Wierność stylowi Jana Pawła II
List do pobrania jako dokument *.pdf
Drodzy Bracia i Siostry,
Jednoczy nas wielka radość związana oczekiwaniem chwili beatyfikacji Jana Pawła II. Dzieląc radość oczekiwania, pragniemy równocześnie, aby nasze życie i nasze świadectwo wiary stanowiło wyraz wierności temu przesłaniu, które w całym swym pontyfikacie głosił Papież-Polak. Radość z jego wyboru na Stolicę Piotrową możemy przywoływać w pamięci powtarzając czytane dziś słowa proroka Izajasza: „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami krainy mroków zabłysło światło” (Iz 9, 1). Zachowując pamięć tamtych radosnych dni, pragniemy nieść to światło następnym pokoleniom. Uczynimy to rozważając nauczanie oraz naśladując świętość Papieża, który był honorowym obywatelem Lublina, zaś jako pasterz Kościoła Krakowskiego przez 24 lata dojeżdżał z wykładami na Katolicki Uniwersytet Lubelski. Pragniemy zachować żywą pamięć jego świadectwa wiary i naśladować jego styl w naszej wierności Bogu. Uczynimy to rozwijając rozległy program duszpasterski związany z działalnością Centrum Jana Pawła II, które podejmuje obecnie nowy etap swej działalności.
„Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest” (Ef 4, 5)
Nierzadko bywają powtarzane opinie, że po odejściu Jana Pawła II Kościół w Polsce znalazł się w głębokim kryzysie. Opinie te próbuje się uzasadniać wskazując na obecne konflikty i podziały, które dotykają także Kościół. Czytany dzisiaj fragment listu do Koryntian przypomina jednak, iż podobne spory istniały już w czasach pierwszych chrześcijan. Ci, którzy usiłowali stawiać Apollosa nad Chrystusa (1 Kor 1, 12), są podobni do nam współczesnych osób, dla których sympatie polityczne bywają ważniejsze od Ewangelii. Aby nie powtarzać ich błędów, trzeba przezwyciężać nowe formy konfliktów plemiennych, by powtórzyć za św. Pawłem: „Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który działa ponad wszystkimi … i we wszystkich” (Ef 4, 6). Trzeba również konsekwentnie przywoływać tę wspólnotę wartości, którą budował Jan Paweł II, gdy łączyła nas wielka troska o korzenie naszej wiary. Nie wolno się od niej odciąć, jeśli nie chcemy zagubić tożsamości chrześcijańskiej.
W nowych warunkach, wolnej i suwerennej Ojczyzny, pragniemy dzielić tę samą troskę, rozwijając papieski program nowej ewangelizacji. Wyrasta on z ducha Soboru Watykańskiego II i stanowi próbę odpowiedzi na nowe wyzwania stające przed Kościołem w początkach trzeciego tysiąclecia. Program ten będzie rozwijany wielokierunkowo przez działające w naszej archidiecezji Centrum Jana Pawła II, którego symbolem pozostaje budowany obecnie kościół-wotum przypominający męczeństwo błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki. Zadaniem Centrum jest ukazywanie nauczania papieskiego w obliczu nowych pytań niesionych przez współczesne zmiany kulturowe. Płynący czas nie może prowadzić do zacierania pamięci o ważnym dziedzictwie Papieża-Polaka. Wyrazem tego dziedzictwa jest dialog między religiami, konsekwentna troska o obronę życia, odrzucenie kary śmierci, podkreślanie społecznej roli kobiet i szacunku dla godności każdej osoby. Czasem usiłuje się rozmywać doniosłość papieskiego przesłania prawdy wprowadzając pozbawione podstaw przeciwstawienia między nauczaniem Jana Pawła II a stanowiskiem Benedykta XVI. Usiłuje się wtedy twierdzić, że obecny Ojciec Święty kwestionował celowość modlitewnego spotkania przywódców wielkich religii, a nawet uważał inicjatywę swego Poprzednika za szkodliwą. O tym, iż podobne opinie są fałszywe, mogliśmy przekonać się słuchając ostatnio przesłania papieża Benedykta, w którym zapraszał on ponownie do Asyżu w 25. rocznicę modlitw zorganizowanych przez Jana Pawła II.
Dziękując Bogu za „wielki historyczny gest” sprzed 25 lat, obecny Ojciec Święty zaprosił ponownie do Asyżu wiernych różnych wyznań, by we wspólnocie modlitwy przeciwdziałali zagrożeniom niesionym dziś zarówno przez laicyzację, jak i przez agresywny fundamentalizm. Aby przybliżać wszytkim zaintersowanym szczegóły papieskiego nauczania, nierzadko zniekształcane w mediach, przy archidiecezjalnym Centrum Jana Pawła II rozpoczynają działalność Wszechnice Papieskie. Ich wykładowcy będą głosić konferencje i homilie w różnych parafiach naszej Archidiecezji, ukazując aktualność i doniosłość papieskiego nauczania. Pragnąc formować elity młodzieży wiernej dziedzictwu Jana Pawła II, utworzyłem przy Centrum Jana Pawła II Papieski Uniwersytet Młodzieżowy (PUM). Do uczestnictwa w jego wykładach zapraszam zarówno studentów innych uczelni, jak i młodzież z ostatnich klas szkoły średniej. Specjalnie przygotowane grono wykładowców będzie starało się przybliżyć jej te elementy papieskiego nauczania, które bywają dziś kwestionowane lub spotykają się z niezrozumieniem.
Pragniemy wyjść naprzeciw środowisku młodych szukających ewangelicznej odpowiedzi na trudne problemy współczesności. W tym celu przy Centrum organizowane będą również inicjatywy ukazujące nowatorskie propozycje w dziedzinie kultury, promujące najnowsze filmy i książki dotyczące ważnych kwestii religijnych. Będziemy o tym szczegółowo informować na specjalnych plakatach; natomiast już dziś serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych do udziału w spotkaniach i wykładach organizowanych przez Centrum Jana Pawła II. Naszą wierność tradycji, którą tworzył Jan Paweł II, wyrażamy także w tym, że od czasu jego śmierci właśnie w Lublinie organizowane są spotkania ludzi nauki, którzy wcześniej uczestniczyli w dyskusjach w Castel Gandolfo. Wierność tej tradycji wyrażają także kolejne Kongresy Kultury Chrześcijańskiej gromadzące w KUL słynnych twórców kultury.
„Głosząc Ewangelię … i lecząc wszelkie słabości” (Mt 4, 23)
Aby skutecznie rozwijać wielki program nauczania inspirowany świadectwem Jana Pawła II, w każdym dekanacie naszej Archidiecezji podejmą w najbliższe dni działania archidiecezjalni animatorzy nowej ewangelizacji. Ich zadaniem będzie przenoszenie na teren parafii konkretnych inicjatyw podejmowanych przez Centrum. Niektóre z tych inicjatyw spotkały się już z należytym odzewem zarówno duszpasterzy, jak i wiernych świeckich. Z radością przyjąłem wzrost zainteresowania działaniem Uniwersytetu Trzeciego Wieku, który w kilku ośrodkach naszej Archidiecezji gromadzi na spotkaniach osoby starsze szukające pogłębienia swej wiedzy. Z myślą o emerytach i osobach samotnych zaczęliśmy przy lubelskim kościele pw. Nawrócenia św. Pawła systematyczne spotkania osób dysponujących wolnym czasem, który można poświęcić bliźnim, prowadząc gratisowe lekcje języków obcych czy organizując korepetycje dla uczniów z uboższych rodzin. W ten sposób możemy wyrazić naszą wierną pamięć o tej wyobraźni miłosierdzia, do której zachęcał Papież-Polak ucząc prawdy o Bożym miłosierdziu.
W minionym roku pięknym wyrazem takiej pamięci był konkurs papieski zorganizowany przez Centrum Jana Pawła II. Zaprosiliśmy wtedy uczestników do przedstawienia pisemnych rozważań, w jaki sposób Jan Paweł II wpłynął na ich życie. Najmłodsi autorzy odpowiedzi liczyli zaledwie 12 lat, gdy umierał Ojciec Święty; najstarsi wspominali cały papieski pontyfikat jako szczególną łaskę swego życia. Autorzy prac pochodzą z różnych rejonów Polski, zarówno z wielkich metropolii, jak i z małych wiosek. W ich wypowiedziach widać jeden wspólny motyw: papieski styl nadziei, dobroci i szacunku dla każdego człowieka przemienił ich życie. Trzeba obecnie dokładać starań, aby przemiana ta okazała się trwałą. Ufamy, że temu celowi będzie służyć nowa ewangelizacja rozwijana przez lubelskie Centrum Jana Pawła II.
Zakres działania tego Centrum zależy w dużym stopniu od życzliwej ofiarności każdego z Was, Drodzy Wierni. Nie chcemy, aby Centrum kojarzyło się przede wszystkim z zespołem budynków. Budynki będą wznoszone proporcjonalnie do potrzeb i możliwości finansowych. Pragniemy natomiast, aby najpierw w konkretnych działaniach docierających do każdej parafii, znajdowała wyraz nasza wierna pamięć o Ojcu Świętym, który w okresie swej profesorskiej posługi był związany z Lublinem jak z żadnym innym miastem. Tamta więź zobowiązuje. Nie wolno nam zapominać o naszym długu wdzięczności, gdyż takiego grzechu zaniedbania musielibyśmy wstydzić się przed historią. Dlatego też będę wdzięczny za wszystkie formy Waszego materialnego wsparcia dla podjętego dzieła. W sposób szczególny dziękuję tym wszystkim, którzy przekażą na cele Centrum 1% ze swych podatków. Dokładnych informacji dotyczących przekazania Waszych ofiar dostarczą specjalne plakaty i billboardy. Informacje te znajdziecie również na tablicach ogłoszeń w waszych parafiach. Dziękuję wszystkim, którzy zjednoczą się w solidarnym współdziałaniu i dołożą starań służących upamiętnieniu naszych wiezi z Ojcem Świętym.
Przeżywać wolność solidarnie
Z bogactwa treści, które przekazał nam w swym dziedzictwie Jan Paweł II, jako dewizę wyrażającą ważną treść działań Centrum przyjęliśmy papieskie słowa wypowiedziane przy Bramie Brandenburskiej w czerwcu 1996 r. Wzywają one, by „przeżywać wolność solidarnie”, kładąc nacisk na dwie wartości tak istotne dla naszej kultury – na wolność i solidarność. Równocześnie przypominają one, że upadek muru berlińskiego stanowił konsekwencję tych solidarnych dążeń ku wolności, które Jan Paweł II kształtował słowem i przykładem życia w sercach swych rodaków. Czynił to, ukazując Chrystusa – Odkupiciela człowieka, który nadaje najgłębszy sens ludzkim działaniom, „głosząc Ewangelię o Królestwie i lecząc wszelkie choroby” (Mt 4, 23).
W perspektywie lat, które upłynęły od tamtych przemian, pragniemy dziękować Bogu za uleczenie z ciężkich schorzeń, które pesymiści uważali za niemożliwe do wyleczenia. Dziękujemy Opatrzności za wolność, którą otrzymaliśmy zarazem jako dar i wyzwanie. Jesteśmy świadomi, że trzeba nam obecnie nowych form solidarnego współdziałania, abyśmy – wyzwoleni z lęków - mogli podejmować te wielkie cele, o których nauczał Jan Paweł II. To on w swej pierwszej encyklice ukazywał Chrystusa Odkupiciela jako „ośrodek wszechświata i historii” (RH, 1). Wierni tej wizji staramy się naśladować papieski styl, realizując program nowej ewangelizacji, w którym bez Chrystusa nie można zrozumieć człowieka.
Ufamy, że nasza pamięć o solidarnościowym zrywie, który przyniósł nam upragnioną wolność, zjednoczy nas w poczuciu wdzięczności za papieskie inspiracje w kształtowaniu polskich przemian. Możemy sobie życzyć, aby styl Jana Pawła II stanowił źródło naszego optymizmu i nadziei w doświadczeniu współczesnych zagrożeń. Niechaj Dobra Nowina, nadająca sens nowej ewangelizacji, pozwoli nam przezwyciężać wszystkie oznaki kryzysów i niepokojów, doświadczanych we wspólnotach wiary. Błogosławię na solidarne współdziałanie, w którym troska o rozwój Centrum i obecność myśli Jana Pawła II w naszych wspólnotach wiary ukaże nam piękno ewangelicznej wolności, okazywane w solidarnym świadectwie „jednego ducha i jednej myśli” (1 Kor 1, 10).
Wasz Pasterz
Arcybiskup Józef
Tota_Tua