May Karol - Wyścig z Czasem.pdf - May Karol - pustak777

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

KAROL MAY

WYŚCIG

Z CZASEM

Tytuł oryginału: Das Waldröschen oder die Verfolgung rund

um die Erde XI

Tower Press 2000

AUDIENCJA

Gdy przybył do stolicy wynajął dorożkę i kazał się zawieźć do hotelu magdeburskiego,

gdyż bał się ponownego zbiegowiska, dotarłszy do hotelu zawołał portiera:

– Czy to jest hotel magdeburski?

– Tak.

– Dostanę tutaj pokój?

Portier, który przyglądał się przybyszowi ze zdziwieniem rzekł:

– Pan jest obcokrajowcem?

– Tak.

– A ma pan paszport?

– Mam.

– To proszę.

Poprowadził go przez podwórze na tył hotelu i tam otwarł jakieś drzwi.

– Proszę do środka.

Sępi Dziób wszedł do środka i oglądnął wnętrze. Był to ciemny, zadymiony pokój pełen

rupieci i starej odzieży. Kilku mężczyzn siedziało przy brudnym stole, na którym stały pełne

kieliszki.

– Do stu piorunów! Co to za dziura? – spytał.

– Pokój dla służby.

– Zamawiałem pokój dla służby czy osobny?

– Zamawiał pan tylko pokój, a myślę, że ten jest stosowny, chyba może życzy pan sobie

coś lepszego?

– Naturalnie.

– A w jakiej cenie?

– To nie ma znaczenia, byle tylko był wygodny.

Portier zrobił drwiącą minę lecz z głębokim ukłonem rzekł:

– Proszę pójść za mną.

Poprowadził go głównymi schodami. Zaraz na pierwszym piętrze były otwarte drzwi do

wygodnie urządzonego pokoju, można było zobaczyć wielki, elegancko urządzony salonik, a

po prawej stronie sypialnię.

– Czy to panu wystarczy? – spytał portier drwiącym głosem, sądząc, że gość cofnie się

przerażony.

Jednak pomylił się, gdyż przybysz spojrzał obojętnie i powiedział:

– No, pałac to to nie jest, ale.., może wystarczy.

To zezłościło portiera, więc rozdrażniony powiedział:

– W tym pokoju mieszkał sam hrabia Waldsetten i to przez dwa dni.

– Dziwne, ja zatrzymam to mieszkanie tymczasowo. Portier przeraził się nie na żarty, a

jeżeli ten dziwoląg naprawdę się tutaj rozlokuje, a potem nie będzie miał czym zapłacić za

pobyt.

– Ten apartament kosztuje pięć talarów za dobę – zawołał szybko.

– To jest mi obojętne.

– Bez jedzenia.

– Wszystko jedno.

– I bez oświetlenia.

– Dobrze.

W tej chwili zjawiła się pokojówka. Była to znajoma Roberta.

– Proszę o dokumenty – powiedział portier.

– Do pioruna, czy to takie pilne? – spytał Sępi Dziób.

– Takie są przepisy.

– To nie hotel, tylko jakaś knajpa, skoro nawet książki meldunkowej nie macie dla gości.

– Mamy, może ją pan zaraz dostać.

– No to proszę ją przynieść, ale najpierw proszę mi powiedzieć, czy przypadkiem nie zna

pan kapitana huzarów, Roberta Helmera?

– Nie.

– Czyli, że jeszcze nie przyjechał.

– Nic mi o tym nie wiadomo.

W tej chwili do rozmowy wmieszała się pokojówka i rzekła:

– Ja bardzo dobrze znam pana kapitana.

– Tak?

– Ja pochodzę z tych samych co on okolic.

– Mieliśmy się dzisiaj tutaj spotkać – rzekł Sępi Dziób.

– To zapewne niedługo przybędzie. Czy mam dla niego zarezerwować pokój?

– O tym nie wspominał, ale... – przerwał a zwracając się do portiera powiedział: – Czego

pan tu jeszcze stoi? Czy przypadkiem nie miał pan przynieść książki meldunkowej?

– Natychmiast, proszę pana – odparł kelner już innym tonem. – Czy pan jeszcze coś

rozkaże?

– Coś do jedzenia.

– Śniadanie? Zaraz przyniosę spis potraw.

– To zbyteczne, proszę mi przynieść dobre śniadanie. Z czego się będzie składało jest mi

obojętne.

Kelner oddalił się. Sępi Dziób porozkładał swe bagaże, a zwracając się do pokojówki

spytał:

– Pochodzi więc pani z Moguncji?

– Tak.

– To pani też jest tutaj obca?

– Nie, już kilka lat jestem w Berlinie.

– Widziała już pani kiedyś Bismarcka?

– Widziałam.

– Proszę mi go opisać.

Spojrzała na niego ze dziwieniem.

– Czy pan się może do niego wybiera? – spytała.

– Tak moja panno.

– O to raczej będzie trudne, trzeba się najpierw zameldować w ministerstwie.

– Głupstwo, tyle zachodów nie będę robił.

Opisała mu drogę do ministerstwa, tymczasem zjawił się portier z księgą i śniadaniem.

Sępi Dziób wpisał się do książki i zabrał do śniadania. Służba się oddaliła. Kiedy po chwili

portier zjawił się ponownie, zastał go wypakowującego swój worek i z przerażeniem spojrzał

na zawartość. Nie namyślając się wiele pobiegł do gospodarza donosząc mu o dziwacznym

gościu. Kiedy go opisał, właściciel zawołał:

– I takiemu człowiekowi dałeś nasz najlepszy apartament?

– Ja chciałem sobie z niego zadrwić – odparł portier usprawiedliwiająco.

– Jaki ma bagaż?

– Strzelbę.

– Do diabła! Co jeszcze?

May Karol - Wyścig z Czasem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: