Rozdział 6.pdf

ROZDZIAŁ 6

OCZAMI EDWARDA

Dzisiaj wstałem z łóżka tylko dlatego, by się dowiedzieć, czy

mój anioł chodzi właśnie tymi samymi drogami co ja. Alice

wciąż była przybita. Esme nie mogłem rozszyfrować. Carlisle

miał dzisiaj dowiedzieć się czy to ona. Ta piękna brązowo włosa

dziewczyna, o oczach, w których można utonąć. Jej usta i figura

zawsze przyćmiewały każdą kobietę. Gdy dowiem się, że to

ona, zrobię wszystko, co w mojej mocy by mi wybaczyła. Będę

błagał na kolanach. Za każdym razem, gdy zostaje

wypowiedziane jej imię staje mi przed oczami jej postać. Była

idealna w każdym calu. Jej śmiech napełniał mnie nadzieja na

lepsze jutro. Pamiętam te noce, które razem spędziliśmy. Jej

nagie piękne ciało było takie kruche. Była słotka jak czekolada,

a jej zapach mnie wzywał.

Potem na jej urodzinach wydarzyło się tak wiele. Nadal sobie

tego nie wybaczyłem. Pamiętam jak widziałem w jej oczach jak

gasną iskry radości, gdy mówiłem, że jej nie kocham. To było

największe kłamstwo świata. Była dla mnie jak gwiazda w

pochmurną noc, jak słońce latem. Odszedłem. Nie wiedziałem

czy jest szczęśliwa. Może była z Mike. Na myśl o tym za mocno

zgniotłem szklane serce.

Spojrzałem właśnie na zegarek. Musiałem zacząć się zbierać,

ale strasznie trudno wyrwać się z myśli o niej. Poszedłem do

garderoby i włożyłem coś na siebie. Zeszyłem na dół, gdzie

rodzeństwo już na mnie czekało. Dzisiaj jechaliśmy

samochodem Emmetta. Nie odezwałem się do nikogo. Oni

rozmawiali przez cały czas, a ja nawet nie miałem pojęcia, o

czym mówili. Cały czas zanurzony byłem w swoich myślach, w

marzeniach do tyczących Belli.

Właśnie już wjeżdżaliśmy na parking szkolny. Zwróciłem uwagę

czy Ewelin i Leonard już są. Wtedy przypomniałem sobie

pewien moment.

Retrospekcja

„ Ja i Bella leżeliśmy na polanie, i obejmowałem ją i całowałem.

W pewnym pomiecie spytała.

– Gdybyś mógł mieć dzieci, jakie imiona byś im dał?

Zaśmiałem się z jej pytania, ale odpowiedziałem na jej pytanie

–Ewelin i Leonard. Wiem staro modne imiona, ale by pasowały

do naszych dzieci. Oboje się zaśmialiśmy. „

–Edward, Edward... Jesteś tu? To Alice wyrwała mnie z

zamyślenia.

–Tak jestem. Wysiadłem z samochodu. Rodzeństwo Swan

właśnie stało na parkingu i rozmawiało o czymś. Alice ich

zawołał i pomachało do nich. Odwrócili się do nas widać było na

ich twarzach niechęć, obrzydzenie do naszej rodziny. O co

chodziło? Kiedy Alice do nich pomachał, że by przeszli oni

odwrócili się i poszli w kierunku szkoły. Właśnie zadzwonił

dzwonek na lekcje, więc byliśmy zmuszeni do pójścia na

zajęcia. Przez cały czas myślałem nad tym, że Bella dała

imiona dzieciom takie, jakie wtedy powiedziałem.

Ewelin była naprawdę podobna do matki miał czekoladozłote

oczy i lokowane włosy. Tylko, że nie były jej loki koloru brązu

tylko miedzianego. A Leonard był mniej podobny do mojej

ukochanej. Po niej miał tylko włosy. Oczy zielonozłote, a

fryzurę w nieładzie. Ich ojciec musiał być facetem o

miedzianych włosach w nieładzie i zielonych oczach. Opis

podobny do mojego. Haha. Wampiry nie mogą mieć dzieci, co

prawda spałem z Bellą. Nadal wspominam te cudowne chwile.

A co do zielonych oczu to miałem kiedyś takie. Co prawda tak

wyobrażałem sobie dzieci moje i Pięknej. Poczułem, że mój

telefon zawibrował. Dostałem sms od Carlisa o treści: „ To jest

nasza Bella.”

Moje serce zamarło. Zacząłem sobie wyobrażać Belle, jak teraz

wyglądała. Musze poinformować o tym resztę. Za minutę lunch.

Spróbuje coś wyciągnąć od jej dzieci.

Zadzwonił dzwonek, poszedłem poszukać rodzeństwa. Stali

przed stołówką.

–To nasza Bella. Powiedziałem jedno hasło i już wszyscy

wiedzieli, o co chodzi.

– To, co robimy? Zapytała Rose. Wow! Ją ta sprawa obchodzi.

– Trzeba się czegoś dowiedzieć. Weszliśmy na stołówkę i

ustawiliśmy się po jedzenie by udawać normalnych. Wszyscy

skierowali się do stolika, przy którym siedzieli Swanowie.

–Cześć przywitał się radośnie Alice. W odpowiedzi coś

odburknęli.

–O co chodzi? Zapytałem, zobaczyłem w ich oczach, że to nie

był dobry pomysł.

– Do myśl się tatusiu. Po tych słowach zostaliśmy staliśmy jak

wryci, a oni odeszli. Czy ona właśnie nazwała mnie swoim

ojcem?–Jak ona cię przed chwilą nazwał? Zapytał głupkowato

Emmett. Ja w tym czasie wstałem z krzesła i wyszedłem ze

stołówki. Szłem w stronę wyjścia, które prowadziło na parking.

Nie miałem kluczyków od samochodu. Dlatego postanowiłem

iść pieszo do szpitala. Na szczęście okazało się to 15 minut

zwykłym ludzik krokiem. Wjechałem windą na piętro 4, gdzie

znajdowała się chirurgia. Podeszłem do pielęgniarki i

poprosiłem.

– Przepraszam, czy mogłaby pani poinformować dr. Izabellę

Swan o tym, że na nią tu czekam.

–Dobrze, ale mogłabym znać pana godność.

– Edward Cullen.

Kobieta weszła przez duże drzwi, a ja zacząłem myśleć, co

mnie opętało, że tu przyszedłem. Po chwili drzwi się otworzyły,

a to, co ujrzałem zaparło mi dech w piersi. Wyszła z drzwi

najpiękniejsza kobieta świata. Długie nogi, a na stopach buty na

obcasie. Do tego niebieska sukienka z dużym dekoltem. Jej

loki. Miałem ochotę zanurzyć w nich ręce. A jej twarz i te oczy.

Myślałem, że była aniołem stworzonym specjalnie dla mnie.

Kiedy obserwowałem jak idzie do mnie. Nie mogłem pojąć jak

Bella wypiękniał. Kiedyś była ideałem, a teraz jest o stopień

wyżej od ideału. Widać miał minę bojową.

– Chodź, właśnie skończyłam pracę.- Prowadziła mnie w dół

schodów, potem na parking i wsialiśmy do jej auta. Przez cały

ten czas panował cisza. Podjechaliśmy do jakiegoś ładnego

domu przy lesie. Weszliśmy do dużego jasnego salonu. I

dopiero teraz się odezwała.

–Posłuchaj to, że jesteś ich ojcem nic nie znaczy. Bo to nie ty

się nimi opiekowałeś. To nie ty zmieniałeś im pieluchy to nie ty

byłeś, kiedy Leoś pierwszy raz coś zagrał na fortepianie.-

Dopiero po sekundzie do tarło do mnie to, co Bella powiedziała.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: