LAMENT SWIETOKRZYSKI.pdf

(62 KB) Pobierz
www.maturazpolskiego.pl
„BOGURODZICA”
„Bogurodzica” – arcydzieło polskiego słowa
źródła
prawdopodobnie powstała w XII w.
nie o naleziono łacińskiego pierwowzoru, co wskazuje na polskie źródła tekstu
najstarszy polski tekst zapisany wierszem (o wyrafinowanej konstrukcji)
dwustroficzny przekaz z nutami zachował się w odpisie z 1407 r. (tzw. tekst krakowski I)
tekst krakowski II liczy 13 zwrotek
oba przechowywane są w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie
zaliczana do najdawniejszych polskich pieśni religijnych
„Bogurodzica” przez wieki pełniła funkcje hymnu narodowego
śpiewana przed bitwą pod Grunwaldem i Warną
autor
był niewątpliwie wykształconym człowiekiem
znał także zasady konstrukcji tekstów łacińskich podobnego typu
autorstwo przypisywano często św. Wojciechowi
w roku 1506 Jan Łaski umieszcza „Bogurodzicę” we wstępie do „Statutów Królestwa Polskiego”
czego nie wiemy?
nie znamy tekstu oryginalnego, z którego skopiowano znany nam odpis z 1407 r.
brak informacji o autorze, miejscu i czasie powstania
konstrukcja i problematyka utworu
pieśń ma budowę zdaniowo-rymową
wiersz jest asylabiczny, ale ma skłonność do sylabizmu 1 (przestrzegania jednakowej liczby sylab w poszczegól-
nych wersach)
posiada rymy wewnętrzne i zewnętrzne
ma formę modlitewną (refren „Kyrie elejson” – „Panie, zmiłuj się”)
każda strofo składa się z apostrofy oraz prośby, co stanowi paralelizm kompozycyjny
strofa pierwsza skierowana jest do Matki Boskiej i jest prośbą do Niej o pośredniczenie w modlitwie do Chrystusa
druga strofa jest zwróceniem się do Syna Boga o zapewnienie ludziom szczęścia na ziemi, a po śmierci – zbawie-
nia wiecznego
symbolika liczby 4 w utworze
kwadrat cnót
męstwo, sprawiedliwość, umiarkowanie, roztropność
cztery osoby
Chrystus, Bóg, Jan Chrzciciel i Maria
archaizmy występujące w momencie kopiowania tekstu w 1407 r.
fonetyczne („sławiena”)
słowotwórcze („przebyt”)
leksykalne („gospodzin”)
fleksyjne („bożycze”)
składniowe („Bogurodzica” – związek celownika „Bogu” z mianownikiem „rodzica” zamiast dopełniacza z mia-
nownikiem – Bogarodzica)
Utrwal terminy
antyteza – przeciwieństwo; twierdzenie przeciwstawne innemu (tezie)
apostrofa – bezpośredni zwrot do osoby, bóstwa, zjawiska, idei, przedmiotu
archaizm – forma językowa, która wyszła z użycia; współcześnie pojawia się w różnych odmianach, często wzboga-
cając język
1 sylabizm – (lit.) system wersyfikacyjny, którego zasadą jest stała liczba sylab w poszczególnych wersach, średniówka (w wer-
sach dłuższych niż ośmiozgłoskowe), stały akcent paroksytoniczny w klauzuli każdego wersu oraz prawie stały akcent parok-
sytoniczny przed średniówką; paroksytoniczny – (gr., jęz.) mający akcent na przedostatniej sylabie, charakteryzujący się ta-
kim akcentowaniem.
1 z 2
„BOGURODZICA”
asylabizm – różna ilość sylab w kolejnych wersach strofy
carmen patrium - pieśń o charakterze patriotycznym, obywatelskim, narodowym
deesis – motyw ikonograficzny (gr. modlitwa, błaganie, prośba), trzy postacie centralne z Marią i św. Janem
monodia – pieśń jednogłosowa, wykonywana przez chór bez towarzyszenia instrumentalnego
paralelizm – równoległość kompozycyjna i problemowa; zestawienie dwóch elementów znajdujących się w tekście;
dbałość o zachowanie symetrii tekstu
W literaturze i sztukach pięknych
Krzysztof Kamil Baczyński, „Modlitwa do Bogurodzicy” (wiersz)
Miron Białoszewski, „Stara pieśń na Binnarową” (wiersz)
„Krzyżacy” film, Polska, reż. Aleksander Ford (1960)
Henryk Sienkiewicz, „Krzyżacy” (opis bitwy pod Grunwaldem)
Juliusz Słowacki, „Hymn”
Jan Twardowski, „List do Matki Boskiej” (wiersz w tomiku „Niebieskie okulary”, 1980)
2 z 2
Zgłoś jeśli naruszono regulamin