Astrologia klasyczna Tom 4 cz.1(1).doc

Astrologia klasyczna t. IV. Planety. Część I. Słońce i Księżyc

Tłumaczenie: Alla A. Chrzanowska


Spis treści
Wprowadzenie
1. Planety
Klasyfikacja planet
Wpływy planetarne
Planety i domy
Ruch planet
Kosmiczny status planet
2. Słońce
2.1. Ogólna charakterystyka
2.2. Słońce w znakach Zodiaku
2.2.1. Słońce w znaku Barana
2.2.2. Słońce w znaku Byka
2.2.3. Słońce w znaku Bliźniąt
2.2.4. Słońce w znaku Raka
2.2.5. Słońce w znaku Lwa
2.2.6. Słońce w znaku Panny
2.2.7. Słońce w znaku Wagi
2.2.8. Słońce w znaku Skorpiona
2.2.9. Słońce w znaku Strzelca
2.2.10. Słońce w znaku Koziorożca
2.2.11. Słońce w znaku Wodnika
2.2.12. Słońce w znaku Ryb
2.3. Słońce w domach horoskopu
2.3.1. Słońce w I domu
2.3.2. Słońce w II domu
2.3.3. Słońce w III domu
2.3.4. Słońce w IV domu
2.3.5. Słońce w V domu
2.3.6. Słońce w VI domu
2.3.7. Słońce w VII domu
2.3.8. Słońce w VIII domu
2.3.9. Słońce w IX domu
2.3.10. Słońce w X domu
2.3.11. Słońce w XI domu
2.3.12. Słońce w XII domu
3. Księżyc
3.1. Ogólna charakterystyka
3.2. Fazy Księżyca
3.3. Księżyc w znakach Zodiaku
3.3.1. Księżyc w znaku Barana
3.3.2. Księżyc w znaku Byka
3.3.3. Księżyc w znaku Bliźniąt
3.3.4. Księżyc w znaku Raka
3.3.5. Księżyc w znaku Lwa
3.3.6. Księżyc w znaku Panny
3.3.7. Księżyc w znaku Wagi
3.3.8. Księżyc w znaku Skorpiona
3.3.9. Księżyc w znaku Strzelca
3.3.10. Księżyc w znaku Koziorożca
3.3.11. Księżyc w znaku Wodnika
3.3.12. Księżyc w znaku Ryb
3.4. Księżyc w domach horoskopu
3.4.1. Księżyc w I domu
3.4.2. Księżyc w II domu
3.4.3. Księżyc w III domu
3.4.4. Księżyc w IV domu
3.4.5. Księżyc w V domu
3.4.6. Księżyc w VI domu
3.4.7. Księżyc w VII domu
3.4.8. Księżyc w VIII domu
3.4.9. Księżyc w IX domu
3.4.10. Księżyc w X domu
3.4.11. Księżyc w XI domu
3.4.12. Księżyc w XII domu
3.5. Dni księżycowe
3.6. Domy księżycowe
3.7. Księżyc a choroby
4. Zaćmienia Słońca i Księżyca
Aneks
1. Siedem okresów kosmobiologicznych
2. Korzystne i niekorzystne okresy na różnego rodzaju działalność
3. Tabele

Wprowadzenie
W pierwszych trzech tomach „Astrologii klasycznej”, jak Czytelnik zapewne pamięta, zaprezentowałem program przewidziany dla I roku studiów uniwersyteckich. Zaprezentowałem cele i zadania astrologii jako nauki oraz przedstawiłem krótki zarys historyczny jej rozwoju. Czytelnik mógł zapoznać się z podstawowymi pojęciami stosowanymi w astrologii. W owych trzech tomach zostały także ukazane i objaśnione tak ważne tematy, jak stopnie i domy. Szczegółowo zanalizowaliśmy wierzchołki domów, przede wszystkim tych, które znajdują się w domach kardynalnych (kątowych), w tym bardzo dokładnie ascendentu i Medium Coeli.
Natomiast głównym zadaniem tego i kolejnych dwóch tomów jest szczegółowa analiza esencjalnej natury Słońca, Księżyca oraz planet Układu Słonecznego i ich wpływu z czysto astrologicznego punktu widzenia na  Ziemię, jej mieszkańców, całą ożywioną i nieożywioną przyrodę.
Przedstawię w nich zależność wpływu poszczególnych planet w zależności od ich położenia w poszczególnych znakach Zodiaku oraz w każdym z domów horoskopu.
Podczas analizy horoskopów lub kosmografów Czytelnik napotka komplikacje interpretacyjne w związku z wpływami kombinacji planet. W związku z tym objaśnię prostą zasadę, że jeśli esencjalna natura planety jest posiada analogie do esencjalnej natury znaku Zodiaku, w którym się ona znajduje i z głównymi zasadami domu horoskopu, w którym jest miejscowo zdeterminowana jej siła i wpływ będzie znacznie zwielokrotniony. I odwrotnie, jeśli planeta, znak Zodiaku i dom  horoskopu będą w stosunku do siebie antagonistyczne, wpływ tej pierwszej będzie nie tylko zmieniony, ale może ona przynieść właścicielowi horoskopu mniejsze czy większe problemy różnego rodzaju, a nawet może poważnie zaszkodzić. W każdym wypadku wpływ poszczególnych planet zabarwia się esencjalna naturą tego znaku Zodiaku, w którym się one znajdują i wpływem głównych zasad tego domu horoskopu, w którym jest miejscowo zdeterminowana. Nie wolno też ignorować dominanta tego domu, którego dana planeta jest dyspozytorem. Należy również uwzględniać wpływ pozostałych elementów horoskopu, a także godności planet w stopniach i takie czynniki, jak pozycja planety w dekanacie, stopień jej lokalnej determinacji w tej czy innej 1/3 domu horoskopu.

1. Planety
Podstawowych planet, które wykorzystuje astrologia w swoich badaniach, jest dziesięć. Są nimi Słońce, Księżyc, Merkury, Wenus, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton. Słońce i Księżyc w astrologii dla wygody i uproszczenia także nazywa się planetami. Współcześni astrolodzy do tego zestawu dodają jeszcze Chirona i Prozerpinę, a także wykorzystują pewne fikcyjne planety, na przykład Lulu i Lilith.
Planety można podzielić na siedem tych, które były wykorzystywane przez astrologów starożytnych – Słońce, Księżyc, Merkury, Wenus, Mars, Jowisz, Saturn. Ze względu na ich ilość często bywają nazywane septenerem. Uran, Neptun i Pluton są nazywane planetami wyższymi lub dalekimi. Starożytni astrolodzy zadowalali się w swojej pracy tylko planetami septeneru, hinduscy wykorzystują go do tej pory i nie uwzględniają w swoich obliczeniach Urana, Neptuna i Plutona. Klasyczna astrologia zachodnia wykorzystuje wszystkie dziesięć planet, a w ostatnich latach dodała do nich dwie następne – Chirona i Prozerpinę.  
Septener daje opis siedmiu podstawowych wpływów planetarnych. Planety dalsze uważa się za wyższe oktawy Septener. Wywierają one wpływ na wydarzenia historyczne zachodzące na Ziemi i odnoszące się do wielu ludzi, dlatego noszą dodatkowe nazwy planet zbiorowych lub pokoleniowych.
Planety w astrologii, razem ze znakami Zodiaku, są jednym z najważniejszych czynników. To źródła kosmicznej energii, które wywierają na nas wpływ, a może on być harmonijny lub dysharmonijny. Przy czym planety wpływają zarówno na zewnętrzne, jak i wewnętrzne życie człowieka. To one tworzą horoskop, gdyż „uruchamiają” wydarzenia w naszym życiu. Każda planeta posiada wyjątkowe właściwości, które pozostają niezmienne i tylko jej właściwe. W wyniku syntezy wpływu wszystkich planet horoskopu uzyskujemy unikalny portret człowieka, jego charakteru, problemów oraz zarys jego losów.

Klasyfikacja planet
Planety wewnętrzne i zewnętrzne
Wewnętrznymi lub minornymi nazywa się planety, których orbity leżą wewnątrz orbity Ziemi, to znaczy między orbitami Słońca i Ziemi. Należą do nich Merkury i Wenus.
Zewnętrznymi lub majornymi nazywa się planety, których orbity leżą poza orbitą Ziemi. Należą do nich Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton, Chiron, Prozerpina. W niektórych starożytnych źródłach planety wewnętrzne nazywane są dolnymi, zaś zewnętrzne ­­­­- górnymi, co nie jest całkiem poprawne. Trzeba­ o tym wiedzieć, żeby podczas analizy starożytnych, źródeł nie wynikały nieporozumienia.
Planety męskie i żeńskie
Planety męskie – ­Słońce, Mars, Jowisz, Uran, Pluton. Działanie tych planet ukierunkowane jest na aktywną, zewnętrzną realizację.
Planety żeńskie ­– Księżyc, Wenus, Jowisz, Saturn, Neptun. Działanie tych planet skierowane jest na pobieranie energii z zewnątrz, na pasywną realizację.
Natomiast Merkury może być zarówno męski, jak i żeński w zależności od jego­ pozycji w horoskopie oraz aspektów, które robi do innych planet.
Niniejszy podział powstał współcześnie. W różnych źródłach można znaleźć inne informacje na ten temat, ale różnice zdań dotyczą przede wszystkim Saturna. Niektórzy zaliczają go do planet męskich, inni, jak ja, do żeńskich.
Niezależnie od tego czy jest to męska, czy żeńska planeta swoje właściwości przejawia w zależności od położenia, które zajmuje. Na przykład jeśli planeta umiejscowiła się „przed Słońcem”, we Wschodniej hemisferze lub w męskim znaku, to nawet czysto żeńska planeta przyjmuje pewne cechy męskie i odwrotnie, jeśli męska planeta znajduje się „za Słońcem”, w Zachodnie hemisferze i w żeńskim znaku, to jej wpływy stają się bardziej miękkie i powściągliwe.
Planety żywiołu ognia – Słońce, Jowisz, Mars, Pluton.
Planety żywiołu powietrza – Merkury, Uran.
Planety żywiołu ziemi – Wenus, Saturn.
Planety żywiołu wody – Księżyc, Neptun.
Dzienne i nocne planety
Starożytni uważali, że Saturn, Jowisz i Słońce to planety dzienne, zaś Mars, Wenus i Księżyc nocne. Natomiast Merkury był uznawany za dziennego, jeśli widziano go rano i za nocnego, jeśli obserwowano go wieczorem. Każda planeta pomaga sobie – dzienna dziennej, nocna – nocnej.
Jest też inny wariant: dziennymi nazywa się te planety, które w momencie narodzin danej jednostki znajdowały się nad horyzontem, a nocnymi te, które były pod horyzontem.
Elektryczne i magnetyczne planety
Elektryczne – Słońce, Mars, Jowisz, Uran.
Magnetyczne – Księżyc, Merkury, Saturn, Neptun.
Płodne i bezpłodne planety
Płodne – Słońce, księżyc, Wenus, Jowisz, Neptun.
Bezpłodne – Mars, Saturn, Uran.
Merkury jest umiarkowanie płodny.
Dobroczynne i złoczynne planety
Dobroczynne – Słońce, Wenus, Jowisz.
Złoczynne – Mars, Saturn, Uran, Neptun, Pluton.
Merkury ze swej natury jest neutralny, ale przekazuje wpływ planety, z którą jest w koniunkcji lub mocnym aspekcie.
Księżyc ogólnie jest korzystny, ale także odbija wpływ planety, z którą znajduje się w ścisłym kontakcie.
Niektórzy astrolodzy uważają, że Neptun czasami może być planetą dobroczynna. Osobiście nie radzę zbytnio ufać Neptunowi, wielkiemu iluzjoniście, nawet w przypadku, jeśli nie ma on negatywnych aspektów. To, co przyjmiemy za dobro może łatwo zmienić się w straty i rozczarowania.
Biruni uważał, że jeśli planety są silne pod względem swego statusu kosmicznego, to pomagają sobie wzajemnie w przyjaźni i nieprzyjaźni, ale jeśli są słabe, to działają w pojedynkę.
Szybkie i wolne planety
Planety pod względem ekliptyki swoich orbit poruszają się nierównomiernie, na pewnych odcinkach i prędkość jest duża, a na innych mniejsza. W związku z tym dzieli się je na wolne i szybkie.
Szybka planeta to ta, która w chwili urodzenia człowieka miała prędkość większą od średniej.
Wolna planeta to ta, która w momencie urodzenia człowieka miała prędkość mniejszą od średniej.
Szybka planeta przejawia się łatwiej i wyraziściej niż wolna. Jeśli u człowieka w horoskopie natalnym jest szybka planeta, on wcześnie nabiera doświadczeń w sferach z nią związanych, niż w przypadku wolnej planety. Trzeba też uwzględniać miejsce położenia planety, jako że znajdując się w znaku Zodiaku swego żywiołu ona także będzie przejawiać się wyraziściej niż, gdy leży w znaku żywiołu, który nie jest zgodny z jej właściwościami. I tak szybki Jowisz w Lwie lub Wadze będzie jeszcze szybszy, niż w Byku, zaś wolny Merkury będzie jeszcze wolniejszy w Raku niż w Wodniku czy Baranie.

Średnie prędkości planet
Słońce – 0º59’08”
Księżyc – 12º58’
Merkury – 1º19’
Wenus – 1º13’
Mars – 0º38’
Jowisz – 0º04’59”
Saturn – 0º03’49”
Uran – 0º03’00”
Neptun – 0º01’40”
Pluton – 0º00’48”
Węzły księżycowe – 0º03’11”

Wschodnie i zachodnie planety
Planetą wschodnią nazywa się tą, która znajduje się we Wschodniej półsferze od strony ascendentu (domy X-III).
Planetą zachodnią nazywa się tą, która znajduje się w Zachodniej półsferze od strony descendentu (domy IV-XI).
Planety pod horyzontem i nad horyzontem
Planeta pod horyzontem – ta, która znajduje się w dolnej półsferze (domy I-VI).
Planeta nad horyzontem – ta, która znajduje się w górnej półsferze (domy VII-XII).
Poranne i wieczorne planety
Planeta, która wchodzi niedługo przed wschodem Słońca nazywana bywa „planetą idącą przed Słońcem” lub „poranną planetą”.
Planeta zachodząca zaraz po zachodzie Słońca nazywana bywa „planetą idącą po Słońcu” lub „wieczorną planetą”. Nierzadko w literaturze poranna planeta nazywana jest wschodnią, zaś wieczorna – zachodnią.
W tej roli może wystąpić każda planeta, ale najczęściej pełni ją Merkury lub Wenus w związku z tym, iż ich orbity leżą blisko Słońca. „Gwiazdą poranną” zazwyczaj nazywa się Wenus, choć bywa ona i „wieczorną”, gdyż jako pierwsza pojawia się na wieczornym nieboskłonie.
Bardziej szczegółowe informacje o porannych i wieczornych planetach Czytelnik znajdzie dalej.

Spalone planety
Planetę znajdującą się w odległości do 17º od dokładnej koniunkcji ze Słońcem uważa się za leżącą „w sercu Słońca”. Przy takiej pozycji planety Słońce wzmacnia jej potencjał i daje jej dodatkową energię umożliwiającą pełny rozwój. Średnica dysku Słońca równa się 30 minutom, dlatego w odległości 15 minut do i po ścisłej koniunkcji planeta rzeczywiście znajduje się „w sercu” naszej gwiazdy.
Planeta znajdująca się w odległości do 3º (według niektórych starożytnych traktatów do 6º) od dokładnej koniunkcji ze Słońcem w jedną i drugą stronę uważana jest za „spaloną planetę”. Przy tej pozycji planeta staje się niewidzialna, promienie Słońca ukrywają ją i ona jakby ślepnie i traci orientację na skutek czego nie jest w stanie w pełni się realizować. Człowiek, który w swoim horoskopie ma taką planetę często ma wiele idei i planów związanych z realizacją funkcji tej planet, ale nie ma możliwości wcielenia ich w życie.
Planeta znajdująca się w odległości 3º-17º od dokładnej koniunkcji ze Słońcem, uważana jest za znajdującą się „w promieniach Słońca”. Przy tym położeniu planety sytuacja radykalnie się zmienia. Promienie Słońca znajdują się już w bezpiecznej odległości od niej, dlatego tą pozycję można traktować jak aspekt koniunkcji, przy którym i Słońce, i planeta działają wspólnie, w tandemie.
Naturalnie we wszystkich tych trzech pozycjach należy uwzględniać kosmiczny status planet.

Planeta otoczona
Planeta otoczona lub inaczej „oblężona”, „zablokowana”, to taka, która znajduje się między dwiema innymi planetami leżącymi od niej w granicach orby. „Oblężenie” dobroczynnymi planetami wzmacnia jej kosmiczny status, zaś złoczynnymi osłabia ją i nie pozwala w pełni przejawić swoje właściwości lub blokuje jej działanie. 

Wpływy planetarne
Władanie znakami
Domicyl – położenie planety we własnym znaku, gdzie czuje się ona swobodnie i może w pełni przejawić swoją energię. Mówi się, że planeta włada znakiem i dlatego nazywa się ją wówczas władcą. W takim przypadku właściwości danej planety w pełni zgadzają się z właściwościami znaku, a ich siły są harmonijne. Planecie nic nie przeszkadza w pełnej realizacji jej możliwości. Takie położenie bywa również nazywane „planeta we własnym domu”. Człowiek, który ma taką planetę w swoim horoskopie praktycznie nie musi zbierać doświadczeń z nią związanych, gdyż rodzi się on z określonymi nawykami i wszystko w danej sferze układa się mu jakby samo przez się. Jeśli w horoskopie jest kilka takich planet, daje to danej jednostce dużą siłę przebicia. (W języku polskim używane jest także określenie „władztwo” lub „godność”.*)
Excil – położenie planety w znaku przeciwstawnym do jej domicylu. W wielu źródłach można przeczytać, że planeta w excilu jest słaba. To nie jest do końca tak. W tym wypadku siła planety nie zmniejsza się, ale działa ona zgodnie z właściwościami znaku, dlatego czuje się „niewygodnie”, jest skrępowana, z trudem przejawia swoje właściwości, albowiem jej cechy są mocno zniekształcone. Aby człowiek mógł je realizować, potrzebne jest mu odpowiednie doświadczenie, inaczej on będzie „szedł pod prąd”. Nie można powiedzieć, że taka osoba jest miernotą, odwrotnie, po wielu próbach i doświadczeniach, które zmuszają do mądrego podejścia do sprawy, on może zostać specjalistą w sferze reprezentowanej przez taką planetę. Będzie jednak potrzebował na to znacznie więcej czasu, niż człowiek, który daną planetę ma w domicylu. (W języku polskim używane jest także określenie „na wygnaniu” lub „uszkodzona”.*)
Egzaltacja – położenie planety w znaku, gdzie przejawia się ona najbardziej wyraziście, choć jest „drugą pod względem ważności osobą” w znaku. Planeta w egzaltacji często jest bardziej widoczna, niż w domicylu, gdyż ta ostatnia przejawia się w sposób naturalny, niczego nie musi udowadniać i czuje, że ma prawo zachowywać się tak, jak uważa za słuszne, tym bardziej, że doświadczenia potwierdzają jej prawa. W przypadku egzaltacji planeta przejawia się wyraziście, w sposób egzaltowany, daje z siebie wszystko i działa na najwyższych obrotach. Nie jest co prawda gospodynią znaku, ale właśnie ten znak daje jej możliwość przejawić się w pełni, gdyż działa ona nie z własnej woli, ale na skutek konieczności, dlatego o ile planeta w domicylu przejawia się stale i w sposób zrównoważony, to w egzaltacji realizuje swoje właściwości burzliwie, lecz epizodycznie, czyli wtedy, kiedy ma taką potrzebę. (W języku polskim używane jest także określenie „wywyższenie”*.)
Oprócz znaku egzaltacji planety mają też i stopień egzaltacji:
– Słońce – 19º Barana,
– Księżyc – 3º Byka,
– Merkury – 15º Panny,
– Wenus – 27º Ryb,
– Mars – 28º Koziorożca,
– Jowisz – 15º Raka,
– Saturn – 21º Wagi.
Fall – położenie planety w znaku opozycyjnym do znaku jej egzaltacji. W tym wypadku zachodzi zniekształcenie, zubożenie i negacja właściwości planety. Po to, aby dana jednostka mogła realizować się zgodnie z taka planetą, musi adoptować się do sytuacji, uczyć się jej i dokładać wielu wysiłków. Jakich konkretnie, tego jednak człowiek nie wie, dlatego wpływ planety odczuwany jest w formie zrywu. Człowiek najczęściej uruchamia działanie takiej planety nie tam, gdzie powinien, nie tak, jak trzeba i nie wtedy, kiedy powinien, w odróżnieniu od planety w egzaltacji, której działanie jest uruchamiane jak najbardziej w porę. Zrozumiałe, dlaczego właśnie planety w fallu są nośnikami różnego rodzaju kompleksów. Jeśli wszystko robi się nie trafnie, to nic dziwnego, że człowiek czuje się niepełnowartościowy. Często ludzie posiadający niezwykłe talenty mają jakąś planetę w fallu, na przykład Merkurego w fallu mogą mieć poeci. (W języku polskim używane jest także określenie „w upadku”.*)

* Uwaga tłumacza.

Planety władające opozycyjnym znakiem nazywane są wrogami (antypodami).
Planety władają nie tylko znakami Zodiaku. Swoich władców mają dekanaty, termy, stopnie, a także lata, dni, tygodnie i godziny. U podstaw planetarnych władców dni tygodnia, godzin i innych leży przed wszystkim Gwiazda Magów, jeden z kluczowych schematów w astrologii. Gwiazda Magów to kolejność planet rozmieszczonych na schemacie siedmioramiennej gwiazdy (patrz t. I str. 147-149).

Władanie dekanatami
Do władania dekanatami wykorzystuje się dwa systemu: według trygonów i według Gwiazdy Magów. Oba opisuje Ptolemeusz w swoim dziele „Tetrabiblos”.
Władztwo według trygonów przebiega w następujący sposób – pierwszym dekanatem każdego znaku włada planeta, która jest władcą całego znaku, drugim dekanatem zarządza planeta kolejnego trygonalnego znaku, zaś trzecim – ostatnia w kolejności ruchu Zodiaku z danego trytonu. Na przykład pierwszym dekanatem Barana włada Mars i Pluton w retrogradacji, drugim – Słońce, a trzecim Jowisz i Neptun w retrogradacji.
Władztwo według Gwiazdy Magów różni się o władztwa według trygonów tym, że schemat Gwiazdy zawiera tylko planety septeneru, zaś to pierwsze uwzględnia wszystkie planety, w tym także te w retrogradacji.

Władanie termami
Informacje na temat władania termami znajdzie Czytelnik w Tabeli 6 w tomie I, str. 186 sporządzonej przeze mnie na podstawie analizy około 10 tysięcy horoskopów. Należy zauważyć, że władanie termami we współczesnej astrologii niesłusznie jest mało wykorzystywane.
Władanie stopniami
Jeśli planeta trafia w stopień, którym włada, to jej rola znacząco wzrasta. Natomiast jeśli w taki stopień trafia inna planeta, to wchodzi ona w ścisły związek z planetą-władcą. Więcej informacji na temat stopni znajdzie Czytelnik w II tomie „Astrologii klasycznej”
Istnieje kilka systemów władania stopniami. Z obydwoma może się Czytelnik zapoznać w I tomie (Tabela 7 i 8, str. 187-189). Są to systemy władania stopniami według Gwiazdy Magów i według trygonów.
Władanie latami
Starożytni nazywali planety chronokratorami (chronokrator – władca czasu). Oznacza to, że różnymi okresami w życiu władają różne planety. U podstaw władania latami, jak już wspomniałem leży Gwiazda Magów (patrz t. I, Tablica 10, str. 191).

Władanie dniami tygodnia
Niedziela – Słońce,
Poniedziałek – Księżyc,
Wtorek – Mars,
Środa – Merkury,
Czwartek – Jowisz,
Piątek – Wenus,
Sobota – Saturn.
Takie przyporządkowanie jest ogólne dla chrześcijańskiego, judejskiego, hinduskiego, muzułmańskiego, buddyjskiego i niektórych innych kalendarzy.

Władanie godzinami
Każdą godziną w ciągu doby włada któraś z planet. Astrologiczne godziny różnią się od zegarowych. Doba astrologiczna dzieli się na godziny nocne (od zachodu do wschodu Słońca) oraz dzienne (od wschodu do zachodu Słońca). Długość trwania dziennej godziny obliczamy przy pomocy podzielenia czasu od momentu wschodu do chwili zachodu na 12. W taki sam sposób oblicza się długość trwania godziny nocnej. Z powyższego wynika, że długość godzin nocnych i dziennych zależy zarówno od pory roku, jak i od szerokości geograficznej danego miejsca na Ziemi. Planety o korzystnych aspektach sprzyjają sprawom, które zaczyna się w ich godzinie. Jeśli planeta godziny jest źle aspektowana, to nie powinno się zaczynać ważnych spraw w jej godzinie (patrz t. I, Tablica 9, str. 190).

Sygnifikatory
Oprócz tego, że planety władają znakami, dekanatami i tak dalej, to są jeszcze naturalnymi władcami tych czy innych ludzi lub właściwości. Każda planeta w horoskopie za coś „odpowiada”, to znaczy jest sygnifikatorem (wskaźnikiem) ludzi, właściwości, wydarzeń. I tak Słońce w horoskopie jest sygnifikatorem ojca, szanowanego lub podziwianego człowieka, święta, Księżyc – matki, spraw domowych, zmian, Merkury – młodych ludzi, listów, wyjazdów itd. Interpretacji dokonuje się w zależności od umiejscowienia planet-sygnifikatorów w znakach i domach, a także od jakości aspektów, które ona tworzy.

Recepcja
Recepcja* występuje wtedy, gdy jedna z planet znajduje się w znaku innej, która z kolei jest w znaku pierwszej, to znaczy planety zamieniają się miejscami. Na przykład Uran w Bliźniętach, zaś Merkury w Wodniku. W takim wypadku uważa się, że Uran i Merkury znajdują się w recepcji. Do celów interpretacyjnych można zamienić planety będące w recepcji miejscami, to znaczy jedną planetę dokładnie w znak i stopień drugiej i odwrotnie. Niektórzy astrolodzy traktują taką pozycję planet jak słabą koniunkcję. Recepcję uważa się za korzystny czynnik, nawet jeśli planety mają negatywny aspekt do siebie. W takim przypadku jego złe działanie osłabia się. Recepcja bywa często wykorzystywana w astrologii horarnej, w natalnej współcześni astrolodzy wykorzystują ją rzadziej.

* Hrabia Wronski opisuje tutaj zjawisko wzajemnej recepcji. Samą recepcją lub „przyjęciem” bywa nazywane znajdowanie się planety w aspekcie z inną, która ma godność w znaku przebywania pierwszej. Na przykład w przypadku aspektu Merkurego w Raku do Księżyca lub Merkurego w Koziorożcu do Saturna on zostaje „przyjęty” przez te planety, dlatego że znajduje się w znaku ich władztwa (przyp. red.).

Planety i domy
Najważniejszym czynnikiem określającym znaczenie planety jest przede wszystkim jej pozycja w znaku i domu, w których się ona znajduje w chwili urodzin. Pozycja planety w domu nazywa się lokalną determinacją. Odnosi się ona jedynie do określonego momentu czasu i konkretnego miejsca. W innym miejscu Ziemi w tym samym czasie planeta zajmie miejsce w innym domu i zgodnie z zajętą pozycją będzie wywierać inny wpływ. Realizacja zasad planety, które określane są w każdym konkretnym horoskopie czasem i miejscem urodzenia, odbija się na urodzonej jednostce w ciągu jego całego ziemskiego życia, czy czym właśnie w tej sferze, która została wskazana w horoskopie przez pozycję planety w określonym domu. Ta realizacja może zachodzić na różną skalę, bywa, że słabnie lub wzmacnia się na skutek różnych czynników, ale zawsze będzie się przejawiać wewnątrz granic wyznaczonych przez horoskop natalny.
W zależności od domu, podobnie jak od znaku Zodiaku sposób przejawiania się planet jest różny. Za najsilniejsze uważa się planety w domach kątowych (I, IV, VII, X). Za wyjątkowo silne uważa się położenie planety w pobliżu MC, przy czym im bliżej Medium Coeli się ona znajduje, tym silniej działa. W domach następujących (sukcydentnych) realizacja właściwości planety jest bardziej stała, choć niezbyt jawna. W domach upadających (kadentnych) planety wywierają wpływ jedynie na charakter i przeżycia.
Astrologicznie planeta, która znajduje się najbliżej MC jest uważana za górującą nad planetą, która leży dalej od niego. Na przykład planeta w X domu góruje nad planetą w VIII, zaś planeta w I góruje nad planetą w III.
Jeśli planeta leży na wierzchołku domu, jej działanie jest silniejsze niż w przypadku położenia w środku lub pod koniec.

Dyspozycja
Dyspozytorem planety nazywa się tą planetę, która jest władcą znaku, w którym się ona mieści. Na przykład jeśli Księżyc znajduje się w Strzelcu, to jego dyspozytorami są Jowisz i Neptun w retrogradacji; jeśli Jowisz jest w Wadze to jego dyspozytorami są Wenus i Chiron w retrogradacji. W przypadku, kiedy planeta znajduje się we własnym domu, na przykład Wenus w Byku, to jest ona sama dla siebie dyspozytorem. Wpływ planety w takim przypadku nasila się.
W związku z tym sprawami danego domu zarządza zarówno planeta znajdująca się (lokalnie zdeterminowana) w nim, jak i władca domu będący jednocześnie dyspozytorem planety.
Jeśli planeta znajduje się w jednym domu, a dominuje w innym, to przy interpretacji horoskopu należy łączyć znaczenia obu, lecz bardziej ważnym czynnikiem jest położenie planety w domu, dominacja uważana jest za drugoplanowy wskaźnik.
W przypadku, jeśli w domu nie ma planet, na pierwszy plan wysuwa się jego władca i służy on jako podstawa do interpretacji. Analizuje się go zgodnie ze znanym schematem: jego esencjalna natura, znak i dom, w którym się on znajduje, status kosmiczny, aspekty lub ich brak. Władców pola należy badać w każdym przypadku, po prostu w przypadku braku planet w domu jest to jedyny wskaźnik pozwalający ocenić dany dom.
Jeśli w jednym domu horoskopu znajduje się kilka planet, to one działają razem zgodnie z zasadami danego domu. Każdą planetę w takim przypadku należy analizować oddzielnie, uważnie badając jej esencjalna naturę, status kosmiczny, dyspozycję i aspekty. W taki sposób można określić która z tych planet przejawia się najmocniej. Na przykład jedna z planet okaże się dyspozytorem domu, co od razu wysunie ją na czoło.
Jeszcze raz przypominam, że za wyjątkiem bardzo rzadkich przypadków planeta znajdująca się w domu ma wiodące znaczenie dla spraw mu odpowiadających. Wpływ dyspozytora i aspektów jest znaczący, ale tym niemniej drugoplanowy. Przy kombinacji znaczeń dwóch domów punktem wyjściowym jest pozycja planety, a następnym – dominacja. Sprawy, osoby i wydarzenia związane z domem horoskopu, w którym planeta dominuje wskazują na przyczyny, a nie na same wydarzenia.
I tak, planeta znajdująca się w II domu i dominująca w VII wskazuje na zdobycie majątku w wyniku małżeństwa, współpracy lub procesu sądowego. Dominowanie tejże samej planety w X domu wskazuje na zdobycie majątku dzięki określonej pozycji zawodowej, działalności profesjonalnej itp.
Ze wszystkich możliwych kombinacji w pierwszym rzędzie realizują się te, które najbardziej zgadzają się z naturalnym władztwem i kosmicznym statusem danej planety.
Reguła, że pozycja planety w domu jest silniejsza od władania domem ma wyjątek, który dotyczy I domu horoskopu. Ten dom daje podstawy wszystkiego, co może zajść w życiu jednostki, tutaj kształtują się przyszłe wydarzenia i główne kierunki ich rozwoju. Dlatego dominant urodzenia poprzez swoją dyspozycję kieruje człowieka na drogę wskazywaną przez dom horoskopu, w którym się on znajduje. Wpływ ten przejawia się tym silniej, im więcej godności posiada dominant. Jeśli dominant urodzenia znajduje się nie w swoim domu, co zdarza się częściej, należy uważnie analizować oba domy i ich wzajemne powiązania. Znaczenia obu tych domów łączą się.

Ruch planet
Z punktu widzenia obserwatora stojącego na Ziemi wszystkie planety oprócz Słońca i Księżyca okresowo zmieniają kierunek swego ruchu, zatrzymują się i zaczynają posuwać się w odwrotnym kierunku, co nazywane jest ruchem retrogradacyjnym. To zjawisko można wyjaśnić różnicą w okresach obrotu planet wokół Słońca. W związku z tym wyróżnia się trzy typy ruchu planet: dyrekcyjny (prosty), retrogradacyjny (wsteczny) i stacjonarny (zatrzymanie się, postój).
Ruch dyrekcyjny (D) – typowy ruch zgodny z kolejnością znaków Zodiaku (Baran – Byk – … – Ryby). Astrologicznie oznacza naturalny rozwój wydarzeń, ukierunkowanie na przyszłość.
Ruch retrogradacyjny (R) – ruch w stronę odwrotną do kolejności znaków Zodiaku (Ryby – Wodnik – … – Baran). Astrologicznie pokazuje na lekcje, które musimy przyswoić wykorzystując już zgromadzone doświadczenia. Jeśli w horoskopie jakaś planeta znajduje się w ruchu retrogradacyjnym, to oznacza to zgodnie z Prawami Karmy, że w poprzednim życiu nie zdążyliśmy zakończyć spraw, które odnoszą się do danej planety zgodnie z jej pozycją w horoskopie. Te nieskończone sprawy z poprzedniego życia lub nie wykonane zadania należy zrealizować w tym wcieleniu, ale jeśli mimo wszystko się to nie uda, to trzeba je będzie odłożyć do następnego wcielenia i tak aż do tej pory, kiedy nie zostaną one ostatecznie zakończone.
Podczas ruchu retrogradacyjnego nie należy zajmować się w sposób bezpośredni sprawami odnoszącymi się do danej planety, jako że i tak nie będą one miały sensu i nie przyniosą pożądanych rezultatów. Co więcej należy odłożyć je nie tylko do chwili, kiedy planeta wyjdzie z ruchu retrogradacyjnego, lecz do tej pory, dopóki ona nie zatrzyma się i nie dojdzie w ruchu dyrekcyjnym do tego stopnia, w którym się zatrzymała i zaczęła ruch wsteczny. Na przykład tranzytowy Merkury 11 lutego 1994 roku zatrzymał się i rozpoczął ruch retrogradacyjny w 7º34' znaku Ryb. 5 marca zatrzymał się w 22º38' znaku Wodnika i wszedł w ruch prosty. Ale merkuriańskie sprawy spokojnie można zacząć lub kontynuować dopiero wtedy, kiedy Merkury dojdzie do 7º34' znaku Raka, co miało miejsce dopiero 25 marca. Jest to szczególnie ważne podczas analizy horoskopu progresywnego, w którym jeden dzień równa się jednemu rokowi. Prawdopodobieństwo wydarzenia związanego z planetą w retrogradacji wzrasta dwu-trzykrotnie z powodu powrotu w te same stopnie i punkty horoskopu, po których już ona przechodziła.
Pozycja stacjonarna – widoczne zatrzymanie się planety w chwili przejścia z jednego rodzaju ruchu w inny. Astrologicznie akcentuje określony punkt horoskopu, oznacza swobodę kierunku i charakteru rozwoju tematów związanych z daną planetą, to znaczy daje możliwość rozwiązania problemów, możliwe, że w innym kluczy, jakby spowolniając czas. 

Kosmiczny status planet
Planety, jak zostało powiedziane wcześniej, są nosicielami potencjalnej energii kosmicznej. Ale nie działają one same z siebie, wywierane są na nie różne wpływy, które to właśnie określają w ostatecznym rezultacie sposób ich realizacji. W związku z tym planety dzielą się na silne, słabe i neutralne. Godność (siła) planety lub jej słabość zależą od wielu czynników, które teraz powinniśmy zanalizować.
Planeta znajdująca się w określonym znaku lub domu działa zgodnie ze swoją esencjalna naturą, ale z uwzględnieniem charakteru tegoż znaku czy domu, w którym się znalazła. Taka pozycja w znaku bądź domu, w których wpływ planety wzmacnia się nazywany jest godnością, zaś to w którym on słabnie – słabością. Wyróżnia się esencjalne (istotne) godności lub słabości planet, które uwzględniają ich pozycję w znakach i akcydentalne (drugoplanowe), które dotyczą ich umiejscowienie w domach.
Do godności esencjalnych odnoszą się takie wskaźniki jak położenie planety w swoim domicylu, znaku lub stopniu egzaltacji, w znaku swego żywiołu, we własnym dekanacie, termie, stopniu i inne.
Do godności akcydentalnych odnoszą się takie wskaźniki, jak położenie planety we własnym domu i w niektórych innych, w znaku swojej płci, w pobliżu Wenus i Jowisza, jak też pewne inne, na przykład dyrekcyjność planety, jej koniunkcja z niektórymi gwiazdami stałymi (patrz t. II), obecność silnych pozytywnych aspektów.
Do słabości esencjalnych odnoszą się takie wskaźniki, jak położenie planety w swoim fallu lub excilu, w znaku przeciwnej płci, w termie lub stopniu przeciwstawnej natury.
Do słabości akcydentalnych odnoszą się takie wskaźniki, jak położenie planety w niektórych domach, na Via Combusta (Spalonej Drodze), pod promieniami Słońca, w pobliżu Marsa i Saturna, jej koniunkcja z niektórymi gwiazdami stałymi. Planetę osłabia także jej „spalenie”, obecność silnych negatywnych aspektów, ruch retrogradacyjny i niektóre inne czynniki.
Dla wygody Czytelnika w moich tabelach roboczych akcydentalne i esencjalne godności są zestawione w jednej, zaś słabości w drugiej (patrz t. III, Tabele). 

...