Phillips Susan Elizabeth - Nie będę damą.pdf - Susan Elizabeth Phillips - matush555

Rozdział pierwszy

Kenn y Traveler był leniwy. To doskonale tłumaczyło, dlaczego zapadł w

drzemkę, czekając na samolot British Airways numer 2193. Złożyły się na to

wrodzone lenistwo, jak również fakt, że nie miał najmniejszej ochoty na spotkanie z

pasażerką tego lotu.

Niestety, drzemkę zakłóciło mu dwóch gadatliwych biznesmenów. Przeciągnął

się powoli, ziewnął szeroko. Ładna kobieta w szarym kostiumie uśmiechnęła się do

niego, więc odpowiedział tym samym. Zerknął na zegarek: okazało się, że jest

spóźniony o pół godziny. Przeciągnął się i ziewnął jeszcze raz.

- Przepraszam pana - odezwała się kobieta. - Przepraszam, że panu przeszkadzam,

ale... chyba skądś pana znam. Czy nie jest pan przypadkiem...

- Owszem, szanowna pani, to ja. - Uchylił ronda kowbojskiego kapelusza i

uśmiechnął się olśniewająco, choć w kącikach ust nadal czaiła się senność. - Pochlebia

mi, że rozpoznała mnie pani poza areną rodeo. Większość ludzi mnie nie pamięta.

Wyglądała na zmieszaną.

- Rodeo? Ojej, przepraszam. Myślałam, że pan to... Jest pan uderzająco podobny

do Kenny'ego Travelera, zawodowego golfisty.

- Golfisty? Ja? O nie, szanowna pani. Jestem za młody, żeby się zabawiać taką

grą dla emerytów jak golf. Lubię prawdziwy sport.

-Ale...

- Rodeo. To jest dopiero sport. Futbol amerykański też ujdzie, i jeszcze

koszykówka. - Powoli dźwignął ciało długie na metr osiemdziesiąt pięć z nie

wygodnego krzesła. - Ale już przy tenisie ziemnym sprawy się komplikują.

A golf to nie jest gra godna prawdziwego mężczyzny.

„Szary kostium" nie urodził się wczoraj. Uśmiechnęła się krzywo.

- Mimo wszystko pamiętam, że pana widziałam w telewizji, w zimie, podczas

zawodów. Daję słowo, myślałam, że Tiger się rozpłacze podczas ostatniej rundy w

Torrey Pines. - Spoważniała gwałtownie. - Nadal nie mogę zrozumieć, dlaczego

Beau...

- Szanowna pani, byłbym niezmiernie zobowiązany, gdyby nie wymieniała pani

imienia Antychrysta w mojej obecności.

Przepraszam.

Jak

długo,

pana

zdaniem,

będzie

pan

zawieszony?

Kenny rzucił okiem na złotego rolexa.

- To chyba zależy, jak bardzo spóźnię się na przylot samolotu British Airways.

- Słucham?

- Bardzo miło się z panią rozmawiało, szanowna pani. - Dotknął ronda kapelusza

i oddalił się powoli.

Jedna z jego porzuconych eks-narzeczonych zauważyła kiedyś, że w jego

wypadku „oddalił się" to najbliższy synonim słowa „odbiegł". Kenny jednak zdawał się

wychodzić z założenia, że jedynym miejscem, na którym warto marnować energię, jest

pole golfowe. Lubił powolny, ospały tryb życia, chociaż ostatnio nic nie układało się

po jego myśli.

Niespiesznie minął kiosk z gazetami; nie chciał patrzeć na szmatławce, opisujące

z detalami, że niedawno zawiesił go przewodniczący związku golfistów, Dallas Fremont

Beaudine. Zawiesił w samym środku sezonu, a zarazem wykluczył z udziału w

mistrzostwach, które odbędą się za dwa tygodnie.

- Hej, Kenny.

Skinął głową biznesmenowi, na którego twarzy malował się ten charak-

terystyczny wyraz zachwytu, jaki często widzi się u ludzi, którzy niespodziewanie

dostrzegli kogoś sławnego. Domyślił się, że nieznajomy jest z Północy, bo

wypowiedział jego imię„Kenny", a nie „Kinny", jak Pan Bóg przykazał mówić tu, na

Południu.

Wyprostował się lekko, na wszelki wypadek, gdyby biznesmen pamiętał jego

tryumf w Bay Hill zaledwie miesiąc temu. Kobieta w obcisłych dżinsach, z bujną

czupryną obejrzała się za nim dwukrotnie, ale uznał, że nie wygląda na miłośniczkę

golfa, więc najwyraźniej jej uwagę zwróciła jego uroda.

Jedna z byłych narzeczonych powiedziała kiedyś, że gdyby w Hollywood chcieli

sfilmować życie Kenny'ego, jedynym aktorem dość ładnym, by go zagrać, byłby Pierce

Brosnan. Kenny dostał ataku szału. Nie dlatego, iż określiła go mianem ładnego, co był

w stanie zrozumieć; z równowagi wyprowadził go jej wybór. Nie omieszkał

poinformować jej, że pozwoliłby Pierce'owi zagrać siebie tylko pod warunkiem, że

najpierw pozbyłby się tego frajerskiego obcego akcentu, zarobił parę blizn i zjadł tyle

kurczaków i steków, aż wyglądałby jak prawdziwy mężczyzna, a nie chuchro, które

porwie pierwsza lepsza wichura w Zachodnim Teksasie. Przede wszystkim zaś

musieliby wyjaśnić Pierce'owi, po co Pan Bóg dał ludziom kije golfowe.

Bardzo się zmęczył tym spacerem.

Odpoczywał przy wózku, z którego sprzedawano słodycze. Kupił torebkę

cukierków owocowych i tak długo flirtował z ładniutką meksykańską

sprzedawczynią,

aż zgodziła się wybrać z jego torebki wszystkie bananowe. Lubił erki w różnych

smakach, ale nie znosił bananowych, ponieważ jednak wyjmowanie ich własnoręcznie

wymagało zbyt wiele wysiłku, starał się kogoś ubłagał

by zrobił to za niego. Jeśli to nie skutkowało, zjadał wszystkie jak leci. Bramka,

przez którą wychodzili pasażerowie British Airways, ziała pustką więc oparł się o

kolumnę, jadł cukierki, czekał i rozmyślał. Rozmyślanie ograniczało się praktycznie do

rozważania, jak bardzo pragnie ukręcić karku

pewnej damie nazwiskiem Francesca Serritella Day Beaudine, powszechnie

znanej żonie Antychrysta, czyli przewodniczącego związku golfistów, kobiecie,

którą do niedawna uważał za przyjaciółkę.

- To tylko mała przysługa, Kenny - prosiła. - Obiecuję, że jeśli zajmiesz się

Emmą przez najbliższe dwa tygodnie, postaram się przekonać Dalliego, żeby skrócił ci

karę. I tak nie zdążysz na mistrzostwa, ale...

- Jakim cudem chcesz tego dokonać? - zainteresował się.

- Nie pytaj, jakim sposobem załatwiam różne sprawy z moim mężem.

Więc nie pytał. To tajemnica poliszynela, że wystarczy, by Francesca spojrzała

na męża, a jadł jej z ręki, choć byli małżeństwem od dwunastu lat.

Phillips Susan Elizabeth - Nie będę damą.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: