: ziemia musi być zawsze wilgotne, nie dopuścić do zalania korzeni Nawożenie: od wiosny do jesieni pożywka w płynie najlepiej raz na miesiąc Rozmnażanie: przez podział starych kęp lub oddzielenie kawałka kłącza z 1-2 liśćmi przez zarodki, wysiew w temp 20stopni. Jest to trudny sposób rozmnażania ale jedyny dla zanokcicy gniazdowej Asplenium nidus, która nie tworzy pędów bocznych. *rumora*giejchenia drobnolistkowa*podrzeń*zanokcica gniazdowa Asplenium nidus
Zalety uprawy hydroponicznej:
*ograniczone podlewanie co 2-3*nie przelejemy rośliny*keramzyt jest czysty, higieniczny nadaje się do szpitali, nie ma zapachu, jest lżejszy od ziemi, chemicznie obojętny, stabilny, przez długo czas nie zmienia swoich właściwości, proste nawożenie, brak infekcji od podłoża, rzadkie przesadzanie, podnoszenie wilgotności powietrza, dodatni wpływ na zdrowie, zmniejsza hałas
*ochrona torfowisk
Przykłady:
*ananas*anturium*asparagus*zanokcica*begonia zimowa*zielistka*cisus*dracena *juka*kaktusy*bluszcz
Przykłady roślin balkonowych:
*pelargonia*fuksja*kocanka*szałwia*bratki*Maciejka*petunie*surfinie*dalie*niecierpek
Solite: roślina rośnie sama, nie znosi innych roślin w tej samej doniczce
Zakazy co do roślin chronionych:
- nie można zrywać
- nie można niszczyć
- nie można zbierać ich owoców i innych częśći
- nie można sprzedawać
- przewozić przez granicę państwa
pojęcia:
ekologia - nauka o wzajemnym stosunku organizmów i środowiska.
ekosystem - stanowi zespół organizmów żywych tworzących biocenozę i biotop.
biocenoza – część ożywiona
biotop – część nieożywiona
Gatunki roślin rocznych i wieloletnich na łące:
roczne: dmuszek, drżączka, proso, jęczmień
wieloletnie: piórówka, stokłosa, kłosówka, kostrzewa
Bielenie
w 54% HNO3 , czas bielenia w kwasie to 12h
w 33% wodzie utlenionej, czas bielenia to 6 tyg. Po tym okresie szyszki
opłukuje się i moczy w czystej wodzie, a następnie suszy się.
Barwienie
Do barwienia używa się barwników anilinowych, które rozciera się na jednolitą papką
(20g sproszkowanej farby z małą ilością gorącej wody).
Aby efekt barwienia był lepszy należy do roztworu dodać 10ml detergentu np. ludwika.
Rośliny połączone w pęczki zanurza się w roztworze barwnika na 5-10 min ,
po czym wyjmujemy, opłukujemy zimną wodą i suszymy.
Metody suszenia
technika zielnikowa: rośliny zasusza się pomiędzy warstwami gazet, przyciśnięte
czymś cieżkim.
spalanie siarki: rośliny powiązane w pęczki wieszamy do dołu w pojemniku
lub zamkniętym pomieszczeniu, zapalamy siarkę, rośliny muszą być w pojemniku
lub pomieszczeniu 24h. Rośliny wyjmujemy dopiero po zgaszeniu siarki i wywietrzeniu.
Utrwalanie kolorów w roztworach kwasów:
- HNO3
- H2SO4
- woda utleniona
- zw. zawierający aktywny i techniczny chlor
- płuczemy w zimnej wodzie
- suszymy zimnym powietrzem
- gorący roztwór wapna chlorowanego z dodatkiem sody
Utrwalanie gałęzi w glicerynie:
Jedna część gliceryny na 2 części ciepłej wody. Gałęzie podcięte na ukos wstawiamy
do roztworu. Wchłanianie gliceryny najlepiej przebiega w miejscu chłodnym.
Czas pobierania roztworu to kilka dni lub tygodni. Gałęzie układamy luźno w
wazonie. Po wyjęciu gałęzi z roztworu suszymy je.
Preparowanie w roztworze soli:
2 garści soli na 1l gorącej wody.
Zanurzenie rośliny w roztworze soli powoduje pojawienie się kryształków soli. Suszy
się na gazetach.
preparowanie w cukrze:
Jadalne części rośliny pokrywa się białkiem i wkłada się w cukier i otrzepuje
woskowanie:
przed woskowaniem rośliny wcześniej trzeba napoić.
szkieletowanie:
Zanurzamy liście w wodzie na dłuższy czas. Tkanka miękiszowa rozkłada się
kilka tyg. Ten czas możmy skrócic gotując liście przez 10-15 min w roztworze
100g sody na 1l wody i 50g wapna gaszonego lub 50ml ludwika na 1l wody.
Szkielety płuczemy w wodzie. Pozostałości tkanki usuwamy szczoteczką,
przechowujemy w kartonach.
Bagno zwyczajne:
- występuje prawie na calym obszarze Polski
- ma biale kwaty
- krzew trujący
- działa odurzająco
- roślina objeta ścisla ochroną gatunkową
- środek przeciwko molom- stosowany przy bólach pleców i piet, ukłuciach owadów,
2 gat roślin chronionych:
- konwalia majowa
- grzybień biały
Czynniki składające się na środowisko ekologiczne:
- klimatyczne
- glebowe
- mechaniczne (wiatr, śnieg, ogień)
- biotyczne (żywe elementy środowiska)
Styl wegetatywny Układy w tym stylu zgodne są z naturalnym sposobem rozrastania się roślin. Stąd wywodzi się nazwa stylu. Układając kompozycje należy dążyć do zachowania naturalnych form roślin, kierunku ich wzrostu i biegu pędów, wielkości poszczególnych kwiatów i ich ilości, a także sposobu kwitnienia. Zestawiać można gatunki występujące razem w siedlisku naturalnym. Roślin rosnących pojedynczo nie należy łączyć w pęczkach, w przeciwieństwie do tych rosnących w dużych zespołach, niejako „towarzysko" oraz kwitnących obficie i powtarzających kwitnienie. Styl ten wymaga, by wszystkie rośliny były tak osadzone w układzie kompozycyjnym, jak rosną naturalnie w przyrodzie. Jedne wyrastają wysoko, strzeliście, inne tworzą niskie kępy, jeszcze inne rozprzestrzeniają się kobiercowo. Popełnimy błąd, jeśli na przykład pachnące fiołki, które w naturze rosną nisko, rozprzestrzeniając się jak dywanik, zechcemy umieścić pojedynczo w środku układu kompozycyjnego, zamiast pogrupowane w pęczkach, u jego podstawy. Przecież i w naturze rosną kępkami i pod innymi roślinami, zajmując najniższe piętro. Nie zachowamy też stylu, jeśli strzeliste kwiatostany ostróżki przytniemy krótko i osadzimy w podstawie kompozycji. Żaden z rodzajów kwiatów nie powinien dominować, powinny one być tak ułożone, aby wszystkie zachowały swe naturalne piękno. Kompozycje wegetatywne wyglądają najlepiej w naczyniach płaskich. Naczynie powinno być podporządkowane kompozycji.
Styl dekoracyjny Charakter kompozycji dekoracyjnych polega na interesującym zestawieniu barw i masie różnorodnych roślin skupionych w układzie kompozycyjnym. Ten styl nie wymaga w takim stopniu jak styl wegetatywny zachowywania naturalnego wyglądu kwiatów. Kompozycje w tym stylu ogląda się ze wszystkich stron. Najczęściej miewają one kształt kulisty, czasem przypominają w zarysie kroplę. Ważną rolę odgrywają kształty użytych kwiatów. Dobiera się je na zasadzie kontrastów. Kuliste astry zestawia się z formami smukłymi, stożkowatymi, np. lwiej paszczy. W stylu dekoracyjnym można używać dużej ilości kwiatów, dbając , by barwy nie były zbyt liczne, co mogłoby doprowadzić do pstrokacizny. Najspokojniej i elegancko będzie wyglądać kompozycja, jeśli wybierzemy jedną podstawową barwę, a do niej dodamy tonacje prowadzące do barwy następnej, np. od żółtej do pomarańczowej, czy od błękitnej do purpurowej. Układ barw nie może sprawiać wrażenia oderwanych plam; powinny one harmonijnie przechodzić jedne w drugie. Im mniej rodzajów kwiatów użyjemy w kompozycji, tym będzie ona klarowniejsza i bardziej uporządkowana. Jednakowe rodzaje kwiatów można łączyć w grupy, jakby małe wiązanki, a te z kolei zestawiać w całość układu w stylu dekoracyjnym. Wiązanki te powinny być układane luźno i rytmicznie, z zachowaniem proporcji złotego podziału. O wiązance mówimy wtedy, gdy najmniej 2-3 kwiaty zostały związane ze sobą kompozycyjnie. W wiązance największy kwiat na najkrótszej łodydze umieszczony jest u podstawy wiązania. Drugi, nieco mniejszy, na dwukrotnie dłuższej łodydze — powyżej pierwszego. A trzeci, najmniejszy, na trzykrotnie dłuższej łodydze, winien wieńczyć cały układ. Układając kwiaty dbać trzeba o to, aby ich łodygi rozchodziły się z jednego miejsca, to jest z miejsca wiązania, zwanego również punktem wzrostu lub mocnym punktem. Z niego wyrasta cała kompozycja. Właśnie z powodu tego punktu, miejsca wiązania się ze sobą poszczególnych łodyg, układ zwiemy wiązanką. Pomiędzy poszczególnymi wiązankami powinna być zachowana swobodna przestrzeń, ponieważ tylko wtedy każda z nich nabierze wyrazu. Środek kompozycji w stylu dekoracyjnym podkreślony jest specjalnie dobranymi formami kwiatów, liści czy owocostanów. Są one najczęściej kuliste i koliste i tworzą motyw główny całego układu. Natomiast formy lekkie i strzeliste tworzą w układzie kompozycyjnym struktury pionowe. Wychylające się i przewieszające rośliny, uło...
igor_igor