Hans Christian Andersen - Królowa śniegu.pdf - Przedszkole - ewaela

Hans Christian Andersen

Królowa śniegu

www.e-tekst.pl twoja czytelnia

I. Czarodziejskie zwierciadło

Żył sobie niegdyś bardzo złośliwy czarodziej. Całą jego przyjemnością było

dokuczać ludziom, czynić źle, ze wszystkiego się wyśmiewać i każdą rzecz

przedstawiać z najgorszej strony.

Wymyślił wreszcie i zrobił takie sztuczne zwierciadło, iż wszystkie rzeczy

piękne i dobre wyglądały w nim szkaradnie, a nawet śmiesznie, ponieważ były

wykrzywione, zamazane, niewyraźne — za to złe rzeczy widać w nim było

doskonale.

Tym sposobem cały świat w tym zwierciadle był brzydki i zły, a nic na nim nie

było pięknego. Czarodziej klaskał w dłonie i śmiał się ze swego figla, a źli jego

uczniowie porwali zwierciadło i biegali z nim wszędzie, podstawiając je

ludziom znienacka przed oczy i cieszyli się, i śmiali, kiedy przerażony człowiek

zasłaniał oczy ręką; a potem nieraz sam nie wiedział, który świat jest

prawdziwy: czy ten, który ogląda co dzień, czy tamten, który ujrzał w

zaklętym zwierciadle?

I tacy ludzie byli bardzo nieszczęśliwi, a było ich coraz więcej.

www.e-tekst.pl twoja czytelnia

Cieszył się zły czarodziej, ale to mu nie wystarczało. Uczniowie jego

postanowili zanieść zwierciadło aż do nieba. Niechże i aniołowie spojrzą w nie

choć raz jeden. To byłaby uciecha! A może i sam Pan Bóg — —

I zaczęli lecieć do góry. Bardzo im było trudno, a jeszcze z tak ciężkim

zwierciadłem — zaledwie mogli utrzymać je w rękach... O, daleko do nieba!

Aż im pot okrył czoła, a ręce drżeć zaczęły. Wtem, trrrach! I ciężkie lustro z

takiej wysokości brzdęk aż na ziemię! Naturalnie w mgnieniu oka rozprysnęło

się na miliony, miliony drobnych szczątków, na nieskończoną ilość

czarodziejskiego pyłku, który rozleciał się na wszystkie strony.

Ale to właśnie było najgorsze nieszczęście!

Zamiast jednego lustra, były ich teraz miliony; rozproszyły się wszędzie, a w

każdym najmniejszym kawałeczku, choćby drobnym jak ziarnko piasku, widać

było świat cały szkaradny, śmieszny, wykrzywiony. Jeżeli taki proszek wpadł

komu do oka, to człowiek ten wszystko już widział zmienione i nie mógł

dostrzec koło siebie nic dobrego, nic pięknego! Za to najgorsze rzeczy widział

jasno i wyraźnie, więc wszystko złem było dla niego.

www.e-tekst.pl twoja czytelnia

Gorzej jeszcze, jeżeli okruszyna lustra wpadła komu do serca. Nieszczęśliwy

tracił uczucie: serce jego stawało się kawałkiem lodu, nikogo kochać nie mógł,

wszyscy byli dla niego obcy, obojętni.

Z większych kawałków porobiono szyby, z innych szkła do okularów, a

mnóstwo jeszcze krążyło w powietrzu — wiatr je roznosił wciąż dalej i dalej, i

naturalnie coraz więcej ludzi stawało się nieszczęśliwymi kalekami.

A niegodziwych pyłków ciągle jeszcze pełno i zobaczymy, co z tego wynikło.

www.e-tekst.pl twoja czytelnia

II. Sąsiedzi

W pewnym bardzo starym mieście, w bardzo wysokim domu na poddaszu

mieszkało dwoje dzieci, każde u swoich rodziców — był to Kaj i Gerda.

W tym mieście było tyle ludzi, że nie mógł każdy dla siebie mieć osobnego

domku, a cóż dopiero myśleć o własnym ogródku. Ale że dobrzy ludzie bardzo

lubią kwiaty, więc wszyscy hodowali je w doniczkach. I tym sposobem w

każdym prawie oknie był ogródek; ale najładniej było u Kaja i Gerdy.

Bo posłuchajcie tylko: w tym wysokim domu na poddaszu każda rodzina

miała własną izdebkę z dużym oknem, przez które w lecie można było wyjść

na dach albo — wcale nie schodząc ze schodów — przejść z jednego

mieszkania do drugiego. Można tu było bawić się na płaskim dachu. Gdy

Gerda wyjrzała oknem, widziała Kaja w izbie naprzeciwko. Kiedy słonko

przygrzało, dzieci wybiegały na dach i bawiły się doskonale albo siadały na

małych stołeczkach i rozmawiały o wszystkim, co je zajmowało.

Były to bardzo dobre dzieci i kochały się jak brat i siostra.

Hans Christian Andersen - Królowa śniegu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: