Klub Pracy K   Sesja 3	Reakcje na utratę pracy
	Utrata pracy zajmuje bardzo wysokie miejsce na liście czynników stresogennych. Ujaw­nienie uczuć związanych z utratą i brakiem pracy może pomóc uczestnikom w zrozumieniu własnych reakcji i przekonaniu się, że są one typową reakcją związaną z przeżywaniem trudnej i bolesnej sytuacji. Ważne jest również wskazanie ich osłabiającej bądź motywującej roli w procesie poszukiwania pracy.
Cele	1.       Uświadomienie uczestnikom, że ludzie podobnie odczuwają i reagują na trudne sytuacje, a wiedza, doświadczenie i warunki życia mają duży wpływ na sposób zachowania. 2.       Pokazanie nowego sposobu myślenia o sytuacji, w jakiej znajduje się uczestnik grupy. 3.       Zdobywanie przez lidera zaufania grupy.
Czas trwania	2 godziny
Program sesji	1.      Opowiedz, co się stało. Reakcja na utratę pracy. Ćwiczenie 3.1: Wypadek samochodowy. Ćwiczenie 3.2: Co czujesz i co myślisz...? 2.      Emocje po utracie pracy. 3.      Emocje w czasie poszukiwania pracy. Ćwiczenie 3.3: Prawda czy fałsz? 4.      Czy utrata pracy ma tylko złe strony? Ćwiczenie 3.4: Nie ma rzeczy niemożliwych. 5.      Kto kieruje twoim życiem. Ćwiczenie 3.5: Kto kieruje Twoim życiem? 6.      Podsumowanie sesji. 7.      Zapowiedź programu następnej sesji.
Materiały pomocnicze
Materiały dla lidera	Emocje po utracie pracy (L 3.1) TEST: KTO KIERUJE TWOIM ŻYCIEM? (L 3.2)
Plakaty	Emocje PO UTRACIE PRACY (P 3.1) Emocje w TRAKCIE poszukiwaniA pracy (P 3.2) „KRYZYS” W JĘZYKU CHIŃSKIM  (P 3.3)
Materiały dla uczestników	CO CZUJESZ I CO MYŚLISZ ...? (U 3.1) PRAWDA CZY FAŁSZ? (U 3.2) ARKUSZ DO PUNKTOWANIA TESTU: KTO KIERUJE? (U 3.3) ARKUSZ DO OBLICZANIA TESTU: KTO KIERUJE ...? (U 3.4) ARKUSZ INTERPRETACJI TESTU: KTO KIERUJE ...? (U 3.5)

21

Program Klubu Pracy

Rozpocznij sesję od postawienia przed grupą zadania:

1.      Przeczytaj uczestnikom relację naocznego świadka wypadku drogowego:

„Półtora roku temu byłem świadkiem okropnego wypadku drogowego. Wracałem z pracy. Było już dosyć późno, chyba koło siódmej. W każdym razie było już ciemno, bo to był październik, a wtedy szybko robi się ciemno. Szedłem chodnikiem i zobaczyłem przed sobą ciemny samochód osobowy, to był jakiś Reno, wyjeżdżający z małej osiedlowej uliczki. Jechał dosyć szybko. Zanim zdążyłem mu się przyjrzeć usłyszałem pisk opon, a potem trzask zderzających się aut. W przód tego samochodu uderzyła bordowa Toyota, która chyba jechała za szybko i nie zdążyła wyhamować. Tego Reno obróciło o jakieś 90 stopni i nagle znalazł się na chodniku o 3-4 metry ode mnie. To wszystko trwało nie dłużej niż parę sekund. Osłupiałem. Kiedy się rozejrzałem, zobaczyłem że jestem jedynym świadkiem tego wypadku. Nigdy jeszcze nie byłem w takiej sytuacji i nie wiedziałem jak się zachować, co robić.

Ogarnęły mnie różne uczucia i to jeszcze bardziej utrudniało mi dokonanie obiektywnej oceny sytuacji. Kompletnie nie wiedziałem, jakie podjąć działania, aby nikomu nie zaszkodzić. Chciałem skutecznie pomóc, by doprowadzić do szczęśliwego zakończenia, czyli żeby poszkodowani znaleźli się w szpitalu pod opieką lekarzy.”

Następnie opowiedz, jakie były skutki wypadku:

Nikt nie zginął, ale dwie osoby były poważnie ranne: jedna miała złamane nogi a druga obojczyk.

2.      Podziel grupę na dwa zespoły: Poproś, by członkowie każdego z nich wyobrazili sobie siebie w podobnej sytuacji – jako osobę bierną lub osobę aktywną:

-     zespół „A” - zadaniem uczestników jest opisanie odczuć, działań i ich skutków
w przypadku osoby o postawie biernej;

-     zespół „B” - zadaniem uczestników jest opisanie odczuć, działań i ich skutków
w przypadku osoby wykazującej postawę aktywną.

3.      Rozdaj arkusze papieru, na których można zapisać wyniki dyskusji/uzgodnień grupy, by później porównać wyniki prac.

4.      Po wykonaniu zadania poproś przedstawicieli każdego zespołu o prezentację.

5.      Na podstawie zapisów dokonaj analizy, jakie uczucia nam towarzyszą, gdy chcemy działać, gdy jesteśmy aktywni oraz co czujemy w obliczu trudnej sytuacji mając postawę bierną, pasywną; czy wiele z tych odczuć jest wspólnych dla wszystkich?

Podsumuj:

Nawet w obliczu trudnej sytuacji, z którą spotykamy się po raz pierwszy wykazanie się postawą aktywną nie tylko mobilizuje do działania, ale także uruchamia szybsze generowanie pomysłów oraz powoduje, że mniej „czujemy”, a więcej „myślimy”.

J            Poproś uczestników, by jednym słowem określili swoje uczucia po utracie pracy. Zapytaj o to po kolei każdego członka grupy.

Przykładowe odpowiedzi: szok, załamanie, kryzys, wstrząs, ulga, uczucie wolności, apatia, bezsens życia, strach przed przyszłością.

         Naukowcy wykazali, że wiele osób przechodzących dużą zmianę w życiu odczuwa podobnie jak wy. Warto przyjrzeć się rezultatom ich badań, bo oprócz opisania waszych emocji, mówią one również o tym, jak mogą zmienić się wasze uczucia w przyszłości.

4              Rozdaj materiały à CO CZUJESZ I CO MYŚLISZ O SWOJEJ OBECNEJ SYTUACJI (U 3.1)

1.      Poproś o wypełnienie ankiety.

2.      Zbierz ankiety i przeanalizuj odpowiedzi w czasie przerwy lub po zajęciach.

Ankieta ta ujawnia najbardziej istotne problemy, jakie mają członkowie grupy.

3.      Problemy te możesz przedyskutować z uczestnikami i poprosić te osoby, które sobie radzą z danym problemem o opowiedzenie grupie, jak to robią.

Jeżeli odpowiedzi niektórych uczestników wskazują na potrzebę indywidualnej konsultacji, zaproś ich na rozmowę po zajęciach.

Podsumuj:

Analiza ankiet pokazuje najważniejsze problemy naszej grupy. Tym problemom poświęcimy
w czasie naszych spotkań najwięcej czasu.

x        Zaprezentuj plakat à EMOCJE PO UTRACIE PRACY (P 3.1)

Omów jego poszczególne elementy, wykorzystaj materiał à EMOCJE Po UTRACIE PRACY (L 3.1).

         Niezależnie od tego, z jakiego powodu utraciłeś pracę, prawdopodobnie ulegasz emocjom przedstawionym na tym plakacie.

         Różne stany emocjonalne, którym poddajemy się w sytuacjach kryzysowych, czyli również związanych z utratą pracy, nie muszą występować u wszystkich. Nie następują również bezpośrednio po sobie, gdyż często bardzo aktywne okresy poszukiwania pracy przeplatają się z mniejszą aktywnością.

x Przedstaw plakat à  EMOCJE W TRAKCIE POSZUKIWANIA PRACY (P 3.2)

         Upływ czasu spowoduje, że dystans emocjonalny, jakiego będziemy nabierać do naszej sytuacji przestanie nas paraliżować, a dostrzeżenie innych niż praca wartości w życiu spowoduje, że nasz stosunek do niej stanie się bardziej racjonalny.

         Sposób, w jaki opowiadamy o utracie pracy pozwala się domyślać, że nie wszyscy ludzie odczuwają negatywne emocje jednakowo silnie. Niektórzy nadal zachowują pozytywny stosunek do życia, znajdują sobie nowe zajęcia i nie tracą nadziei. To, jak postrzegamy własną sytuację może nam pomóc lub przeszkodzić w poszukiwaniu pracy.

Przeprowadzone zostanie teraz ćwiczenie, w którym każdy z uczestników będzie mógł dokładniej określić swoje odczucia związane z brakiem pracy i zastanowić się nad ich skutkami.

1.    Podziel uczestników na 4  zespoły.

4            Rozdaj materiały à PRAWDA CZY FAŁSZ (U 3.2)

...