KRZYWIZNY KRĘGOSŁUPA – ROLA,CZAS POWSTANIA; POWIĄZANIE Z PIONIZACJĄ CIAŁA Kręgosłup przejawia w płaszczyźnie pośrodkowej wężowate wygięcia. Odcinek piersiowy i krzyżowy tworzą wygięcia w kształcie łuku zwróconego wypukłością do tyłu tzw. kifozy, odcinki lędźwiowy i szyjny tworzą łuki wygięte wypukłością do przodu tzw. lordozy.ROLA: z punktu widzenia dynamiki rola tych krzywizn polega na łagodzeniu wstrząsów (siły reakcji podłoża) przenoszonych z kończyn na tułów i głowę. Krzywizny te potęgują działanie krążków międykręgowych, których amortyzacja nie wystarczałaby do przeciwdziałania wstrząsom powstałym podczas chodzenia, biegu czy skoku. CZAS POWSTANIA: kifoza krzyżowa jest wygięciem wrodzonym. Pozostałe kształtują się już w życiu pozapłodowym. W drugiej połowie pierwszego roku życia kształtuje się lordoza szyjna, której powstanie związane jest z próbami i opanowaniem przyjmowania pozycji siedzącej. Kifoza piersiowa i lordoza lędźwiowa kształtują się w ścisłej współzależności ze sobą w drugim roku życia, ich powstawanie związane jest ze zmianami przystosowawczymi w łańcuchu kinematycznym kręgosłupa zmierzających do utrzymania pozycji pionowej tułowia przy minimalnym zużyciu energii mięśniowej.POWIĄZANIE Z PIONIZACJĄ CIAŁA: wygięcia o charakterze lordozy podsuwają się pod rzut środka ciężkości (głowy, klatki piersiowej, tułowia) skracając ramie siły oporu. Kifoza piersiowa powoduje cofnięcia środka ciężkości klatki piersiowej przesuwając jego rzut pionowy do tyłu. Kształt kręgosłupa jest właściwością związaną z wyprostowaną postawą ciała człowieka dorosłego. Tworzenie się skrzywienia kręgosłupa do przodu w części szyjnej i lędźwiowej jest w związku z przemieszczaniem się ciężaru głowy i całego ciała z chwilą gdy dziecko zaczyna podnosić głowę podczas siadania i chodzić w pozycji wyprostowanej.Oprócz skrzywień osi podłużnej występują także skrzywienia boczne tzw. skoliozy. W większości jest to skrzywienie prawostronne, które zaczyna się tworzyć między 7 a 8 rokiem życia. Można je tłumaczyć asymetrią jaka zaczyna się tworzyć między dwoma symetrycznymi połowami organizmu. Lewa połowa ciała jest cięższa z powodu większego ciężaru lewej półkuli mózgu, większej długości kończyny dolnej. RODZAJE POŁĄCZEŃ KOSTNYCH (OMÓWIĆ Z PUNKTU WIDZENIA RUCHOMOŚCI Połączenia między kośćmi dzielą się na: stawy pełne i jamowe.
Do stawów pełnych zalicza się więzozrosty, kościozrosty, chrząstkozrosty. Każda z tych form może z biegiem czasu ulec skostnieniu (np. połączenie miedzy kośćmi czaszki), przechodząc w trzeci rodzaj stawu pełnego kościozrost. Te trzy formy stawów pełnych różnią się między sobą rodzajem tkanki łącznej sąsiadującej ze sobą kości.
Podstawa podziału stawów jamowych jest kształt powierzchni stawowych. Dzielą się one na: płaskie, kuliste, zawiasowe, obrotowe, siodełkowate, owalne, faliste STAWY SPRZĘŻONE.DEFINICJA, PRZYKŁADY Stawy sprzężone jest to zespół stawów, co najmniej dwóch, w których ruch zachodzi jednocześnie i są to: staw skroniowo – żuchwowy, staw kręgosłupa, staw kośćca klatki piersiowej , staw skokowo dolny i poprzeczny stępu, staw promieniowo- łokciowe przedramienia , stawy międzynadgarstkowe, staw obręczy kończyny górnej (mostkowo obojczykowy i barkowo obojczykowy) OPISZ BUDOWĘ,MOŻLIWOŚCI RUCHOWE I ZABEZPIECZENIE WIĘZADŁOWE STAWÓW RAMIENNEGO I BIODROWEGO STAW RAMIENNY: łączy kończynę wolną z jej obręczą. Wypukłą powierzchnię tworzy powierzchnia stawowa głowy kości ramiennej pokryta chrząstką szklistą. Dół stawowy utworzony jest przez wydrążenie stawowe pokryte chrząstką szklistą, która na obwodzie przechodzi w chrząstkę włóknistą tworząc obrąbek stawowy. Obrąbek powiększa i pogłębia powierzchnię stawową oraz utrwala ruchy w stawie. Głowa kości ramiennej osadzona jest stosunkowo płytko w panewce co umożliwia wykonywanie obszerniejszych ruchów. Torebka stawowa jest obszerna i luźna , wzmacniają ją więzadło kruczo – ramienne i więzadło obrączkowo – ramienne. Jest to staw prosty, kulisty i wieloosiowy o trzech stopniach swobody ruchu i znacznym zakresie ruchu. Można w nim wykonać ruchy odwodzenia i przywodzenia o zakresie ok. 90 stopni, zginania i prostowania o zakresie 115 stopni, nawracania i odwracania o zakresie ok. 96 stopni. W następstwie połączenia ruchów zginania i prostowania z odwodzeniem i przywodzeniem powstają ruchy obwodzenia.
STAW BIODROWY: łączy miednicę z wolną kończyną dolną, jest to staw kulisto – panewkowy, prosty i wieloosiowy. Powierzchnie stawowe tworzą: powierzchnia księżycowata panewki kości miednicznej i wypukła powierzchnia stawowa głowy kości udowej. Powierzchnie stawowe pokrywa chrząstka szklista, która w obrębie panewki przechodzi w chrząstkę włóknistą tworząc obrąbek panewkowy.
Więzadła: w dolnej części panewki obrąbek przechodzi w położone wewnątrz stawu więzadło poprzeczne panewki tworząc otwór, przez który przechodzi więzadło głowy kości udowej.
Torebka stawowa w porównaniu z torebką stawu ramiennego jest krótsza i bardziej napięta. Wzmacniają ją liczne i mocne więzadła, które przyczyniają się do częściowego ograniczenia zakresu ruchomości stawu. Są to: więzadło – biodrowo udowe; więzadło kulszowo – udowe; więzadło łonowo – udowe; warstwa okrężna.
W stawie tym można wykonać ruchy wokół trzech osi głównych i są to: zgięcie i prostowanie wokół osi czołowej , odwodzenie i przywodzenie wokół osi strzałkowej, nawracanie i odwracanie wokół osi podłużnej biegnącej od środka głowy kości udowej do środka stawu kolanowego OMÓW BUDOWĘ ŚCIANY JAMY BRZUSZNEJJama brzuszna osłonięta jest częściami kostnymi jedynie w części górnej i dolnej. U góry wchodzi ona w obręb klatki piersiowej, do której wpukla się przepona stanowiąca górną ścianę jamy brzusznej. U dołu jama brzuszna sięga w obręb miednicy.
Od przodu i z boków jama brzuszna ograniczona jest mięśniami przyczepiającymi się na żebrach i na kościach miednicy. W częściach bocznych znajdują się mięśnie płaskie, których włókna mają kierunek podobny do mięśni międzyżebrowych. Są to: mięsień skośny zewnętrzny i wewnętrzny brzucha, pod nimi leży mięsień poprzeczny brzucha. Mięśnie te w części przyśrodkowej przechodzą w rozcięgna, między, którymi przebiegają pionowo: mięsień prosty brzucha i mięsień piramidowy. Przepona jest cienkim mięśniem oddzielającym jamę brzuszną od jamy klatki piersiowej. Ma ona kształt kopuły zwróconej wypukłością do góry. Mięśnie przepony są przyczepione do brzegów dolnego otworu klatki piersiowej. Zależnie od przyczepów odróżniamy w przeponie część: lędźwiową, żebrową i mostkową.
Ścianę tylną brzucha stanowią: mięsień czworoboczny lędźwi i mięśnie międzypoprzeczne boczne lędźwiowe. Mięsień czworoboczny lędźwi złożony jest z dwóch warstw, których włókna krzyżują się ze sobą. Pod skóra brzucha leży powięź podskórna. Głębiej, w zależności od grubości podściółki tłuszczowej, leży powięź mięśnia skośnego brzucha zewnętrznego. Jest to powięź powierzchniowa brzucha, która stanowi część powięzi powierzchniowej ciała. Powięź ta w okolicy pierścienia pachwinowego powierzchniowego przechodzi na otwory wychodzące z tego kanału pod skórę, a więc na powrózek nasienny u mężczyzny i więzadło obłe macicy kobiety. Powięź otacza te otwory, zstępując z nimi, u mężczyzn do moszny jako powięź mięśnia dźwigacza jądra, u kobiet do zakończenia więzadła w wargach sromowych większych.
Na powierzchni wewnętrznej ściany przedniej znajduje się pięć fałdów, oddzielających sześć dołków. Od szczytu pęcherza biegnie do pępka fałd pępkowy pośrodkowy. Biegnie w nim pasmo łącznotkankowe, które jest zanikłym przewodem omoczni. Po obu stronach fałdu leżą doły nadpęcherzowe, po boku których biegną fałdy pępkowe przyśrodkowe z zanikłymi tętnicami pępkowymi. Bocznie od tych fałdów leżą doły pachwinowe przyśrodkowe, które od zewnątrz ograniczone są fałdami pępkowymi bocznymi BUDOWA ŚCIANY SERCA.SPECYFIKA BUDOWY MIĘŚNIA SERCOWEGO NASIERDZIE: jest cienką błoną surowiczą pokrywającą zewnętrzną powierzchnię mięśnia sercowego wraz z leżącymi za jego powierzchni naczyniami wieńcowymi MIĘSIEŃ SERCOWY – zbudowany jest z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej. Różni się swą budową od mięśni szkieletowych tym, że poszczególne komórki łączą się z komórkami sąsiadującymi za pomocą odgałęzień, tworząc w ten sposób sieć mięśniową. Włókna kurczliwe przechodzą przez odgałęzienia do komórek sąsiednich. Wnętrze komórki zajęte jest przez sarkoplazmę i leżące w niej jądra. Na przebiegu włókien mięśniowych biegną poprzecznie cienkie twory tzw. wstawki. Warstwa mięśniowa serca jest najgrubsza w obrębie komory lewej, cieńsza w ścianie komory prawej i najcieńsza w przedsionkach. Błona mięśniowa komór nie łączy się bezpośrednio z błoną mięśniową przedsionków oprócz pęczka przedsionkowo – komorowego. Na granicy miedzy przedsionkami i komorami znajdują się pierścienie włókniste.
Błona mięśniowa przedsionków składa się z dwóch warstw: powierzchniowej i głębokiej. Warstwa głęboka jest oddzielna dla każdego przedsionka. Jedne z włókien tej warstwy zaczynają się i kończą na pierścieniach włóknistych tworząc pętlę. Inne gromadzą się okrężnie na ujściach żył do przedsionków.Błona mięśniowa komór składa się z trzech warstw. Włókna warstwy powierzchniowej zbiegają się do pierścieni włóknistych i na końcach zawijają się ósemkowato tworząc tzw. wir serca. Włókna te wchodzą w skład warstwy wewnętrznej ściany komory. Warstwa środkowa najgrubsza w ścianie komory lewej, jej włókna rozpoczynają się i kończą w pierścieniach włóknistych.
WSIERDZIE: jest przezroczystą błoną, która pokrywa ściany przedsionków i komór, przechodząc bezpośrednio w błonę wyściełającą naczyń. Wsierdzie pokrywa również z obu stron zastawki
Agata_2690