prawoela.doc

Zestaw nr 1

Zasada dwuinstancyjności -Dwuinstancyjność – jedna z zasad postępowania sądowego i pozasądowego. Oznacza, że strona niezadowolona z orzeczenia organu pierwszej instancji (przed którym rozpoczęto postępowanie) może wnosić przewidziane prawem środki odwoławcze do organu hierarchicznie wyższego (drugiej instancji).

Oblicz termin końcowy do złożenia zażalenia, jeżeli postanowienie otrzymano w dniu 2010/05/22

Omów przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka

- Przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków jest dopuszczalne w postępowaniu podatkowym, choć obwarowane pewnymi warunkami. Wyłączone jako dowód są zeznania uzyskane od osób wymienionych w art. 195 o.p. Brak zdolności, o której tu mowa, może mieć charakter trwały

lub przejściowy. Jeśli ustaną przyczyny niezdolności komunikowania swych spostrzeżeń, dana osoba będzie mogła występować w charakterze świadka. Trwała zaś niezdolność eliminuje daną osobę jako świadka.

Świadkiem jest osoba fizyczna, która w postępowaniu dotyczącym praw lub obowiązków innego podmiotu składa zeznania o faktach spostrzeżonych lub o których otrzymała wiadomość od innych osób.

Zdolność do występowania w charakterze świadka jest ograniczona dwiema instytucjami procesowymi, a mianowicie prawem odmowy składania zeznań przysługującym członkom najbliższej rodziny strony, które zostało wyrażone w art. 196 § 1 o.p., oraz prawem odmowy odpowiedzi na pytanie określonym w art. 196 § 2 o.p.

Prawo odmowy składania zeznań przysługuje małżonkowi strony, wstępnym, zstępnym i rodzeństwu strony oraz powinowatym pierwszego stopnia, jak również osobom pozostającym ze stroną w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli.

Prawo odmowy zaś odpowiedzi na pytanie przysługuje wtedy, gdy odpowiedź mogłaby narazić świadka lub członków jego najbliższej rodziny na odpowiedzialność karną, karną skarbową lub spowodować naruszenie obowiązku zachowania ustawowo chronionej tajemnicy zawodowej. Przed odebraniem zeznania organ podatkowy powinien poinformować świadka o przysługujących mu uprawnieniach i odpowiedzialności za fałszywe zeznania.

Stosownie do art. 247 § 3 kodeksu karnego nie podlega karze za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy osoba, która nie wiedząc o prawie odmowy zeznań lub odpowiedzi na pytania, składa fałszywe zeznanie z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jej samej lub jej najbliższym.

Zestaw 2

Zasada praworządności - Zasada praworządności oznacza, że organy administracji działają na podstawie przepisów prawa. Praworządność oznacza przestrzeganie prawa w sferze jego stanowienia i stosowania.

Omów dowód z dokumentów - Powoływanie dowodów z dokumentów w trakcie toczącego się postępowania dowodowego jest uregulowane przepisami kodeksu postępowania cywilnego (artykuł 244 - 257). Na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego dokumenty w ścisłym znaczeniu dzielą się na dokumenty urzędowe i prywatne. Rozróżnienie to opiera się na kryterium wystawcy dokumentu i ma jednocześnie istotne znaczenie dla oznaczenia jego mocy dowodowej. Co do zasady wszystkie środki dowodowe są sobie równe. Wyjątkiem jednak od zasadniczego równouprawnienia środków dowodowych jest przepis stanowiący, że jeżeli dla danej czynności prawnej wymagana jest forma pisemna, dowód ze świadków lub z przesłuchania stron w sprawie między uczestnikami tej czynności na fakt jej dokonania jest dopuszczalny tylko w wypadku, gdy dokument obejmujący czynność został zgubiony, zniszczony lub zabrany przez osobę trzecią. Regulacja ta daje więc w powyższym przypadku wyraz wyższości dowodu z dokumentu w zestawieniu z dowodem z przesłuchania świadków lub stron. Sąd apelacyjny ma prawo do pełnego i w zasadzie nieograniczonego badania sprawy. W związku z tym jest możliwe w postępowaniu apelacyjnym przytoczenie nowych okoliczności faktycznych i powołanie nowych środków dowodowych, dla wykazania każdej wady w orzeczeniu sądu I instancji. Sąd II instancji może jednak pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli uzna że strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

Oblicz termin końcowy do złożenia odwołania od decyzji, jeżeli decyzja została odebrana w dniu 2010/05/22

Zestaw nr 3

Omów zasadę pogłębiania zaufania obywateli - Zasada Pogłębiania Zaufania Obywateli . „Organy administracji publicznej obowiązane są prowadzić postępowanie w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli”. Zasada ta łączy się z zasadą praworządności i państwa prawa. Chodzi w niej o to, aby działanie organów administracyjnych prowadzących postępowanie wyrażało zawsze przestrzeganie prawa i norm etycznych. Z zasady tej wynika, że w przypadku spornych lub niejasnych kwestii rozstrzygnięcie ma być na korzyść obywatela. Rodzi to poczucie bezpieczeństwa i zaufania, że prawo nie działa na niekorzyść obywatela. Zasada ta pogłębia zaufanie obywateli i rodzi przekonanie, że uczciwe postępowanie jest pewnym standardem wpisanym w katalog przepisów prawnych

Oblicz datę końcową do złożenia zażalenia, jeżeli postanowienie otrzymano w dniu 2010/04/20

Omów skargę administracyjną - Skarga do sądu administracyjnego może być wniesiona przez każdego kto ma w tym interes prawny, w tym także przez prokuratora, Rzecznika Praw Obywatelskich, organizację społeczną, a także przez inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Skargę wnosi się do Sądu w terminie 30 dni od doręczenia rozstrzygnięcia w sprawie, po wyczerpaniu wszystkich środków

zaskarżenia (chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw

Obywatelskich), za pośrednictwem organu, którego działanie

lub bezczynność są przedmiotem skargi. Czyli jeżeli decyzja została wydana przez organ gminy skargę wnosi się za pośrednictwem tego organu. Zgodnie z KPA skarga powinna zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest kierowana, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, oznaczenie miejsca zamieszkania (a w razie jego braku, adresu do doręczeń) lub siedziby stron ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników, przy czym strony

i ich przedstawiciele mają obowiązek zawiadamiać sąd o każdej zmianie swojego zamieszkania, adresu do doręczeń lub siedziby, oznaczenie rodzaju pisma (skarga), wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, wartość

przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wysokości zależy wysokość opłaty

(do wartości przedmiotu zaskarżenia nie wlicza się odsetek

i kosztów związanych z należnością główną), podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika (za stronę, która nie może się podpisać, podpisuje skargę osoba przez nią upoważniona z wymieniem przyczyny, dla której strona sama się nie podpisała), wymienienie załączników.

Zestaw nr 4

Omów zasadę uczestnictwa stron w postępowaniu administracyjnym - Organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Zasada ta może doznać pewnego ograniczenia - organy administracji publicznej mogą od niej odstąpić w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną. Organ administracji publicznej jest zobowiązany utrwalić w aktach sprawy (w drodze adnotacji) przyczyny odstąpienia od zasady czynnego udziału stron.

Zasada ta stanowi procesowe uprawnienie strony, tak więc strona nie ma obowiązku czynnie uczestniczyć w postępowaniu.

Przejawami zasady czynnego udziału stron w postępowaniu są: prawo inicjatywy dowodowej, prawo do czynnego udziału w czynnościach postępowania dowodowego, prawo wypowiadania się co do wyników postępowania dowodowego oraz co do zgromadzonych dowodów i materiałów w sprawie, a także prawo strony do wglądu w akta sprawy[3].

Jeżeli strona bez własnej winy nie brała udziału w sprawie, następuje wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną.

Omów skargę kasacyjną - Skarga kasacyjna- nadzwyczajny środek zaskarżenia w procesie cywilnym przysługujący od prawomocnego wyroku lub postanowienia w przedmiocie odrzucenia pozwu albo umorzenia postępowania kończących postępowanie w sprawie, wydanego przez sąd II instancji.

Omów przeprowadzenie dowodu z wizji lokalnej

W wizji lokalnej odtwarza się przebieg zdarzenia, jest to rekonstrukcja zdarzeń. Każdy z uczestników jest uprzedzony o odpowiedzialności karnej i każdy podpisuje się na protokole. Wizję utrwala się za pomocą kamer lub innych urządzeń.

Zestaw nr  5

Omów środki odwoławcze od decyzji administracyjnej 

Odwołanie od decyzji administracyjnej wnosi strona w ciągu 14 dni od ogłoszenia lub doręczenia decyzji. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał decyzję, do organu wyższego szczebla. Odwołanie nie wymaga szczególnego uzasadnienia. Wystarczy żeby wynikało z niego wyraźnie, iż strona jest niezadowolona z decyzji. W wyniku wniesienia odwołania następuje wydanie drugiej decyzji w taj samej sprawie przez organ nadrzędny, która może być zmieniona w całości, częściowo lub utrzymania mocy, jeśli jest trafna. Decyzja organu odwoławczego jest ostateczna i nie podlega zaskarżeniu. Uchylenie decyzji ostatecznej może być tylko w trybie nadzoru sprawowanego przez organy zwierzchnie nad organami podległymi. Organ nadrzędny może zmienić zaskarżoną decyzję w całości lub części, uwzględniając w ten sposób odwołanie strony.

Zażalenie przysługuje stronom od zapadających w toku postępowania postępowań, ale tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych w kodeksie postępowania administracyjnego. Zażalenie wnosi się w ciągu 7 dni od daty ogłoszenia lub doręczenia postępowania. Wniosek o wznowienie postępowania jest nadzwyczajnym środkiem odwoławczym. Zmierza on do podjęcia na nowo postępowania, które zostało zakończone wydaniem ostatecznej decyzji Wznowienie postępowania może nastąpić, gdy: decyzja wydana została w wyniku przestępstwa (np. przekupieniu urzędnika) dowody, na których oparł się organ okazały się fałszywe ( np. podrobione dokumenty) wyjdą na jaw nowe okoliczności, nie znane w chwili wydania decyzji

Omów zasadę informowania stron - ZASADA INFORMOWANIA STRON I INNYCH UCZESTNIKÓW POSTĘPOWANIA  art. 9 KPA, ozn., że organy adm. państwowej są zobowiązane należycie i wyczerpująco informować strony o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem post. adm. , czuwają aby strony nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek;

Zasady doręczania pism - Przepisy dotyczące instytucji doręczenia zostały uregulowane w Rozdziale 5 Działu IV o.p. oraz w Rozdziale 8 Działu I k. p. a. Przepisy te zawierają generalne zasady rządzące instytucją doręczenia pism. Zasady te określają:

a) miejsce doręczenia,
b) podmioty uprawnione do dokonania czynności doręczenia,
c) sposób ich doręczenia,
d) osoby uprawnione do odbioru pism oraz
e) moment doręczenia.

Miejsce doręczenia pism

I. Doręczanie pism osobom fizycznym

Zasadą jest, że w obu postępowaniach, tj. administracyjnym ogólnym jak i podatkowym, pisma doręcza się osobie fizycznej w miejscu zamieszkania lub miejscu pracy5). Pisma mogą także być doręczane w siedzibie organu, przed którym toczy się postępowanie6). W przypadku postępowania administracyjnego ogólnego istnieje zakaz doręczania pism w siedzibie organu, przed którym toczy się postępowanie w przypadku, gdy sprzeciwia się temu przepis prawa7).

Pismo adresowane do osoby fizycznej uważa się za prawidłowo doręczone w przypadku, gdy zostanie złożone:

- na wskazany adres poczty elektronicznej8) albo
- w postępowaniu podatkowym w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji9) - należy wskazać, iż w judykaturze wskazuje się, iż ten sposób doręczenia dotyczy jedynie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.10)

Należy nadmienić, że w razie niemożności doręczenia pisma w któryś ze sposobów określonych powyżej, a także w innych uzasadnionych przypadkach, pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie11).

Doręczanie pism na wskazany adres poczty elektronicznej jest możliwe jedynie w dwóch przypadkach, tj. jeżeli strona:

- wystąpiła w tym przedmiocie do organu prowadzącego postępowanie lub
- wyraziła zgodę na ten sposób doręczania.

Żądanie strony o zastosowanie elektronicznych środków doręczania pism nie jest wiążące dla organu.12) Oznacza to, iż organ prowadzący postępowanie może to żądanie uwzględnić, ale nie musi.

Na gruncie obu ustaw ten sam sposób doręczenia stosuje się również do pełnomocników strony, ponieważ w postępowaniu administracyjnym (w tym podatkowym) może być nim tylko osoba fizyczna mająca zdolność do czynności prawnych13).

Należy zaznaczyć, iż w postępowaniu podatkowym pełnomocnik musi legitymować się pełną zdolnością do czynności prawnych14).

II. Doręczanie pism osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej

W przypadku, gdy pismo jest adresowane do osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, pisma doręcza się w lokalu ich siedziby osobom uprawnionym do odbioru pism (korespondencji)15). W postępowaniu podatkowym osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, pisma można doręczać także w miejscu prowadzenia działalności. Co więcej – organ podatkowy ma swobodę wyboru – czy doręczy pismo w siedzibie takiego podatnika, czy też w miejscu prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.16) Jednakże osoba przyjmująca pismo musi być upoważniona przez podatnika do odbioru pism. Jak wskazuje się w orzecznictwie, „za osobę uprawnioną do odbioru pism można uznać bowiem osobę, która z racji podziału czynności, w jednostce organizacyjnej wykonuje te czynności”.17)

Podmioty uprawnione do dokonania czynności doręczenia

Przepisy ordynacji podatkowej zawierają ogólną zasadę dotyczącą sposobu doręczenia, zgodnie z którą organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, przez swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów18). Podobnie unormowanie został określony sposób doręczeń w k. p. a.19), jednakże redakcja tej zasady określa szerzej krąg podmiotów uprawnionych do dokonywania czynności doręczania pism. K. p. a. stanowi bowiem, iż organ administracji ogólnej może doręczać pisma za pomocą poczty, swoich pracowników oraz innych upoważnionych osób lub organów. Odmienne określenie w obu ustawach tego ostatniego kręgu osób (w tym organów) uprawnionych do dokonywania doręczania pism w imieniu organu wskazuje na większą dowolność w wybieraniu posłańca – przepisy k. p. a. pozwalają organowi, przed którym toczy się postępowanie upoważnić do dokonania czynności doręczenia każdą osobę lub organ – natomiast organ podatkowy, w przypadku, gdy nie korzysta z usług poczty, może uczynić posłańcem osobę niebędącą jego pracownikiem tylko w przypadku, gdy odrębne przepisy tak stanowią. Wadliwym będzie zatem doręczenie pisma za pomocą osoby zatrudnionej w organie podatkowym na podstawie umowy cywilno-prawnej.

Sposób doręczenia oraz osoby uprawnione do odbioru pism

I. Doręczenie właściwe (bezpośrednie)

Zasadą jest, iż pisma doręcza się stronie lub przedstawicielowi ustawowemu20). Zasada ta zostaje przełamana w sytuacji, gdy strona działa przez pełnomocnika - w tym przypadku pisma doręcza się pełnomocnikowi21), jeżeli organ administracji został powiadomiony o jego ustanowieniu. Zaznaczyć należy, iż doręczenie pisma bezpośrednio stronie z pominięciem pełnomocnika uzasadnia wznowienie postępowania22). Warto zwrócić jednak uwagę na okoliczność, że mocodawca może postanowić, iż pełnomocnictwo swoim zakresem nie obejmuje pełnomocnictwa do spraw doręczeń – w tym przypadku, prawidłowe będzie doręczenie pisma bezpośrednie stronie. W przypadku, gdy organ administracji doręczy pismo zarówno stronie jaki jej pełnomocnikowi - skutki doręczenia wywołuje jedynie doręczenie pisma pełnomocnikowi, natomiast doręczenie pisma stronie wywołuje jedynie ten skutek, że strona jest poinformowana o treści pisma23).

II. Doręczenie zastępcze (uproszczone)

Zarówno przepisy k. p. a., jak i o.p. przewidują, iż w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata24). Przez nieobecność adresata należy rozumieć nieobecność czasową niezwiązaną ze zmianą miejsca zamieszkania lub pobytu25).

Powyższy sposób doręczenia nie ma zastosowania do adresatów będących osobami prawnymi oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej26). Jak słusznie podkreśla się w judykaturze, pokwitowanie odbioru decyzji przez inny podmiot prawny, mający siedzibę w tym samym budynku, nie stanowi skutecznego doręczenia27).

Należy wskazać, że przepisy obu ustaw wskazują, iż w przypadku, gdy nie można dokonać doręczenia właściwego albo doręczenia zastępczego w sposób, o którym mowa powyżej – organ administracji powinien dokonać doręczenia poprzez pozostawienie pisma w urzędzie pocztowym lub urzędzie gminy (miasta) właściwym dla miejsca zamieszkania lub pracy podatnika28). Urząd, w którym pozostawiono pismo przechowuje je przez okres 14 dni. Pismo pozostawia się w urzędzie pocztowym jedynie w przypadku doręczania pisma za pośrednictwem poczty – w pozostałych przypadkach pisma pozostawia się w urzędzie gminy (miasta). W przypadku dokonania doręczenia zastępczego za pomocą pozostawienia pisma w urzędzie pocztowym albo gminy (miasta) należy powiadomić adresata dwukrotnie poprzez pozostawienie zawiadomienia (awiza) o pozostawaniu pisma w urzędzie pocztowym w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

III. Powstanie fikcji doręczenia pisma stronie albo jej pełnomocnikowi

Z powstaniem fikcji doręczenia, a więc w sytuacji, gdy pomimo niedoręczenia pisma przyjmuje się, że adresat je otrzymał, mamy do czynienia w przypadku, gdy:

- pismo, z uwagi na niemożność doręczenia bezpośredniego albo zastępczego, zostało pozostawione na okres 14 dni w urzędzie pocztowym albo gminy (miasta), a adresat był dwukrotnie zawiadamiany o tej okoliczności – w tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem czternastego dnia okresu dokonania pierwszego zawiadomienia, a pismo pozostawia się w aktach sprawy29),
- podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia30),
- adresat pomimo prawidłowego doręczenia odmawia przyjęcia pisma.31)

Dla określenia skuteczności takiego doręczenia istotne znaczenie ma właściwe wypełnienie obowiązków przez doręczyciela, czy to pracownika poczty, czy też organu administracji.32) Powszechnie przyjmuje się, że jeżeli tylko doręczyciel prawidłowo postąpi, tj. wskaże na formularzu potwierdzenia odbioru:

- przyczyny złożenia pisma sądowego w urzędzie pocztowym (placówce pocztowej),
- okoliczność odmowy jego przyjęcia wraz z datą tej odmowy,

to na podstawie tak wypełnionego zwrotnego poświadczenia odbioru można domniemywać, że powstały warunki do zastosowania tego trybu doręczenia pisma.33)

Szczególne sposoby doręczenia

Osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemających osobowości prawnej, które nie mają organów, pisma doręcza się kuratorowi wyznaczonemu przez sąd34). Jeżeli osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej nie może prowadzić swoich spraw wskutek braku powołanych do tego organów oraz nie posiada ustanowionego przez sąd kuratora - organ podatkowy przed dokonaniem doręczenia składa do sądu wniosek o ustanowienie kuratora35). To samo dotyczy osoby fizycznej niemającej zdolności do czynności prawnych36).

Osobom fizycznym nieznanym z miejsca pobytu, pisma doręcza się, co do zasady, kuratorowi wyznaczonemu przez sąd37) – jednakże w przypadku konieczności podjęcia czynności niecierpiących zwłoki – organ podatkowy wyznacza dla osoby nieobecnej – przedstawiciela38), za jego zgodą. Przedstawiciel jest uprawniony do działania do czasu wyznaczenia kuratora dla osoby nieobecnej przez sąd. Tak wyznaczonemu przedstawicielowi doręcza się pisma.

Pisma kierowane do osób korzystających ze szczególnych uprawnień wynikających z immunitetu dyplomatycznego lub konsularnego doręcza się w sposób przewidziany w przepisach szczególnych, w umowach i przyjętych zwyczajach międzynarodowych39).

Co istotne, w sprawach uzasadnionych ważnym interesem adresata lub gdy stan sprawy tego wymaga, organy administracji publicznej mogą dokonywać wezwań za pomocą telegrafu, telefonu, albo przy użyciu innych środków łączności, przy czym wezwanie przekazane w ten szczególny sposób powoduje skutki prawne jedynie wtedy, gdy nie ma wątpliwości, że dotarło do adresata we właściwej treści i w odpowiednim terminie40).

W postępowaniu administracyjnym ogólnym strony mogą być zawiadamiane o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania, jeżeli przepis szczególny tak stanowi41).

Moment doręczenia

Doręczenie uważa się za dokonane z dniem:

a) faktycznego przyjęcia pisma – w przypadku gdy osoba uprawniona do odbioru pisma potwierdza doręczenie pisma własnoręcznym podpisem, ze wskazaniem daty doręczenia albo w przypadku gdy nie może potwierdzić doręczenia lub uchyla się od tego, doręczający sam potwierdzi datę doręczenia wraz ze wskazaniem osoby, która odebrała pismo, oraz podaniem przyczyny braku podpisu42),
b) odmowy przyjęcia pisma – w przypadku, gdy adresat odmawia przyjęcia doręczanego pisma,
c) z dniem doręczenia pisma za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jeżeli:

- organ podatkowy otrzyma w formie elektronicznej potwierdzenie doręczenia pisma w terminie 2 dni od dnia wysłania pisma43),
- organ administracji ogólnej otrzyma potwierdzenie doręczenia pisma w terminie 7 dni od dnia wysłania pisma,

d) z upływem czternastego dnia od pozostawienia pisma w urzędzie pocztowym albo urzędzie gminy (miasta), jeżeli adresat był dwukrotnie zawiadomiony o tym fakcie (zasada powtórnego awizowania), a pismo to nie zostało przez adresata w tym czasie podjęte,
...