Perly Patrycji Mcgrove.pdf

ALFRED HITCHCOCK

PERŁY PATRYCJI

McGROVE

NOWE PRZYGODY TRZECH DETEKTYWÓW

(Przełożyła: KRYSTYNA BOGLAR)

SIEDMIORÓG 2000

KILKA SŁÓW OD ALFREDA HITCHCOCKA

Podczas drugiej wojny światowej armia japońska zagarnęła w trakcie

azjatyckiej kampanii ogromną fortunę w sztabach złota i cennej biżuterii. Tysiące

ton kruszcu przechowywano na Filipinach. Oto początek całej sprawy. Z tym

wszystkim zetkną się Trzej Detektywi. No, może nie z tonami złota. Większości z nich

nie znaleziono do dziś. Ale... zostały wskazówki, gdzie szukać skarbu. Nie, to nie

fantazja. To fakt. Gdybym nie był wiekowym panem... kto wie!

Pamiętacie Trzech Detektywów? Są już starsi. Porzucili dziecinną kryjówkę w

starym barakowozie na terenie składu złomu ciotki Matyldy. Ale niewiele się

zmienili.

Jupiter Jones jeździ stareńkim fordem, co nie pozostaje bez wpływu na jego

skłonności do tycia. Wciąż jednak zadziwia logiką myślenia. Dedukcją.

Peter Crenshaw - Drugi Detektyw - smukły i bardzo przystojny chłopak

podoba się dziewczynom. Silny, muskularny przydaje się w najtrudniejszych

sytuacjach.

Trzeci, Bob Andrews, dalej prowadzi dokumentację. Jest niezawodny w

wyszukiwaniu materiałów faktograficznych. Szpera nie tylko w bibliotece w Rocky

Beach, gdzie mieszkają, lecz także, poprzez internet, w Bibliotece Kongresu.

Obecna Kwatera Główna “spółki” to zagracony do niemożliwości

“apartament”, uzyskany na nadbrzeżu po wyprowadzeniu się stamtąd rybackiej

kooperatywy.

Ale, byłbym zapomniał, tym razem trop wiedzie z Kalifornii do Europy.

Konkretnie do Polski. A za nim nasi detektywi. Jupiter twierdzi, że gdyby nie

wygrali biletów na samolot, nic by z tego nie wyszło. A tak... zapędzili się na Stary

Kontynent. W ślad za sznurem pereł.

No, nie chcę przedwcześnie zdradzać szczegółów!

ROZDZIAŁ 1

POCZĄTEK ŁAMIGŁÓWKI

- O co chodzi, Jupe? - spytał Pete Crenshaw parkując stary rower tuż przy

płocie. - Dlaczego telefonowałeś? Mama twierdzi, że zbyt mało czasu poświęcam na

trening, a zbyt wiele naszej firmie detektywistycznej.

Jupiter Jones zmrużył oczy. Słońce zachodziło i czerwonawa poświata kładła

się plamami na szarym, odrapanym murze dawnego doku nad samą zatoką. Teren, po

rozwiązaniu spółki rybackiej, przez parę lat był niczyj. Później przejęły go władze

Rocky Beach. Ale żadna poważna firma nie chciała tu zagościć. Zbyt wielkie byłyby

koszty. Toteż gdy chłopcy zgłosili chęć zajęcia jednej z obszernych hal na swoje biuro, i

do tego obiecali płacić niewielki czynsz, rada miejska wyraziła zgodę. Niewątpliwy

wpływ na przewodniczącego Callagana miała świeżutka wizytówka:

TRZEJ DETEKTYWI

Badamy wszystko

Jupiter Jones . . . . . . . . . . . . . . . . . . .założyciel

Pete Crenshaw . . . . . . . . . . . współpracownik

Bob Andrews . . . . . . . . . . . . .współpracownik

- Dobrze, chłopcy - skinął łysą głową. - I tak nie mamy innych ofert. Na razie -

zastrzegł się w dobrze pojętym interesie miasta.

Jupiter odetchnął z ulgą. Ich dotychczasowa Kwatera Główna mieściła się w

samym środku składu złomu, którego właścicielami byli ciotka Matylda i wuj Tytus.

Już jako mali chłopcy zabudowali systemem tajnych wejść starą przyczepę

kempingową. Ale co było dobre dla dzieci, niekoniecznie satysfakcjonowało

młodzieńców. Tym bardziej że ciotka Matylda, jak zawsze, goniła ich do prac

fizycznych przy załadowywaniu lub opróżnianiu ciężarówek.

Teraz stali się bardziej niezależni.

Oprócz komputera z drukarką i aparatu telefonicznego wszystko inne

pochodziło z rezerw ciotki Matyldy. Stół miał trzy nogi, a zamiast czwartej - stos

dawno przeczytanych komiksów. Fotel - wyłażącą sprężynę, na którą zwykł był

nadziewać się Bob. Reszta wyposażenia wyglądała podobnie.

- Jupe! Mówię do ciebie! - zdenerwował się Pete.

- Co? Ach, tak. Telefonowałem, bo Bob ma jakąś rewelację. Twierdzi, że, być

może, zrobimy wielki majątek.

Pete prychnął, wzruszając ramionami.

- Już to widzę. Obrabujemy bank?

Jupiter właśnie sięgnął po ciasteczko, ale się powstrzymał. Co tu ukrywać! Od

dziecka miał nadwagę, co powodowało braki w kondycji fizycznej. I szczerze

nienawidził tych, którzy pamiętali, że nazywano go “Małym Tłuścioszkiem”. A,

niestety, pamiętali wszyscy.

Skrzypnęły ciężkie metalowe drzwi, pomalowane wesolutko na niebiesko.

Wszedł zaaferowany Bob, machając od progu rękami.

- Ale mam rewelację! No, mówię wam...

- Spoko - warknął Pete włączając pocztę internetową. - Nikt nic dla nas nie ma.

Żadnego wezwania. Do diabła, już dawno nie zarobiliśmy ani centa!

Bob usiadł z rozmachem w fotelu. W następnej sekundzie zerwał się z

wrzaskiem:

- Jupe! Obiecałeś, że naprawisz sprężynę!

Jupiter zapatrzył się na zachodzące słońce. Przez brudną szybę wyglądało

nieziemsko.

- Ach tak, Bob, przepraszam. Zdaje się, że miałeś jakąś rewelację.

Bob Andrews pocierał ukradkiem siedzenie. Z tylnej kieszeni spodni wyciągnął

kilka zmiętych kartek.

- Chcecie posłuchać?

- Bob! - jęknął Pete. - Przecież po to nas tu zwołałeś!

- No... to czytam. Ale, proszę, nie przerywajcie!

Skinęli głowami, choć obaj dobrze wiedzieli, że to niemożliwe.

- Dużo tych kartek... - zaszemrał Jupiter. Umilkł jednak, widząc karcące

spojrzenie dokumentalisty. - Już nic...

- Wiecie, że pracuję nie tylko w Bibliotece Miejskiej w Rocky Beach, ale również

czasami przygotowuję materiały dla ojca. No, raczej dla gazety Sun-Press...

- Wiemy, Bob - stęknął Pete. - Zacznij wreszcie!

Bob Andrews wydął usta.

- To ważne. Bo właśnie wszystko zaczęło się w redakcji Sun-Press, kiedy

przyszedł do ojca niejaki Sam Gomez.

- Kto to? - zainteresował się Jupiter.

- Nie znasz. Uczciwy człowiek.

- Skąd wiesz? - wpadł mu w słowo Pete. - Może trzeba przy nim pilnować nawet

drobnych?

- Mieliście nie przerywać! - wrzasnął Bob strasznym głosem. Ponieważ czynił to

rzadko, natychmiast umilkli. - Ten facet wrócił właśnie z Filipin. Z wykopalisk.

- Odkrył zagubioną wioskę ludożerców?

Bob cisnął w kierunku kolegi fragment szufladki: dużą, drewnianą gałkę.

- Nie. Odkrył trzy sztaby złota i wskazówki, gdzie są dalsze.

Cisza grobowa zapanowała w ciemniejącym wnętrzu. Tylko z oddali dochodził

szum Pacyfiku.

- Mówisz serio? - Jupe węszył niczym tresowany pies policyjny. - Chce pomocy

detektywów?

- I tak, i nie - powiedział Bob siadając ostrożnie na zydlu. Nigdy nie było

wiadome, który mebel ma nogi, a który nie. - Dopóki jednak nie przeczytam wam, o co

chodzi, nie możemy dyskutować.

- Nie możesz opowiedzieć? W dwóch słowach? - Pete, jak każdy sportowiec,

wolał hantle od szeleszczących, zadrukowanych stron. Co wcale nie przeszkadzało mu

w wyciąganiu właściwych wniosków.

- Nie mogę. Musiałem te rewelacje pana Gomeza sprawdzić w internecie. I w

archiwach Instytutu Historycznego w Santa Barbara.

- Dobra. Wal.

- Jest tak: cytuję dokładnie. Podczas drugiej wojny światowej armia japońska

zagarnęła w trakcie azjatyckiej kampanii olbrzymią fortunę w sztabach złota,

obiektach sakralnych i biżuterii. Tysiące ton złota przechowywano na Filipinach.

Gdy latem 1944 roku Amerykanie rozpoczęli ofensywę na Filipiny, dowódca

tamtejszych wojsk okupacyjnych generał Tomojuki Jamasita postanowił

przetransportować złoto do Japonii. Pierwsze z wysłanych frachtowców zatopili

Amerykanie. Wtedy Jamasita podjął decyzję o ukryciu skarbu. Złoto zakopano w

wielu miejscach. Amerykanie, po wojnie, odzyskali tylko jego niewielką część.

Podobno wiele ton złota trafiło w ręce przyszłego prezydenta Filipin Marcosa. Co

jednak stało się z resztą?

- No właśnie, co? wyjąkał Jupiter, wpychając do ust aż dwa ciasteczka.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: