Colter Cara - Nie jestes sama.pdf

(638 KB) Pobierz

Kobieta z ambicjami

Cara Colter

Nie jesteś sama

179402362.045.png

179402362.046.png

179402362.047.png

179402362.048.png

179402362.001.png

179402362.002.png

179402362.003.png

179402362.004.png

179402362.005.png

179402362.006.png

179402362.007.png

179402362.008.png

179402362.009.png

179402362.010.png

179402362.011.png

179402362.012.png

179402362.013.png

179402362.014.png

179402362.015.png

179402362.016.png

179402362.017.png

179402362.018.png

179402362.019.png

179402362.020.png

179402362.021.png

179402362.022.png

179402362.023.png

179402362.024.png

179402362.025.png

179402362.026.png

179402362.027.png

179402362.028.png

179402362.029.png

179402362.030.png

179402362.031.png

179402362.032.png

179402362.033.png

179402362.034.png

179402362.035.png

179402362.036.png

179402362.037.png

179402362.038.png

179402362.039.png

179402362.040.png

179402362.041.png

179402362.042.png

179402362.043.png

179402362.044.png

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Czterdzieści dni przed świętami...

Dźwięk dzwonka rozległ się niczym wystrzał. Michael

Brewster jęknął, przewrócił się na bok i otworzył jedno oko.

Przez zieleń przewróconej butelki po piwie dostrzegł tarczę

budzika. Dochodziła szósta.

Ranek czy wieczór? Ranek, zdecydował. Kto może nacho-

dzić mnie o tej porze, pomyślał oburzony, nakrywając głowę

poduszką. Intruz jednak nie przestawał dzwonić. Złorzecząc

i klnąc pod nosem, Michael zwlókł się z łóżka i włożył dżinsy.

Boso i bez koszuli ruszył do drzwi. Otworzył je szarpnięciem,

nieczuły na rześkie listopadowe powietrze, które wtargnęło do

domu. Widząc gościa, powstrzymał cisnące się na wargi słowa.

Na progu stał pan Theodore, który wyglądał jak krasno-

ludek z bajki.

- Dzieńdoberek.

Przez chwilę miał ochotę zatrzasnąć drzwi, w końcu jed-

nak rozsądek wziął górę. Pan Theodore stanowił część mi-

łych wspomnień z dzieciństwa, szczególnie cennych teraz,

gdy wrócił do domu, w którym się wychował. Znów ma za

sąsiada człowieka, z którego ogrodu podkradał ze starszym

bratem Brianem kwiaty dla mamy, któremu łamali gałęzie

ukochanej jabłonki, wspinając się po jabłka, i któremu cią-

gle robili jakieś psikusy.

Z powodu tych wspomnień był początkowo bardzo ostroż-

ny, gdy pan Theodore zaproponował mu pracę. Michael, cieśla

z zawodu, był teraz tak bogaty, że nie musiał pracować do koń-

ca życia. Obawiał się też pouczeń i dobrych rad. Starszy pan

mógł mieć takie zapędy, skoro śpiewał w kościelnym chórze,

lubił dyskusje o Dalajlamie i czytywał filozoficzne dzieła.

Z czasem jednak Michael odkrył, że to właśnie jego star-

szawy sąsiad może mieć receptę na rozpacz, z którą uczył się

żyć. Wszyscy inni, nieproszeni, dawali mu dobre rady i bar-

dzo chętnie rozprawiali o życiu i śmierci.

Pan Theodore zachowywał się zupełnie inaczej. Kiedy

Michael naprawiał schody lub wymieniał mu okna, staru-

szek zabawiał go rozmową na temat hodowli geranium lub

rozważał, która z pań w okolicy piecze najlepsze ciasteczka.

Gdy jedna praca dobiegała końca, jak za dotknięciem cza-

rodziejskiej różdżki pojawiała się następna. Ale przecież nie

o szóstej rano!

- Tak sobie myślałem...

Michael westchnął i spróbował zgadnąć, czego jeszcze nie

naprawił w domu obok? Dachu? Zlewu?

Mimo złości odczuwał też ulgę. Dzięki tej wizycie dziś

znów będę miał coś do roboty, pomyślał. Instynktownie wy-

czuwał, że bez tego byłby jeszcze bardziej zagubiony. Tak jak

wtedy, gdy pogrążył się w świecie telewizji, dopóki na jego

progu nie zjawił się pan Theodore i nie odciągnął go od gi-

gantycznego ekranu plazmowego. Zresztą ekskluzywny ze-

staw telewizyjny był jedynym zakupem, którego dokonał Mi-

chael po otrzymaniu niewyobrażalnej sumy pieniędzy.

Nigdy się nie spodziewał, że w wieku dwudziestu siedmiu

lat wejdzie w posiadanie tak znacznej fortuny. Ale było to ra-

czej przekleństwo niż błogosławieństwo. Oddałby te pienią-

dze bez zastanowienia, gdyby tylko...

- ...o świątecznych dekoracjach - dokończył radośnie pan

Theodore i zauważył skonsternowane spojrzenie Michaela. -

Już prawie święta! Mamy piętnasty listopada - oznajmił. -

Zawsze tego dnia zaczynam stroić dom.

Michael już go nie słuchał. Święta. Mimo że zauważył zmia-

nę pogody i coraz częstsze dekoracje sklepowe, jakoś nie uświa-

domił sobie, że nadciągają święta. To już, myślał spanikowany.

Przed oczami mignęło mu wspomnienie matki piekącej ciasta

i zmieszany zapach wody po goleniu ojca oraz choinki, śmiech

brata i dźwięk rozdzieranego papieru na prezentach...

Poczucie starty niosło niemal fizyczny ból. Znów po-

wróciło pytanie, które gnębiło go podczas bezsennych nocy,

a w dzień sprawiało, że pił za dużo piwa albo bezmyślnie ga-

pił się w telewizor. Chciał zepchnąć je do podświadomości,

ale wreszcie wyrwało się na wolność.

- Jak ja to przetrwam? - szepnął z rozpaczą.

Kiedy pan Theodore delikatnie dotknął jego ramienia,

Michael spojrzał w błękitne, pozbawione wieku oczy, pełne

wewnętrznej siły i współczucia.

- Znajdź kogoś, kto cierpi bardziej niż ty, i mu pomóż -

odezwał się staruszek.

Michael wypuścił długo wstrzymywany oddech. To nie

jest żadne rozwiązanie. Nikt nie może cierpieć bardziej niż

on. Nikt.

- Gdzie trzyma pan światełka? - burknął.

Okazało się, że w garażu, z resztą świątecznych dekoracji.

Było ich tyle, że nawet Święty Mikołaj przegrałby w zawo-

dach na najlepiej udekorowany dom. Sznury lampek ciąg-

nęły się kilometrami. Była też figurka Świętego Mikołaja

machająca ręką, i zaprzęg reniferów z saniami. Do tego peł-

nowymiarowe postaci świętego Józefa i Marii wraz ze stajen-

ką i osiołkiem.

Michael właśnie walczył z upartą bestią, której nijak nie

mógł wyciągnąć z garażu, kiedy podszedł do niego pan

Theodore i podał mu niewielką karteczkę.

- To, o czym wcześniej rozmawialiśmy - oznajmił enig-

matycznie i poklepał sklejkowy zad osła.

Potem zerknął na odkryte ramiona Michaela, zadrżał, po-

kręcił głową i zniknął we wnętrzu domu.

O czym to my rozmawialiśmy? - zastanowił się Micha-

el. Potrzebował powodu do życia, liny ratunkowej, a nie

cytatu z Biblii, filozofii czy wypowiedzi Dalajlamy. Zwal-

czył jednak chęć zgniecenia karteczki w kulkę i wyrzuce-

nia do śmieci.

Dotąd pan Theodore nie uszczęśliwiał go złotymi myśla-

mi. Może rzeczywiście podsunął mi coś, czego się będę mógł

chwycić, pomyślał Michael, rozkładając złożony papier. Oka-

zało się, że to adres w kiepskiej dzielnicy. „Znajdź kogoś, kto

cierpi bardziej niż ty i mu pomóż". To niemożliwe, zdecydo-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Hawkins Karen - Zakochani mimo woli.pdf (1226 KB)
Jordan Penny - Książę z Florencji.pdf (382 KB)
Cowie Vera - Podwójne życie.pdf (2014 KB)
Hix Willa - Dama do towarzystwa.pdf (1290 KB)
Wood Tonya (Ryan Courtney) - Debiutanci.pdf (753 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin