współczesne trędy w żywieniu_wyklady.doc

(519 KB) Pobierz
Wykład 1

Wykład 1

 

Co to są ekstremalne warunki środowiska ?

Warunki ekstremalne należy zdefiniować jako skrajnie niekorzystne dla życia i funkcjonowania człowieka warunki zewnętrzne.

Ekstremalne warunki środowiska



 

Klimatyczne

Ekonomiczno-cywilizacyjne











 

Zawodowe – praca w warunkach podwyższonego lub obniżonego ciśnienia, nieważkości, pod ziemią.

Zacofanie gospodarcze powodujące skrajne ubóstwo

-Klimat polarny

-Klimat wysokogórski

-Klimat gorący (mokry, suchy)

 

Ekologiczne

 



 

 

Klęski żywiołowe

naturalne:

- wielkie powodzie

- susza

- wielkie pożary

- erupcje wulkanów

- trzęsienia ziemi

- tajfuny

z winy człowieka:

- działanie wojenne

- katastrofy przemysłowe

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

By wiedzieć jak się żywić w warunkach ekstremalnych należy najpierw poznać reakcje fizjologiczne  naszego organizmu na krańcowe warunki środowiskowe. Musimy wiedzieć co się dzieje kiedy znajdujemy się w niskich lub wysokich temp. otoczenia, albo też bez wody na pustyni, dlaczego astronauci z trudem utrzymują się na nogach po powrocie na ziemię, czy tez dlaczego nurkowie głębinowi cierpią na choroby kości?

 

Co to jest temperatura ciała?

To, co powszechnie nazywa się ciepłotą ciała definiuje się poprawnie jako temperaturę głęboką (wewnętrzną) – panującą we wnętrzu tkanek klatki piersiowej  i jamy brzusznej.

 

Temp. wew. ciała jest wypadkową temperatur różnych narządów wew. i jest wartością stałą, charakterystyczną dla miejsca pomiaru. Wynosi ona ok. 370C.

 

Temp. wew. w rectum  - 37,2 – 37,60C.

Szeroki zakres ekstremalnych temp. wynosi 27 – 45,60C, zazwyczaj jednak poniżej 270C oraz powyżej 420C następuje śmierć.

Wzrost temperatury wew. przekraczający 30C powoduje zaburzenie OUN oraz nerwowej czynności układu krążenia z niewydolnością krążenia.

 

Zmiany temperatury powierzchni ciała człowieka związane z przemieszczaniem się krwi z powłok do wnętrza ciała (slajd).

 

Temp. skóry – tj. zewnętrzna temperatura ciała wykazuje różnice w o wiele większym zakresie. Zmiany temp. skóry uwarunkowane są lokalnymi różnicami w przepływie skórnym krwi.

komfort cieplny

T skóry = 340C

 

 

 

 

Zdolność człowieka do wykonywania pracy, a także do przebywania w różnych warunkach otoczenia zależy od termoregulacji, regulowanej przez ośrodek termoregulacji, wrażliwy na temp. wew. ciała.

 

Termoregulacja – jest możliwość utrzymania stałej temperatury wew. ciała niezależnie od zmian temperatury otoczenia. 

 

T ciala – constans

ca 370C

 

 

 

 

Organizm cowieka jest stałocieplny co oznacza, że ma możliwość utrzymywania stałej temperatury wew. niezależnie od zmian temp. otoczenia.

 

Utrzymanie stałej temp. wew. ciała jest możliwe dzięki systemom termoregulacji, których działanie polega na dostosowaniu ilości ciepła wytwarzanego w organizmie w toku przemian metabolicznych i wymienionego z otoczeniem do potrzeb bilansu cieplnego ustroju w różnych warunkach środowiska (gorąco, zimno).

 

Zmienność temperatury wewnętrznej

wieczór – 37,30C

Zmienność okołodobowa

rano – 36,80C





 

 

 

 

 

 

u kobiet temp. wzrasta o 0,50C w drugiej fazie cyklu menstruacyjnego



Zmienność zależna od płci

 

 

 

 

 

 

w środowisku umiarkowanym  wzrasta proporcjonalnie do intensywności wysiłku

 

Zależność od aktywności fizycznej



             

 

 

 

 

u noworodków jest niższa niż u ludzi dorosłych 34 - 350C



Zależność od wieku

 

 

 

 

 

Elementy układu termoregulacji: (slajd)

1.      Termoreceptory i termodetektory, czyli struktury wrażliwe na zmiany temp. otoczenia lub temp. wew. ciała.

2.      Ośrodek termoregulacji integrujący i transformujący informacje ze struktur wrażliwych na temperaturę.

3.      Efektory układu termoregulacji.

 

 





Termodetektory

 

 

 

 

                                        Podwzgórze                       Rdzeń kręgowy

 

           Ośrodek eliminacji ciepła                                        Ośrodek zachowania ciepła





 

 

 

 

                                               Ośrodek termoregulacji

 

Schemat nerwowej kontroli elementów efektorowych termoregulacji

              współczulny układ nerwowy                                   OUN                        nerwy somatomotoryczne

ruchy dowolne

reakcje behawioralne

mięśnie szkieletowe

termogeneza drżeniowa

gruczoły potowe 

wydzielanie potu

 

układ naczyniowo ruchowy

izolacja termiczna

brązowa tk. tłuszczowa

termoregulacja bezdrżeniowa











 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

             

Efektory termoregulacji (slajd)

 



                                 fizycznej                                                  chemicznej









 

 

 

 

 

 

 

 

Hormony wywierające działanie ciepłotwórcze:

- hormony tarczycy

- glukagon

- aminy katecholowe

gruczoły potowe               system?              mięśnie szkieletowe               wątroba               tk. tł.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mechanizmy powodujące:

1.      Skurcz naczyń krwionośnych skóry;

2.      Drżenie mięśniowe;

3.      Zwiększenie wydzielania hormonów zwiększających metabolizm (kory nadnerczy, tarczycy i in.).

1.      Reakcje naczynioruchowe- rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry;

2.      Pobudzenie gruczołów – wzrost wydzielania potu.





zachowanie ciepła 

utratę ciepła

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1.      Rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry powoduje wzrost skórnego przepływu krwi, co prowadzi do wzrostu temp. pow. ciała (skóry) i zwiększa utratę ciepła zarówno w drodze promieniowania jak i przewodzenia;

 

2.      Pobudzenie gruczołów potowych powoduje wydzielanie dużych ilości potu, który następnie parując zużywa duże ilości energii w postaci ciepła. Na wyparowanie 1g potu org. zużywa 0,35 kcal ciepła. człowiek pracujący w środowisku gorącym może wydzielać 7-8 i więcej litrów potu.

 

Organizm człowieka posiada na skórze ok. 3 mln gruczołów potowych (slajd).

 

Zachowanie ciepła

 

1.      Skurcz naczyń krwionośnych skóry powoduje obniżenie skórnego przepływu krwi, co prowadzi do obniżenia temperatury pow. ciała (skóry) i zmniejsza szybkość biernej wymiany ciepła z otoczeniem;

 

2.      Wzmożenie wytwarzania ciepła poprzez termogenezę:

 

§         drżeniową – mimowolny skurcz mięśni szkieletowych, który może powodować trzykrotne zwiększenie metabolicznej produkcji ciepła;

§         bezdrżeniową – współczulny układ nerwowy, a następnie hormony tarczycy stymulują zwiększenie tempa metabolizmu. Proces długotrwały, powodujący w ciągu kilku tygodni oddziaływania zimna wzrost tempa metabolizmu o 30-40%.

 

Ciepło jest produkowane we wszystkich tkankach organizmu, ale jest tracone Wdo otoczenia tylko z tkanek, które kontaktują się z otoczeniem. Wewnątrz ciała ciepło jest transportowane dwoma sposobami: poprzez przewodnictwo tkankowe i konwekcyjnie przez krew (slajd).

 

Organizm człowieka może oddawać lub zyskiwać ciepło w wyniku następujących procesów:

 





promieniowanie 60%



20 - 25%

przewodzenia



konwekcja

 

 

 

 

 

 

pocenie się (parowanie)

10 - 15%

 

 



 

 

 

Promieniowanie – przekazywanie ciepła otoczeniu w postaci fal elektromagnetycznych mieszczących się w zakresie podczerwieni. O wielkości wymiany decyd...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin