Hitchcock Alfred - Przygody trzech detektywow 23 - Tajemnica niewidzialnego psa.pdf - Przygody Trzech Detektywów - frezjan

ALFRED HITCHCOCK

TAJEMNICA

NIEWIDZIALNEGO PSA

PRZYGODY TRZECH DETEKTYWÓW

(Przełożył: ANDRZEJ MILCARZ)

Słowo wstępne Alfreda Hitchcocka

Witajcie, miłośnicy tajemnic i zagadek!

Z prawdziwą przyjemnością przedstawiam Wam Trzech Detektywów.

Specjalizują się oni w niezwykłych przypadkach, wyjątkowych zdarzeniach i

niesamowitych historiach. Tym razem ruszają na pomoc starszemu panu, nękanemu

przez wizyty tajemniczej zjawy. I rozpoczynają poszukiwania niezwykłego psa.

Znaleźć go niełatwo, bo potrafi być niewidzialny.

Czytelników, którzy nie poznali jeszcze Trzech Detektywów, informuję, że

przywódcą grupy jest Jupiter Jones, pucołowaty i niezwykle bystry chłopak o

nienasyconej ciekawości. Nikt chyba nie może być szybszy niż jego wysportowany

kolega Pete Crenshaw. Dokumentację zespołu prowadzi Bob Andrews, on także

zbiera potrzebne informacje, jest rozmiłowany w książkach i dociekliwy. Wszyscy

trzej mieszkają w Rocky Beach pod Los Angeles, na kalifornijskim wybrzeżu

Pacyfiku.

Tylko tyle wprowadzenia. A teraz zapraszam do rozdziału pierwszego. Tam

zaczyna się przygoda!

Alfred Hitchcock

Rozdział 1

Tu straszy

Był zmierzch, ten gwałtowny, zimny zmierzch pod koniec grudnia, gdy

Jupiter Jones, Pete Crenshaw i Bob Andrews po raz pierwszy dotarli na Paseo Place.

Minęli park, w którym na przekór chłodowi wciąż jeszcze kwitło parę jesiennych róż.

Obok parku stał zdobny w sztukaterie dom z tablicą informującą, że mieści się tu

probostwo parafii Świętego Judy. Za nim światło jarzyło się w witrażach kościółka,

dobiegało też pohukiwanie i buczenie organów. Chłopcy usłyszeli strofy starego

hymnu, wyśpiewywane cienkimi, dziecięcymi głosami.

Minęli kościół i znaleźli się przed tajemniczo wyglądającym blokiem

mieszkalnym. Na poziomie ulicy miał on rząd garaży, a wyżej dwa piętra mieszkalne.

Kotary szczelnie zasłaniały wszystkie okna, jakby lokatorzy chcieli odgrodzić się od

świata.

- To tu - powiedział Jupiter Jones. - Numer 402 przy Paseo Place. Zegarek

pokazuje równo wpół do szóstej. Stawiliśmy się punktualnie.

Na prawo od garaży szerokie kamienne schody wznosiły się ku bramie. Po

stopniach zbiegał akurat mężczyzna w marynarce koloru wielbłądziej sierści. Minął

chłopców nie patrząc na nich.

Jupe ruszył ku schodom, a tuż za nim Pete i Bob. Nagle Pete podskoczył i

krzyknął głośno.

Jupe zatrzymał się. Kątem oka dostrzegł mały ciemny kształt, sunący w dół po

schodach.

- To tylko kot - uspokoił ich Bob.

- Mało na niego nie wlazłem - Pete zadrżał i otulił się szczelniej kurtką

narciarską. - Czarny kot!

- No co ty! - roześmiał się Bob. - Nie wierzysz chyba w to, że czarny kot

przynosi pecha!

Jupe nacisnął na klamkę drzwi wejściowych. W głębi, pośrodku brukowanego

dziedzińca, znajdował się duży basen kąpielowy, otoczony stolikami i fotelami. Gdy

Jupe otworzył bramę, zapaliły się lampy nad wodą i wśród krzewów na obrzeżach.

- Nie wpuszczamy tu domokrążców! - tuż przy uchu Jupe’a rozległ się

nosowy, zgrzytliwy głos.

W otwartych drzwiach tuż obok bramy stała gruba, ruda kobieta i patrzyła na

chłopców zezem przez okulary o nie oprawionych szkłach.

- Nie obchodzi mnie, co wy tu macie, zamówienia na prenumeratę jakiegoś

piśmidła, cukierki, czy może kwestujecie na osierocone kanarki - burczała. - Nikt mi

tu nie będzie niepokoił lokatorów.

- Pani Bortz!

Kobieta spojrzała w górę. Szczupły, siwy mężczyzna schodził z galerii

biegnącej na pierwszym piętrze wzdłuż dziedzińca.

- Sądzę, że ci młodzi panowie to goście, których oczekuję - powiedział.

- Jestem Jupiter Jones - Jupe, jak to miał w zwyczaju, przedstawił się

formalnie. Następnie ustąpił na bok i wskazał na przyjaciół. - Pete Crenshaw i Bob

Andrews. Domyślam się, że pan Fenton Prentice?

- Tak, to ja - potwierdził starszy pan, po czym zwrócił się do kobiety przy

bramie: - Nie będzie nam pani potrzebna, pani Bortz.

- Dobra! - odkrzyknęła, wycofała się do swojego mieszkania i trzasnęła

drzwiami.

- Wrzaskliwa stara baba - powiedział Fenton Prentice. - Nie zwracajcie na nią

uwagi. Większość lokatorów tego domu to osoby cywilizowane. Proszę, pozwólcie ze

mną.

Chłopcy ruszyli za panem Prentice’em schodami na galerię. Tylko o parę

kroków od szczytu schodów znajdowały się drzwi jego mieszkania. Wprowadził

gości do pokoju z belkowanym sufitem i żyrandolem, który wyglądał na bardzo stary

i cenny. Ze stołu błyskały piękne bombki na małej, sztucznej choince.

- Siadajcie, proszę - pan Prentice wskazał fotele i wrócił się, by zamknąć

drzwi.

- Dobrze, że przyjechaliście tak prędko. Bałem się, że możecie mieć jakieś

inne plany na ten świąteczny tydzień.

Pete z trudem powstrzymał się od śmiechu. Cała trójka do końca ferii miała w

planie tylko jedno: unikać ciotki Matyldy. Natomiast Matylda, ciotka Jupe’a,

opracowała mnóstwo planów i wszystkie oznaczały zagonienie chłopaków do roboty!

- Tak więc - perorował Jupiter - jeśli zechce pan wyjawić nam teraz powody,

dla jakich zostaliśmy wezwani, zorientujemy się, czy możemy być pomocni, czy nie.

- Czy możecie być pomocni, czy nie! - powtórzył jak echo pan Prentice. -

Ależ musicie mi pomóc. Tu jest potrzebne natychmiastowe działanie! - głos mu

zadrżał i przeszedł niemal w pisk. - Nie mogę dać sobie rady z tym, co się tu dzieje! -

zamilkł na chwilę i nieco się uspokoił.

- To wy jesteście przecież tymi słynnymi Trzema Detektywami? To wasza

wizytówka? - wyciągnął kartonika portfela i pokazał chłopcom.

TRZEJ DETEKTYWI

Badamy wszystko

???

Pierwszy Detektyw . . . . . . . . Jupiter Jones

Drugi Detektyw . . . . . . . . . Pete Crenshaw

Dokumentacja i analizy . . . . . Bob Andrews

Jupe zerknął na kartę i kiwnął głową, że ją poznaje.

- Przyjaciel, od którego dostałem tę wizytówkę - dodał pan Prentice -

powiedział mi, że jesteście detektywami, których szczególnie interesują rzeczy... no,

raczej niezwykłe.

- To prawda - potwierdził Jupe. - Te pytajniki na wizytówce, oznaczające

nieznane, można traktować jako wyraz tych zainteresowań. Mamy już na koncie

rozwiązanie paru raczej dziwacznych zagadek. Ale dopiero kiedy usłyszymy, co pana

trapi, zorientujemy się, czy możemy pomóc. Jesteśmy przygotowani do podjęcia

próby, oczywiście, że tak. Rozpoczęliśmy już nawet wstępne przygotowania do

pańskiej sprawy. Po otrzymaniu listu, dziś rano, przystąpiliśmy do kompletowania

danych, o panu!

- Co? - krzyknął Prentice. - Co za bezczelność!

- Jeśli ma pan być naszym klientem, musimy coś o panu wiedzieć, czy to nie

jest zrozumiałe? - tłumaczył spokojnie Jupe.

- Nie chcę, żeby ktoś wścibiał nos w moje osobiste sprawy - opierał się

Prentice. - Jestem osobą całkowicie prywatną.

- Nikomu nie udaje się zachowanie całkowitej prywatności - obstawał przy

swoim Jupiter Jones. - A Bob jest szperaczem pierwszej klasy. Bob, zechcesz

powiedzieć panu Prentice’owi, co ustaliłeś?

Bob wyszczerzył zęby w uśmiechu. Podziwiał tę zdolność Jupe’a do

postawienia na swoim niemal w każdej sytuacji. Wyjął z kieszeni notesik i referował:

- Urodził się pan w Los Angeles, panie Prentice. Jest pan po siedemdziesiątce.

Ojciec pana, Giles Prentice, zbił majątek na handlu nieruchomościami. Pan ten

majątek odziedziczył. Nie ożenił się pan. Częste podróże, szczodre dotacje dla

muzeów i indywidualnych twórców. Prasa nazywa pana mecenasem sztuki.

- Mało interesuję się gazetami.

- Ale one interesują się panem - ponownie odezwał się Jupe. - Widać, że żyje

pan sztuką - dodał, rozglądając się po pokoju.

Salon wyglądał rzeczywiście jak wspaniała galeria sztuki. Na ścianach wisiały

Hitchcock Alfred - Przygody trzech detektywow 23 - Tajemnica niewidzialnego psa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: