Zdrada_na_Kresach_2009-04-29.pdf

Wielka chucpa Grossa a zdrada na Kresach

List z Ottawy

Historyk z uniwersytetu Princeton, profesor Jan Tomasz Gross, od kilku lat

objeżdża Amerykę Polnocną i Europę, promując swoje publikacje i swój

punkt widzenia na stosunki polsko-żydowskie. Był rownież w Ottawie w

styczniu 2009.

Dwie książki profesora Grossa, nieco dawniejsza “ Sąsiedzi ” (2001) i

wydana w 2006 (po polsku pod koniec 2007) “ Strach ”, opisują szereg

przypadków wrogości i mordów, dokonanych na Żydach z udziałem

ludności polskiej w czasie Drugiej Wojny Światowej i w okresie

powojennym. Gross twierdzi, że zasadniczym tłem tych wydarzeń był

antysemityzm , bądź „nieracjonalny” (w konwencji Grossa: nie mający

namacalnej, konkretnej przyczyny, coś jak „wyssany z mlekiem matki”),

bądź powodowany chęcią zysku. Bez tego antysemityzmu, rzekomo

powszechnego w tym okresie, „ jak mogłaby niezdolność do żałoby po

Żydach, czy, mniej ambitnie , (jak mógłby) brak współczucia wśród

Polaków dla swoich żydowskich współobywateli, być wytłumaczony, skoro

Zagłada dokonała się wprost przed oczami milionów ludzi ?”

Książki Grossa są klasycznym przykładem na to, jak historia bywa

zniekształcana przez mieszanie faktów, pół-prawd, celowych pominięć i

tendencyjnej interpretacji. Rzekomy „nieracjonalny antysemityzm”

Polakow istnieje chyba tylko w ksiazkach Grossa i może innych

publikacjach podobnej kategorii. Niestety, książki te nie służą ani

lepszemu zrozumieniu historii, ani porozumieniu pomiędzy Polakami i

Żydami. Przeciwnie, prowadzą one, bez wątpienia celowo, do zaognienia

polsko-żydowskich stosunków.

Hipotezy Grossa są niezgodne z prawdą i nieuczciwe. On sam potwierdza

znany fakt że dziesiątki tysięcy Polaków ratowało Żydów w czasie wojny z

narażeniem życia i tysiące zginęło z tego powodu. Czy antysemicki w

swojej masie naród byłby zdolny (czy skłonny) do takich poświęceń?

Gross wie też dobrze o masowych mordach i innych kryminalnych

czynach, dokonanych przez Żydów na ludności polskiej, miedzy innymi na

samym początku wojny, pod sowiecką okupacją. Zbrodnie te

wystarczyłyby do zupełnie racjonalnego wytłumaczenia niemal każdego

stopnia nasilenia uczuć anty-żydowskich, nie tylko „niezdolności do

żałoby” czy „braku współczucia”. Co może dziwić to fakt, że mimo tych

zbrodni tak wielu Polaków ratowało Żydów do końca wojny.

Dlaczego wiec, zamiast uczciwej analizy faktów, Gross wysuwa swoje

absurdalne hipotezy?

Richard.C.Lukas, historyk amerykański żydowskiego pochodzenia, w

swoim artykule “ Jedwabne i handel holokaustem ”, będącym recenzją

książki Grossa „ Sąsiedzi ”, wyjaśnia:

Handel holokaustem jest wielkim biznesem, który ma mniej

wspólnego z zachowaniem pamięci żydowskich ofiar niż z

eksploatacją holokaustu dla celów politycznych, ideologicznych i

ekonomicznych. W rezultacie historia staje się główną ofiarą. ...

a nieco dalej dodaje:

Gross zapomina o istotnym fakcie – zdradzie żydowskiej we

wschodniej Polsce, gdzie leży Jedwabne, w okresie okupacji

sowieckiej.

Inny historyk amerykański żydowskiego pochodzenia, Norman

Finkelstein, wyraża podobną opinię (“ Goldhagen dla początkujących:

komentarz do ksiąazki J.T.Grossa „Sąsiedzi” ):

Książka Grossa jest typowym przykładem literatury “przemysłu

holokaustowego”. Dwa dogmaty przyświecają tej literaturze:

1.Zagłada Żydów jest wydarzeniem historycznym bez precedensu;

2.Zagłada Żydów stanowi punkt szczytowy nieracjonalnej

nienawiści aryjczyków wobec Żydów. Żaden z tych dogmatów nie

jest w stanie oprzeć się naukowej krytyce, jednakże oba są

użyteczne politycznie: wyjątkowe żydowskie cierpienia uzasadniają

wyjątkowe przywileje; a skoro aryjska nienawiść do Żydów jest

nieracjonalna, Żydzi nie ponoszą za nią odpowiedzialności.

Lukas, Finkelstein, wraz z wieloma innymi historykami i publicystami,

polskimi, żydowskimi, amerykańskimi, niemieckimi i brytyjskimi,

wykazali już przekonywająco, że wiele z materiału w książkach Grossa

jest fałszem i celową dezinformacją. Wymienię kilku z nich: Norman

Davies, Tomasz Strzembosz, Marek Jan Chodakiewicz, Jerzy Robert

Nowak, Mark Paul, Piotr Gontarczyk, Bogdan Musiał.

Nie będę powtarzał tu ich krytycznej oceny tego, co Gross pisze, bo ich

publikacje są łatwo dostępne w bibliotekach i na internecie. Natomiast

wskażę co Gross pomija oraz co, nieuczciwie, umniejsza czy odrzuca.

Po odczycie profesora Grossa pod tytułem „Antysemityzm po Zagładzie”,

wygłoszonym w Centrum Badań Żydowskich im. Zelikovitzów na

Uniwersytecie Carleton w Ottawie, zapytałem go, dlaczego, w swojej

książce „ Strach ”, ani słowem nie wspomnial o roli Żydów w terrorze,

rozpętanym przez Sowiety w Polsce wschodniej po 17 września 1939,

czyli po wkroczeniu tam Armii Czerwonej. Rola Żydów w tym terrorze

musiała przecież mieć zasadniczy wpływ na stosunki polsko-żydowskie.

Dziesiątki tysięcy z ok. półtora miliona Żydów, którzy znaleźli się w

Polsce wschodniej w czasie Sowieckiej inwazji, popełniło niezliczone

zbrodnie, w tym również zbrodnie zdrady stanu, w stosunku do Państwa

Polskiego i polskiej ludności, przez:

• tworzenie zbrojnych oddziałów milicji i strzelanie do wycofujących

się oddziałów Wojska Polskiego oraz próby ich rozbrojenia;

• witanie Armii Czerwonej, bratanie się z wrogiem oraz wstępowanie

ochotniczo i masowo do NKWD oraz Sowieckiej administracji i

innych instytucji;

• dokonywanie rabunkow, gwaltow i morderstw na ludnosci polskiej;

• uczestniczenie w tropieniu, wydawaniu, aresztowaniu, torturowaniu,

mordowaniu i deportacjach setek tysięcy obywateli polskich.

Punktem szczytowym tego okresu terroru przeciw Polsce i ludności

polskiej był koniec czerwca 1941, tuż po ataku Niemiec na Rosję, kiedy to

NKWD, nie mając już czasu na ewakuację nadal przepełnionych więzień,

wymordowało więźniów przez wrzucanie granatów do cel czy przez inne

formy masowych egzekucji.

W tym okresie terroru ok. 100,000 Polaków zamordowano a ponad milion

aresztowano i deportowano w głąb Rosji, skąd większość nigdy nie

wróciła.

Wielu Żydów polskich ochotniczo i aktywnie współpracowało z

Sowietami i uczestniczyło we wszystkich stadiach terroru. Ich zdrada

dokonywała się jawnie, na oczach miejscowej ludności, uprawiana z

nieukrywanym zadowoleniem i szyderstwem („Koniec waszej pańskiej

Polski!”, „Niedługo wywieziemy wszystkich Polaków!”, etc.). Był to

„taniec na grobie Polski”. Polskie rodziny opłakiwały swoich

zamordowanych czy deportowanych, widząc Żydów, sowieckich

kolaborantów, jako współsprawców swojego nieszczęścia i cierpienia.

Bez wątpienia zdradzieckie zachowanie tak wielu Żydów w Polsce

wschodniej wobec Polski i Polaków wpłynęło na stosunek ludności

polskiej do Żydów nie tylko w czasie wojny, ale również i po wojnie.

Musiało ono tez przyczynić się do aktów samosądu i odwetu, jakie miały

miejsce, oraz znieczulić niektórych na cierpienia ludności żydowskiej pod

okupacją niemiecką.

Mimo to, w “ Strachu ”, Gross nie wspomina nawet o tych zjawiskach, za

to twierdzi, że „Żydzi byli zawsze lojalnymi obywatelami” (strona 62

wydania angielskiego). Jakakolwiek obiektywna ocena faktów

historycznych potwierdzić musi, że wielu z nich nie było lojalnymi

obywatelami. Wielu popełniło krańcową nielojalność, nie mówiąc już o

zbrodniach.

Profesor Gross odpowiedział, że zjawiska przytoczone przeze mnie nie

mialy miejsca, że w rzeczywistości było całkiem inaczej. W tym

momencie zakończono spotkanie, nie dając możliwości dalszej dyskusji.

A jednak, w świetle oczywistych faktów, zeznań naocznych świadków i

analiz naukowych, o których Grossowi jest bez wątpienia wiadomo, moj

zarzut był uzasadniony. On sam, w swojej wcześniejszej książce „ Wojna

widziana oczami dzieci ”, tak opisuje wschodnią Polskę po 17 września

1939 roku:

Zanim jeszcze wkroczyli Sowieci w wielu miejscach byly tworzone

spontanicznie komitety obywatelskie lub milicje do zastąpienia

lokalnych polskich administracji, które albo uciekły, albo straciły

zdolnosc utrzymania porządku. ... Komitety te często witały

oddziały wkraczającej Armii Czerwonej. ... Sowieccy komendanci

polegali na tych powitalnych komitetach i milicjach. ... Ich

podstawowym celem było wyłapywanie ukrywających się

polskich oficerów i policjantów .[podkreślenie moje, SZ]

Te pierwsze oddziały milicji to było dziwne towarzystwo. W

niektórych regionach, szczególnie w większych miastach, gdzie

mieszkała większość z 1.7 miliona Żydów, żyjących na tych

obszarach, były one zdominowane przez Żydów , często

organizowane przez sympatyków komunizmu.

Jak by nie definiować tych czynów, były to akty zdrady stanu. Polscy

oficerowie i policjanci, „ wyłapywani ” przez oddziały milicji „ głównie

złożonej z Żydów ”, byli mordowani albo na miejscu, albo później, w

Katyniu i innych obozach.

Mark Paul w swoim esseju “ Sąsiedzi – w przeddzień zagłady – stosunki

polsko-żydowskie w Polsce pod sowiecką okupacją 1939 -1941 ”, podaje

taki przykład zbrodni, popełnianych na tych terenach:

Tysiące Polaków ... zginęło z rak nie sowieckich napastników ale

swoich współobywateli w jednym krwawym miesiącu wrześniu

1939. Szczególnie potworna zbrodnia miała miejsce w Brzostowicy

Małej , niedaleko Grodna, gdzie, po raz pierwszy może, sąsiedzi

mordowali sąsiadów , co później powtórzyło się w wielu innych

miejscowościach. Pięćdziesięciu Polaków zostało torturowanych i

zamordowanych w zbrodniczym paroksyzmie przez bandę

miejscowych pro-komunistów żydowskich i białoruskich

dowodzoną przez Żydów, zanim jeszcze wkroczyła Armia

Czerwona.

Aleksander Wat, komunista, znany polski krytyk literacki pochodzenia

żydowskiego, naoczny świadek, który, po okresie kolaboracji, sam został

więźniem NKWD we Lwowie, w swojej słynnej książce-rozmowie z

Miłoszem p.t. „ Mój wiek ”, opowiada:

... Żydzi byli wtedy jakąs klasą, nie panującą ale badź co badź

dobrze ustosunkowaną w Rosji. ... We Lwowie dozorcy więzienni,

donosiciele, sporo było donosicieli Żydow, nieslychanie dużo.

Żydzi bardziej współpracowali z władzami sowieckimi. Pojawiło

sie mnóstwo komunistów przedwojennych, jak grzyby po deszczu

wyrośli,, a komuniści przedwojenni polscy to w olbrzymim odsetku

Żydzi.

W swoim dziele “ Poland’s Holocaust ”, profesor Tadeusz Piotrowski z

uniwersytetu New Hampshire cytuje innego polskiego intelektualistę

żydowskiego pochodzenia, Aleksandra Smolara, który powiada:

W Polsce wschodniej Żydzi sami uważani byli za kolaborantów.

Trzeba o tym pamiętać przy każdej uczciwej ocenie wzajemnych

(polsko-żydowskich) stosunków.

Abraham Sterzer, Żyd, lekarz ze Lwowa, napisał (cytowane za “Poland’s

Holocaust”):

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: