choroby układu sercowo - naczyniowego.doc

(539 KB) Pobierz
NIEWYDOLNOŚĆ SERCA

CHOROBY UKŁADU SERCOWO - NACZYNIOWEGO

 

Glikozydy nasercowe:

Podział:

1.Strofantyna i acetlylostrofantyna

2.Digoksyna, lanatozyd C, deacetylolanatozyd C

3.Digitoksyna i acetylodigitoksyna

·         Działanie:

Ø       Dodatni inotropiznm (wzmożenie skurczu serca) i tonotropizm

Ø       Ujemny chronotropizm i dromotropizm – zwolnienie czynności serca

Ø       Dodatni batmotropizm (wzmożenie pobudliwości serca – pobudzenia przedwczesne)

Digoksyna:

·         Działanie:

Ø       usprawnia pracę serca

Ø       usuwa niektóre zaburzenia rytmu serca

·         Wskazania:

Ø       przewlekła zastoinowa prawokomorowa niewydolność krążenia (m.in. związana z uszkodzeniem prawej komory serca, w przebiegu wad serca, zapalenia mięśnia serca, niektórych postaci kardiomiopatii);

Ø       miażdżycowe uszkodzenie mięśnia serca;

Ø       serce płucne;

Ø       niektóre postacie zaburzeń rytmu serca (m.in. migotanie i  trzepotanie przedsionków odznaczające się szybką czynnością serca; napadowe częstoskurcze komorowe)

·         Przeciwwskazania:

Ø       ! zbyt wolna czynność serca (bradykardia);

Ø       zespół chorego węzła zatokowego;

Ø       blok przedsionkowo – komorowy II i III stopnia;

Ø       obniżone stężenie potasu we krwi (hipokaliemia);

Ø       podwyższone stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemia).

·         Interakcje:bardzo liczne!

Ø       Niebezpieczne interakcje - z innymi lekami stosowanymi w leczeniu zaburzeń rytmu serca zwłaszcza:amiodaron, propafenon, chinidyna (quinidine)oraz zcyklosporyną (ciclosporine), polegające na znacznym podwyższeniu poziomu digoksyny we krwi i tym samym – na nasileniu jej działania i  toksyczności. Podobna interakcja, aczkolwiek zazwyczaj mniej niebezpieczna może zachodzić przy równoczesnym podawaniu antybiotyków z grupy makrolidów (m.in.erythromycin), tetracyklin (m.in.doxycycline, tetracycline), antagonistów wapnia (ACa), inhibitorów konwertazy angiotensyny (IKA), spironolaktonu (spironolactone).

Ø       Digoksynę można stosować jednocześnie z  lekami zawierającymi wapń (calcium) jedynie z wyjątkowych wskazań, ściśle pod kontrolą lekarską! (zwłaszcza preparaty wapnia w postaci wstrzyknięć powodują nasilenie toksyczności digoksyny i możliwość wystąpienia niebezpiecznych działań niepożądanych). Podobnie toksyczność digoksyny nasilają leki powodujące zwiększone wydalanie (wypłukiwanie) potasu – m.in. leki moczopędne (w tym:furosemid, torasemid, chlortalidon, hydrochlorothiazid, clopamide), przewlekle używane leki przeczyszczające (w tym także – pochodzenia naturalnego), glikokortykosteroidy stosowane w leczeniu przewlekłym (m.in.dexamethasone, prednisone prednisolone).

Ø       Wchłanianie digoksyny z przewodu pokarmowego hamują (co powoduje osłabienie jej działania) leki zobojętniające sok żołądkowy, pektyny (colepectin), węgiel aktywowany, cholestyramina (colestyramine) – co najmniej 2-godz. odstęp między stosowaniem tych leków i digoksyny),metoclopramid.

Preparaty: Digoxin,  Digoxin BM

 

Leki rozszerzające naczynia krwionośne:

Nitrogliceryna:

·         Działanie:

Ø       zmniejszające niedokrwienie serca m.in. poprzez zmniejszenie zapotrzebowania komórek na tlen;

Ø       rozszerzające naczynia wieńcowe;

Ø       obniżające ciśnienie tętnicze;

Ø       rozkurczowe m.in. na mięśnie gładkie dróg żółciowych i moczowych – lek z grupy nitratów. Działa szybko (po 2-3 min) lecz krótkotrwale (do 2 godz.).

·         Wskazania:

Ø       doraźne leczenie bólu dławicowego (zamostkowego);

Ø       bezpośrednio przed planowanym wysiłkiem bądź inną sytuacją, podczas której zazwyczaj dochodzi do wystąpienia bólu;

Ø       obecnie rzadko stosowany w leczeniu kolki żółciowej i nerkowej

·         Przeciwwskazania:

Ø       ! Bardzo ostrożnie stosować w  niedociśnieniu tętniczym (hipotonii) ze skłonnościami do omdleń,

Ø       w  wadach serca (zwężenie zastawki mitralnej i aortalnej),

Ø       chorobach ośrodkowego układu nerwowego (urazy czaszki, krwotoki mózgowe, podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe),

Ø       w niektórych postaciach jaskry,

Ø       niedokrwistości,

Ø       w  przypadkach niewydolności nerek

·         Interakcje:

Ø       nasila działanie leków obniżających ciśnienie tętnicze;

Ø       możliwe jest osłabienie działania leku przez równoczesne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (np.ibuprofen, naproksen).

Ø       Stosowanie leku równolegle z dihydroergotaminą (dihydrodroergotamine) może nasilać jej działanie i spowodować wzrost ciśnienia tętniczego.

Ø       Nie stosować jednocześnie z inhibitorami 5-fosfodiesterazy (np.sildenafilem) ze względu na możliwość znacznego spadku ciśnienia tętniczego i  dalszego zmniejszenia przepływu krwi przez mięsień sercowy (pogorszenie ukrwienia serca).

Ø       Przy jednoczesnym spożyciu alkoholu może dojść do gwałtownego, znacznego spadku ciśnienia tętniczego z  omdleniem lub utratą przytomności włącznie.

 

Inhibitory konwertazy angiotensyny:

Enalapril

·         Działanie:

Ø       hamuje powstawanie w  organizmie angiotensyny II – substancji odpowiedzialnej za zwężenie naczyń krwionośnych i wzrost ciśnienia tętniczego oraz przerost mięśnia sercowego – lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (IKA) o długotrwałym działaniu. Zwalnia rozwój niewydolności nerek w uszkodzeniu nerek z powodu cukrzycy (nefropatia cukrzycowa) i nadciśnienia tętniczego.
Angiotensyna II stanowi fragment układu hormonalno-enzymatycznego, określanego mianem RAA (skrót od:renina – angiotensyna – aldosteron). RAA występuje we krwi, działając w całym organizmie lub też miejscowo m.in. w mięśniu sercowym, nerkach, ścianach naczyń krwionośnych, kontrolując objętość krwi krążącej w ustroju i stężenia jonów sodu i potasu w płynach ustrojowych. Angiotensyna II znacznie podnosi ciśnienie tętnicze, kurcząc bardzo silnie naczynia krwionośne i pobudzając wydzielanie aldosteronu – hormonu zatrzymującego wodę i sód, co jest przyczyną powstawania nadciśnienia tętniczego. Zahamowanie (inhibicja) działania angiotensyny II  powoduje więc obniżenie ciśnienia tętniczego

·         Wskazania:

Ø       nadciśnienie tętnicze – zarówno jako lek pojedynczy, jak i w skojarzeniu z innymi lekami obniżającymi ciśnienie, zwłaszcza z moczopędnymi (hydrochlorothiazid);

Ø       zastoinowa niewydolność serca;

Ø       zapobieganie niewydolności serca, zapobieganie epizodom niedokrwienia serca u chorych z zaburzeniami lewej komory serca.

Ø       Nefropatia cukrzycowa (uszkodzenie nerek w przebiegu cukrzycy) z mikroalbuminurią (wzrost wydalania jednego z białek krwi – albumin z moczem, oznaczany przy pomocy specjalnych testów; wzrost wydalania albumin z moczem wyprzedza wzrost ciśnienia krwi; u chorych z cukrzycą niezależną od insuliny typ 2 i  mikroalbuminurią może rozwinąć się postępująca choroba nerek – nefropatia cukrzycowa).

·         Przeciwwskazania:

Ø       ! kardiomiopatia przerostowa (schorzenie polegające na powiększeniu i przeroście mięśnia sercowego lub  sztywności komór serca, do którego dochodzi w przypadkach innych chorób serca i  układu krążenia, np. nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, wad zastawek serca);

Ø       zwężenie zastawki aorty; pacjenci z przeszczepioną nerką;

Ø       zwężenie obu tętnic nerkowych (lub tętnicy nerkowej jednej nerki w przypadku braku nerki drugiej);

Ø       ciężka niewydolność nerek;

Ø       stany odwodnienia organizmu;

Ø       obrzęk naczynioruchowy, także występujący w przeszłości (patrzUWAGI).

Ø       Szczególnie ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek, obecnością białka w  moczu (białkomoczem przekraczającym 1 g białka/dobę), niewydolnością wątroby, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, ciężką niewydolnością krążenia, toczniem rumieniowatym układowym (i innymi chorobami zapalnymi tkanki łącznej – kolagenozami).

·         Interakcje:

Ø       nie stosować jednocześnie (lub stosować z wielką ostrożnością, na wyraźne zalecenie lekarza) preparatów zawierających potas (kalium), leków moczopędnych z grupy „oszczędzających potas”(m.in. amiloride, spironolactone, tialorid, triamteren) – (możliwość wystąpienia nawet znacznego, niebezpiecznego wzrostu stężenia potasu we krwi (hiperkaliemii);

Ø       przy jednoczesnym stosowaniu soli litu (lithium carbonicum) – niebezpieczeństwo wzrostu stężenia litu we krwi.

Ø       Lek nasila działanie leków moczopędnych, obniżających ciśnienie oraz rozszerzających naczynia wieńcowe z  grupy azotanów (m.in. isosorbide dinitrate, isosorbide mononitrate);

Ø       interakcja ta jest często wykorzystywana w skojarzonym (wielolekowym) leczeniu. Działanie leku jest osłabione przy jednoczesnym stosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych, zwłaszcza indometacyny (indomethacine) i naproksenu (naproxen).

Ø       Jednoczesne stosowanie leków immunosupresyjnych, m.in. azatiopryny (azathioprine), glikokortykosteroidów, allopurinolu (allopurinol), prokainamidu (procainamide), związków litu (lithium carbonicum), może powodować nasilenie działań niepożądanych.

Ø       Ze względu na zawartość magnezu lek może hamować wchłanianie antybiotyków z grupy tetracyklin (m.in. doxycycline, tetracycline) z przewodu pokarmowego przy jednoczesnym stosowaniu, co obniża ich skuteczność przeciwbakteryjną.

Ø       Łączne podawanie z  neuroleptykami może powodować hipotonię ortostatyczną (gwałtowny spadek ciśnienia tętniczego przy zmianie pozycji ciała, zwłaszcza z leżącej na stojącą, który może prowadzić do omdlenia).

Ø       U pacjentów stosujących dietę niskosodową (z ograniczeniami pokarmów o dużej zawartości soli kuchennej) lek może działać silniej niż u pacjentów niestosujących takiej diety.

UWAGI: pełny efekt leczniczy występuje zazwyczaj po kilku tygodniach stosowania leku; wszelkie zmiany dawkowania powinny więc być przeprowadzone z dużą ostrożnością, po uwzględnieniu tego faktu. Leczenia nie należy nagle przerywać. Stosunkowo częstym objawem niepożądanym, towarzyszącym stosowaniu wszystkich leków z tej grupy (IKA) jest suchy kaszel, który ustępuje po odstawieniu leku (może być złagodzony przez podanie acetylocysteiny); mogą także występować zaburzenia smaku. W przypadku wystąpienia objawów obrzęku naczynioruchowego(zazwyczaj szybko narastające obrzęki, zwłaszcza twarzy i warg, którym towarzyszy duszność, chrypka, trudności w połykaniu oraz swędząca pokrzywka skóry) lek należy natychmiast odstawić i pilnie zasięgnąć porady lekarza. Leki z grupy IKA mogą nasilać reakcje nadwrażliwości występujące po ukąszeniu owadów u osób uczulonych na jad. Podczas długotrwałego leczenia wskazana okresowa kontrola stężenia potasu, kreatyniny (zwł...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin